Tom,  Rozdzial

  1  I,10|    subiektowi - Szlangbaumowi. Ten Szlangbaum (znam go od dawna) jest
  2  I,10|         Ale niech no gość wejdzie (Szlangbaum pracuje w wydziale ruskich
  3  I,10|        klęski narobi kupcom.)~Otóż Szlangbaum jest w całym znaczeniu porządnym
  4  I,10|       Nalewek albo Świętojerskiej?~Szlangbaum milczał, tylko drgały mu
  5  I,10|         panie Lisiecki! Pan Henryk Szlangbaum był moim kolegą wówczas,
  6  I,12|     Kuriera".~- Dzień dobry, panie Szlangbaum! - zawołał Wokulski.~Żyd
  7  I,12|       spytał:~- Cóż słychać, panie Szlangbaum?~- Żle! - odpowiedział starzec. -
  8  I,12|            mnie powiedział: "Panie Szlangbaum, my te szarade drukować
  9  I,12|      Szymanowski na to: "My, panie Szlangbaum, nie mamy takie pieniądze,
 10  I,12|     zajmujesz się szaradami, panie Szlangbaum?- spytał.~Co to ja!... -
 11  I,12|          tylko moja - odpowiedział Szlangbaum. - U nas, panie, niby u
 12  I,12|          Mam do pana prośbę, panie Szlangbaum...~- Pańskie prośbe tyle
 13  I,12|            Ja pana proszę... Stary Szlangbaum pana prosi...~- Wierz mi
 14  I,13|       drogi pan?.. To ten poczciwy Szlangbaum...~Nagle zamilkł, jakby
 15  I,13|      porządnym katolikiem, którego Szlangbaum wynajmuje do licytacji za
 16  I,13|          wie o moich interesach... Szlangbaum popełnił nieostrożność."~
 17  I,13|              Ignacy chodzi smutny, Szlangbaum zamyślony. Lisiecki stał
 18  I,17|       panie Wokulski - odezwał się Szlangbaum. - Ledwie panu zachciało
 19  I,17|            dziesięć tysięcy, panie Szlangbaum? - rzekł Wokulski.~- Pan
 20  I,17|            tu (ukłonił się) pan S. Szlangbaum ~- Mogę kupić, czemu nie -
 21  I,17|         akcik, mocą którego pan S. Szlangbaum zaciąga od wielmożnego S.
 22  I,17|        kamienicy. Gdyby zaś pan S. Szlangbaum do dnia 1 stycznia 1879
 23  I,18|              Raz na przykład stary Szlangbaum, oczywiście w jakiejś ważnej
 24  I,18|             nie wie pan? - zapytał Szlangbaum ogrodniczka, który za pomocą
 25  I,18|            przy pierwszym kursie. ~Szlangbaum poczuł słabość około serca
 26  I,18|    oddziale tkanin mały, zgarbiony Szlangbaum z czerwonymi oczyma i wyrazem
 27  I,18|          Zobaczywszy pana Ignacego Szlangbaum zawiesił swoją jałową pracę
 28  I,18|            nie wiem - odpowiedział Szlangbaum spuszczając oczy. W duchu
 29  I,18|            się jeszcze po sali, co Szlangbaum uważał za dalszy ciąg posądzeń
 30  I,18|       zobaczyć, czy naprawdę stary Szlangbaum kupi dom Łęckich i czy,
 31  I,18| ostatecznie, co się święci. Jeżeli Szlangbaum kupi dom Łęckiego i da dziewięćdziesiąt
 32  I,18|         żaden interes?. - powtarza Szlangbaum mrugając czerwonymi powiekami. ~-
 33  I,18|            nie... ~- Git! - mruczy Szlangbaum i odchodzi między swoich
 34  I,18|          grupie znajduje się stary Szlangbaum i młody bez zarostu, tak
 35  I,18|          związki małżeńskie. Stary Szlangbaum coś wykłada wycieńczonemu
 36  I,18|           w tamtym kierunku. Stary Szlangbaum również zbliża się do stołu,
 37  I,18|      baronowej, okazały pan, stary Szlangbaum i zniszczony Żydek, obok
 38  I,18|    Sześćdziesiąt sześć... - dodaje Szlangbaum. ~- Siedemdziesiąt tysięcy! -
 39  I,18|     Osiemdziesiąt pięć... - wtrąca Szlangbaum. ~Pan Łęcki cały zamienia
