Tom,  Rozdzial

  1  I,1 |             Może je będzie miał - odezwał się ajent.~- Ehe! - żachnął
  2  I,2 |         latałeś za spódniczkami - odezwał się Lisiecki. - Co tu bawić
  3  I,3 |     sierota!...~- Wielka rzecz! - odezwał się pan Raczek. - Wyjdź
  4  I,3 |           rozpłakała się, a wtedy odezwał się pan Domański:~- Po co
  5  I,3 |           chwytać za dyscyplinę - odezwał się:~- Co ty zrobila, Ignac?...
  6  I,4 |       słychać, stary, u ciebie? - odezwał się gość. - Wychudłeś, pobladłeś...~-
  7  I,4 |        Pozwól sobie przypomnieć - odezwał się - że z początku pisywałem
  8  I,7 |         do domu.~- Kasa jest tu - odezwał się Rzecki podbiegając do
  9  I,8 |           obaj milczeli, wreszcie odezwał się Wokulski:~- Powiedz
 10  I,8 |        zerwać z tym kramarstwem - odezwał się po chwili. - Interes
 11  I,8 |        okno; gdy zaś damy wyszły, odezwał się tonem bardzo spokojnym:~-
 12  I,9 |          chodziło, pani hrabino - odezwał się - ale o nietaktowne
 13  I,9 |          książę...~- Witam pana - odezwał się książę do Wokulskiego. -
 14  I,10|     odróżnić.~- Macają dystans! - odezwał się stary nasz major.~-
 15  I,10|      boską przestaniesz wierzyć - odezwał się Szapary marszcząc brwi.~-
 16  I,10| kryminałem.~- Podobno nie kradł - odezwał się półgłosem ktoś trzeci.~-
 17  I,10|         zarobkiem jeszcze dalej - odezwał się półgłos.~- Zapewne! -
 18  I,10|          wciąż pisał... Nareszcie odezwał się:~- Czy w tych czasach
 19  I,11|        Rzutki, ryzykowny, t e k - odezwał się jakby z piwnicy drugi
 20  I,11|       czoło.~- Szanowni panowie - odezwał się książę. - Poważyłem
 21  I,11|         kocham...~- Przepraszam - odezwał się Wokulski - ale nie chodzi
 22  I,11|     szanownego pana Wokulskiego - odezwał się nowy głos - ażeby ten
 23  I,11|  podkopywanie naszego przemysłu - odezwał się oponent z grupy kupieckiej.~-
 24  I,11|           palce.~- Moi panowie! - odezwał się wygolony mężczyzna z
 25  I,11|         hrabio, jak Boga kocham - odezwał się otyły marszałek - i
 26  I,11|       Pozwolisz, panie Wokulski - odezwał się Łęcki - że przedstawię
 27  I,12|          wczoraj.~- Pozwoli pan - odezwał się Maruszewicz po kilku
 28  I,12|           Pan mecenas prosi!... - odezwał się służący przez uchylone
 29  I,12|        Starzec potrząsnął głową i odezwał się po chwili:~- Żebym ja
 30  I,12|   Szczepan!... cholero jakiś... - odezwał się trzeci głos za przepierzeniem. -
 31  I,12|          koler. Na pożegnanie zaś odezwał się: ~- Czy nie mógłbym,
 32  I,13|     zatrzymał go.~- Przepraszam - odezwał się dotykając kapelusza -
 33  I,13|           ci tu zaraz Rzeckiego - odezwał się Wokulski ściskając go
 34  I,13|      milczeli w drodze; raz tylko odezwał się pan Ignacy:~- I cóż
 35  I,13|         już byli na ulicy, Rzecki odezwał się do Szumana:~- Bardzo
 36  I,13|      Rzecki nalał sobie herbaty i odezwał się:~- Uważasz, Stachu,
 37  I,13|    trzeciej, o której to godzinie odezwał się jeden z jego partnerów:~-
 38  I,14|      samej chwili w jej czcicielu odezwał się pyszny dorobkiewicz,
 39  I,14|          nagadał...~- To prawda - odezwał się pan Tomasz - ależ Wokulski
 40  I,15|          mu zęby szczękały; wtedy odezwał się przygłuszony rozsądek. ~"
 41  I,17|        wyrok pryncypała. ~- Tak - odezwał się Wokulski - firma nie
 42  I,17|               Wiesz, mój Stachu - odezwał się, gdy zostali sami -
 43  I,17|       pani siądzie, panno Mario - odezwał się wskazując jej krzesło. ~
 44  I,17|       trumnę i rejenta. ~- Tek! - odezwał się hrabia. - Nie sądzę
 45  I,17|           to nie był Goldcygier - odezwał się Konstanty. ~- Więc kto?...
 46  I,17|       milczał i dopiero po chwili odezwał się: ~- Tek!... Czy to jednak
 47  I,17|        głową, aż zniecierpliwiony odezwał się:~- Eh!... co też pan
 48  I,17|       szczęście, panie Wokulski - odezwał się Szlangbaum. - Ledwie
 49  I,17|         Gdy zaś inkasent wyszedł, odezwał się: ~- Cóż, skończyło się
 50  I,19|    Pryncypał robi ceremonie!... - odezwał się z przekąsem pan Ignacy. -
 51  I,19|   Wokulski.~Znowu zamilkł i nagle odezwał się:~- A gdybym miał do
