Tom,  Rozdzial

 501  I,9 |              okrutna boleść na myśl, że z dwu kobiet, z których jedna
 502  I,9 |               na myśl, że z dwu kobiet, z których jedna chce się sprzedać
 503  I,9 |                 druga już się sprzedaje z nędzy, ta druga, okryta
 504  I,9 |          czystszą.~Na ulicy zrównał się z nią i zapytał:~- Dokąd idziesz?~
 505  I,9 |                 i odparła:~- Mogę pójść z panem.~- Tak mówisz?...
 506  I,9 |          szczególną parę, rozłożył ręce z podziwu.~- Czy możesz wyjść
 507  I,9 |             dziewczyna wyjmując szpilkę z kapelusza.~- Za pozwoleniem -
 508  I,9 |            płakałaś. Czy mogę wiedzieć, z jakiego powodu?~Dziewczyna
 509  I,9 |                 historię jakiegoś sporu z gospodynią, że słuchając
 510  I,9 |               Ale...~- Cóż?~- Pewno nic z tego nie będzie... Wyjdę
 511  I,9 |                 dług...~- Duży?~Oho!... z pięćdziesiąt rubli. Nie
 512  I,9 |            Byłam przecie w szwalni. Ale z ośmiu rubli na miesiąc nikt
 513  I,9 |              ale jeżeli nie skorzystasz z okazji, rób, co ci się podoba.
 514  I,9 |                 raz przypatrzyła mu się z uwagą i wyszła wzruszając
 515  I,9 |                 się w duchu na myśl, że z podobnym stworzeniem mógł
 516  I,9 |                 liberii, i nowe, prosto z Wiednia powoziki, przy których
 517  I,9 |        dżentelmen w czarnym fraku zdjął z niego palto. Jednocześnie
 518  I,9 |          Wokulskiego ; przenosił bowiem z jego sklepu do kościoła
 519  I,9 |               panie Stanisławie - rzekł z właściwą mu majestatycznością. -
 520  I,9 |        przybycie twoje do nas łączy się z bardzo miłym wypadkiem w
 521  I,9 |                   Wyobraź pan sobie, że z okazji twego tu przybycia...
 522  I,9 |         Słyszysz, panie Stanisławie?... Z okazji twojej wizyty u nas
 523  I,9 |                 u nas ja pogodziłem się z panią Joanną, z moją siostrą...
 524  I,9 |          pogodziłem się z panią Joanną, z moją siostrą... Ale pan
 525  I,9 |                  I ja... ja!... miałbym z takimi ludźmi robić sobie
 526  I,9 |              rzekł:~- Bój się pan Boga, z Paryża ogromnie ekscytują
 527  I,9 |                 chciałem porozumieć się z panem - odparł Wokulski.~-
 528  I,9 |             dorobkiewicza. Grzecznie to z ich strony, ale..."~- Jakże
 529  I,9 |                która pragnie poznać się z panem.~W pierwszym salonie
 530  I,9 |                  że musiał być pieczony z mąki od Wokulskiego. Więcej
 531  I,9 |           trzecim salonie, dokąd wszedł z hrabiną Wokulski, znajdował
 532  I,9 |                nie mogę!..." - pomyślał z rozpaczą.~Jednocześnie we
 533  I,9 |           stoliczku nie spuszczając oka z panny Izabeli.~"Naturalnie,
 534  I,9 |               zajęta - ciągnęła hrabina z uśmiechem - jest bezdzietna
 535  I,9 |                którzy zresztą tyle mają z nami wspólnego, że wyzyskują
 536  I,9 |          Stanisław ci na imię, tak?.. A z którychże to Wokulskich?...~-
 537  I,9 |           którychże to Wokulskich?...~- Z tych... nie znanych nikomu -
 538  I,9 |              więcej?~- Miniatura stryja z roku 1828, malowana na kości
 539  I,9 |                 miniatura...~- Coże siç z nimi dzieje?... - nalegała
 540  I,9 |             wzięły prezesową pod ręce i z wolna wyprowadziły do dalszych
 541  I,9 |                 wszystkie oczy. Zaczęto z cicha szeptać.~Widząc, że
 542  I,9 |         spostrzegł, że jeden kieliszek, z winem węgierskim, należał
 543  I,9 |           należał do jenerała, a drugi, z czerwonym, do biskupa.~"
 544  I,9 |             wino jej sąsiadom..."~Wstał z zamiarem wyjścia i zrobiło
