Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |       szepnął:~- Hej! stary, już my chyba nie doczekamy się
 2  I,6 |          Jak ona nas traktuje... My chyba naprawdę jesteśmy
 3  I,6 |          Tomasz prostując się. - My dopiero zaczniemy triumfować
 4  I,6 |       drażni pannę Izabelę. "Czy my jedziemy, czy stoimy?" -
 5  I,6 |  wszystkie siły ziemskie, jakich my nawet nie znamy. Oni potrafią
 6  I,8 |      skałą ludzkiego wyrobu, jak my dziś koralowe rafy albo
 7  I,8 |  człowieka za to, że ma inne niż my przekonania polityczne...~-
 8  I,9 |     książę ściskając go za rękę- My już tak niewiele mamy do
 9  I,9 |  portmonetki - nalegał brunet.~- My czasami sprzedajemy herby... -
10  I,9 |          lecz zimniejsze aniżeli my serca.~Wokulski siedział
11  I,10|     odpowiedział mi Wokulski - a my śmiać się będziemy ze wszystkich
12  I,10|          się za parę miesięcy, a my tymczasem zdystansujemy
13  I,10|        się rozmowniejszy. - A że my ciągniemy dwanaście, toż
14  I,10|    plutony wysunęły się naprzód, my zostaliśmy w tyle. Odwróciłem
15  I,10|       Podoficer poszedł w prawo, my za nim. Kolumna nasza rozwinęła
16  I,10| tyralierów i pobiegł ku badylom. My maszerowaliśmy wciąż, jakby
17  I,10|         przybrana tak ubogo, jak my byliśmy ubodzy, a dokoła
18  I,10|         tamto - same parchy. Jak my stanęli na rogatce, to nawet
19  I,10|         wysługiwał się takim jak my, a ku starości chce mu się
20  I,10|         kieszeni.~- O!... że też my zawsze kogoś musimy posądzać
21  I,10|       szlachetnych uczuć aniżeli my, surdutowcy, po całym mieście
22  I,10|         ma więcej rozumu aniżeli my wszyscy...~W jednym tylko
23  I,10|          drobnych przycinków, bo my tu sobie po koleżeńsku wszyscy
24  I,11|        ale powiedz, dlaczegóż to my mamy zawiązywać spółki kupieckie?...
25  I,11|      ludzi nowych i ambitnych... My, panie, my jeszcze wielu
26  I,11|          ambitnych... My, panie, my jeszcze wielu rzeczy pragniemy -
27  I,12|   powiedział: "Panie Szlangbaum, my te szarade drukować nie
28  I,12|          pan Szymanowski na to: "My, panie Szlangbaum, nie mamy
29  I,13|         się w panu sportsmen!... My, panie, przez cały czas
30  I,16|      Panie zawsze rozkazujecie - my zawsze spełniamy, oto wszystko.
31  I,17|          są przecie takimi jak i my ludźmi; może nawet mają
32  I,17|         byłem, ale... będę... ~- My z ciocią byłyśmy już na
33  I,17|       wieńcach nikt nie myśli... My istotnie jesteśmy jeszcze
34  I,17|         hołdów nie mogą żyć, jak my bez pokarmu i powietrza.
35  I,17|   zbliżając się panna Izabela. - My z ciocią nigdy nie bywamy
36  I,18|            Biedne te kobiety!... My byśmy, panie Ignacy, tak
37  I,19|         doszedłem do wniosku, że my wkładamy zbyt dużo serca
38  I,19|          nawet życie uratował... My, apoplektycy, niekiedy bardzo
39  I,19|  odpędzić przykre myśli. ~- Więc my, papo, już nie pojedziemy
40  I,19|          zaniepokoiła ją. ~"Więc my naprawdę nie możemy obejść
41  I,19|       Zna on ich dawniej aniżeli my - szepnęła Flora. ~- W każdym
42  I,19|          nóg wielmożnego pana... My tylko za interesem do pana
43 II,1 |             będziesz jadł, kiedy my cię upoważnimy, kiedy spełnisz
44 II,1 |      Ojciec tak panów kocha i... my wszyscy... ~Z początku dziwiłem
45 II,1 |          przynajmniej tatko i... my wszyscy jesteśmy bardzo
46 II,1 |        ten pan u nas nie był?... My go musimy wyswatać, Jasiu...
47 II,1 |      niemałe obowiązki na górze. My odpoczywaliśmy przynajmniej
48 II,2 |       diabli wezmą dom, w którym my jedni jako tako utrzymujemy
