Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |               pan Tomasz.~W tej chwili pannę Izabelę ogarnął wstyd na
 2  I,5 |                z takich chwil zobaczył pannę Izabelę Wokulski. Odtąd
 3  I,6 |         naprawdę uważasz mnie tylko za pannę na wydaniu, która nic nie
 4  I,6 |                Lekki dreszcz przebiegł pannę Izabelę. I to ma być wspólnik
 5  I,6 |               w wysokim stopniu drażni pannę Izabelę. "Czy my jedziemy,
 6  I,6 |              rękę nad głową i - kartę.~Pannę Izabelę ogarnia nerwowy
 7  I,6 |            niepokoiłoby jej.~Stopniowo pannę Izabelę napełnia wielka
 8  I,6 |      przedpokoju i we drzwiach spotyka pannę Florentynę, która chwyta
 9  I,6 |          przedpokoju nieco oprzytomnia pannę Izabelę. Uśmiecha się.~-
10  I,7 |         rodzinnych. Nie tylko uprosiła pannę Izabelę o przyjęcie pięknego
11  I,8 |            dwie fazy. Kiedy patrzył na pannę Izabelę, czuł się absolutnie
12  I,8 |            którym przynajmniej widywał pannę Izabelę. Ale gdy w czerwcu
13  I,8 |             realny i jasno określony - pannę Izabelę.~" Nie jestem Chrystusem,
14  I,9 |          zatrzymywało. Chciał zobaczyć pannę Izabelę, a jednocześnie
15  I,9 |          spostrzegł hrabinę Karolową i pannę Izabelę. Obie również siedziały
16  I,9 |            młody człowiek zapatrzony w pannę Izabelę i ona - rozpromieniona.
17  I,9 |             tam młodzieży gorąco witał pannę Izabelę, a ona każdego obdarzała
18  I,9 |            Chciał choć raz spojrzeć na pannę Izabelę.~"No, w sali ją
19  I,11|            Meliton sama zaczepiła go o pannę Izabelę ofiarowując swoje
20  I,11|              Naturalnie, że idzie mu o pannę Izabelę... Może ma zamiar
21  I,11|                 Był pewny, że chodzi o pannę Izabelę i że w tym samym
22  I,12|          chwytałby za kark, wyjąwszy - pannę Izabelę. Ona jedna była
23  I,12| skompromitowałbym albo siebie, albo... pannę Izabelę."~Skoczył w przejeżdżającą
24  I,12|      Wokulskiego. On przecież zdobywał pannę Izabelę mądrością i cierpliwością...
25  I,13|               obojętnie przyjęci przez pannę Izabelę niebawem odsunęli
26  I,13|              dodał w duchu, patrząc na pannę Izabelę- przekonaj się,
27  I,13|            binokle i ciągle patrząc na pannę Izabelę mówił:~- Tak jest...
28  I,14|               reputację u ludzi, a ją, pannę Izabelę Łęcką, u jej ojca!...~
29  I,14|             tych starców prześladowała pannę Izabelę dniem i nocą. Czasem
30  I,14|             odwiedziwszy któregoś dnia pannę Izabelę, opowiedział jej,
31  I,15|       nieśmiertelną sławę, a on - żywą pannę Izabelę. Serce napełniła
32  I,16|             troskliwie wypytywał się o pannę Izabelę. Miał być dziś drugi
33  I,16|               nie zapomniał, wzruszyła pannę Izabelę. Już o pierwszej
34  I,16|              było zabawne), patrząc na pannę Izabelę, robił sobie następujący
35  I,16|               przeszkodził. Patrzył na pannę Izabelę w milczeniu i czekał. ~
36  I,17|      przyzwoity człowiek... przeprosił pannę Izabelę. Jutro podziękuję
37  I,17|              spróbuję... On przeprosił pannę Izabelę, ja wydobędę go
38  I,17|            człowieka, który przeprosił pannę Izabelę..." ~Wszedł na piętro
39  I,18|              że Wokulski patrzy tak na pannę Izabelę. ~- Niepodobna! -
40  I,18|          jakiegoś wielkiego domu widzi pannę Izabelę, do której stojący
41  I,18|                 Pan zna jego córkę, tę pannę Izabelę, panie Cynader?...
42  I,19|              mego ojca? ~- Przepraszam pannę hrabiankę - odpowiedział
43  I,19|              pan jutro. ~- Przepraszam pannę hrabiankę, ale ja już od
44  I,19|                    Tak. ~- Przepraszam pannę hrabiankę - ironicznie odparł
45  I,19|                w salonie. ~Zobaczywszy pannę Izabelę hrabina pochwyciła
46 II,3 |               śmiało przypominał sobie pannę Izabelę i dziwił się, że
47 II,4 |               on, tak jak i ja, kochał pannę wysokiego urodzenia, która
48 II,4 |                to, ażeby znowu spotkać pannę Izabelę, znowu stracić energię?..."~"