 545  I,9 |           Pewnie rozmawialiście państwo z prezesową o bardzo dawnych
 546  I,9 |            miłosna - odpowiedziała dama z piórem. - W każdym razie
 547  I,9 |                 duma, pewność siebie... Z jaką oni swobodą rozmawiają...~
 548  I,9 |             zamach stanu - mówił brunet z grzywką.~- I udał się jej.
 549  I,9 |              trzeci, szczupły staruszek z siwymi faworytami.~- Jeszcze
 550  I,9 |          prosili go, ażeby zapoznał ich z Wokulskim.~- Warto, warto!... -
 551  I,9 |       Przystąpił do niej młody człowiek z wczorajszej kwesty.~- Zmęczyła
 552  I,9 |          potrafiłabym walczyć?...~- Czy z sercem? - zapytał. - Nie
 553  I,9 |          ramionami.~- Ach, gdzież znowu z sercem. Myślę o prawdziwej
 554  I,9 |                Myślę o prawdziwej walce z silnym nieprzyjacielem.~
 555  I,9 |                szereg pokojów. W jednym z nich, z dala od zaproszonych
 556  I,9 |               pokojów. W jednym z nich, z dala od zaproszonych gości,
 557  I,9 |           człowiek grał na fortepianie; z dwu bardzo przystojnych
 558  I,9 |               gdzie mieszkał od powrotu z emigracji.~Prezesowa znowu
 559  I,9 |                godziny przesiadywaliśmy z nim na dużym kamieniu...~-
 560  I,9 |                  że w chwili ostatniego z nim pożegnania myśleliśmy:
 561  I,9 |            Powiedz, że ją spełnisz...~- Z pewnością - odparł Wokulski.~-
 562  I,9 |            zapłacisz, a zwrócę ci razem z dozgonną wdzięcznością.
 563  I,9 |                zostawił mi parę strofek z Mickiewicza. Pewnie czytałeś
 564  I,9 |                 tym dłuższy, gdy padnie z daleka,~Tym szerzej koło
 565  I,9 |               prezesowa.~- Nic - odparł z uśmiechem. - Śmierć zajrzała
 566  I,9 |                 nie zdawał sobie sprawy z tego, o czym rozmawiali
 567  I,9 |                 tego, o czym rozmawiali z prezesową. Czuł tylko, że
 568  I,9 |              patrzcie, jak on sobie nic z was nie robi!... - szepnął
 569  I,9 |           szepnął śmiejąc się staruszek z siwymi faworytami.~"Musi
 570  I,9 |            rzekła dama patrząc na niego z góry. - Nasze sierotki potrzebują
 571  I,9 |                 jaki ułożyliście spisek z panem Łęckim. Spółka do
 572  I,9 |            Chyba jest dalej" - szepnął, z trwogą idąc do ostatniego
 573  I,9 |               Tu pochwycił go pan Łęcki z oznakami niebywałej tkliwości.~-
 574  I,9 |           myślał Wokulski, żegnając się z panem Tomaszem.~- Ale wiesz
 575  I,9 |                 Hrabina nie posiada się z radości, książę mówi tylko
 576  I,9 |                   A jeszcze ten wypadek z prezesową... No... cudownie!
 577  I,9 |             powiódł po sali i - wyszedł z desperacją w sercu.~"Może
 578  I,9 |             pana Wokulskiego! - zawołał z sieni szwajcar, pobożnie
 579  I,9 |          stojący furmani.~Środkiem Alei z wolna toczyły się dwa szeregi
 580  I,9 |          Belwederu i od Belwederu. Ktoś z jadących spostrzegł na chodniku
 581  I,9 |           miastu. Wokulski zmieszał się z przechodniami i poszedł
 582  I,9 |              Ujazdowskiego placu. Szedł z wolna i przypatrywał się
 583  I,9 |            skórzanych, jedzie na spacer z żoną, grubą jak beczka cukru,
 584  I,9 |             cukru, i wcale ładną córką, z którą chciano go swatać.
 585  I,9 |               wędlin. Oto bogaty cieśla z liczną rodziną. Wdowa po
 586  I,9 |               uśmiechali się złośliwie. Z całego mnóstwa tych kupców,
 587  I,9 |              święconym u hrabiny. Żaden z tamtych, on tylko jeden!..~"
 588  I,9 |                  a za rok?... Niektórym z tych, co przed chwilą ocierali
 589  I,9 |                żaden nie wstąpiłby tam. Z komórki przy sklepie do
