Tom, Rozdzial
1 I,2 | herbatą, czesał się nie patrząc w lustro i o wpół do siódmej
2 I,2 | chwilę na ulicy, bezmyślnie patrząc w szybę, spoza której Mraczewski
3 I,3 | odwiedzał go co dzień, a raz patrząc na jego chude ręce i wyżółkłe
4 I,3 | wyciągnął do mnie rękę i patrząc wzrokiem, którego nie zapomnę,
5 I,3 | spytał pan Raczek patrząc na ciotkę.~- No, oddajcie
6 I,3 | ciągnąć za sznurek kozaka. Patrząc na jego półuśmiechniętą
7 I,3 | było ranka, ażeby stryj patrząc na jego manewry nie wykrzywiał
8 I,4 | pytał Rzecki, niepewnie patrząc na niego.~Wokulski nalał
9 I,6 | panna Izabela, ze zdumieniem patrząc na ojca.~- Niejaki Wokulski,
10 I,6 | A co do naszych - dodał patrząc w oczy córce - zapewniam
11 I,7 | westchnęła panna Izabela patrząc na niebo, gdzieniegdzie
12 I,7 | odpowiedział Wokulski nie patrząc mu w oczy.~Gdy wyszedł,
13 I,8 | pochyliwszy się na tył fotelu i patrząc w sufit. - Więc zrobiłem,
14 I,8 | rzekł baron, ostro patrząc na Wokulskiego.~I wybiegł
15 I,9 | wydźwignęła tego rodzaju budowle. Patrząc na podobne gmachy można
16 I,9 | pobożnością pełną pokory. Patrząc na te ciała nieruchome można
17 I,9 | książki i dziwnym wzrokiem patrząc na Wokulskiego spytała:~-
18 I,9 | majestatyczna w ruchach, że Wokulski patrząc na nią skamieniał.~"Nawet
19 I,9 | do interesu - rzekła dama patrząc na niego z góry. - Nasze
20 I,10| Hödla, wracam do sklepu i patrząc mu bystro w oczy mówię:~-
21 I,10| Po co?... - odparł patrząc na mnie błędnymi oczyma. -
22 I,11| będzie potrzebny? - spytała patrząc mu w oczy.~- Łaskawa pani -
23 I,11| splecionymi pod głową i patrząc w sufit widział przesuwające
24 I,11| Zresztą - myślał adwokat, patrząc na Wokulskiego spod oka -
25 I,11| dystyngowaną osobą - rzekł Wokulski patrząc przed siebie.~- Dystyngowana?... -
26 I,11| czoło jak zbudzony ze snu i patrząc na Wokulskiego nagle rzekł:~-
27 I,11| na ramieniu Wokulskiego i patrząc mu w oczy jakimś rozstrzelonym
28 I,12| Zgasił światło, położył się i patrząc na firanki, którymi bujał
29 I,12| historii o prześladowaniu Żydów patrząc na ścianę, gdzie wisiała
30 I,13| wygram - odparł Wokulski patrząc na nią ze zdumieniem...
31 I,13| A teraz - dodał w duchu, patrząc na pannę Izabelę- przekonaj
32 I,13| spadające mu binokle i ciągle patrząc na pannę Izabelę mówił:~-
33 I,13| Baron zasłonił twarz lufą i patrząc spoza niej myślał:~Nie trafi
34 I,13| za potrącenie... - dodał patrząc mu w oczy.~- Obraziłeś pan
35 I,14| szeptała nieraz, patrząc spoza firanek na przejeżdżające
36 I,15| zasad i wyszedł z uśmiechem; patrząc na jego wspaniałą minę i
37 I,16| jego stronę, i łagodnie patrząc mu w oczy mówiła: ~- Ojciec
38 I,16| jeszcze (co już było zabawne), patrząc na pannę Izabelę, robił
39 I,16| rzęsy, jakby ją sen morzył. Patrząc na grę jej fizjognomii Wokulskiemu
40 I,16| odpowiedziała figlarnie patrząc mu w oczy. ~- I ta tylko
41 I,17| widział pan?... - powtórzyła patrząc mu w oczy ze zdziwieniem. ~-
42 I,17| pewny? - spytała, wymownie patrząc mu w oczy. ~- Ależ... gwarantuję,
43 I,17| Tak krótko!" - szepnął patrząc z westchnieniem na łazienkowską
44 I,18| opuścił nagle sklep nawet nie patrząc na niego. ~No i naturalnie
45 I,18| a Wokulski za nią, wciąż patrząc jak człowiek zamagnetyzowany.
46 I,18| a Wokulski za nią, wciąż patrząc jak człowiek zamagnetyzowany.
47 I,18| oczom nie chciał wierzyć, patrząc na zegarek, ale w końcu
48 I,18| dodał już na ulicy, patrząc w stronę Alei Ujazdowskiej. ~
49 I,18| oblewa się cały zimną wodą i patrząc na swoje patykowate nogi
50 I,18| szybkością wypija herbatę nie patrząc ani na samowar, ani na służącego,
51 I,18| pyta sędziwy Żyd, bystro patrząc mu w oczy. ~- Nie, nie... -
52 I,18| pani Krzeszowskiej; nie patrząc na nią zajmuje miejsce przed
