Tom,  Rozdzial

3501 II,17|                 przy kości, który udawał, że ma duszę, a miał zaledwie
3502 II,17|                 nie było nic ludzkiego... Że baron nareszcie poznał się
3503 II,17|                     Bo wyobraź pan sobie, że ten cymbał swoimi umizgami
3504 II,17|                   którzy mają pieniądze), że warto by założyć w Warszawie
3505 II,17|                przede wszystkiem dlatego, że nie ma ich gdzie robić...
3506 II,17|               wydziedziczenia żony, gadał ze mną po całych dniach o pracowni
3507 II,17|            wyjeżdżał, rzeczy tak stanęły, że baron wezwał do siebie rejenta
3508 II,17|                 niechże mi teraz dowodzą, że na świecie jest coś niepotrzebnego.~
3509 II,17|                  Chociaż... zdaje mi się, że pan trochę przecenia zasługi
3510 II,17|                       O czym?...~- O tym, że pracownia technologiczna
3511 II,17|                głośno.~- Śmiejesz się pan ze mnie?... - ofuknął Ochocki.~-
3512 II,17|           wielkimi przemysłowcami myśląc, że skłonię ich do popierania
3513 II,17|             Przecież oni, dopóki myśleli, że pan zrobisz szwindel na
3514 II,17|                  geniuszem; a dziś mówią, że pan masz rozmiękczenie mózgu,
3515 II,17|                Mniejsza!... Przypuść pan, że upadła gdzieś w kanał...
3516 II,17|               doznawał przykrości widząc, że jedni ciekawie przypatrują
3517 II,17|                  Geist, który utrzymywał, że chemia związków wodoru zmieni
3518 II,17|                 siebie. - Geist twierdzi, że odkrycie zależy od wypróbowania
3519 II,17|                Potem przyszło mu na myśl, że pogarda nie objawia się
3520 II,17|                  głośno na niej wygrywał, że nazajutrz odwiedził go sam
3521 II,17|                Potem przychodziły chwile, że nie wiadomo dlaczego żałował
3522 II,17|                  do swojej dlatego tylko, że na własne oczy zobaczył
3523 II,17|                   z przyjemnością widząc, że nie bardzo stracił wprawę.~
3524 II,17|             pannie Izabeli, a wtedy czuł, że jego zmęczony mózg naprawdę
3525 II,17|                 dziwny sen.~Śniło mu się, że stanęła przed nim panna
3526 II,17|                 przed nim panna Izabela i ze łzami w oczach zapytywała
3527 II,17|                   do Skierniewic, rozmowa ze Starskim i jego umizgi były
3528 II,17|              jechać gdzie? Czy ożenić się ze Stawską?... Ależ cokolwiek
3529 II,17|                   do siebie. - Ożenił się ze swoją panną Eweliną i co?...
3530 II,17|                   zalet, tym lepiej czuł, że do wykonania brakuje mu
3531 II,17|              tkwił w nich wąski sztylecik ze złotą rękojeścią.~Na jej
3532 II,17|                zdziwiony. Zdawało mu się, że go na wstępie oblano zimną
3533 II,17|             spokojny wyraz. - Widzi pani, że naprawdę nie jestem zdrów.~
3534 II,17|           Wąsowskiej i dziwił się czując, że jest wobec niej nieśmiały,
3535 II,17|               prawie zawstydzony.~"Co się ze mną dzieje?..," - pomyślał.~-
3536 II,17|                Wokulski był tak zahukany, że nie umiał zdobyć się na
3537 II,17|                  zrobić z rękoma, i czuł, że na twarz biją mu ognie.~
3538 II,17|               wiesz... Wyobraź pan sobie, że zażądał rozwodu z żoną i
3539 II,17|                głośniejszym, strzelał się ze Starskim...~- To prawda -
3540 II,17|                Otóż nieprawda, on udawał, że ją kocha, kłamał, że ubóstwia...
3541 II,17|              udawał, że ją kocha, kłamał, że ubóstwia... Ale przy najpierwszej
3542 II,17|         najpierwszej sposobności dowiódł, że nawet nie traktował jej
3543 II,17|                   na klęczkach... groził, że odbierze sobie życie...~-
3544 II,17|               tłomaczą, żeśmy zwierzęta i że jedynym sposobem uczłowieczenia
3545 II,17|            tysiące sposobów i twierdzimy, że wprawdzie mężczyzna tworzy
