Tom, Rozdzial
1 I,3 | największe strapienie robiła mi myśl: czego ten a ten gość chce
2 I,4 | Wówczas przyszło mi na myśl, że tak daleko jestem od
3 I,5 | srebra; łóżko przywodziło na myśl bezpieczny spoczynek dobrze
4 I,5 | życzliwe. Przychodziły jej na myśl słowa Pisma Świętego: "W
5 I,5 | sam Olimp. Przyszły jej na myśl legendy o zbuntowanych olbrzymach,
6 I,5 | Izabelę ogarnął wstyd na myśl, że troszczyła się tylko
7 I,5 | duszy jakiś ideał, o którym myśl osładza najcięższe chwile ?
8 I,6 | doznaje niejakiej ulgi na myśl o kweście i nowej toalecie.
9 I,6 | na kuchennych schodach. Myśl o tym jest dla niej tak
10 I,7 | Strach ją zdejmował na myśl spotkania, lecz niewytłumaczony
11 I,8 | konturach przyszła mu na myśl jego własna historia. Kiedy
12 I,8 | Dopiero później przyszło mu na myśl, że on nigdzie i nigdy jej
13 I,8 | niego zawsze i wszędzie, jak myśl o tamtej kobiecie chodziła
14 I,9 | świętego budynku i przyszła mu myśl szczególna. Że jak kiedyś
15 I,9 | opanowała go okrutna boleść na myśl, że z dwu kobiet, z których
16 I,9 | upokarzał się w duchu na myśl, że z podobnym stworzeniem
17 I,9 | zrobiło mu się gorąco na myśl o defiladzie przez dwa salony,
18 I,9 | handlu ze Wschodem - wyborna myśl! Musicie i mnie do niej
19 I,10| Wtedy błysnęła mi szczególna myśl. Czy bitwy nie są hałaśliwymi
20 I,10| Tomaszowie. Jedna mnie tylko myśl trapiła:~"A nuż mnie i stąd
21 I,10| się zrobiło około serca na myśl, że mogę ujrzeć w druku
22 I,11| stąpił, prześladowała go myśl jutrzejszego spaceru i niejasne
23 I,11| samym momencie przebiegła mu myśl:~"Spacer - to dla mnie,
24 I,11| książę rumienił się na samą myśl, że większa część towarzystwa
25 I,12| co Wokulskiemu nasunęło myśl, że na świecie nie ma dla
26 I,12| przyszła mu szczególna myśl do głowy:~"Jeżeli ta klacz
27 I,13| mu jednakże zastygły na myśl, że stary subiekt może nie
28 I,13| upadłem...~Przyszli mu na myśl kelnerzy różnych restauracyj,
29 I,13| dopiero przychodzi mi na myśl wiele szczegółów. Już od
30 I,14| Marszałek nasuwał jej na myśl zabitego i oparzonego wieprza,
31 I,14| Wtedy przychodzili jej na myśl sławni podróżnicy albo zbogaceni
32 I,14| nagle przyszła jej nowa myśl:~"A jeżeli Wokulski nie
33 I,14| go..."~Przyszedł jej na myśl stary rządca ich niegdyś
34 I,15| Uporczywie odsuwał od siebie myśl o dzisiejszym liście i jutrzejszej
35 I,15| podobnych warunkach?"~I na samą myśl o tym Wokulski uczuł pragnienie
36 I,15| marszałka i barona..."~Ale na myśl o zamążpójściu panny Izabeli
37 I,16| tak niezmierną ciszę?... Myśl miał tak swobodną, że nie
38 I,16| jak w tej chwili. Przez myśl przebiegały jej zdania: "
39 I,17| oświadczył - przyszło mu na myśl - to co?..."~I pilnie wpatrywał
40 I,17| Potem przyszło mu na myśl, że nie jest to zbyt świetnym
41 I,17| chwilami przychodziło mu na myśl: czy nie zwraca uwagi przechodniów?
42 I,18| któremu to właśnie przyszło na myśl, cofnął się czym prędzej
43 I,18| gdyż nurtowała go inna myśl, którą chciał w sobie zagłuszyć: "
44 I,18| Swoją drogą niepokoiła go myśl kupna kamienicy. "Zapytam
45 I,19| i nagle przyszło jej na myśl: skąd ojciec tak dziś rozczulił
46 I,19| wrażenie zimnej wody, a myśl o Wokulskim zaniepokoiła
47 I,19| Uciekła do sali i przez myśl przebiegły jej wyrazy: ~"
48 II,1 | mnie samemu przychodzi na myśl, że Stach... naprawdę już
49 II,1 | pączek, miałby swobodną myśl i mógłby zrobić wiele dobrego
50 II,1 | już wówczas przyszło na myśl, że to wydobywanie się z
51 II,2 | przeleciała mi przez głowę myśl, którą (gdyby nie o mnie
52 II,3 | odpędzić od siebie jakąś myśl natrętną, przed którą uciekł
53 II,3 | przychodzi mu bowiem na myśl jakiś romans Pawła Kocka.
