Tom, Rozdzial
1 I,1 | ludzi trzeźwo patrzących na rzeczy sklep galanteryjny pod firmą
2 I,4 | że pragnę tylko jednej rzeczy - pięknej śmierci. Daj mi
3 I,5 | się, otaczały go bowiem rzeczy, które warto było oglądać.
4 I,5 | niższym świecie wyrastają rzeczy jej potrzebne. Stamtąd pochodzi
5 I,5 | więcej, ale - kto dziś kupi rzeczy tak kosztowne ?~- W każdym
6 I,6 | ojciec. Czy nie wiesz, ile rzeczy robi ojciec, ażeby zaniepokoić
7 I,6 | Florentyna. - W Anglii za podobne rzeczy dobrze płacą.~- A dlaczego...
8 I,7 | zapomniał!...~- Pani, są rzeczy, których się nigdy nie zapomina.
9 I,7 | znowu wybierać laski i - rzeczy w sklepie przeszły do spokojnego
10 I,7 | mieszka? - pytała dalej.~- Rzeczy tych nie sprzedam tutaj,
11 I,8 | Jak można mówić takie rzeczy w sklepie? 'Za parę dni
12 I,8 | pensji. Ale Wokulskiemu rzeczy te nie sprawiały żadnej
13 I,9 | śmiejąc się i płacząc. - Takie rzeczy wolno mówić kobietom dopiero
14 I,9 | zdumiony. - Mnie tak cieszyły rzeczy, które w tej chwili tylko
15 I,10| Stasia Wokulskiego wielu rzeczy nie rozumiem i za każdym
16 I,10| pamiętasz, Katz?...~Taki stan rzeczy w osobliwy sposób oddziaływa
17 I,11| rozsądnie przystępujesz pan do rzeczy - mówiła.- Wprawdzie ze
18 I,11| panie, my jeszcze wielu rzeczy pragniemy - dodał ciszej. -
19 I,12| adwokat. - Mury wcale dobre, rzeczy drewniane należałoby stopniowo
20 I,12| sypialni konserwują się takie rzeczy?~Drugi pomocnik dyrektora
21 I,12| co miał koler!... Takich rzeczy - wołał, coraz mocniej podnosząc
22 I,14| już niepodobne do żadnej rzeczy znanej. Ogarniało ją zdumienie
23 I,14| następnie dostarczył różnych rzeczy do przyozdobienia grobu
24 I,15| a oko, panie, mam na te rzeczy... no!... Pomimo to nigdy
25 I,18| Spostrzegł jeszcze inne rzeczy. Kiedy piękne oblicze panny
26 I,18| szpagatem. ~I jeszcze gorsze rzeczy widzi pan Ignacy. Włoch
27 I,18| śmiać się ze snów... Są rzeczy na niebie i ziemi... ~-
28 I,19| Przekonasz się że są rzeczy lepsze od polityki.~Pan
29 I,19| będzie mężem i na wiele rzeczy musi być pobłażliwym, tak
30 I,19| miała rozumieć tak prostej rzeczy. Niezły to może człowiek,
31 II,1 | Opowiadał mi niestworzone rzeczy o swojej rodzinie, o swoich
32 II,1 | dość jest małego figla, aby rzeczy, dawne jak ludzkie grzechy,
33 II,2 | pensji nie płaci. ~Ładnych rzeczy dowiaduję się na wstępie! ~
34 II,2 | widzieliśmy równie ciekawe rzeczy będąc za granicą. ~- Szanowny
35 II,3 | nowy bilet, kazał przenieść rzeczy do innego pociągu i ruszyli
36 II,3 | odbiera Wokulskiemu bilet na rzeczy. ~- Twoje szczęście, żeś
37 II,3 | czasem? Widział tyle nowych rzeczy, rozmawiał z tyloma nowymi
38 II,3 | każdym kroku i na każdej rzeczy, począwszy od wózków wywożących
39 II,3 | zanurzał się w pozorny chaos rzeczy i wypadków i na dnie jego
40 II,4 | wynaleźć nazwę dla nowej rzeczy, zaraz mówią, że ją wytłumaczyli
41 II,4 | one na wmawianiu w medium rzeczy nie istniejących. ~Jednemu
42 II,4 | dowiedzieć się o niejednej rzeczy. Radzę tobie, daj ty jej
43 II,4 | cudów, ani oszustwa; tu są rzeczy tak proste, że pojąć je
44 II,5 | Odnieś, kochanku, nasze rzeczy, a my, panie, jedźmy...
45 II,6 | upłynął, zanim upakowano rzeczy w powozie. Nareszcie Wokulski
46 II,6 | postępowania, mówiłby mi nowe rzeczy, czasami rozgniewałby mnie
47 II,7 | powitanie".~Ale ponieważ rzeczy spakowano, powóz zajechał,
48 II,7 | szepnęła. ~W gruncie rzeczy nie było to rozdrażnienie,
49 II,7 | zajmujemy się sprawdzaniem tych rzeczy. Powiadam ci, że o czyimś
50 II,7 | pożegnał ich i poszedł. "Piękne rzeczy! - myślał. - Panna Ewelina
51 II,7 | może od śmierci... Takich rzeczy nie zapomina się... Wokulski
52 II,8 | nim kto dziurę zatykał. W rzeczy samej była tam dziura, właśnie
53 II,8 | uniesienia, tylko czekaj. Wiele rzeczy na pozór wygląda gorzej
54 II,9 | zamiast od razu przystąpić do rzeczy, baję, kręcę, nudzę... Choć,