3546 II,17|                  Wąsowska.- Uznajesz pan, że kobiety są równe mężczyznom
3547 II,17|                   od niego o tyle wyższą, że kompensuje tamte nierówności.
3548 II,17|               zrzekła się swoich zalet, a że się ich od dawna zrzekła,
3549 II,17|                 więc nie może dziwić się, że straciła i przywileje. Mąż
3550 II,17|                   pan nie pojmujesz tego, że kobieta może być zmuszoną
3551 II,17|              faktycznie potroiłem dochody ze sklepu.~- I nie miałeś pan
3552 II,17|                  Niech więc pani przyzna, że mam prawo być surowym sędzią
3553 II,17|                 sprzedając się wiedziała, że nie kupowano od niej...
3554 II,17|                 panią.~Można było myśleć, że się waha; przemogła się
3555 II,17|           zapytała:~- Więc utrzymuje pan, że baron miał prawo odepchnąć
3556 II,17|                   czyjeś serce twierdząc, że nigdy nie miał kochanek,
3557 II,17|                twierdzi czy zapewnia was, że nie miała kochanków?...~-
3558 II,17|                 przyznaję panu - mówiła - że nie jestem wolną od przesądów.
3559 II,17|       naleciałości, a choćby tylko uznać, że prędzej lub później kobiety
3560 II,17|          upomniała go wdówka.~- Nie można ze mną rozmawiać o równouprawnieniu
3561 II,17|            kokotach... Dowiedzże się pan, że trzeba mieć bardzo niski
3562 II,17|                 Jakiż to znowu ma związek ze sprawą barona i jego żony?...-
3563 II,17|                 proszę pani, ten związek; że na świecie nie wolno przywłaszczać
3564 II,17|           postąpił jak baron i nie zerwał ze swoim ogłupieniem i hańbą...~-
3565 II,17|                      To tylko mały dowód, że z panią, jako reprezentantką
3566 II,17|          zakładając po napoleońsku ręce - że pan jest albo bardzo oryginalny,
3567 II,17|          oryginalny - szepnęła. - Szkoda, że z tej strony nie dałeś się
3568 II,17|               tonem - jeżeli nie czujesz, że postępek pański był brutalny...
3569 II,17|          cierpienia...~- Przysięgam pani, że od dziesięciu tygodni nie
3570 II,17|                 paru lat... Zdaje mi się, że przez cały ten czas szarpała
3571 II,17|                      Teraz dopiero czuję, że jestem ocalony, i to dzięki
3572 II,17|                   Wąsowskiej zdawało się, że dostrzegła w jego oczach
3573 II,17|                  Wąsowska. - Nie przeczę, że Bela postąpiła źle, ale...
3574 II,17|                sam siebie, jeżeli powiem, że ona pana...~- Kocha, czy
3575 II,17|           szczegóły, dość, jeżeli powiem, że widywałam ją prze dwa miesiące
3576 II,17|               miesiące prawie co dzień... Że przez ten czas mówiła tylko
3577 II,17|                czas mówiła tylko o panu i że najulubieńszym miejscem
3578 II,17|                   Wokulski. - Przysięgam, że jedynym moim życzeniem w
3579 II,17|                  O Boże!... zdaje mi się, że mnie ktoś na parę lat zamagnetyzował,
3580 II,17|                  parę lat zamagnetyzował, że przed dziesięcioma tygodniami
3581 II,17|             zbudzono mnie nieumiejętnie i że dopiero dziś ocknąłem się
3582 II,17|                     Niech mi pani wierzy, że jest to cud, którego najzupełniej
3583 II,17|                 pani... A następnie temu, że nareszcie zdobyłem się na
3584 II,17|                 przyjadę.~- Nie twierdzę, że będzie.~- I zastałbym tylko
3585 II,17|                        Tak. Przekonałbym, że potrafię mieć władzę, a
3586 II,17|                   zaszła.~Zdawało mu się, że : otchłani, w której panuje
3587 II,17|               Wąsowską i musiał przyznać, że spomiędzy tych ładnych ona
3588 II,17|              aksamitu... Byłby przysiągł, że czuje zapach jej ciała,
3589 II,17|                   czuje zapach jej ciała, że słyszy spazmatyczny śmiech,
3590 II,17|                 prześladowało i drażniło, że nagle przyszedł mu projekt