 590  I,9 |               prędko awansuję?" - dodał z tajemną trwogą w sercu.~
 591  I,9 |                 kręcących się namiotów, z dachami w różnokolorowe
 592  I,9 |           będzie robił - za cały rok. A z czym da się porównać ta
 593  I,9 |           przeleżawszy dwanaście godzin z rzędu!~"I to ja byłem, ja?... -
 594  I,9 |                potężny krzyk wydarł się z tłumu. Wokulski ocknął się
 595  I,9 |          szepnął Wokulski ocierając pot z czoła.~Plac i rozbawione
 596  I,9 |               od ciotki do domu, prawie z przedpokoju zawołała do
 597  I,10|                nas bankructwo.~- Żartuj z wojny - odpowiada Staś. -
 598  I,10|             cesarz Napoleon III) uciekł z więzienia w roku 1846, zakotłowało
 599  I,10|           Raczek (pan Raczek ożenił się z moją ciotką) ciągle powtarzał:~-
 600  I,10|              spytał po chwili.~- Znajdę z kilkaset złotych.~Wuj Raczek
 601  I,10|          przypatrzę... Bo to, mówię ci, z tego balu nie każdy wraca...
 602  I,10|         spóźnionej pory, rozmówiłem się z Janem Minclem dziękując
 603  I,10|                  coś dziwnego stało się z Janem. Nagle zerwał się
 604  I,10|                 Janem. Nagle zerwał się z krzesła i rozkrzyżowawszy
 605  I,10|               kiedy nieraz piliśmy wodę z kałuży; albo ten pochód
 606  I,10|            jeden drugiemu spychał głowę z tornistra i ukradkiem ściągał
 607  I,10|                  ciepło pary buchającej z garnka i widzę ciebie, Katz,
 608  I,10|             naprzód: szwadron kawalerii z dwoma lekkimi armatami,
 609  I,10|          batalion, a potem cała brygada z artylerią i furgonami, mając
 610  I,10|         spotykać uciekających: szlachtę z rodzinami, duchownych rozmaitych
 611  I,10|                stary nasz major.~- Jest z piętnaście armat - mruknął
 612  I,10|           jeszcze dwa bataliony; zeszły z gościńca i biegły pędem
 613  I,10|              mały kwadrans zrównały się z nami, przez drugi kwadrans
 614  I,10|         wszystkie razem.~Zepchnięto nas z gościńca, którym w kilka
 615  I,10|                 huzarów i cztery armaty z należącymi do nich jaszczykami.
 616  I,10|               Syna..." - Ten i ów popił z manierki.~Na lewo od nas
 617  I,10|             grubiański sposób żartowano z Austriaków, którym nie wiodło
 618  I,10|            huzarzy i armaty, i ciągnąca z tyłu rezerwa, i został sam
 619  I,10|                nasz batalion, schodzący z jednego wzgórza, ażeby wejść
 620  I,10|                 Tylko od czasu do czasu z frontu, od tyłu albo z boków
 621  I,10|            czasu z frontu, od tyłu albo z boków przeleciał jakiś jeździec
 622  I,10|               przeleciał jakiś jeździec z kartką albo z ustnym poleceniem
 623  I,10|            jakiś jeździec z kartką albo z ustnym poleceniem od majora.
 624  I,10|          Wyglądały one jak wielkie jeże z połyskującymi kolcami.~-
 625  I,10|               sztab lepiej nie widzi...~Z tej długiej rzeki dymu dolatywało
 626  I,10|               białą plamę. Jednocześnie z parowu leżącego o kilkaset
 627  I,10|             diabeł...~Od tej pory szedł z naszej strony strzał za
 628  I,10|                jak się komu podobało.~- Z górki na pazurki!... - zawołałeś
 629  I,10|               nami i pękł gdzieś w tyle z wielkim łoskotem.~Wtedy
 630  I,10|                huzar donosząc, że jedna z armat zdemontowana. Współcześnie
 631  I,10|                 naszymi głowami i jedna z jego skorup padła Kratochwilowi
 632  I,10|               cenę chciałem wydobyć się z niego. Cofnąłem się z początku
 633  I,10|               się z niego. Cofnąłem się z początku wolno, później