 40  I,18|    dziewięćdziesiąt - kończy stary Szlangbaum uderzając ręką w stół. -
 41  I,18|       młotkiem o zielone sukno. ~- Szlangbaum kupił!... - odzywa się jakiś
 42  I,18|    dwadzieścia tysięcy..."~I stary Szlangbaum już wychodzi; wtem zastępuje .
 43  I,18|            za interesa robi, panie Szlangbaum? - mówi piękny brunet. -
 44  I,18|     interesa - odpowiada zamyślony Szlangbaum. ~Nareszcie i Rzecki opuszcza
 45  I,18|          myśli: ~"A więc dom kupił Szlangbaum, i to za dziewięćdziesiąt
 46  I,18|     przepowiedział Klejn. No, ależ Szlangbaum to przecie nie Wokulski...
 47  I,19|          Żyd, podły lichwiarz, ten Szlangbaum... Porozumiał się z konkurentami,
 48  I,19|             Proszę. ~Wszedł Henryk Szlangbaum, blady, z błyskawicami w
 49  I,19|        rzekł: ~- Panie - ja jestem Szlangbaum, właśnie syn tego "podłego"
 50  I,19|       mówił wzruszony pan Tomasz. ~Szlangbaum uspokoił się. ~- Proszę
 51  I,19|         Żegnam pana - odpowiedział Szlangbaum i nisko ukłoniwszy się panu
 52  I,19|       Pisze, że nasz dom kupił nie Szlangbaum, ale Wokulski i że za pomocą
 53 II,2 |   Widocznie kazał ją przybić stary Szlangbaum.) ~Wchodzę na podwórko...
 54 II,11|   przychodzi do mnie kto?... Młody Szlangbaum, ten starozakonny, który
 55 II,11|      ruskich tkaninach.~Patrzę mój Szlangbaum zaciera ręce, wąs do góry,
 56 II,11|            Możesz być pewny, panie Szlangbaum, mojej życzliwości, cokolwiek
 57 II,11|          popełnił nadużycia, panie Szlangbaum...~Na ostatnie słowa położyłem
 58 II,11|    położyłem nacisk, bo mi mój pan Szlangbaum wyglądał tak, jakby miał
 59 II,11|          pożycza pieniędzy...~- To Szlangbaum kupuje?~- A któż by inny?
 60 II,11|           u księcia ani Stach, ani Szlangbaum nie byli w sklepie. Odgadłem,
 61 II,12|            gdy dowiedzieli się, że Szlangbaum kupuje sklep, natychmiast
 62 II,12|       łotrem, panie Henryku?~Ale i Szlangbaum już zhardział, więc odpowiedział
 63 II,12|    Winszuję.~- Ale, ale... - dodał Szlangbaum. - Mówił mi jeszcze Maruszewicz,
 64 II,13|            masz?~- Mam tego dosyć. Szlangbaum namawia mnie, ażebym mu
 65 II,13|           Wokulski zrobił fortunę, Szlangbaum robi ją, a ja siedzę na
 66 II,13|         oni to rozumieją, bo stary Szlangbaum jeszcze w styczniu napisał
 67 II,13|       rzekł - ideałem pańskim jest Szlangbaum.~- Ideałem nie, ale dzielnym
 68 II,14|          objąć w posiadanie Henryk Szlangbaum; a ponieważ nowy nabywca
 69 II,16|     zajęcia, już tam bowiem rządzi Szlangbaum, a ja - tylko na przyprzążkę
 70 II,16|        Przed październikiem ma nas Szlangbaum spłacić zupełnie. Biedy
 71 II,16|        pozostaje emerytowi?...~Ten Szlangbaum dziwny człowiek; anibym
 72 II,16|       bardzo z daleka.~I kiedy tak Szlangbaum zadziera nosa, w mieście
 73 II,16|             Lisiecki płacze, że mu Szlangbaum wymówił miejsce od świętego
 74 II,16|      cesarz Napoleon IV.~Wówczas i Szlangbaum przestanie być arogantem,
 75 II,16|        sklepie już rozpanoszył się Szlangbaum i ażeby zamanifestować swoją
 76 II,16|          więcej pieniędzy - odparł Szlangbaum.~- Nie, panie. Bo on ma
 77 II,16|       Lisiecki bijąc się w piersi.~Szlangbaum zaczerwienił się jak upiór.~-
 78 II,16|        jednak ukryć przed sobą, że Szlangbaum mocno zmienił się w ciągu
