Tom,  Rozdzial

  1  I,18|        matki i na chwilę do pani Stawskiej:.. Pyszna kobieta, co?... ~-
  2 II,2 |          Co pan wiesz o tej pani Stawskiej? - zapytałem Wirskiego. ~-
  3 II,2 |       nie słucha. Ona nienawidzi Stawskiej, nie wiem nawet za co. Chyba
  4 II,2 |         drzwiami mieszkania pani Stawskiej, rządca uśmiechnął się filuternie
  5 II,2 |       się nam, ukłoniła się pani Stawskiej i jej matce, ucałowała w
  6 II,2 |       powyżej oczu, spytała pani Stawskiej: ~- Pojutrze o której mogę
  7 II,2 |   ostatecznie wyszła, matka pani Stawskiej odezwała się niezadowolonym
  8 II,2 |    dziewczynka. ~Po obliczu pani Stawskiej przeleciał cień jakby żalu
  9 II,2 |      opuszczeniu mieszkania pani Stawskiej i jej matki rozeszliśmy
 10 II,4 |           ale bardzo dużo o pani Stawskiej, nieszczęśliwej a pięknej
 11 II,9 |        tej kochanej pani Helenie Stawskiej. Ale taka mnie pasja ogarnia,
 12 II,9 |       czym innym.~Wytoczyła pani Stawskiej proces kryminalny o kradzież!...
 13 II,9 |      przyczyną nieszczęścia pani Stawskiej; a nawet może nie tyle on,
 14 II,9 |         dawna nie cierpiała pani Stawskiej myśląc, że wszyscy w niej
 15 II,9 |         się starzeję!...)~U pani Stawskiej, od czasu zaznajomienia
 16 II,9 |     Dalej, musiałem donieść pani Stawskiej, żem pisał do Wokulskiego
 17 II,9 |          myśleć, że bywam u pani Stawskiej za często. Ja jednak po
 18 II,9 |   mieszkał prawie vis ú vis pani Stawskiej. Człowiek ten prowadzi bardzo
 19 II,9 | spojrzenia w kierunku okien pani Stawskiej. Lecz gdy jego lokal napełni
 20 II,9 |        Podobno bywasz u tej pani Stawskiej?~Gorąco mi się zrobiło.~-
 21 II,9 |            Idźmy już do tej pani Stawskiej i wracajmy do sklepu.~Weszliśmy
 22 II,9 |     wargę.~W saloniku matka pani Stawskiej, jak zwykle, robiła pończochę;
 23 II,9 |   wstanie z krzesła i powie pani Stawskiej:~Pozwól pani, ażebym zastąpił
 24 II,9 |        Łęcka? ani umywała się do Stawskiej!~Po paruminutowym milczeniu
 25 II,9 |    przypatruje się lokalowi pani Stawskiej przez teatralną lornetkę.~"
 26 II,9 |          pewny, że myślał o pani Stawskiej i że gdyby nie te podłe
 27 II,9 |         po naszej wizycie u pani Stawskiej przychodzi Stach do sklepu
 28 II,9 |           a przede wszystkim tej Stawskiej. Skutkiem tego dom twój
 29 II,9 |         baronowa nienawidzi pani Stawskiej - ogarnęły mnie najgorsze
 30 II,9 |        nie mogłem już być u pani Stawskiej. Z początku myślałem nawet,
 31 II,9 |      więc znowu nie byłem u pani Stawskiej i nie ostrzegłem, ażeby
 32 II,9 |          zajmę się awanturą pani Stawskiej i opowiem z szybkością błyskawicy.~
 33 II,10|        szelest... Uczennice pani Stawskiej skończywszy lekcję zabierały
 34 II,10|         na próżno przerażać pani Stawskiej, nie śmiałem zakomunikować
 35 II,10|        Bo czy mogłem radzić pani Stawskiej, aby odrzuciła dwa ruble
 36 II,10|          i robiło przykrość pani Stawskiej.~Przede wszystkim baronowa
 37 II,10|        wzbudzały zaufania w pani Stawskiej. Najczęściej bywały tam
 38 II,10|          Na nieśmlałą uwagę pani Stawskiej, dlaczego nie żyje z familią