 634  I,10|                na szczycie wzgórza walą z armat.~- Rezerwy w ogniu!...
 635  I,10|         podoficerowie i wkrótce wrócili z pakietami nabojów. Wziąłem
 636  I,10|                 szereg nóg albo kasków, z połyskującymi obok nich
 637  I,10|           silniejszy teraz, aniżeli był z początku, już nie robił
 638  I,10|        porucznik, który niedawno uciekł z seminarium. - Zrejterowaliśmy,
 639  I,10|            więcej, ale teraz zaskoczymy z boku ot tę kolumnę, widzicie?...
 640  I,10|                 Okolica wciąż falista ; z przodu widać przez mgłę
 641  I,10|                 jakby kule przelatujące z ukosa nie do nas adresowano.~
 642  I,10|              widziałem jego twarz: miał z lewej strony rozdarty daszek
 643  I,10|        blondynek.~Już zrównywaliśmy się z walczącą kolumną i widzieliśmy
 644  I,10|                 kijem w człowieka; ktoś z tyłu padł zawadzając o mój
 645  I,10|               zniżając karabin i myśląc z dziką satysfakcją, że moje
 646  I,10|                 Naprzód!" i - nie wiem, z ilu piersi wybuchnął krzyk
 647  I,10|            wycia. Kolumna poruszyła się z wolna, prędzej, biegiem...
 648  I,10|                 się tylko pojedyńczo... Z impetem uderzyłem o coś
 649  I,10|                 że nie mógł wydobyć się z ciżby, więc podniósł karabin
 650  I,10|                 na mnie ciemnymi oczyma z nieopisanym smutkiem i wyszeptał
 651  I,10|                 szczególną scenę. Jedni z naszych chwycili za koła
 652  I,10|                 drudzy ściągali woźnicę z siodła; Katz przebił bagnetem
 653  I,10|             Katz przebił bagnetem konia z pierwszej pary, a kanonier
 654  I,10|              Przyleciał do nas adiutant z powinszowaniem. Trębacze
 655  I,10|                 sztandary i cała armia, z bronią do nogi, dziękowała
 656  I,10|               składali na nich niektóre z owych skrawków. Reszta została.~-
 657  I,10|                 Od tej chwili sztandary z trzema rzekami częściej
 658  I,10|         wreszcie pod Vilagos nie opadły z drzewców jak liście na jesieni.~
 659  I,10|          miesiąc wyglądaliśmy odsieczy: z Węgier, z Francji, nawet
 660  I,10|        wyglądaliśmy odsieczy: z Węgier, z Francji, nawet z nieba.
 661  I,10|                Węgier, z Francji, nawet z nieba. Nareszcie twierdza
 662  I,10|              pod ręce i wyprowadziliśmy z fortecy, za naszymi.~- Cóż
 663  I,10|               Cóż to - szepnął mu jeden z kolegów - zamiast iść z
 664  I,10|                 z kolegów - zamiast iść z nami na tułactwo, chciałbyś
 665  I,10|                 w jednej wsi gonili nas z widłami i kosami. Mimo to
 666  I,10|               spali... Żeby tak jeszcze z kielich śliwowicy do poduszki!...~
 667  I,10|                którzy nie umieli zginąć z bronią w ręku! - krzyknął
 668  I,10|          krzyknął Katz. - Głupi wy i ja z wami... Turek albo Francuz
 669  I,10|                 szepnął Stein. - Będzie z nim kłopot w drodze...~-
 670  I,10|            nawet w bagnie; ale człowiek z sercem!... Darmo, panie
 671  I,10|          wytrzeźwiony.~A potem dodał:~- Z Węgier wypędzili, do Szwabów
 672  I,10|                i położyliśmy się rzędem z pistoletami w garści. W
 673  I,10|        truchleje.~Obudziłem się, łkając z żalu za moim dzieciństwem.
 674  I,10|         właściciel chaty. Podniósł mnie z grochowin i wskazując w
 675  I,10|             Patrzcie no, panie wojak... Z nim się coś złego stało...~
 676  I,10|               coś złego stało...~Porwał z komina łuczywo i zaświecił.
 677  I,10|             leżał na barłogu skurczony, z wystrzelonym pistoletem