 79 II,16|            robi to z miejsca, więc Szlangbaum szanuje go.~Swoją drogą
 80 II,16|            kompromituje? - zapytał Szlangbaum otwierając oczy.~- On bywa
 81 II,16|           służył od lipca - odparł Szlangbaum. - Więc niech pan rozmówi
 82 II,17|    Pierwszego czerwca odwiedził go Szlangbaum. Wszedł zakłopotany; ale
 83 II,17|            na święty Jan? - spytał Szlangbaum.~- Mogę ci go zostawić do
 84 II,17|            z cesarstwem? - zapytał Szlangbaum. - Bo mówisz tak, jakbyś
 85 II,17|           to bardzo prawdopodobne.~Szlangbaum zarumienił się, chciał coś
 86 II,17|            o rzeczach obojętnych i Szlangbaum wyszedł żegnając się z nim
 87 II,17|      którzy go biorą."~Swoją drogą Szlangbaum rozmawiający z nim w tej
 88 II,17|        gardło, że już w tej chwili Szlangbaum kopie pod tobą doły w owej
 89 II,17|         Rotszylda. Tymczasem nawet Szlangbaum wyprowadza mnie w pole...
 90 II,17|      jeszcze kogo na przykładkę... Szlangbaum to nie dla ciebie wspólnik,
 91 II,17|         odwiedził mnie Szuman albo Szlangbaum, a każdy namawia, ażebym
 92 II,17|         należy do jednej partii, a Szlangbaum do drugiej i że potrzebują
 93 II,17|          już mam tysiące rozrywek. Szlangbaum chce mnie okpić i z jednego
 94 II,17|           kolejno wpadali do niego Szlangbaum i Szuman, od których dowiedział
 95 II,17|           spotniały i zarumieniony Szlangbaum.~- Mężem tym - zawołał adwokat -
 96 II,17|   Natychmiast bowiem zażądał głosu Szlangbaum ojciec i wypowiedziawszy
 97 II,17|            i koniach, nabył hurtem Szlangbaum za dosyć niską cenę.~
 98 II,18|      wierzyć.~W końcu lipca Henryk Szlangbaum wyprawiał urodziny jako
 99 II,19|      znaczyło?...~- Nic. Widocznie Szlangbaum musiał między Żydkami ogłosić
100 II,19|       bardzo lubił to układanie, a Szlangbaum sam go o nie prosił w nadziei,
101 II,19|          ludzi?~Pomimo tęgiej miny Szlangbaum jednak martwił się, a Szuman
102 II,19|      miłosierdzia.~- Prawda, panie Szlangbaum - mówił doktór - że gdyby
103 II,19|               Bo gospodaruje w nim Szlangbaum, nie Wokulski. A dlaczego
104 II,19|            on sam, Rzecki, nie zaś Szlangbaum?...~Bo on, Rzecki, nigdy
105 II,19|         właścicielem sklepu został Szlangbaum.~"Strach, ile się u nas
106 II,19|      naprawdę... Cóż to, czy tylko Szlangbaum ma robić u nas majątek?..."~
107 II,19|         Klejna i spróbujemy, panie Szlangbaum, czy tylko ty masz rozum...
108 II,19|          lecz nie mógł.~- Mnie pan Szlangbaum kazał zostać tu dziś na
109 II,19|          ten Kazimierz... Więc pan Szlangbaum kazał mnie pilnować ,ażeby
110 II,19|     dziewiątej z rana usłyszał, że Szlangbaum uwolnił Gutmorgena, a następnie
111 II,19|        myślał - jeżeli za parę lat Szlangbaum nie wyjdzie na Nalewki...
112 II,19|       sklepu, w którym jeszcze był Szlangbaum i jeden z jego subiektów.~
113 II,19|            jeden z jego subiektów.~Szlangbaum otworzył drzwi.~- Czego
114 II,19|      naszemu panu coś się stało...~Szlangbaum ostrożnie wszedł do pokoju,
115 II,19|           pierwszym pokoju był już Szlangbaum, radca Węgrowicz i ajent
116 II,19|    dosięgnąłby stu lat... A tak...~Szlangbaum spostrzegłszy Ochockiego
117 II,19|         jednogłośnie Maruszewicz i Szlangbaum.~- Ludzi nie zabraknie... -