3591 II,17|                   mówił do siebie czując, że w nim coś kipi. - Wyrzuci
3592 II,17|                  cóż by mnie kokietowała. Że nie ma do mnie wstrętu,
3593 II,17|            dziecka, a Wokulski spostrzegł ze zdziwieniem, że i ta mu
3594 II,17|                spostrzegł ze zdziwieniem, że i ta mu się podoba.~O kilkanaście
3595 II,17|                  go pod rękę. - Wiesz co, że dawno już nie miałeś tak
3596 II,17|                byczej miny... Założę się, że wrócisz do spółki i porozpędzasz
3597 II,17|                 ja w tej chwili myślałem, że grozi mi jakaś nowa choroba...
3598 II,17|                 choroba... rzekł Wokulski ze śmiechem. - Chcesz cygaro?~-
3599 II,17|                   grozi?~- Wyobraź sobie, że może od godziny ogromne
3600 II,17|                  boi... A cóż ty myślisz, że wówczas byłeś zdrów, kiedyś
3601 II,17|                      Ach, powiadam ci, to ze trzy razy więcej warte...~
3602 II,17|                 już dosyć...~- A wie pan, że tego wykładu i ja gotów
3603 II,17|        szczególniej, jeżeli cię zapewnią, że jesteś dopiero drugim lub
3604 II,17|                     Ale też dobrze trafił ze swymi poglądami... Bo akurat
3605 II,17|               abym się ożenił, i dowodzi, że nic tak nie uszlachetnia
3606 II,17|             często przychodzi mi na myśl, że taka suma stanowi utrzymanie
3607 II,17|              trzech albo czterech ludzi i że jacyś faceci ustępują dla
3608 II,17|                  faceci ustępują dla mnie ze świata albo muszą ograniczać
3609 II,17|                   kobiety, która by razem ze mną pracowała w laboratorium;
3610 II,17|             silnych i sprzecznych wrażeń, że nie umiał ich uporządkować.
3611 II,17|             uporządkować. Zdawało mu się, że od chwili zerwania z panną
3612 II,17|             szepnął.~Na próbę postanowił, że wstanie za pięć minut, wykąpie
3613 II,17|                 do Łazienek.~Uderzyło go, że przez cały ten czas nie
3614 II,17|                oboje, i powiedział sobie, że... zje śniadanie z apetytem.
3615 II,17|                       W tej chwili uczuł, że budzi się w nim niepokonany
3616 II,17|              zarazem zdawał sobie sprawę, że jest to objaw chorobliwy.
3617 II,17|                też robiło mu satysfakcję, że nie tylko spokojnie może
3618 II,17|                   schadzki... I pomyśleć, że z takiej mierzwy kiedyś
3619 II,17|                 Ochockim. Zdawało mu się, że wzgórze jest podwaliną tych
3620 II,17|               bogini. Ujrzał ją i teraz i ze wzruszeniem spostrzegł,
3621 II,17|                   wzruszeniem spostrzegł, że chmury otaczające jej głowę
3622 II,17|                 spojrzenie i nagle uczuł, że rośnie... rośnie... że już
3623 II,17|                    że rośnie... rośnie... że już przenosi głową najwyższe
3624 II,17|                  bogini.~Teraz zrozumiał, że tą czystą i wieczną pięknością
3625 II,17|                   pięknością jest Sława i że na jej szczytach nie ma
3626 II,17|                 spokojny. Zdawało mu się, że podczas tej przechadzki
3627 II,17|                  Wąsowskiej i oświadczył, że pani czeka w powozie.~Gdy
3628 II,17|           Wąsowska. - Musi ocknąć się pan ze swej apatii, bo inaczej
3629 II,17|                cierpieniami i założę się, że niejedna chciałaby odegrać
3630 II,17|                 Wąsowska. - Myślałby kto, że naprawdę nie otrzymałeś
3631 II,17|               pochlebiają, więc myślałem, że kobieta jest ową rzeczą
3632 II,17|                  alei. ~- No, wie pan co, że jestem zdumiona!... Nie
3633 II,17|                 zapytała pani Wąsowska.~- Że jest gatunek kobiet, które
3634 II,17|                  Turcję. Widzi więc pani, że damy nic mają powodu roztkliwiać
3635 II,17|          pesymistę, który mi wytłumaczył, że nierównie korzystniej jest