 678  I,10|            Podwalem.~Może bym się zabił z desperacji, gdyby nie ciągłe
 679  I,10|            jechał ; raczej szedłem, ale z jakąż uciechą!~W Zamościu
 680  I,10|                  W Zamościu bawiłem rok z czymś. A żem dobrze drwa
 681  I,10|               ale wyjąwszy pokwitowania z odbioru, bliższych szczegółów
 682  I,10|                pamiątkę, jaką wyniosłem z Węgier nie licząc dwu ran:
 683  I,10|             nieznany Żydek i oddał list z pieniędzmi. Otworzyłem go
 684  I,10|                    Stary Raczek, co się z twoją ciotką ożenił, to
 685  I,10|             gdzie doręczył mi tłumoczek z bielizną, odzieniem i obuwiem.
 686  I,10|          obuwiem. Nakarmił mnie rosołem z gęsiny, potem gotowaną,
 687  I,10|                 brać od takie osobe, co z migracje wraca - odpowiadał
 688  I,10|              trzymał się ręką za brodę, z politowaniem kiwając głową.~
 689  I,10|                 nam drogę jakaś Żydówka z tłumokiem i poczęła krzykliwie
 690  I,10|            poczęła krzykliwie rozmawiać z furmanem. Okazało się, że
 691  I,10|              które mnie oblazły?~- Może z wilgoci. Czy ja wiem! -
 692  I,10|              przynieść wielmożnego pana z parę funty?...~- Żeby cię
 693  I,10|              chłopak) ciężko uniósł się z fotelu i przymrużył oczy.
 694  I,10|               Nagle krzyknął do jednego z chłopców sklepowych:~- Wicek!...
 695  I,10|               Wreszcie Mincel utarł nos z wielkim hałasem i odwróciwszy
 696  I,10|             podłe Szwabisko ciągle drwi z Napoleona!... Mówi, że złamał
 697  I,10|                Nie - mówił Jan Mincel - z tym człowiekiem żyć nie
 698  I,10|               staruszka w żółtej sukni, z dzbanuszkiem w ręku.~- Gut
 699  I,10|              główne drzwi otworzyły się z łoskotem i wbiegł Franc
 700  I,10|                objęcia.~- Nie całuj się z tym durniem, który jest
 701  I,10|               we dwa psy...~- Nie gadam z panem! - wrzasnął Jan.~-
 702  I,10|             zakute Szwabisko, że wylazł z trumny po swoją szlafmycę,
 703  I,10|              pogadamy. A może i ten pan z tobą przyjdzie - dodał już
 704  I,10|              tobą przyjdzie - dodał już z ulicy-, wskazując ręką na
 705  I,10|                wskazując ręką na sinego z gniewu Jana.~- Noga moja
 706  I,10|              swarów nigdy nie wypływały z interesu natury materialnej.
 707  I,10|            pokazywał dwa stare dyplomy, z których jeden odnosił się
 708  I,10|        niejednokrotnie słyszałem.~Nawet z powodu wesela Jana wybuchnął
 709  I,10|             weselu, lecz choć nie gadał z bratem, na śmierć zatańcowywał
 710  I,10|            przez kilka tygodni chorował z żalu po bracie i - połowę
 711  I,10|              Małgosia Pfeifer. Małgosia z Janem siadywali w okiennej
 712  I,10|                 w niebo; Franc pił piwo z dużego kufla (który miał
 713  I,10|                 jego bratem, dróżnikiem z kolei żelaznej? Po co kilku
 714  I,10|           lokuje zabawki tudzież wyroby z drzewa i metalów, a w ostatnim
 715  I,10|               pokoju na prawo są towary z gumy i skóry. ~Tak sobie
 716  I,10|                 muszę umówić się o cenę z gospodarzem.~- Już zapłacone! -
 717  I,10|            Kossutha, historię Węgier...~Z książek byłem bardzo kontent,
 718  I,10|               łóżko, dubeltówka i pudło z gitarą...~- Jak to - pytam -
 719  I,10|              Szczęśliwa byłaby kobieta, z którą by on się ożenił (
 720  I,10|             jednej chwili ożeniłbym się z tą bogatą wdową. Jak ona
 721  I,10|                 o Wokulskim.~Kto mówił, z przyczyny dymu nie widziałem;
 722  I,10|               dostawach w czasie wojny, z daleka pachną kryminałem.~-