53 I,19| spytała z odcienim niesmaku, patrząc w jego czerwone oczy. ~-
54 I,19| gabinetu, siadła na fotelu i patrząc w okulary Szpigelmanowi
55 I,19| dostaniesz pieniądze! - zawołała patrząc na niego z pogardą. ~- Słowo? -
56 I,19| powtórzył Wokulski patrząc na nią jak wylęknione dziecko. -
57 II,1 | oparty o poręcz krzesła patrząc bezmyślnie w okno. ~- Stachu... ~
58 II,1 | mruknął chłopak, spode łba patrząc na mnie. ~Stary, posłuszny
59 II,1 | wypijał herbatę, nawet nie patrząc na panią Janowę; potem wsadziwszy
60 II,2 | oparł się na łokciu i bystro patrząc na mnie rzekł: ~- Gospodarza?...
61 II,2 | piersiach jak Napoleon I i patrząc na mnie rzekła: ~- A, a,
62 II,2 | pani Stawska, błagalnie patrząc na nią.~(Gdybym był Wokulskim,
63 II,2 | ciągnęła staruszka, bystro patrząc mi w oczy - żyjemy w ciągłej
64 II,3 | interesantek! - rzekł służący patrząc na niego figlarnie. ~- Gdzież
65 II,3 | Nagle odezwała się, dumnie patrząc mu w oczy: ~- Pan mnie zna? ~-
66 II,3 | Przewodniku i nawet nie patrząc na plan jechał tam otwartym
67 II,3 | szuka najlepszej partii; patrząc w jej oczy, jest to anielska
68 II,4 | każdym razie słuchaj - dodał patrząc mu w oczy. - Gdyby ci kiedy
69 II,4 | do góry, na nic się nie patrząc, albo nawet (wstyd powiedzieć
70 II,4 | śmierć!..." - mówił nieraz, patrząc w niebo. A w chwilę później
71 II,5 | krążyć o mnie..." - pomyślał patrząc na stertę papierów. ~Na
72 II,6 | odezwał się Starski, wymownie patrząc na wdówkę. ~- Pod warunkiem,
73 II,6 | odcięła wdówka krzywiąc się i patrząc na drogę.~W breku zrobiło
74 II,6 | odpowiedziała prezesowa patrząc w ziemię i bębniąc palcami
75 II,6 | A co? - wtrącił Starski patrząc na babkę. ~- I dlatego,
76 II,6 | wchodząc i niespokojnie patrząc na damy. ~- Oho! pan Julian
77 II,6 | kobieta" - pomyślał Wokulski patrząc na staruszkę, która umiała
78 II,6 | zawróciła konia i bystro patrząc na Wokulskiego spytała: ~-
79 II,7 | służącego chwilę postał w oknie patrząc na park oświetlony ukośnymi
80 II,7 | miasto?!... - zawołała nagle, patrząc mu w oczy. - Niech mówią,
81 II,7 | Wokulskiego. Panna Izabela nie patrząc spostrzegła to i mówiła
82 II,8 | twarz wystąpił rumieniec. Patrząc na niego trudno było wątpić,
83 II,8 | odpowiedziała panna Felicja patrząc na Wokulskiego w taki sposób,
84 II,8 | Izabela bawiąc się parasolką i patrząc w ziemię.~Pani Wąsowska
85 II,8 | Wokulski uśmiechał się patrząc na zakłopotaną minę chłopaka
86 II,8 | odezwała się panna Izabela patrząc na kawały wapienia poplamionego
87 II,8 | otarła łzę... Wokulski nie patrząc na nią mówił: ~- Nie dalej
88 II,8 | towarzystwo stało w ganku patrząc na powóz, który z początku
89 II,9 | niesforni - rzekł Wokulski patrząc na fortepian.~- Zwyczajnie
90 II,9 | Wokulski stanął w sieni i patrząc na rynnę mruknął:~- Phy!...
91 II,10| opierając się na moim kolanie i patrząc na matkę. (Mój Boże, dlaczego
92 II,11| księcia?... - odparł nie patrząc mi w oczy.~- Odsyłałem ci
93 II,12| Ochocki, który widział nie patrząc, spostrzegł, że albo jedna
94 II,12| się, ile razy mnie widzi: patrząc na mnie, nie patrząc, mówiąc,
95 II,12| widzi: patrząc na mnie, nie patrząc, mówiąc, nie mówiąc... jak
96 II,12| spytała panna Izabela nie patrząc mu w oczy.~W przedpokoju
97 II,13| odpowiedziała pani Wąsowska patrząc na Wokulskiego.~W kwadrans
98 II,13| podobać - rzekł Ochocki patrząc na pannę Izabelę. - Widzi
99 II,14| No i co z tego?... Umrę patrząc na nią i może przez całą
100 II,14| drzemałem, całując lica, patrząc w twoje oczy..."~W kilka
101 II,17| szepnęła pani Wąsowska patrząc w ziemię.~- Tak, pani. Handel
102 II,17| zapytała, zuchwale patrząc mu w oczy.~Wokulski zaciął
103 II,19| Oj, to! To!... dodał patrząc ironicznie na Rzeckiego. -
|