Tom,  Rozdzial

  1  I,2 |        życzy sobie zapewne literki; jakie mają być literki?...~- L.
  2  I,2 |              że wszystkie nadzieje, jakie miał w życiu, były tylko
  3  I,4 |            Z tej gablotki. Widzisz, jakie to cacka.~- Musiała jednak
  4  I,5 |    małżeństwo trzeba przyjąć takim, jakie jest. Była już zdecydowana
  5  I,6 |             dla sierot. Liczyłam na jakie kilkanaście rubli, a on,
  6  I,6 |       naprawdę dostać się Bóg wie w jakie ręce. Siądź zaraz, jeżeliś
  7  I,9 |               Rzucić stos złota!... Jakie to imponujące w papierowych
  8  I,9 |             papierowych czasach i - jakie to dorobkiewiczowskie...
  9  I,9 |           sztuczne. Mów paciorek.~- Jakie to sztuczne?~- Zmów pierwej
 10  I,9 |          matka prześliczna kobieta. Jakie włosy, profil, oczy... Prosi
 11  I,10|            innego. A jaka muzyka, a jakie dziewuchy!... Cyganie doskonale
 12  I,10|              Może pan dobrodziej ma jakie kosztowności?... Pierścionków,
 13  I,10|        wytrzeszczył na mnie oczy.~- Jakie pasażery?... - zawołał zdziwiony. -
 14  I,10|             A czy nie wplątał się w jakie nowe historie?.. - spytałem.~-
 15  I,11|             panowie, o obowiązkach, jakie na nas wkłada troska o interesa
 16  I,11|            mu jędrnością, objaśnić: jakie pozytywne korzyści z jego
 17  I,11|          chciałem go wybadać..."~"O jakie on mnie ambicje posądza?..." -
 18  I,11|        machiny latającej... Prawda, jakie to głupie?...~"Więc oni
 19  I,12|       uśmiechając się przy uwagach, jakie robiła nad swoją płcią.
 20  I,12|         ręki... Ja panu dam jeszcze jakie dystyngowane dame, co także
 21  I,12|             względu na zmartwienie, jakie pan robi baronowi. Tek,
 22  I,13|       szczęście oddam życie...~- Za jakie szczęście?.. - spytał Ignacy. ~
 23  I,14|      zabitego i oparzonego wieprza, jakie czasem spotykała w rzeźniczych
 24  I,14|      drwinami, Wokulski - ofiarami, jakie ośmielił się ponosić dla
 25  I,14|        dlaczegóż by... kupiec (ach, jakie to niesmaczne!) nie mógł
 26  I,16|           jego myśli. ~"Jeżeli jest jakie niebo - mówił sobie - błogosławieni
 27  I,17|             w nielicznym otoczeniu. Jakie to dziwne!...~- Ma rację,
 28  I,17|            miał owacje, ba! jeszcze jakie... Jutro przedstawienie... ~
 29  I,18|           powodu skromnego miejsca, jakie zajmował, częścią, że teatr
 30  I,18|           pudel otwiera jedyne oko, jakie mu pozostało, i snadź dostrzegłszy
 31  I,18|             na niego z podziwem. ~- Jakie on musi mieć pieniądze! -
 32  I,18|             pan adwokat musisz znać jakie sposoby... ~- Hum!... hum!... -
 33  I,19|             nuż w dodatku stało się jakie nieszczęście?:.. I co za
 34  I,19|              dziury nie będzie. Ale jakie ten stary głupstwa wyrabia,
 35  I,19|          się i gasły te same iskry, jakie już widział Rzecki w chwili
 36  I,19|     kamienice z licytacji, wiadomo, jakie są i co za nie płacą. Zresztą
 37  I,19|         jesteś zmieniony... Prawda, jakie to gorące mieszkanie?.. ~-
 38 II,1 |    przestano w to wierzyć, Bóg wie, jakie okazałyby się pretensje.