49 II,5 |               zdawało mu się, że widzi pannę Izabelę, która patrzy na
50 II,5 |               podobnego kobietę, młodą pannę wychowaną wśród uczciwej
51 II,7 |               nadejść chwila, w której pannę Izabelę opuszczą nawet tak
52 II,7 |                się zaś, że może kochać pannę Izabelę, rzuciła się jak
53 II,7 |           Felcia Janocka wzięła na bok pannę Izabelę i ze łzami w głosie
54 II,7 |                przykry sposób dotknęło pannę Izabelę i pomyślała: ~"Zawsze
55 II,7 |               o Wokulskiego zazdrosną, pannę Izabelę ogarnął jakby niepokój,
56 II,7 |           prezesowa wyszła zostawiając pannę Izabelę pogrążoną w głębokim
57 II,7 |        towarzystwo, a przede wszystkim pannę Izabelę rozmawiającą ze
58 II,7 |           czasu spoglądał ukradkiem na pannę Ewelinę Janocką, która szepcząc
59 II,7 |              spojrzawszy na niego i na pannę Izabelę rzekła tonem niechęci: ~-
60 II,7 |               niech wybiera: sławę czy pannę Izabelę... ~Zresztą - ciągnął
61 II,8 |        pomyślał. Na szczęście, spotkał pannę Izabelę idąca w stronę stawu
62 II,8 |              dziwny sposób spojrzał na pannę Izabelę i że ją oblał rumieniec. ~"
63 II,8 |              potok jak szybę, a za nią pannę, której łzy płynęły. Aż
64 II,8 |               chwili zajechał powóz po pannę Izabelę, on rzuciłby się
65 II,8 |           Prezesowa?... Prezesowa lubi pannę Izabelę, sama mi o tym mówiła,
66 II,8 |              albo starać się o posażną pannę, albo wydobyć od prezesowej
67 II,9 |             Jaki diabeł sprowadził tam pannę Izabelę Łęcką?... Eh! przecież
68 II,9 |                   Wokulski stara się o pannę Łęcką, a choć zrazu dostał
69 II,11|              chodzi o grubszą rybkę, o pannę Łęcką, w którą ten wariat
70 II,12|             fakt, jedno zdanie zmusiło pannę Izabelę do szukania w innym
71 II,12|                Upadalskiej zastanowiły pannę Izabelę. Za dużo miała rozumu,
72 II,12|       starszych elegantów otaczających pannę Izabelę, której oczy błyszczały
73 II,12|              ją, musiał znowu zobaczyć pannę Izabelę w towarzystwie elegantów.
74 II,12|                inny świat i jakąś inną pannę Izabelę. Wtedy, nie wiadomo
75 II,12|           ukryć zabiegów Wokulskiego o pannę Izabelę, zapytał księcia
76 II,12|            bardzo serdecznie pożegnała pannę Izabelę i rzucając na swego
77 II,12|             Wąsowskiej Wokulski zastał pannę Izabelę. Podając mu rękę,
78 II,13|            dowcipnych manewrów zbliżyć pannę Izabelę z Szastalskim. Z
79 II,13|         koncert. Gniewały się tylko na pannę Izabelę widząc, że ona rozumie
80 II,13|          skierowane na Szastalskiego i pannę Izabelę, nawet słyszał uwagi,
81 II,13|              odparł:~- Może być...~Ale pannę Izabelę w przykry sposób
82 II,13|             rzekł:~- A dobrze ty znasz pannę Mariannę?~- Co nie mam znać?
83 II,13|               mu się zimno... Zobaczył pannę Łęcką bardziej odurzoną
84 II,13|             zupełnie inny świat i inną pannę Izabelę. Ale w tej samej
85 II,13|               rzekł Ochocki patrząc na pannę Izabelę. - Widzi ją pani?...~-
86 II,13|               do salonu, zobaczyła już pannę Izabelę siedzącą w towarzystwie
87 II,13|            Molinari żywo zainteresował pannę Izabelę.~Kiedy późno wróciwszy
88 II,13|              Przysięgam pani, że czczę pannę Izabelę i że największym
89 II,14|          pannie? - dodał. - No, ale ja pannę rozruszam...~- Marianno!...
90 II,15|                   Co kilka dni widywał pannę Izabelę w licznych towarzystwach,
91 II,15|         pierwszy raz od czasu jak znał pannę Izabelę, przeleciały mu
92 II,15|              uczyłem się, ażeby zdobyć pannę Izabelę, a nauczyłem się,
93 II,15|          klamotem, a w kącie dostrzegł pannę Izabelę w objęciach Starskiego..~"
94 II,17|              kochać czy gniewać się na pannę Izabelę albo zazdrościć
95 II,19|              już bowiem mając w ręku i pannę, i majątek, rzucił oboje,
96 II,19|       początkach lata oświadczył się o pannę Izabelę marszałek...~- Ten...
97 II,19|                wiedeński swoją kuzynkę pannę Izabelę Łęcką, która wyjechała