55 II,9 | każdym fakcie wynoszenia rzeczy pan Maruszewicz przez kilka
56 II,10| wtrącać się do podobnych rzeczy?~- O, pani wszystko mogłaby
57 II,10| przepraszam, że zapytuję o podobne rzeczy), czy prawda, panie Wokulski,
58 II,10| i mnóstwie tym podobnych rzeczy. Nim upłynęła godzina, byłem
59 II,11| widzę... Jasno widzę, jak rzeczy pójdą, i głowę dam sobie
60 II,11| puścił, gdyby mógł oceniáć rzeczy rozsądnie. Była taka chwila
61 II,11| głupców nawet w tak prostej rzeczy jak miłość...~- I myślisz
62 II,11| pobraliby się... Bo, ściśle rzeczy biorąc, jeżeli w Stachu
63 II,11| cygaro, a on opowiedział rzeczy, które ostatecznie przekonały
64 II,11| rozumiem naturalny bieg rzeczy.~Niech więc żyje Francja
65 II,12| podowiadywał się więc różnych rzeczy.~Naprzód tedy zauważył,
66 II,12| wolno pytać się o wiele rzeczy, więc musimy tak prowadzić
67 II,13| Myślę tylko o jakiejś jednej rzeczy, a nie myślę o miliardzie
68 II,13| myślę o miliardzie innych rzeczy, nie wiem nawet o nich i
69 II,13| nie myśląc o miliardzie rzeczy, tylko o jakiejś jednej,
70 II,13| miejscu i myśleć o tej jednej rzeczy?... Istotnie, obawa śmierci
71 II,14| porządkowania grobu!... Słychane to rzeczy na świecie?... Odejdę stąd
72 II,14| odparł jegomość z walizką. Rzeczy pana barona i moje...~Drzwi
73 II,14| Stępka... Chciałbym złożyć rzeczy, ale nie widzę ani gabinetu
74 II,14| się nie mogą. Bierzcie te rzeczy na górę - zwrócił się do
75 II,14| i tłomoki.~- Biorą moje rzeczy. Nieście! - komenderował
76 II,14| ją Leon. - Wszystkie te rzeczy jaśnie pan powinien mieć
77 II,15| społeczeństwie stanowią siłę tworzącą rzeczy dobre, a karcącą łotrów.
78 II,15| wyekspediowawszy swoje rzeczy, był u państwa Łęckich.
79 II,15| Emanuela i o mnóstwie innych rzeczy.~Wokulski słuchał go uważnie
80 II,15| lekkim, jakby chodziło o rzeczy obojętne.~Wokulski jednakże
81 II,15| posługacza, który wyjąłby mu rzeczy, i zetknął się ze Starskim.~-
82 II,15| człowiek.- Kto słyszał takie rzeczy... Przecie Bóg...~Nie dokończył.
83 II,16| które wynikają z porządku rzeczy.~A więc niech żyje Napoleon
84 II,16| jeżeli potrafi się wziąć do rzeczy, to nie tylko odzyska Alzację
85 II,16| drugiego dnia spakował mi rzeczy i mówi: "Jedź!..."~Ażem
86 II,16| Kazałem im na złość rozpakować rzeczy i kufer nakryć dywanem,
87 II,16| dowiedział się dziwacznych rzeczy.~Mówił, że Wokulski wysiadł
88 II,16| posag. Ale gdy poznał stan rzeczy, uciekł ze Skierniewic.
89 II,16| bez nich nie potrafił...~Rzeczy odebrałem z kolei dopiero
90 II,17| mieszać się do podobnych rzeczy?~"Zdobywałem majątek dla
91 II,17| Słyszę nieprawdopodobne rzeczy! - zaczął książę ściskając
92 II,17| Kiedym zaś wyjeżdżał, rzeczy tak stanęły, że baron wezwał
93 II,17| sformułowanie przed kimś rzeczy, którą od dawna rozumiał,
94 II,17| instynkt niszczenia pewnych rzeczy; lecz zarazem zdawał sobie
95 II,17| dzieciństwa szukałem jakiejś rzeczy wielkiej i nieznanej; a
96 II,17| nieszczęśliwa, piszę różne rzeczy ołówkiem na spękanych ścianach
97 II,17| No, przecież zbadam rzeczy na miejscu... Czy może istnieć
98 II,17| brakuje mi zmysłu.~- Więc są rzeczy, których się nie przebacza? -
99 II,17| nigdy nie obrazi się o takie rzeczy, a może nawet będzie rekomendował
100 II,18| do Anglii. Czy tak jest w rzeczy samej, nie wiem, bo już
101 II,18| sprawiedliwość boską. Takie się dziś rzeczy wypisują w gazetach!...~
102 II,18| gatunku, że łatwiej mu sto rzeczy wyśmiać i zepsuć aniżeli
103 II,19| lekceważący.~W tym stanie rzeczy pan Ignacy coraz częściej
104 II,19| niegłupia i niezła w gruncie rzeczy, tylko... taka jak tysiące
105 II,19| dzisiejszy i mają wstręt do rzeczy nieznanych. Byle im było
106 II,19| wstręt człowieka rozbitego do rzeczy, które mu przypominają przeszłość!...
107 II,19| pan - zawołał - pięknych rzeczy dowiedziałem się o Wokulskim!...~
|