3636 II,17|                    Ja myślę, proszę pani, że na to szkoda czasu, bo jedni
3637 II,17|                  mnie tak silne wrażenie, że nawet nie proszę pana, ażebyś
3638 II,17|               złym humorze, sądzę jednak, że to minie... Ale... ale...
3639 II,17|                   niedyskrecję, ale wiem, że mnie pan nie zdradzi, a
3640 II,17|               przecież jej nie oświadczę, że mam na nią apetyt... A zresztą,
3641 II,17|                   nie mógłbym powiedzieć, że ją kocham."~Dopiero w domu
3642 II,17|            jeszcze nie mogę zebrać myśli, że dziś dopiero zdobywam się
3643 II,17|                miłość. Wyznał mi jeszcze, że niekiedy pisuje wiersze,
3644 II,17|                  mi się chce z nudów, ale że bez towarzystwa umarłabym,
3645 II,17|        towarzystwa umarłabym, więc udaję, że słucham, i niekiedy pozwalam
3646 II,17|               radością myślę: jak dobrze, że to wszystko pierwszy deszcz
3647 II,17|                noc płakałam, nie dlatego, że mogę zostać marszałkową,
3648 II,17|                zostać marszałkową, ale... że się to tak łatwo stać może!...~
3649 II,17|               rana do późnej nocy spędził ze swym adwokatem i rejentem.~
3650 II,17|           powietrza, to inna kwestia, ale że coś w tym jest - nie ma
3651 II,17|                mówiła drąc jakiś papier - że jesteś pan jedyny do rady...
3652 II,17|               moich oczach tę jedną wadę, że były... mistyfikacją.~-
3653 II,17|            chłodno Wokulski.- Wiem tylko, że w moich oczach, pod pozorami
3654 II,17|            domyśla się, jak musieli drwić ze mnie ci ludzie, tak tanio
3655 II,17|               swój upadek i tak rozumieć, że jest niezasłużony?...~Pani
3656 II,17|                 mam tę tylko satysfakcję, że triumf moich współzawodników,
3657 II,17|                  myślał Wokulski schodząc ze schodów - że w tej chwili
3658 II,17|            Wokulski schodząc ze schodów - że w tej chwili załatwiłem
3659 II,17|                   ty się gniewasz, stary, że tak dawno nie byłem u ciebie?-
3660 II,17|                  Stachu, ja już miarkuję, że mi czas iść do Katza i do
3661 II,17|                zęby, żem maruder... Wiem, że cokolwiek postanowisz ze
3662 II,17|                  że cokolwiek postanowisz ze sobą, będzie mądre i dobre,
3663 II,17|            praktycznie, gdybyś się ożenił ze Stawską?... Przecież to
3664 II,17|                    Jedna pochlebia sobie, że ja stałem się jej ofiarą,
3665 II,17|                 widzisz, mówił mi Szuman, że tobie na gwałt potrzeba
3666 II,17|           huśtawce. Czasami zdaje mi się, że coś zrobię dla świata...~-
3667 II,17|             ogarnia mnie taka desperacja, że chciałbym, ażeby mnie ziemia
3668 II,17|                skończył wszelkie rachunki ze światem...~Siedzieli obaj
3669 II,17|                   dni rozeszła się wieść, że Wokulski gdzieś wyjechał
3670 II,18|                   utrzymuje się pogłoska, że w dniu 26 czerwca bieżącego
3671 II,18|                   odjezdne powiedział mi, że tu niedługo zostaną tylko
3672 II,18|            nietęgie. Męczę się tak łatwo, że już bez laski nie wychodzę
3673 II,18|               jakoś zmienia świat na złe, że niedługo nie będę mógł z
3674 II,18|                   naszych niewiast za to, że dała dwieście rubli na jakiś
3675 II,18|                brak nawet pogłosek o tym, że Żydzi chwytają chrześcijańskie
3676 II,18|                  takie historie, dalibóg, że przecieram oczy i zapytuję
3677 II,18|                   rasa, ale takie szelmy, że nie ujeździsz ich bez bata
3678 II,18|                  a rozum ma tego gatunku, że łatwiej mu sto rzeczy wyśmiać
3679 II,18|            czasami przychodzi mi na myśl, że jego dusza jest jak tafla
3680 II,18|             Mraczewskiego, choć myślałem, że podobny urząd mógłbym pełnić