 52  I,19|            Co za przykra farsa! - odezwał się po chwili pan Tomasz. -
 53  I,19|                 A to co znaczy? - odezwał się w tej chwili nowy głos. ~
 54 II,1 |     braćmi... ~- A subiekci?... - odezwał się z kąta Wokulski. ~Lecz
 55 II,2 |       plenipotent gospodarza... - odezwał się rządca wskazując na
 56 II,2 |   desperację. Po chwili milczenia odezwał się: ~- Panowie dobrodzieje
 57 II,2 |        moja, panie... ~- Rzecki - odezwał się rządca. ~- Córka moja,
 58 II,3 |      Powiedz mi - po raz pierwszy odezwał się Wokulski - za cóż to
 59 II,3 |          krawacie. ~- Jumart... - odezwał się ten pan z ukłonem. ~
 60 II,3 |            że mało ma pan czasu - odezwał się gość, lekko kłaniając
 61 II,3 |      trzech albo i czterech!... - odezwał się ze śmiechem siedzący
 62 II,4 |          go. ~- Co pan rozkaże? - odezwał się wreszcie Wokulski. ~
 63 II,4 |  stopniowo uspakajał się. W końcu odezwał się: ~- Przysuń się tu do
 64 II,4 |         transcendentalny metal? - odezwał się wreszcie Wokulski. ~-
 65 II,4 |        niego oka. ~- Przypuśćmy - odezwał się Wokulski - że, ja mógłbym
 66 II,4 |         Masz bajeczne szczęście - odezwał się Wokulski. ~Suzin pociągnął
 67 II,5 |    szafiry. ~- Przepraszam pana - odezwał się do zaniepokojonego barona -
 68 II,6 |           miałem przyjemność... - odezwał się Starski uchylając kapelusz. ~-
 69 II,6 |        kilka podobnych wypadków - odezwał się Starski, wymownie patrząc
 70 II,6 |       ludzi z dobrymi manierami - odezwał się Starski. - Niech pani
 71 II,6 |          I ja tak samo zrobiłem - odezwał się stłumionym głosem Wokulski. ~-
 72 II,6 |           babcię kiedy skaleczy - odezwał się niezadowolony Starski. -
 73 II,7 |         sądziłem, że tak prędko...odezwał się baron ukazując swój
 74 II,7 |      będziemy trzymać się razem - odezwał się Ochocki do panny Izabeli. -
 75 II,7 |          Jestem pierwszy z nich - odezwał się Starski - jeżeli chodzi
 76 II,8 |                 Jeździł pan?... - odezwał się z kozła Ochocki. - Hola!...
 77 II,8 |        kawalera? ~- Protestuję! - odezwał się Starski. - Panna Izabela
 78 II,8 |       zamkową, kiedy z sąsiedniej odezwał się głos panny Felicji: ~-
 79 II,8 |           pozwolą lżejszą drogą - odezwał się Węgiełek. ~- Prowadź! ~
 80 II,8 |          nią. Po długim milczeniu odezwał się do Węgiełka: ~- Ciekawa
 81 II,8 |           go pani nie ostrzeże? - odezwał się Wokulski stłumionym
 82 II,10|         sadzą.~- No, moje panie - odezwał się nagle Wirski - wynośmy
 83 II,10|    pretensję o szkody i straty! - odezwał się Maleski. - Kto słyszał
 84 II,10|          To pani ukradłaś magle - odezwał się spoza kumoszek gruby
 85 II,10|      słowa przemówić. Szczęściem, odezwał się Wokulski:~- Rzecki był
 86 II,10|        ławce (maglarz oczywiście) odezwał się do damy czerwonej na
 87 II,13|        zawstydzony.~- Chciałbym - odezwał się nareszcie - pogadać
 88 II,13|           awantury.~- Uważa pan - odezwał się po chwili - przyszedłem
 89 II,13|         czapkę w ręku.~- Dobrze - odezwał się po chwili Wokulski. -
 90 II,13|     wyratował.~- Mów dalej, mów - odezwał się Wokulski spostrzegłszy,
 91 II,13|          się na tym poliszynelu - odezwał się Ochocki. - Może pani
 92 II,14|       drzwi, nie mogąc wytrzymać, odezwał się do Leona:~- Ci kupcy
 93 II,15|         znaczy?... pokaż pan... - odezwał się zaniepokojony pan Tomasz.~
 94 II,15|         że ma przed sobą wariata.~Odezwał się drugi dzwonek, podróżni
 95 II,15|         ożywić, w nim czy nad nim odezwał się głos zapytujący:~"Chcesz
 96 II,17|              Mój syn, Henryś... - odezwał się głos z kąta.~Ponieważ
 97 II,19|            zrobimy subiekcję... - odezwał się inny głos.~- Co to subiekcję!...
 98 II,19|       przy chorym...~- Hola!... - odezwał się doktór Szuman, który
 99 II,19|        duszy.~- Oto właśnie!... - odezwał się Rzecki wybijając takt
100 II,19|        kołatać do jego drzwi. Nie odezwał się jednak, a kiedy przyszedł
101 II,19|         inni.~- Straszna rzecz! - odezwał się doktór. - Ci giną, wy