Tom, Rozdzial
1 I,2 | Mraczewski - to nasz obowiązek. Zdaje mi się, że te będą dobre -
2 I,4 | więcej niż kiedykolwiek.~- Zdaje mi się... - mówi zacierając
3 I,4 | mówi zacierając ręce - zdaje mi się, że mam przyjemność...~
4 I,4 | gotówkę.~- A jak ci się zdaje: ile przywiozłem ?~- Pięćdzie...
5 I,4 | odetchnął. - Jakże on stoi ?~- Zdaje się, że to skończony bankrut
6 I,6 | nadzwyczajnie uprzejmy... Ach, zdaje mi się, że kilka dni temu
7 I,6 | go w wysokim stopniu.~- Zdaje mi się, że składa tego dowody.~-
8 I,6 | ciotką, z ojcem?..."~I otóż zdaje się jej, że już od kilku
9 I,9 | Wokulski. - Gdyby była moją, zdaje się, że odzyskałbym równowagę
10 I,9 | stracenia...~- Mnie się zdaje, że jest to dość po obywatelsku
11 I,10| przeleciały mi przed oczyma i zdaje mi się, żem zemdlał.~Ocknąłem
12 I,10| zrobił najlepszego?... Czasem zdaje mi się, żeś znalazł tam
13 I,10| tego wypadku nie pamiętam.~Zdaje się jednak, że Jaś Mincel
14 I,10| jejmość wpada drugi raz, zdaje mi się, pierwszego czerwca.~-
15 I,10| Kiedy zacznie rzucać sztuki, zdaje się, że to nie człowiek,
16 I,10| złożył sobie skrzydełka!...~Zdaje mi się, że jest wdową, gdyż
17 I,11| Kobieta jak inne... Zdaje mi się, że bez potrzeby
18 I,11| prowadzenia moich interesów nie zdaję sprawy przed nikim - ciągnął
19 I,11| strzeże usuwać mnie od niej... Zdaje się, że zrobię w życiu jedno
20 I,11| Kiedy rozmawiam z nią, zdaje mi się, że potrafiłaby mi
21 I,11| rywal... rozbite nerwy... Zdaje mi się, że już dziś mógłbym
22 I,12| Do licha! - szepnął - zdaje mi się, że to właśnie jest
23 I,12| ilustracyj i albumów, które, zdaje się, oglądali wszyscy. W
24 I,12| książki, jeden przed drugim zdaje egzamin albo rozwiązują
25 I,12| jakimś innym człowiekiem... Zdaje mi się, że mi ktoś zamienił
26 I,13| wiedzieć: co się takiemu zdaje, co on sobie o mnie wyobraża?.
27 I,13| Maruszewicza był kontent.~"Zdaje mi się - myślał - że jest
28 I,14| myśli o pojedynku i nawet zdaje się żałować barona. Nic
29 I,14| wystrzelił W-ny Wokulski, zdaje mi się - za to, co ośmieliłem
30 I,18| wołano policji. ~"O ile się zdaje, zebranie będzie bardzo
31 I,18| patykowate nogi mruczy: ~"Zdaje mi się, że trochę utyłem." ~
32 I,18| Jest bardzo zmieszany; zdaje mu się, że każdy przechodzień
33 I,18| zamiast pchać się jak on, zdaje się na łaskę i niełaskę
34 I,18| mieszkanie i - tak wesoło?..."~Zdaje mu się, że zakratowane okna
35 I,18| tylko stu dziesięciu... I zdaje mi się, że kiedy jak kiedy,
36 I,18| para małżonków należących, zdaje się, do profesji rzeźniczej,
37 I,19| Powiedz - byłem... Tobie się zdaje, że dopiero ty wynalazłeś
38 I,19| obecnie jedzie do babki, która zdaje się, odda mu majątek. ~-
39 I,19| w tym pokoju, czy mi się zdaje, że panienka jest nie w
40 I,19| interesuje się naszymi sprawami. Zdaje się, że w kwietniu... tak,
41 II,1 | rzekłem: ~- Coś mi się zdaje, że Wokulski jest... jakby
42 II,1 | mniej wprawnych ode mnie (zdaje się, że mu troszkę dogryzłem).
43 II,1 | fałdach sukienki tej panny. Zdaje się, że mu nawet coś o tym
44 II,1 | dobrze zdać sprawy. Czasem zdaje mi się, że jest to człowiek
45 II,1 | jak wy, ale nie ludzie. ~Zdaje mi się, że przesadza. Bo
46 II,1 | sobie owe dzieje, chwilami zdaje mi się, że to był sen. Co
47 II,1 | gospodyni. -Oko ładne... (choć zdaje mi się, że ma skazę na lewym
48 II,1 | zapłakała pani Małgorzata. - Zdaje mi się-dodała po chwili -
49 II,2 | wojna. ~Ludziom ciągle się zdaje, że wojna może być tylko
50 II,2 | roku 1859, panie Rzecki... Zdaje mi się, że mam honor... ~-
51 II,2 | wtykając głowę do drzwi, zdaje mi się kuchennych, zawołał: ~-
52 II,2 | pan jest plenipotentem, zdaje mi się, że pana Wokulskiego...
53 II,3 | nieprzeliczonych kiosków. ~Wokulskiemu zdaje się, że wydobyty z martwej
54 II,3 | wreszcie na turkot kół. Potem zdaje mu się, że już gdzieś widział
55 II,3 | spytał Jumart. - Ci nie są, zdaje mi się, niebezpieczni. Tylko
56 II,3 | płaskorzeźba przed-stawiająca, zdaje się, sąd ostateczny. ~Wkoło
