Tom,  Rozdzial

 1  I,8 |       położył się, jak mu kazano, doktór robił swoje. Przez pewien
 2  I,8 |        dla śmierci - odpowiedział doktór - jest cechą umysłów dojrzałych,
 3  I,8 |        Zrób szóste - odpowiedział doktór, nie odejmując oka od szkła -
 4  I,8 |         najgorszej - odpowiedział doktór.~- Znawcy mówią, że pierwsza
 5  I,8 |  narzeczona umarła - odpowiedział doktór pochyliwszy się na tył fotelu
 6  I,8 |       przeszkadzać - odpowiedział doktór.~Wokulski poleżał jeszeze
 7  I,8 |             Bywaj zdrów, Michale.~Doktór zerwał się od stołu.~- No?..~-
 8  I,8 |                Albo... nie wrócę.~Doktór popatrzył mu w oczy i mocno
 9  I,8 |     Wokulski był na schodach, gdy doktór wybiegł za nim i zawołał
10  I,8 |          które nazywają martwymi.~Doktór powiedziałby, że utworzyła
11  I,10|          go do siebie na herbatę.~Doktór Szuman jest także starozakonny,
12  I,10|           Nic dziwnego - przerwał doktór. - Stopiło się w nim dwu
13  I,13|     Wokulski pojechał do Szumana.~Doktór siedział przy otwartym oknie,
14  I,13|         Królestwo Polskie. Uczony doktór głośno twierdził, że praca
15  I,13|         zmęczony upadł na kanapę, doktór zaczął:~- Co to za profany
16  I,13|      pojedynek - odparł Wokulski.~Doktór zerwał się z fotelu i tak
17  I,13|             to co innego - odparł doktór bez zająknienia. - Z kimże?...~-
18  I,13|         Dobrze strzela! - mruknął doktór wysuwając dolną wargę.-
19  I,13|           proszę o ostre warunki.~Doktór wrócił do swego biurka,
20  I,13|         prostując się na kanapie.~Doktór znowu przypatrzył mu się
21  I,13|           się pan Ignacy:~- I cóż doktór na to wszystko?~- To co
22  I,13|    politycznych - wtrącił Rzecki.~Doktór wzruszył ramionami i patrzył
23  I,13|       przesądami!... - wrzeszczał doktór wywijając kułakiem.~Wieczorem
24  I,13|           tuż nad brzegiem Wisły. Doktór Szuman był zirytowany, Rzecki
25  I,13|         obok klasztoru kamedułów, doktór spojrzał na Wokulskiego
26  I,17|          przyjmuje, bo teraz jest doktór. ~Wokulski wydobył swój
27 II,1 |      Kolei Wiedeńskiej złapał nas doktór Szuman. ~- Jedziesz do Paryża? -
28 II,1 |       Kiedy wracasz? - zapytał go doktór. ~- Chciałbym... nigdy -
29 II,1 |   pierwszej klasy. Pociąg ruszył. Doktór zamyślony patrzył na oddalające
30 II,1 |              jakby zakochany?... ~Doktór zatrzymał się na chodniku
31 II,1 |           się, staruszku - odparł doktór machając ręką. - Miłość
32 II,1 |         Grodziska" - pomyślałem. ~Doktór nasunął kapelusz na głowę
33 II,1 |            Z Portugalią - wtrącił doktór. ~Ten cynizm oburzył mnie. ~-
34 II,1 |           pan rację - potwierdził doktór - ale cóż stąd?... Machina
35 II,1 |        przez cywilizację - odparł doktór. ~- Usposobienie?... On
36 II,1 |         około Rudy Guzowskiej. ~A doktór wciąż prawił, coraz mocniej
37 II,1 |          diabli wezmą! - wrzasnął doktór. - Czy nie spostrzegłeś,
38 II,1 |       żegnasz się z gośćmi, panie doktór!... - wołali zanim stołownicy
39 II,11|          za pani Stawska! - mówił doktór. - Tu chodzi o grubszą rybkę,
40 II,11|       Ciekawa historia! - mruknął doktór.~- Czy nie mógłbyś pan mówić
41 II,11|     wszyscy widzą to samo - mówił doktór. - Wokulski szaleje za panną,
42 II,11|            Marna kobieta! - rzekł doktór machając ręką. - Zamiast
43 II,11|         jak miłość...~- I myślisz doktór, że Wokulski będzie taki
44 II,11|    dlatego niebezpieczny - odparł doktór. - Trudno zatrzeć, co się
45 II,11|         na ton ironiczny:~- Byłeś doktór u Stacha? - spytałem. -
46 II,11|       powiedzieć!... - zżymał się doktór.~Uderzył się w łysinę i
47 II,11|           chory z tego powodu?...~Doktór zaśmiał się piskliwie, wyszczerzając
48 II,11|         to panu?~- Bah! - mruknął doktór - właśnie, że nie powiedział.
49 II,11|       Szumana i mówię:~- A wiesz, doktór, co się stało ze Stachem?~-