54 II,3 | że ogarnia go trwoga na myśl: co robić z czasem? Widział
55 II,3 | do straty. Przyszły mu na myśl definicje Jumarta i powiedział
56 II,3 | powtarzał. ~Nagle przyszło mu na myśl: czy to on raczej nie jest
57 II,3 | Później przyszło mu na myśl: na co to, on strwonił siły
58 II,4 | uczucia. Przyszło mu na myśl, że żelazo za zbliżeniem
59 II,4 | wytropił najtajemniejszą myśl Wokulskiego, który w tych
60 II,5 | niej parę tygodni.~"Nie myśl, panie Stanisławie - kończyła -
61 II,5 | zaś chwili przyszło mu na myśl: o jakich to awansach pisze
62 II,5 | konstelacjom. Przyszły mu na myśl syberyjskie noce, gdzie
63 II,5 | do swego! - szepnął. - Ta myśl stała się już rodzajem monomanii..."~
64 II,5 | nieba, i przyszła mu na myśl ta dziwna, niewidzialna
65 II,6 | często przychodziły mu na myśl dwa najpierwsze spostrzeżenia,
66 II,7 | nurtowała mu głucha obawa na myśl, w jaki sposób przywita
67 II,8 | patrzę, przychodzi mi na myśl historyjka o Newtonie. Był
68 II,8 | Pewnego dnia przyszło mu na myśl, że gdyby kazała mu rzucić
69 II,8 | głową. ~- No, przecie nie myśl, że obudzę cię złymi wiadomościami.
70 II,8 | Wokulskiemu. Nagle przyszło mu na myśl, że musi to być bardzo bogaty
71 II,8 | próżno. Uczepiła go się myśl, że panna Izabela może wyjechać.
72 II,8 | nie?..." - szepnął. ~Na myśl o tym opanowała go rozpacz.
73 II,9 | pierwszy, przyszło mi na myśl, że Maruszewicz jest to
74 II,9 | Że też mi tak prosta myśl nie przyszła do głowy.)~-
75 II,10| zaraz przychodzi mi na myśl szczęśliwy dzień naszego
76 II,11| z rana wpadłem na jedyną myśl prostą i rozsądną, ażeby
77 II,11| nigdy nie przyszło ci na myśl - mówiłem coraz śmielej -
78 II,11| przyszła mi najgenialniejsza myśl pod słońcem.~- Wiesz co? -
79 II,11| głowę. Jak to ja wpadłem na myśl zakochania Stacha w pani
80 II,12| którzy" przychodził jej na myśl Wokulski. Wtedy zaciskała
81 II,12| Niekiedy przychodził mu na myśl Geist, zdziczały mędrzec
82 II,12| jednego jej pocałunku..." I na myśl o tym pocałunku działo się
83 II,12| wówczas przyszło jej na myśl, ale tylko na chwilę, że
84 II,12| Opanowała ją bowiem jedna myśl: co ona odpowie, jeżeli
85 II,12| samej nie przeszły przez myśl, nawet kiedy była w tyfusie. ~
86 II,13| maniactwem, ale w każdym razie myśl o niej była jedyną rywalką
87 II,14| wcześniej nie przyszła podobna myśl... A propos zarobku, czy
88 II,15| Izabelę, przeleciały mu przez myśl straszne wyrazy: "fałsz!...
89 II,15| czy on wpadłby kiedy na myśl, że jego miłosne modlitwy
90 II,15| pożarły mu wolę, skrzywiły myśl i zatruły serce. Duch jego
91 II,15| nazwiska. Dręczyła go zmęczona myśl, zbolałe uczucie, zdruzgotana
92 II,15| zawód i rozpacz. Wykolejona myśl poczęła układać się do równowagi.
93 II,17| apatii kiedy przyszło mu na myśl zdanie Feuchterslebena:~"
94 II,17| żeś chory, przyszło mi na myśl... Uważasz... tobie potrzeba
95 II,17| zajęć, więc przyszło mi na myśl, czybyś nie zostawił u mnie
96 II,17| Chin, kiedy przyszło mu na myśl, że gdyby on miał wolę,
97 II,17| niej...~- Proszę... Dobra myśl - mówił z ironią Szuman. -
98 II,17| aptecznych przyszło mu na myśl, jak dalece osłabła w nim
99 II,17| Potem przyszły mu na myśl balony jego pomysłu, a potem
100 II,17| Potem przyszło mu na myśl, że pogarda nie objawia
101 II,17| ramionami.~- Wie pan, co mi na myśl przyszło?~- Żem oszalał.~-
102 II,17| głowic zaszumiało mu na samą myśl zbliżenia się do niej.~"
103 II,17| często przychodzi mi na myśl, że taka suma stanowi utrzymanie
104 II,17| sparaliżowane komórki w mózgu?... Myśl o pannie Izabeli straciła
105 II,18| czasami przychodzi mi na myśl, że jego dusza jest jak
106 II,19| przeczucia. Przychodził mu na myśl jego sen, kiedy po przedstawieniu
|