 39 II,10|       rumieniec oblał twarz pani Stawskiej ; odwróciła krzesło tyłem
 40 II,10|      zaszedłem wieczorem do pani Stawskiej (było to w dzień objęcia
 41 II,10|          że ja kocham się w pani Stawskiej.~W końcu wydobywam pudło -
 42 II,10|      wydaje głos, który dla pani Stawskiej brzmi jak "mama", dla Klejna
 43 II,10|          że przypatruje się pani Stawskiej tak życzliwie, jakby na
 44 II,10| baronowej i niekiedy bywa u pani Stawskiej ; ale podczas wizyt siedzi
 45 II,10|        południu odbieram od pani Stawskiej list, ażebym przyszedł wieczorem.
 46 II,10|     rewirowym do mieszkania pani Stawskiej, kazała zabrać lalkę i spisać
 47 II,10|       ciągnie do mieszkania pani Stawskiej. Ale jak zaczęła jędza wrzeszczeć: "
 48 II,10|         już w domu. Służąca pani Stawskiej pogorszyła sprawę wymyślając
 49 II,10|        baronowej, wymyślała pani Stawskiej... Tyle tylko mamy dziś
 50 II,10|     częściej), pobiegłem do pani Stawskiej, a nawet pojechałem dorożką.~
 51 II,10|        opowiedział historię pani Stawskiej z baronową i z lalką, chłopak
 52 II,10|          co Stach zrobi dla pani Stawskiej...~Cwałuję tedy na ulicę,
 53 II,10|          i zbliżyłem się do pani Stawskiej.~- Wolałabym nie żyć... -
 54 II,10|    którym ja, konając u nóg pani Stawskiej, ośmielę się wyznać, że
 55 II,10|       Wokulski - rzekłem do pani Stawskiej i pokręciłem wąsa. ~Na cudnej
 56 II,10|  interesie - rzekł Stach do pani Stawskiej (pilno mu widać było pożegnać
 57 II,10|         czystej, tej cudnej pani Stawskiej, kiedy, jakoś w końcu stycznia,
 58 II,10|         możliwym uwięzieniu pani Stawskiej, o tym, że się rozlutował
 59 II,10|         o czym innym, nie o pani Stawskiej.~- O, zacny panie Wokulski,
 60 II,10|     podał jej rękę, adwokat pani Stawskiej, Wirski wziął za rączkę
 61 II,10|      bytności Wokulskiego u pani Stawskiej rzucił baronowej śledzia
 62 II,10|       współczucia, kucharka pani Stawskiej zapłakała. Żydki zaczęły
 63 II,10|   staruszki i podszedłem do pani Stawskiej.~- Jakże się pani czuje?~-
 64 II,10|     sprawa Krzeszowskiej przeciw Stawskiej o kradzież lalki.~Jednocześnie
 65 II,10|  ułożyłem wczoraj na obronę pani Stawskiej, a na pohańbienie baronowej.
 66 II,10|          lalkę? - zapytał sędzia Stawskiej.~- Pan Rzecki - odparła
 67 II,10|       kryjąc twarz w suknię pani Stawskiej, zawołała:~- Ach, mamo,
 68 II,10|         Wokulski podał rękę pani Stawskiej, ż którą wysunął się naprzód,
 69 II,11|    rozpisałem się o sprawie pani Stawskiej. Oto dlaczego...~Na świecie
 70 II,11|     zwątpienia; lecz proces pani Stawskiej doprowadził mnie do wręcz
 71 II,11|    Wokulski był wieczorem u pani Stawskiej i siedział do jedynastej
 72 II,11|    oddawał wielkie pochwały pani Stawskiej, co nawet trochę ubodło
 73 II,11|          u Milerowej, ani u pani Stawskiej, ale za to mnie zdarzyły
 74 II,11|      robi aluzję do procesu pani Stawskiej.) Nie rozumiem - mówię -
 75 II,11|         wszystko, co wiem o pani Stawskiej, dodając:~- Umrę, mówię
 76 II,11|       byśmy jutro poszli do pani Stawskiej na wieczór?...~Usiadł na