3681 II,18|               niezdrów, choć Szuman mówi, że wszystko idzie dobrze. Zabronił
3682 II,18|                 ją sam wykonać...~On mówi ze mną tak, jakby podejrzywał,
3683 II,18|                   tak, jakby podejrzywał, że ja niepokoję się losem Stacha.
3684 II,18|             Stachowi, który nieraz mówił, że chciałby jak najprędzej
3685 II,18|                sobie. Ale mam przeczucie, że tak nie jest.~Chociaż...
3686 II,18|                   ja nie miałem przeczuć, że książę Ludwik Napoleon zostanie
3687 II,19|            dlaczego, przypatrywali mu się ze zdziwieniem, a subiekci,
3688 II,19|               Szlangbauma, zawsze myślał, że jednak za czasów Wokulskiego
3689 II,19|            Martwiło go, ale tylko trochę, że Wokulski nie dawał znać
3690 II,19|              niepotrzebnymi, ale dlatego, że podobne sprawunki robią
3691 II,19|                  gdyby był istotą złożoną ze mgły i powietrza, nie zaś
3692 II,19|                nie byłeś pan między nami, że Szprot nawet zapomniał,
3693 II,19|               wyglądasz, a ja pomyślałem, że zaraziłeś się od swego przyjaciela,
3694 II,19|                  powiedziałem do Szprota, że pan Stanisław jest wariat,
3695 II,19|                pan Stanisław jest wariat, że zbankrutuje i źle skończy...
3696 II,19|               sobie, Deklewski utrzymuje, że to on to powiedział... Naturalnie,
3697 II,19|               zamknął oczy, przysiągłbyś, że to jest A l e... O! uważasz?...
3698 II,19|                  uważasz?... Ja powiadam, że przed takim piwem należałoby
3699 II,19|                  przyszło radcy do głowy, że Wokulski zbankrutował?~-
3700 II,19|                Przecież to razem wyniesie ze dwakroć sto tysięcy rubli...
3701 II,19|                  zmajstrował coś takiego, że już nie czeka na wypłatę...
3702 II,19|                   przeciw temu... temu... że go nie nazwę właściwym imieniem...~-
3703 II,19|                 Ale mniejsza; przypuśćmy, że w tym razie nie zrobił żadnego
3704 II,19|               ajentami domu pogrzebowego, że mi w taki sposób urządzacie
3705 II,19|                  wynieśli się tak szybko, że gdyby nic gęsty dym ich
3706 II,19|                   cygar, można by myśleć, że nikogo nie było w pokoju.~-
3707 II,19|                 szkliste, pulsa biją tak, że słychać na ulicy...~- Słyszałeś
3708 II,19|             uczonym i wrócił tu tak goły, że gdyby nie Minclowa, umarłby
3709 II,19|                 powiem, to tylko dlatego, że nie wróci...~- Co nie ma
3710 II,19|                   na przyszłość nie robić ze swego mieszkania szynkowni.~-
3711 II,19|                 prowadziły go do wniosku, że ukochany przyjaciel, a tak
3712 II,19|                      powtarzał pan Ignacy ze smutkiem w sercu. - Gdybyż
3713 II,19|                   Gdyby chociaż dał znać, że żyje!..."~Od pewnego bowiem
3714 II,19|                  Rossiego marzyło mu się, że Wokulski skoczył za panną
3715 II,19|                samej zwrotki:~- Doprawdy, że trzeba być albo kompletnym
3716 II,19|                   A co, nie miałem racji, że to jest półgłówek!...~-
3717 II,19|                  o kim mowa.~- Stało się, że już przed tygodniem ten
3718 II,19|                  bądź, ludzi życzliwych i ze dwakroć sto tysięcy rubli
3719 II,19|               Ignacy sam zaczął zeznawać, że jest z nim niedobrze.~"To
3720 II,19|              Szlangbauma, który wiedział, że panu Ignacemu zabroniono
3721 II,19|             sklepu.~- Cóż on sobie myśli, że sklep to trupiarnia?... -
3722 II,19|              trupiarnia?... - rzekł jeden ze starozakonnych subiektów
3723 II,19|                sobie szczerością znalazł, że ten koncept jest doskonały.~
3724 II,19|                      odparł. - Wiesz pan, że umarł Łęcki...~- Ojciec
3725 II,19|               pana nie jest to tajemnicą, że jeżeli Stach wpadł w nieszczęście,
