Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |         na to samo podwórze, z tą samą kratą, na której szczeblach
 2  I,5 |       czym jest świat, a czym ona sama ? niezawodnie odpowiedziałaby,
 3  I,5 |   podsuwano, talerze podawano, ją samą na ulicy wieziono, na schody
 4  I,5 |      Izabela pozostała kompletnie samą. Wprawdzie wiedziała, że
 5  I,6 |           twego serwisu i sreber, sama mi zresztą o tym mówiłaś.
 6  I,6 |    Florentyna podnosząc brwi - ja sama nie jestem pewna, czy i
 7  I,6 |          że poproszę ich o pomoc. Sama Joasia chętnie zrobiłaby
 8  I,6 |          Panna Izabela jest znowu sama w swoim gabinecie; upadła
 9  I,6 |        Ciotka ją przeprosiła, ona sama będzie kwestować przy najładniejszym
10  I,6 |         pieniądze za swój serwis, sama wręczy ojcu paręset rubli
11  I,6 |     zmusić do tego, ażebym mu się sama oddała... Czy rozumiesz
12  I,8 |         potem - schadzka!'... Ha, sama sobie winna, nie trzeba
13  I,9 |     Izabela niektórym podawała je sama z takim ruchem, jakby chciała
14  I,9 |        postawiła nagrobek. Ale że sama jechać tam nie mogę, więc
15  I,10|            I kongres jest!...~Taż sama jejmość wpada drugi raz,
16  I,10|           macę z kiełbasą aniżeli samą.~- Był na Syberii, narażał
17  I,10|       Mraczewskiemu, że Polki to "sama prelest" - tylko bardzo
18  I,11|          nie pokąsał służącej, co samą panią Meliton przyprawiło
19  I,11|     opowiadano cuda, pani Meliton sama zaczepiła go o pannę Izabelę
20  I,11|       Szkoda pana - powtórzyła. - Sama jestem kobietą i wiem, że
21  I,11|          i książę rumienił się na samą myśl, że większa część towarzystwa
22  I,11|            machinie, która by się sama poruszała. Gdy zaś wstąpiwszy
23  I,11|           mam te same uczucia, tę samą świadomość położenia, a
24  I,12|              I panna Izabela taka sama kobieta jak inne... Wyjdzie
25  I,12|           Dlaczegóż pani baronowa sama nie puszcza tej klaczy?~-
26  I,14|   powtarzała, wstydząc się jednak sama przed sobą rzucić na nich
27  I,14|         drewno do południa. Przed samą dwunastą obudziło ją nerwowe
28  I,14| zwierciadło dodał:~- No i powiedz sama, czy można nie ufać w opiekę
29  I,15|        podobnych warunkach?"~I na samą myśl o tym Wokulski uczuł
30  I,15|         podjął. Społeczność niech sama myśli o sobie, a sława...
31  I,16|         będzie pan na nas łaskaw, sama zajrzę do kuchni. Czy jednak
32  I,17|       obyczajami. W drugim liście sama owa Maria... dziękowała
33  I,17|           nie wydaje. Bo ja teraz sama sobie poradzę, bylem miała
34  I,17|          stronę Pomarańczarni, tą samą ścieżką co pierwej, upatrując
35  I,18|    kobiety, choćby nawet była nią sama - panna... Ach, do diabła!
36  I,19|      rubli... Prócz tego (mówiła, sama nie wiedząc dlaczego!) będziemy
37  I,19|           panna Izabela siedziała sama. Zobaczywszy go podniosła
38 II,1 |          trzydziestego roku... Ja sama, kiedy byłam w wieku Kasi,
39 II,1 |          nie chodził, ale jeszcze sama nieraz zbiegała do mego
40 II,1 |           poszedł precz, gdyż ona sama da sobie radę ze sklepem.
41 II,1 |       domyśliliśmy się, że to ona sama narobiła tego rwetesu usiadłszy
42 II,2 |      umowę względem niej; niechaj sama wykonywa ją względem jednostek.
43 II,2 |       leżą na swoich miejscach... Sama ścieram kurze w jej pokoju,
44 II,2 |        ona go już nie kocha, choć sama nie wie o tym, ale jestem
45 II,4 |         miłość i nawet ona... Ona sama jest tylko złudzeniem oczarowanych
46 II,4 |             Książka otworzyła się sama i Wokulski przeczytał:~"
47 II,4 |          życie, to któż zatruł ją samą? I dlaczego Mickicwicz,
48 II,5 |        miłości. Tymczasem ma pan: sama miłość zastępuje mi drogę
