Tom,  Rozdzial

  1  I,4 |       uważnie spojrzał na niego i pomyślał, że wino musi być dobre,
  2  I,8 |           wiadomo z jakiej racji, pomyślał:~" Cóż z tego, że trochę
  3  I,8 |    połączyło się kilka dawnych" - pomyślał.~" Tak, ale co dalej?..."~
  4  I,9 |      Trzeba tam pójść i coś dać - pomyślał i wyjął z kasy pięć złotych
  5  I,9 |         świata.~"Rozumiem teraz - pomyślał Wokulski - dlaczego odwiedzanie
  6  I,9 |         rulon imperiałów.~"Boże - pomyślał - jak ja głupio muszę wyglądać
  7  I,9 |      Dobroczynności...~"Aha!.." - pomyślał Wokulski żegnając hrabinę.
  8  I,9 |           w celu wyjścia za mąż - pomyślał Wokulski. - No i ja także -
  9  I,9 |           Kiedyż to będzie!..." - pomyślał.~"Pośle Syn Człowieczy anioły
 10  I,9 |    Chrystus dotrzyma obietnicy" - pomyślał Wokulski i wyszedł za nią.~
 11  I,9 |       ażeby robić coś podobnego - pomyślał Wokulski idąc w stronę sklepu. -
 12  I,9 |     formami obwarowali się, co? - pomyślał. - A... gdybym to mógł wszystko
 13  I,9 |          się panna Izabela?..." - pomyślał Wokulski i pociemniało mu
 14  I,9 |      Józef.~"Rozstawili pikiety - pomyślał Wokulski - ażeby nie skompromitować
 15  I,9 |     marzyć o niej nie mogę!..." - pomyślał z rozpaczą.~Jednocześnie
 16  I,9 |         com ja tu wchodził?..." - pomyślał.~Spojrzał na framugę okna
 17  I,9 |           Jaki oni mają rozum!" - pomyślał Wokulski.~I zdawało mu się,
 18  I,9 |         zdumienie.~"Dzięki Bogu - pomyślał - że jestem legalnym dzieckiem
 19  I,9 |          sukni.~"Tu jej nie ma" - pomyślał.~- No, tylko patrzcie, jak
 20  I,11|      Jestem piramidalnie głupi" - pomyślał.~Ale nic mu to nie pomogło.~
 21  I,11|        południu.~"Więc to jutro - pomyślał - za godzin... dwadzieścia
 22  I,11|        Czego on chce ode mnie?" - pomyślał Wokulski, a głośno rzekł:-
 23  I,11|           i śpiewie słowika?... - pomyślał Wokulski i poczuł straszny
 24  I,11|              Czego on chce?..." - pomyślał Wokulski podziwiając w duszy
 25  I,11|           szczęśliwi zakochani! - pomyślał. - Szepczą i uciekają jak
 26  I,12|         do cyrkułu.~"Zła wróżba - pomyślał Wokulski i nagle uderzył
 27  I,12|         się.~"Skąd ja ją znam?" - pomyślał Wokulski wychodząc z bramy
 28  I,13|     daleka i omijała.~"Rozumiem - pomyślał Wokulski. - Oziębiła ich
 29  I,13|              Naturalnie, zapewneś pomyślał o interesach... na wypadek...~-
 30  I,13|         że zdumiony hrabia-Anglik pomyślał:~"Tu chyba nie chodzi ani
 31  I,14|      chcąc wedrzeć się do salonów pomyślał o ożenieniu się z nią, zubożałą
 32  I,14|       zachwycony, szczególnie gdy pomyślał, że wszystkie te owacje
 33  I,15|     uwierzył nawet w przeczucia i pomyślał z radosnym zdumieniem: ~"
 34  I,15|           jego odejściu nawet nie pomyślał o młodych i niewymagających
 35  I,16|    pochylił głowę na znak zgody i pomyślał, że jednak pan Tomasz za
 36  I,16|        komu innemu. ~"Filut!... - pomyślał pan Tomasz. - Sam ma ze