 39 II,1 |      wyliczył wszystkie przykrości, jakie Stachowi wyrządzano w sklepie,
 40 II,1 |   wyrządzano w sklepie, przeszkody, jakie stawiano mu w pracy nad
 41 II,1 |       najdziwaczniejszych wypadków, jakie widziałem. ~Pewnego razu
 42 II,1 |         jeszcze najmniejsza z tych, jakie tu u was cieszą się publicznym
 43 II,2 |             na balkonach kobiety... Jakie kobiety, panie Rzecki!...
 44 II,3 |       niepodobny do żadnego z tych, jakie znał dotychczas. Jest to
 45 II,4 |                Powiedz mi, czy masz jakie obowiązki: żonę, dzieci? -
 46 II,4 |            mógł robić z nimi próby, jakie ci się podoba. Wokulski
 47 II,4 |          pokryła wszystkie wydatki, jakie w ciągu ostatnich miesięcy
 48 II,4 |            Meliton, wszystkie sądy, jakie krążyły o pannie Izabeli
 49 II,4 |           rzecz!... ~- Albo metal o jakie dziesięć procent lżejszy
 50 II,5 |       strojami. Dopiero dziś widzę, jakie to skarby uczuć...Stroić
 51 II,6 |         dniach łapał ryby. ~- Boże! jakie szczęście, że nie ożenię
 52 II,6 |          najpierwsze spostrzeżenia, jakie zrobił w Zasławku. ~Przede
 53 II,6 |       niepokoje, wszystkie boleści, jakie przeżył, w tej chwili parują
 54 II,6 |        temperatura moich uczuć? ale jakie mam dochody na utrzymanie
 55 II,6 |          myślę sobie, zapytam pana: jakie robi wrażenie sześćdziesiąt
 56 II,6 |            ja zdecydowałabym się na jakie szaleństwo... ~- Teraz ja
 57 II,7 |        odradzam. Masz rozum, wiesz, jakie jest położenie, więc sama
 58 II,7 |     konsekwencje.~Co postanowić?:.. jakie przyjąć konsekwencje?...
 59 II,7 |       wpływem nie określonych obaw, jakie ją wówczas ogarnęły, panna
 60 II,7 |                Pierwszy. ~- Prawda, jakie to cudowne miasto?!... -
 61 II,7 |            drugą z panną Izabelą. ~"Jakie to inne kobiety!... I czy
 62 II,8 |            i nie mogłem nadążyć. Za jakie parę lat odłożyłbym z tysiąc
 63 II,8 |           panny różne straszydła. A jakie one są, to wiem dobrze,
 64 II,8 |           te komeraże... ~- Ma pani jakie zmartwienie? - spytał Wokulski.
 65 II,8 | impertynencje. Ach, panie Wokulski, jakie to zabawne... jakie to niedzisiejsze!... ~-
 66 II,8 |       Wokulski, jakie to zabawne... jakie to niedzisiejsze!... ~-
 67 II,9 |            po wszystkich anonimach, jakie odebrałem, postanowiłem
 68 II,9 |       jednak zacząłem przedstawiać, jakie to zacne kobiety, jak wypytywały
 69 II,9 |           częściej, sam byś poznał, jakie melioracje należałoby zaprowadzić
 70 II,10|  pozasłaniane pokrowcami; z roślin, jakie tam były kiedyś, dziś są
 71 II,10|          wnosić ze snów i przeczuć, jakie na mnie zsyła niebo podczas
 72 II,10|             rolety, a każdy pojmie, jakie mnie uczucia ogarnęły.~Ujrzawszy
 73 II,10|               Tak ja muszę żyć. Ale jakie to będzie życie!...~Wchodzę
 74 II,11|      ratunku. Już zaczyna poznawać, jakie to ziółko, cierpi, gryzie
 75 II,11|            tego.~- A obowiązki?..~- Jakie obowiązki?!... - wykrzyknął. -
 76 II,11|              A jaki ton w rozmowie, jakie impertynencje, jakie targi...