3726 II,19|                Ochocki. Tymczasem, pomimo że marszałek zaczął uważać
3727 II,19|               zamku w Zasławiu... Mówiła, że jej to rozpędza nudy...~-
3728 II,19|              kobiety perswadowały pannie, że tak robić nie wypada. Ona
3729 II,19|                 zajrzał, przekonałby się, że panna Izabela brała z sobą
3730 II,19|                  sam zwróciłem jej uwagę, że w towarzystwie jednego wielbiciela
3731 II,19|                     Niech będzie kontent, że pozwalam mu patrzeć na siebie..."~-
3732 II,19|                sposób tak demonstracyjny, że panna Izabela i hrabina
3733 II,19|                   I pomyśleć tu - dodał - że tego rodzaju kobieta tylu
3734 II,19|                   ma pan jakie wskazówki, że tam nie pojechał?.. - zapytał
3735 II,19|                 wszystkim o własnych...~- Że on wyjedzie - mówił Ochocki
3736 II,19|                   go za obie ręce i drżał ze wzruszenia.~- Szuman - rzekł -
3737 II,19|                 mądry doktór Szuman mówi, że Stach jest wariat, polski
3738 II,19|                  romantyk.~- Głupi Szuman ze swoim żydowskim klasycyzmem!... -
3739 II,19|                 On nawet nie domyśla się, że cywilizacji nie stworzyli
3740 II,19|               Proszę pana, ja się dziwię, że to tak późno nastąpiło!... -
3741 II,19|                   znam jego życie i wiem, że ten człowiek prawie dusił
3742 II,19|       doświadczenia... Wyobraż pan sobie, że kiedy zdawałem w gimnazjum
3743 II,19|                    którzy pracowali razem ze mną, ale nawet musiałem
3744 II,19|                   pan - kończył Ochocki - że Wokulski umyka stąd aż do
3745 II,19|               pana Ignacego. Zdawało się, że stary subiekt nabrał sił
3746 II,19|             popędów..."~Można powiedzieć, że od tego dnia zaczęła się
3747 II,19|                    nie wiadomo. Ale fakt, że od kilku dni stary ma się
3748 II,19|                  pokrzepiał się nadzieją, że prędzej lub później będzie
3749 II,19|             Zasławka mówił Szlangbaumowi, że furman nieboszczki prezesowej
3750 II,19|             odparł doktór. - Tym bardziej że prawie jednocześnie inny
3751 II,19|                 bo jakoby dowiedział się, że ów Wokulski kupił od jednego
3752 II,19|                   Rzecki musiał przyznać, że pogłoski nie miały sensu,
3753 II,19|               Wysocki, jego brat, dróżnik ze Skierniewic.~Wokulski rzewnymi
3754 II,19|               odpowiedział z Petersburga, że zapis przyjmuje i że całą
3755 II,19|         Petersburga, że zapis przyjmuje i że całą gotówkę chce mieć w
3756 II,19|                   pan Ignacy nie dałby mu ze swego kapitału dwudziestu
3757 II,19|                osobistej?..."~Naturalnie, że przyjął propozycję Ochockiego;
3758 II,19|               Ochockiego; zdawało mu się, że w tym nagłym wyjeździe i
3759 II,19|                   Stach pojechał do Indyj ze swoim półmilionem?... Może
3760 II,19|                   sławnego Geista myśląc, że Wokulski może się o niego
3761 II,19|               jeżeli mędrcy zadecydowali, że Geist jest wariatem, to
3762 II,19|            urywkowo, a w końcu napomknął, że pani Stawska waha się przyjąć
3763 II,19|                   darowizny Wokulskiego i że jemu samemu dar ten wydaje
3764 II,19|                  siebie... Wiesz przecie, że kochał się w pannie Izabeli?..~-
3765 II,19|            Mraczewski - ale wiem i o tym, że pani Stawska miała do Wokulskiego
3766 II,19|            wyszedł bardzo kontent z tego, że Wokulski może już nie żyje.~"
3767 II,19|                   o nie prosił w nadziei, że pan Ignacy umieści swój
3768 II,19|            Ignacemu do zorientowania się, że w sklepie zaszły gruntowne
3769 II,19|               Szlangbaum - mówił doktór - że gdyby w kraju zostali sami
3770 II,19|                   rozmyślał i dziwił się, że teraz po całych dniach zaprzątały