 37  I,16|           Znam ja to <<merci>>! - pomyślał - płaci się za nie kulami..."~-
 38  I,16|             Jacyście wy głupi!" - pomyślał Wokulski czując, że budzi
 39  I,16|      serdeczny wyraz, że Wokulski pomyślał : ~"Nędznikiem będę, jeżeli
 40  I,17|    światło. ~Coś jeszcze robią" - pomyślał Wokulski. ~Skręcił w bramę
 41  I,17|         ten biały cylinder?.. " - pomyślał pan Tomasz z goryczą. Potem
 42  I,18|           milknąć. ~"Do diabła! - pomyślał - czyżby Wokulski dyrygował
 43  I,18|     jarmułkę..." ~"On coś wie!" - pomyślał Rzecki i rzekł głośno: ~-
 44  I,19|       tylko Wokulski. A nareszcie pomyślał, że dobrze jest mieć własny
 45  I,19|      nagroda... Moje życie!..." - pomyślał Wokulski idąc do Mikołajem. ~
 46 II,1 |           Cofnął się od walizki i pomyślał chwilę; potem dodał szczególnym
 47 II,3 |        może mnie już szuka?..." - pomyślał. ~Zamknął oczy jeszcze mocniej
 48 II,3 |              Trzy i pół godziny - pomyślał. - Coś trzeba z nimi zrobić..." ~
 49 II,3 |       wpadłem w jaką awanturę?" - pomyślał Wokulski. ~Ledwie Wokulski
 50 II,3 |         tu jest balon Giffarda? - pomyślał. - Szkoda, że nie mam dziś
 51 II,3 |    budowli paryskich i ze wstydem pomyślał, że chyba nigdy nie zorientuje
 52 II,3 |         ten koniak uspakaja..." - pomyślał. ~Odtąd, ile razy przypomniała
 53 II,4 |           on może mieć lat?..." - pomyślał Wokulski. ~Gość tymczasem
 54 II,4 |         jednakże tęgiego bzika" - pomyślał Wokulski. Później dodał
 55 II,4 |        spotniał. ~"Już rozumiem - pomyślał - tajemnicę Geista. On mnie
 56 II,4 |           a może... tak być!... - pomyślał. - Ale jeżeli tak jest...
 57 II,4 |       chyba do pracowni Geista" - pomyślał czując, że już wpadło mu
 58 II,4 |    stanowczo nie otumanił mnie" - pomyślał Wokulski. Głośno zaś dodał: ~-
 59 II,4 |           się nie pokazywać...' - pomyślał. ~Ale sam zawstydził się
 60 II,4 |        których wyzierała nędza, i pomyślał, że przecie ten człowiek
 61 II,5 |        plotki krążyć o mnie..." - pomyślał patrząc na stertę papierów. ~
 62 II,5 |    Hopfera, gdybym tam nie był? - pomyślał z goryczą. - A słyszałbym
 63 II,5 |  fiksatuarem. No i kto by, panie, pomyślał: ledwie spostrzegła to,
 64 II,6 |          nimi, to dobra wróżba" - pomyślał. ~Oba ekwipaże szybko zbliżały
 65 II,6 |         Szczególna narzeczona!" - pomyślał. ~- Pan Wokulski!,.. - zawołał
 66 II,6 |        Dziwny pies łańcuchowy!" - pomyślał Wokulski.~W tej chwili z
 67 II,6 |      mruczenia~"Dziwna kobieta" - pomyślał Wokulski patrząc na staruszkę,
 68 II,6 |         żal ścisnął mu serce, gdy pomyślał: ~"Czy i panna Izabela jeździ
 69 II,7 |           będę twoim sędzią..." - pomyślał. Zapukano do drzwi, wszedł
 70 II,7 |           nie będzie oszukiwać" - pomyślał Wokulski. Szli jakiś czas
 71 II,7 |          to ja jestem psem!..." - pomyślał Wokulski. Wszyscy już byli
 72 II,7 |         sieć intryg i oszustw!" - pomyślał, ciągle jeszcze rozdrażniony