57 II,4 | dzieci? - Chociaż - nie zdaje mi się... ~- Nie mam nikogo. ~-
58 II,4 | tamtą osobą rachunki?.. ~- Zdaje mi się... ~- Aha! dopiero
59 II,4 | mi się... ~- Aha! dopiero zdaje ci się. To źle. Na wszelki
60 II,4 | kulkę ciemnej barwy. ~- Zdaje mi się, że to jest metal
61 II,4 | anglo-amerykańskiej kompanii i zdaje się, zrobiłem niezły interes.
62 II,5 | trzydzieści, ogromny majątek. Zdaje mi się, że krąży około niej
63 II,6 | Niech no pan spojrzy... ~- Zdaje mi się, że widzę coś pąsowego
64 II,6 | jaka dobrana para, co?... Zdaje się, że nawet pod wpływem
65 II,6 | grał, trochę podróżował (zdaje mi się jednak, że głównie
66 II,6 | cichą rozmowę. ~- Czasem zdaje mi się, że wolałabym w grobie
67 II,6 | kiedy pierwszy raz kochamy - zdaje się nam, że otóż jest coś
68 II,6 | całe życie. ~- Ode mnie?... Zdaje się panu. Mam w sobie parę
69 II,7 | wrażenie?...~- Imponujące. Zdaje mi się, że po kilkutygodniowym
70 II,8 | już parę lat, ale niekiedy zdaje mi się, że znam panią od
71 II,8 | głową.~- Tak czasem się zdaje - odpowiedziała. - Nie wiem,
72 II,8 | dziś myślę o tych rzeczach, zdaje mi się, że jeszcze przed
73 II,8 | chwili prezesowa. - Im się zdaje, że jak złapie która bogatego
74 II,9 | wymyślających na czym świat stoi ! Zdaje mi się jednak, że autorami
75 II,9 | zapytałem Stacha. - Ona, zdaje się, ma do ciebie interes.~-
76 II,9 | sprowadza ?...~- Mnie się zdaje, że jest inny powód - wtrącił
77 II,10| odpowiedziała pani Stawska.~- Zdaje mi się - rzekłem - że u
78 II,10| nie ma do nas pretensji. Zdaje się jednak, że oni naprawdę
79 II,10| ja tam będę za godzinę. Zdaje mi się, że zrobimy interes
80 II,11| on sam sobie z tego nie zdaje sprawy. Ale ja już widzę...
81 II,11| ja mam pańskie włosy?~- Zdaje mi się - odpowiedziałem -
82 II,12| przyjeżdża co dzień, ale zdaje się na próżno... Więc co
83 II,12| bardzo lubi Wokulskiego, zdaje mi się, że go bardzo dobrze
84 II,12| nie rozumie Wokulskiego. zdaje mi się, że z nim igra, a
85 II,12| igrać nie można. I jeszcze zdaje mi się, że oceni go za późno...~-
86 II,12| Wie pani, co mi się zdaje, kiedy patrzę na panią?~
87 II,12| Spojrzała na niego zalękniona.~- Zdaje mi się, że gdyby pani dotknęła
88 II,13| machinach latających. Ba!... zdaje mi; się, że od kilku dni
89 II,13| każdym ruchem i spojrzeniem zdaje się mówić: patrzcie, to
90 II,13| niego raut.~- O ile mi się zdaje, jest to dosyć mierny skrzypek.~-
91 II,13| odparła pani Wąsowska. - Ale zdaje mi się, że i Wokulski coś
92 II,13| panną Rzeżuchowską...~- Zdaje mi się, panie Ochocki -
93 II,13| Stach będzie tu dzisiaj... Zdaje mi się (ale mówię to pani
94 II,14| mowę westchnieniami :~- Zdaje mi się, panie Maruszewicz,
95 II,14| zawoławszy Kacpra rzekła~- Zdaje mi się, kochany Kacprze,
96 II,14| Leonie... Gdzie pan?..~- Zdaje się, że jaśnie pan u Stępka...
97 II,14| przyszłości nie śmiał myśleć.~"Zdaje mi się, że umrę u jej nóg... -
98 II,14| majstrując około binokli, które, zdaje się, stanowiły jedyny kłopot
99 II,15| chora, chce widzieć Belę (zdaje się, że chodzi o zapis),
100 II,16| lwa zaprzęgać do taczek. Zdaje mi się nawet, że w tej jednej
101 II,16| triumf bezbożników" - mówi, zdaje mi się, Pismo święte czy
102 II,17| kiedy są potężni.~- Mnie się zdaje, że właśnie teraz są słabsi -
103 II,17| mojej pracy!...~- Szuman, zdaje mi się, że masz gorączkę...~-
104 II,17| machnął ręką.~- Mnie się zdaje - rzekł - że ty, który chcesz
105 II,17| sfer finansowych, ponieważ zdaje im się, że ja mam nadzwyczajny
106 II,17| niech pan mówi... Chociaż... zdaje mi się, że pan trochę przecenia
107 II,17| nawet od paru lat... Zdaje mi się, że przez cały ten
108 II,17| wzruszony. - O Boże!... zdaje mi się, że mnie ktoś na
109 II,17| weszła do następnego pokoju.~"Zdaje mi się - myślał Wokulski
110 II,17| dziesięciopiętrowej huśtawce. Czasami zdaje mi się, że coś zrobię dla
111 II,18| Stach wyjechał do Moskwy, zdaje mi się po to, ażeby uregulować
112 II,19| Wszystko marionetki!... Zdaje im się, że robią, co chcą,
|