50 II,11|          panną Łęcką? - pochwycił doktór. - Radzę nie mieszać się
51 II,13|     ZACZYNAJĄ OTWIERAĆ SIĘ OCZY~ ~Doktór siedział przy lampie z zieloną
52 II,13|             spytał Rzecki - znowu doktór pracuje nad włosami?...~
53 II,13|            Bom był głupi - odparł doktór wzruszając ramionami.- W
54 II,13|            spokojnie odpowiedział doktór. - Dziesięć lat zmarnowałem
55 II,13|       pogadać z panem o Stachu...~Doktór niecierpliwie odsunął od
56 II,13|           polski system...~- A co doktór postawisz na jego miejsce?~-
57 II,13|        rzekł po chwili:~- Wybacz, doktór, ale... czy pan nie żartujesz
58 II,13|           pan zrozumiesz - prawił doktór gorączkując się coraz mocniej. -
59 II,13|        robota - dodał śmiejąc się doktór.~Rzecki spuścił głowę. Szuman
60 II,13|       chyba Stachowi nie będziesz doktór nic zarzucał - przerwał
61 II,13|           tylko kupuje! - zawołał doktór. - Może wolałbyś pan, ażeby
62 II,13|              Tere-fere - przerwał doktór. - Już ja na tych godach
63 II,13|       trzeci raz zmienić program.~Doktór zmieszał się...~- No, co
64 II,13|         nie zajmować - ofuknął go doktór. - Kiedy jedni zbogacają
65 II,13|           takie paskudne, że mnie doktór pokrajał. Ale już wczoraj
66 II,13|           leżeć w domu, i jeszcze doktór mnie pokrajał. Aż tu panna
67 II,13|  pokrajanie mi opatrywać... Mówił doktór, żeby nie jej opatrunki,
68 II,16|          co dziwniejsze, że nawet doktór Szuman, choć sam starozakonny,
69 II,16| pozwoleniem - mówię - przecie sam doktór niedawno chwaliłeś ich!...~-
70 II,16|          ani mnie, ani Szumanowi. Doktór twierdzi, że Stach musiał
71 II,17|           kilka razy odwiedził go doktór Szuman.~Na pierwszej wizycie
72 II,17|           głosem:~- Masz rację...~Doktór pochwycił go za rękę i gwałtownie
73 II,17|        cukierni zobaczył Szumana. Doktór zostawił nie dokończoną
74 II,17|       zabrakło - odparł szyderczo doktór. - Przecież ta sama dieta
75 II,17|        recepty na miłość - odparł doktór.- Stary kapcanieje...~-
76 II,19|            Hola!... - odezwał się doktór Szuman, który od kilku chwil
77 II,19|           Otwórz okno!... - mówił doktór do służącego. - Oj, to!
78 II,19|          rzeczywistością...~- Czy doktór powtórzy to Wokulskiemu,
79 II,19|        patentowanym wariatem.~- A doktór nie uganiałeś się nigdy
80 II,19|      robienia głupstw - zakończył doktór.~Po czym wyszedł zostawiając
81 II,19|        Codziennie odwiedzający go doktór Szuman wcale nie dodawał
82 II,19|           mu rację. ~Pewnego dnia doktór wpadł do niego w porze niezwykłej,
83 II,19|        mnie... mnie chciał okpić!~Doktór biegał po pokoju i gestykulował
84 II,19|            Szuman - rzekł - mądry doktór Szuman mówi, że Stach jest
85 II,19|       gdzie Zasławek?... - odparł doktór. - Tym bardziej że prawie
86 II,19|    jasnowidzących!... - zakończył doktór śmiejąc się ironicznie.~
87 II,19|          panie Szlangbaum - mówił doktór - że gdyby w kraju zostali
88 II,19|      zalecał unikać wzruszeń.~Sam doktór jednakże często zapominał
89 II,19|  fizjognomii pana Ignacego.~- Cóż doktór na to?... - zapytał triumfalnie
90 II,19|         się, panie Ignacy - mówił doktór, z trudnością hamując wzruszenie. --
91 II,19|          nie było między gruzami.~Doktór zamyślił się.~- Wściekła
92 II,19|         odparł zirytowanym głosem doktór - dopóki nie sprawdzimy,
93 II,19|     tajemnicę stanu?... - nalegał doktór.~W tej chwili wpadł Kazimierz
94 II,19|         tymczasem umarł sobie!...~Doktór i Ochocki w towarzystwie
95 II,19|     Straszna rzecz! - odezwał się doktór. - Ci giną, wy wyjeżdżacie...
96 II,19|      panowie, stąd!... - krzyknął doktór.~Cała gromada z oznakami
97 II,19|   Przypatrz mu się pan... - rzekł doktór wskazując na zwłoki.- Ostatni
98 II,19|           mam rację?... - zapytał doktór. - Wiem o tym od dawna.~