 73 II,7 |    triumfem na Wokulskiego, który pomyślał, że jego utytułowany przyjaciel
 74 II,8 |        Błogosławione te balony! - pomyślał Wokulski. - Taki współzawodnik
 75 II,8 |         znaczy jej rozmowa?..." - pomyślał. Na szczęście, spotkał pannę
 76 II,8 |         Już zrobiłem wybór!..." - pomyślał Wokulski. ~- Ale do zamku
 77 II,8 |        dymać miechem." Ledwie tak pomyślał, aż naraz - usuwa się kamień,
 78 II,8 |          oczyma. ~"Głupstwo!... - pomyślał - piłem za wiele...'~Pani
 79 II,8 |         kufer.~"Cóż to jest?... - pomyślał. - Dziś niedziela, więc
 80 II,8 |           Zasławka... "Żal?..." - pomyślał Wokulski, a ona prędko mówiła
 81 II,10|         Wokulski - odparłem - już pomyślał o panu: dostaniesz posadę
 82 II,11|         Powiedz, nigdyś o tym nie pomyślał?... Wszystko jest możliwe
 83 II,12|   niewielką. ~"Czyby o mnie?... - pomyślał. - Nie trzeba się zbytecznie
 84 II,12|        Oto skutki mego nietaktu - pomyślał Wokulski. - Spostrzegła,
 85 II,12|           rozumiem tej kobiety! - pomyślał. - Kiedy ona jest sobą,
 86 II,13|       chłodno.~"Głupiec jestem! - pomyślał wychodząc. - Zawsze muszę
 87 II,13|             Pozna go i ochłonie - pomyślał. - Tylko już ja nie będę
 88 II,13|       żenić z moją magdalenką?" - pomyślał Wokulski. Przeszedł się
 89 II,13|           logika prostych serc! - pomyślał Wokulski. - Pogarda dla
 90 II,13|     narkotyku.~"Straszna rzecz! - pomyślał Wokulski. - Cóż to za chore
 91 II,13|    zarumieniła się.~"Otom podły - pomyślał Wokulski. - I, ja taką kobietę
 92 II,14|         Czyżby Maruszewicz?..." - pomyślał Wokulski.~Istotnie, wszedł
 93 II,14|          złodzieja i oszczercę" - pomyślał Wokulski.~Przez chwilę jeszcze
 94 II,15|          Tracę przytomność?..." - pomyślał chwytając za pas przy oknie.
 95 II,15|        stacji.~"Jestem ocalony" - pomyślał Wokulski.~Jednocześnie obudził
 96 II,15|           widma znikły.~"Basta! - pomyślał - ja tu rozum stracę..."~
 97 II,15|           gęstą wilgoć.~"Krew?" - pomyślał. Otarł usta i przy świetle
 98 II,15|       Gdzie moje szczęście!..." - pomyślał.~Uczuł ściskanie w piersiach,
 99 II,17|       Cierpię, więc jestem!..." - pomyślał śmiejąc się Wokulski.~Tak
100 II,17|          nie straciłem rozumu!" - pomyślał z radością.~Zaczął wyobrażać
101 II,17|               Miał rację Szuman - pomyślał - jestem naprawdę uleczony..."~
102 II,17| Zdobywałem majątek dla niej!... - pomyślał. - Handel... ja i handel!...
103 II,17|          się ze mną dzieje?..," - pomyślał.~- W każdym razie powinien
104 II,17|      spoza firanki.~"Do licha ! - pomyślał. - Czy ja znowu nie wlazłem
105 II,17|       stóp do głów.~"Ładne!..." - pomyślał.~Wnet jednak przypomniał
106 II,17|           to nie przywidzenie?" - pomyślał.~Przypomniał sobie historię
107 II,17|         rejentem.~Kładąc się spać pomyślał:~"Czy tylko ja nie zrobię
108 II,19|         zaszkodzi aniżeli piwo" - pomyślał Rzecki, a po chwili dodał
109 II,19|           Czyby od Węgiełka..." - pomyślał pan Ignacy i otworzył kopertę.~"