3771 II,19|             przyznać - rzekł pan Ignacy - że w takich warunkach zrobił,
3772 II,19|              Projekt ten tak go opanował, że pod jego wpływem czuł się
3773 II,19|          Rzeckiego z rana, wzburzony tak, że zapomniał włożyć krawata
3774 II,19|                 mówił zirytowany Szuman - że... to bydlę... to zwierzę...
3775 II,19|                  tak jest. Z czego widzę, że kochany Stasieczek, obok
3776 II,19|                   się o cały mój majątek, że on już nie żyje!...~Nagle
3777 II,19|                  łóżko i przysiągł sobie, że już nigdy nie będzie zaczepiać
3778 II,19|                   do dom powrócił. Pewno, że tak jest, bo inaczej nie
3779 II,19|                 niż na stodołę.~Ja myślę, że to mury same zawaliły się
3780 II,19|                 to mury same zawaliły się ze starości; ale matka mówi,
3781 II,19|                 starości; ale matka mówi, że to może kowal nieboszczyk,
3782 II,19|          wielmożnemu państwu rozpowiadał, że on taką psotę zrobił.~Nic
3783 II,19|                  nie mówiąc nikomu o tym, że wielmożny pan szedł wtedy
3784 II,19|              znalazł, ucieszyłem się tak, że na tym miejscu święty krzyż
3785 II,19|               ażeby nam dał znać o sobie, że żyje i że zdrów jest...~
3786 II,19|                   znać o sobie, że żyje i że zdrów jest...~Ksiądz proboszcz
3787 II,19|                   Ażeby ludzie wiedzieli, że choć stary zamek, pamiątka
3788 II,19|               przeczytał podany mu list i ze zdziwieniem przypatrywał
3789 II,19|                  na to?... - powtórzył. - Że stało się, co przepowiadałem
3790 II,19|              Bułgarii. Przecież to jasne, że Stach zabił się w Zasławiu.~
3791 II,19|                  w samym Zasławiu. Myślę, że w zamku musiało coś kiedyś
3792 II,19|                 nawet mnie raz wspomniał, że chciałby zapaść się pod
3793 II,19|                  Toteż zabijał się... Ale że w każdym calu była to wściekła
3794 II,19|                powietrze... Szkoda tylko, że tej Dulcynei nie było między
3795 II,19|                  drogą, nie przysiągłbym, że pan nie masz racji, chociaż...
3796 II,19|            Powszechna jawność sprawia to, że już nie wierzymy ani w anielskość
3797 II,19|                  tak dobrym usposobieniu, że wydobył spod łóżka gitarę,
3798 II,19|                 piersiach przypomniał mu, że nie powinien się męczyć.~
3799 II,19|                 prosty człowiek wiedział, że on sam najlepiej bawi się
3800 II,19|              marionetki!... Zdaje im się, że robią, co chcą, a robią
3801 II,19|               Rzecki, ale pan może myśli, że ja co ukradłem?... Niech
3802 II,19|                  czego nie wyniósł... Ale że mnie się trochę niedobrze
3803 II,19|                 za złodzieja?... I za to, że wam darmo pracuję?...~-
3804 II,19|              krzyknął pan Ignacy. Wybiegł ze sklepu i starannie zamknął
3805 II,19|               dziewiątej z rana usłyszał, że Szlangbaum uwolnił Gutmorgena,
3806 II,19|                  Nalewki... Stary głupiec ze mnie!... troszczyłem się
3807 II,19|          Przymknął oczy i zdawało mu się, że widzi całe swoje życie,
3808 II,19|              ruchem... Uderzało go tylko, że każdy miniony obraz zacierał
3809 II,19|            szepnął.~Teraz zdawało mu się, że jest małym chłopcem i że
3810 II,19|                  że jest małym chłopcem i że podczas gdy jego ojciec
3811 II,19|                dziesiątki...~Jednocześnie ze wszystkich stron ogarnęła
3812 II,19|                nakrył do stołu, a widząc, że pan nie budzi się, zawołał:~-
3813 II,19|                   Ochocki i opowiadał mu, że wczoraj z rana powrócił
3814 II,19|                   pan sobie - zakończył - że wstępuje do klasztoru!...~-
3815 II,19|                    dopóki nie sprawdzimy, że są tylko głupie albo nędzne...