49 II,2 |  ciągnęła matka z uniesieniem. - My go tu wszyscy oczekujemy
50 II,4 |        powtórnie... Panie Siuzę, my musimy pogadać o związkach
51 II,5 |        kochanku, nasze rzeczy, a my, panie, jedźmy... Za dwie
52 II,6 |   zrobiła i babcia to zrobiła, i my wszyscy to samo zrobimy -
53 II,7 |         lekko marszcząc brwi - a my z Kazią pójdziemy do koni. ~-
54 II,7 |    przede wszystkim samicami, to my wydajemy się w ich oczach
55 II,7 |          i nieraz pytam się, czy my nie zanadto ubóstwiamy kobiety,
56 II,7 |      piorunujące wejrzenie.~- To my, kuzynko, będziemy trzymać
57 II,8 |       zaś objął komendę. ~- Więc my - rzekł - jeździmy brekiem
58 II,8 |      Felicji: ~- Panie Wokulski, my tu jesteśmy!... ~Wokulski
59 II,9 |          może do nas zajrzeć.~Co my mamy przez tę dżumę !...
60 II,10|          jedyna przyjemność. Czy my gdzie bywamy? Czy kogo widujemy?...
61 II,10|          nas wstąpi bryftrygier (my, panie Rzecki, bardzo rzadko
62 II,10|      wierz mi, że dla takich jak my nieraz okno starczy za teatr,
63 II,10|         i znajomości. Bo i na co my już mamy patrzeć?~Nie potrafię
64 II,10|         do naszych celów, więc i my mamy niejakie obowiązki...~-
65 II,10|         galanteryjnego tak jak i my; cały zaś jej sklep, majątek,
66 II,10|    szubrawca na doradcę...~- Ale my mamy do pani pretensję o
67 II,10|      tylko już nie wolno.~- Ależ my ustąpimy! - zawołała staruszka.~-
68 II,11|      trudno poradzić z nimi. Już my ich nie przeszachrujemy,
69 II,11|    najgorętszych wielbicieli!... My, Polacy, jesteśmy skazani
70 II,11|         zechcą wypuścić, no, ale my wam go odbierzemy! "W kwadrans
71 II,11|         mówią mu ze środka - ale my nie mamy klucza. Ktoś nas
72 II,11|      zaczną ciągnąć do siebie, a my tymczasem - ożenimy Stacha
73 II,12|        się w nich, a one...~- Bo my jesteśmy waszym szczęściem -
74 II,13|        wstręt do śmierci aniżeli my. No i rasa ta wyginęła,
75 II,13|     palnej, nawet zwierciadła; a my, niby to ucywilizowani,
76 II,13|         siebie założyła sklep, a my jej dostarczymy funduszów.
77 II,14|           nie tak po tercjarsku. My nie lubimy zakonnic.~- Marysia!...
78 II,14|           Głupcze jakiś!... więc my już nie mamy honoru dlatego,
79 II,16|       Czy tylko będzie wojna? bo my zawsze lubimy się łudzić.
80 II,16|    waszym cesarzem jak dziada, a my za to wypolitykujemy u Niemców
81 II,16|          czy wiesz pan, dlaczego my za Wokulskim poszlibyśmy
82 II,16|             Czego ja nie mam?... My nie możemy razem pracować,
83 II,16|      miał rację mówiąc wtedy, że my, z dziada pradziada, myślimy:
84 II,17|        literaturach obcych.~"Czy my naprawdę - myślał z trwogą -
85 II,17|   położenie, ale dzielą poglądy. My mamy naukę, oni Talmud,
86 II,17|          mamy naukę, oni Talmud, my rozum, oni spryt; my jesteśmy
87 II,17|     Talmud, my rozum, oni spryt; my jesteśmy trochę kosmopolici,
88 II,17|        Wokulski - boć to przecie my ich wyhodowaliśmy...~- Nie
89 II,17|       ich wyhodowaliśmy...~- Nie my!... - zawołał gniewnie Rzecki -
90 II,17|    straci. A tak i kraj zyska, i my...~- Coraz mniej rozumiem
91 II,17| poprzestając na pięciu...~- Ależ my wydajemy te pieniądze -
92 II,17|            pochwycił Wokulski. - My obaj, mości książę, znamy
93 II,17|       honor, wstydzę się... Ależ my nie odpowiadamy za występki
94 II,17|     zupełnego zbydlęcenia. No, i my wierzymy w tę szlachetność,
95 II,17|         tak nam to ciągle mówią, my w to wierzymy i pomimo wielu
96 II,19|     widzę, zaciszne. Ehe, he!... my tu będziem mogli złazić
97 II,19|        tu w końcu zostanie?...~- My!... - odpowiedzieli jednogłośnie