 77 II,11|      rozmowie, jakie impertynencje, jakie targi... Ta magazynierka
 78 II,11|       Rozejrzałem się po ulicy. Uf! jakie tumany śniegu... Ledwie
 79 II,11|            na schodach z policją. W jakie pół godziny przychodzi i
 80 II,11|            chłopak uczy wojować. Za jakie pół roku wróci okryty sławą,
 81 II,12|          resztek pogardy i wstrętu, jakie w niej jeszcze tlały, musiała
 82 II,12|          najcięższe jednak zarzuty, jakie mu stawiali, były te: "To
 83 II,12|    restauracji. Co to za wymagania, jakie grymasy!...~- Zapominasz
 84 II,12|          nie słyszała, nie czytała, jakie jej samej nie przeszły przez
 85 II,13|             najtrudniejszych zadań, jakie mu kazano rozwiązać. Szczęściem,
 86 II,13|             dwunasta... pierwsza... Jakie to nudne!...~Chciał coś
 87 II,14|           przewrotności i udręczeń, jakie jej zadał, żadnych funduszów
 88 II,15|             w moje serce?... wiesz, jakie tam uczucia?... O, gdyby
 89 II,15|        tytułem wynagrodzenia szkód, jakie wyrządził im sprzedając
 90 II,15|       zawołała panna Izabela. - Czy jakie nieszczęście?...~- Nie,
 91 II,15|            wszystko to widziałem... Jakie ona ze mną płaskie rozmowy
 92 II,16|             Klejn nie wdeptał się w jakie głupstwo. Strach, co to
 93 II,17|                 A każdy, byle zajął jakie stanowisko, prowadzi za
 94 II,17|          jacy to tam będą subiekci, jakie towary... I ledwie zagarnęli
 95 II,17|   zrozumiałem, na czym on polegał i jakie zapewniał mi stanowisko
 96 II,17|             w końcu diabli wezmą, w jakie wpadłem awantury!...~- Pan?...~-
 97 II,17|             pan przynajmniej wiesz, jakie bywają cierpienia jednostek? -
 98 II,17|                  spytał Wokulski.~- Jakie więc?... Byłem odebrał mój
 99 II,17|           logarytmach. A wiesz pan, jakie wynalazki zainteresowałyby
100 II,17|          pomocy puszek od szuwaksu. Jakie to były szczęśliwe czasy!...
101 II,17|        depczecie ją nogami... .Ach, jakie to oburzające, jakie to
102 II,17|           Ach, jakie to oburzające, jakie to nikczemne... Czy mi pan
103 II,17|             nade wszystko na dumie. Jakie czekają cię idealne rozmowy,
104 II,17|        czekają cię idealne rozmowy, jakie miny pełne godności... Ach,
105 II,17|           opowiedzenie ci wydarzeń, jakie u nas zaszły od twego wyjazdu.~
106 II,17|          może się tłumaczyć pętami, jakie wkłada na nią małżeństwo.
107 II,17|        powstając. - Wolno wiedzieć, jakie pan ma zamiary?...~- Gdybyżem
108 II,19|            pan szlafrok, zobaczymy, jakie skutki wywołał wieczór spędzony
109 II,19|            napisać... Bo licho wie, jakie domysły snują się człowiekowi
110 II,19|          choć napisał, gdzie jest i jakie ma zamiary... Gdyby chociaż
111 II,19|            po namyśle.~- Czy ma pan jakie wskazówki, że tam nie pojechał?.. -
112 II,19|          energię w tych kierunkach, jakie są u nas możliwe. Ale...
113 II,19|            piscis, crinis... Aaa... jakie to obrzydliwe...~Nie dziwże
114 II,19|         wycięli wiersze, rozbity na jakie dwadzieścia kawałków, a