49 II,6 |          do dziecinnej wesołości. Sama podała rękę baronowi do
50 II,6 |         Wokulskiego.~- Cóż znowu, sama pani dziś powiedziała, że
51 II,6 |         Wokulski, który, jak mówi sama babcia, niejednokrotnie
52 II,6 |     choćby takim był wybrany, czy sama pani miałaby odwagę zwodzić
53 II,7 |        jakie jest położenie, więc sama musisz coś postanowić i
54 II,7 |          cóż z tego?... jest taką samą kobietą jak pani Wąsowska,
55 II,7 |          z wielkim charakterem, a sama mam bardzo słaby. Nie umiem
56 II,7 |     potępiać nawet tę kobietę?... Sama przyznaje głośno, że nie
57 II,7 |      zostawił pan moją narzeczoną samą w parku... Żartuję... żartuję -
58 II,7 |   stosunków ze Starskim, gdyż ona sama się chroni, to tylko dlatego,
59 II,8 |           okropny. Gdybym tu była sama, z pewnością nie widziałabym
60 II,8 |          i buduarów. Kiedy jestem sama, las mnie przeraża. Przestaje
61 II,8 |            rzekł. ~- O, dziękuję, sama zejdę -odpowiedziała panna
62 II,8 |            Ale do zamku nie wejdę sama, musi mi pan podać rękę -
63 II,8 |           Będę cierpliwym, a pani sama da mi znak, że spełniły
64 II,8 |     Prezesowa lubi pannę Izabelę, sama mi o tym mówiła, wreszcie
65 II,8 |           pańskiej miłości, ażeby sama wydać się za pana?... Milczysz
66 II,9 |        wskakiwała mi na kolana, a sama pani Stawska ożywiała się
67 II,9 |         aby ukryć zakłopotanie na samą wzmiankę o niesfornościach
68 II,9 |    otwarte, a w głębi widać... ją samą, jak przypatruje się lokalowi
69 II,9 |         nie udaje się dwa razy ta sama sztuka.~Otóż tedy... Co
70 II,10|       odpocząwszy prawiła:~- I ja sama lubię siedzieć w oknie,
71 II,10|            Ach, jaka ona zabawna, sama bym ją chciała mieć. Nazywa
72 II,10|        przyjemniej będzie, jeżeli sama przyczyni się do radości
73 II,10|          poodprawiała uczennice i sama nie poszła na lekcje...
74 II,10|        wszystkie lekcje, a raczej sama się ich wyrzekła. Z czego
75 II,10|          dałbym sobie rękę uciąć) sama przejechałaby się drugi
76 II,10|  Maruszewicz jest pewny, że to ta sama lalka, która była u pani
77 II,10|            znam!... Zupełnie taka sama była u pani tam w pokoiku...~-
78 II,10|       pokoiku...~- Czy to jest ta sama?~- O, nie, nie ta... Tamta
79 II,11|      portmonetek, czy możesz w tę samą szufladę nakłaść, na przykład,
80 II,12|        pani Stawska wyznała przed samą sobą, że ten człowiek obchodzi
81 II,12|       jaki sposób?... - zapytała, sama niedobrze rozumiejąc, co
82 II,12|          jej wyschło; zresztą ona sama nie jest pewna, czy ma serce.
83 II,13|         potem bukiet, a nareszcie sama przychodzi za woalką, bo
84 II,13|              Namów Stawską, ażeby sama na siebie założyła sklep,
85 II,13|          się pannie Łęckiej. Była sama i przyjęła go natychmiast,
86 II,14|       posłała naprzód Mariannę, a sama tknięta przeczuciem, pomimo
87 II,14|          się z rąk.~- Zła, boś ją sama panna zepsuła. Im tylko
88 II,15|           się zabijać; jego dusza sama odleciałaby za nią jak ptak,
89 II,15|        Nie wejdę, kuzynko, dopóki sama mnie nie wezwiesz; jestem
90 II,17|          cel w życiu. No, ale ona sama nie zrobiłaby interesu...
91 II,17|         Oni są jak wysypka, która sama przez się nie stanowi choroby,
92 II,17|     Wąsowska.~- Aha!... A więc co sama pani powiedziałaby o mnie,
93 II,17|       będzie.~- I zastałbym tylko samą panią?~- Przypuszczam.~-
94 II,17|           głowic zaszumiało mu na samą myśl zbliżenia się do niej.~"
95 II,17|   szyderczo doktór. - Przecież ta sama dieta stosuje się i do kobiet.~-
96 II,17|       apetytem. Ale gdy wracał tą samą drogą, opanował go gniew
97 II,18|         się w niej odbić, ale ona sama nigdy się nie rozgrzeje.~