 77 II,11|          Z rana wysłałem do pani Stawskiej liścik donosząc, że przyjdziemy
 78 II,11|          kwadrans byliśmy u pani Stawskiej. Rozkosz jak nas przyjęto!...~
 79 II,11| sposępniał i zamiast w oczy pani Stawskiej zaczął patrzeć w talerz.
 80 II,11|           Jej samej, pani Heleny Stawskiej, trzeba nam za żonę.~Staruszka
 81 II,11|        gorętsze uczucie dla pani Stawskiej, to dopiero od owego procesu.~-
 82 II,11|    chłopak sprowadza się do pani Stawskiej i siedzi tam choćby do północy.
 83 II,11|       Wolkulski kocha się w pani Stawskiej.~- Rany boskie! - wołam. -
 84 II,11|      złożyła wczoraj wizytę pani Stawskiej...~Oj! do licha... - szepnąłem. -
 85 II,11|        Baronowa przyszła do pani Stawskiej, spłakała się, dostała spazmów
 86 II,12|          pomagało, szedł do pani Stawskiej, u niej spędzał cały wieczór
 87 II,12|     diabelnie energiczny ", pani Stawskiej podobał się frazes: "diabelnie
 88 II,12|        tego nie pochwala.~W pani Stawskiej zaczęła budzić się niechęć
 89 II,12|      Pierwszy raz w życiu w pani Stawskiej obudziła się lwica. Podniosła
 90 II,13|       pan do mnie?~- Tej biednej Stawskiej... Ona naprawdę zakochała
 91 II,13|       głowę amorami jakiejś pani Stawskiej. Nie trzeba było bawić się
 92 II,13|        przepędzanych w domu pani Stawskiej Wokulski stosunkowo był
 93 II,13|      zazdrości, że bywasz u pani Stawskiej, że jej płacisz dobrą pensję.~-
 94 II,13|       Wokulski - jak oddam sklep Stawskiej, a ją zrobię kasjerką.~-
 95 II,13|         pani sądzi?... - zapytał Stawskiej.~- Zrobię tak, jak zechce
 96 II,13|        Wokulski pojechał do pani Stawskiej. Była bardzo mizerna; jej
 97 II,14|          zdarzyło niejakiej pani Stawskiej dzięki troskliwości pani
 98 II,14|         swojej klientce, do pani Stawskiej napisał list z przeprosinami
 99 II,16|     prowincję, w sąsiedztwo pani Stawskiej, bo i cóż więcej pozostaje
100 II,16|          pod Częstochowę do pani Stawskiej i z nią przyjechał do Warszawy.
101 II,16|         pod Częstochowę, do pani Stawskiej, znowu u niej siedział trochę
102 II,16|      Musiał nawet coś mówić pani Stawskiej, gdyż ten anioł, nie kobieta,
103 II,16|         końcu zawróci głowę pani Stawskiej. A Wokulski może tego żałować,
104 II,17|         sprowadziłem je dla pani Stawskiej, więc trzeba to oddać pani
105 II,17|        więc trzeba to oddać pani Stawskiej; ale gdzie ona jest?...
106 II,17|          odesłania papierów pani Stawskiej. Trzeba by dowiedzieć się,
107 II,17|          Chiny, ale papiery pani Stawskiej nie dawały mu spokoju. Rozumiał,
108 II,17|          radzę ci: pomyśl o pani Stawskiej, bo...~- Ty mi ją odbijesz?... -
109 II,17|         prędko decyduj się co do Stawskiej, bo czuję, że Mraczewski
110 II,17|       się w nim wspomnienia pani Stawskiej i Geista.~"Mówiąc prawdę -
111 II,18|   Mraczewski oświadczył się pani Stawskiej i po krótkim wahaniu został
112 II,19|  dwadzieścia tysięcy rs. Helence Stawskiej. Pozostałe zaś pięć tysięcy
113 II,19|        dla córeczki pięknej pani Stawskiej rozumiem - dodał z uśmiechem -
114 II,19|      długie listy: jeden do pani Stawskiej proponując, ażeby sprowadziła