 723  I,10|                  że chce założyć spółkę z samych szlachciców...~-
 724  I,10|                    Nie - mówił bas - on z tych dostaw nie obmyje się
 725  I,10|             może i sprowadzał perkaliki z Moskwy? Tu jest drugi sęk:
 726  I,10|               sprowadzał tańszy towar i z lepszym zyskiem dla siebie.
 727  I,10|          niejaki Wysocki, który umierał z głodu, nim Wokulski postawił
 728  I,10|               na nogi...~- Za pieniądze z dostaw w Bułgarii!... Dobroczyńca!...~-
 729  I,10|           gadają wówczas, kiedy ja drżę z obawy o jego przyszłość,
 730  I,10|               on robi? po co robi? i co z tego wyniknie?..." I to
 731  I,10|      Przypomniałam sobie jedną modlitwę z dziecinnych czasów, ażeby
 732  I,10|          cnotami, w które zresztą żaden z nas nie wierzy. Ma Staś
 733  I,10|                od chwili powrotu Stasia z Bułgarii. Chuda baba, mała,
 734  I,10|           spodziewam się... Wszak mówię z panem Rzeckim? Zaraz to
 735  I,10|              cóż to za piękny wazon!... z pewnością francuska majolika,
 736  I,10|              Cóż dopiero musi się dziać z moim biednym Stachem, który
 737  I,10|               utrzymuje ciągłe stosunki z tym panem Colinsem i z tą
 738  I,10|         stosunki z tym panem Colinsem i z tą panią Melitonową...~Boże
 739  I,10|               dawniejsi, trzymają tylko z sobą, resztę zaś kolegów
 740  I,10|           powiem pogardliwy, ale trochę z góry. Trzej zaś nowi subiekci:
 741  I,10|          metalowy i gumowy, znowu tylko z sobą się wdają, są sztywni
 742  I,10|                Może gdyby nasz magazyn (z pewnością jest to magazyn,
 743  I,10|         pomocnika dla dam. Bo wprawdzie z ładnym subiektem damy dłużej
 744  I,10|              cud natury, zwany kobietą, z pewnością nie zastanowił
 745  I,10|          Wielkanoc i Boże Narodzenie, i z pewnością najwierniejszy
 746  I,10|                 znieść nie mogę.~Wrócił z Syberii razem ze Stachem
 747  I,10|                 raz przyszedł do Stacha z prośbą. Był bardziej skurczony
 748  I,10|         natychmiast przyjął Szlangbauma z pensją półtora tysiąca rubli
 749  I,10|          kwadrans później, nie wiem już z jakiej racji, dodał:~- Jak
 750  I,10|              Nie mógłby to parch, jeden z drugim, pilnować się Nalewek
 751  I,10|               dla Żydów. Trzeba przecie z kimś żyć. Zresztą - dodał
 752  I,10|           cztery oczy rozmawiałem o nim z Lisieckim.~- Za co - pytam -
 753  I,10|               że korzystniej jadać macę z kiełbasą aniżeli samą.~-
 754  I,10|             odparł:~- To jeszcze nic...~Z czego wnoszę, że Stach musi
 755  I,10|               zaawansowany w stosunkach z nihilistami.~Proszę sobie
 756  I,10|                jak zrobią rewolucję (on z trzema "prykaszczykami"),
 757  I,10|                 tak często naradzać się z Colinsem i panią Meliton,
 758  I,10|               natura, żeby kojarzył się z ludźmi, którzy bądź jak
 759  I,10|              bądź nie występują na plac z bronią przeciw broni. Węgierska
 760  I,10|            Patrzyłem, jak raz wysiadała z dorożki, i powiem, że mi
 761  I,10|                 poczciwy Stasiek wielki z niej pożytek, bo to i ciałka
 762  I,10|                 anioł, który zleciawszy z nieba, na piersiach złożył
 763  I,10|               gdyż nigdy nie widuję jej z mężem, tylko z małą córeczką
 764  I,10|               widuję jej z mężem, tylko z małą córeczką Helunią, miluchną
 765  I,10|           cukiereczek. Stach, gdyby się z nią ożenił, od razu musiałby
 766  I,10|                 od razu musiałby zerwać z nihilistami, bo co by mu
 767  I,10|             jaki by sposób zapoznać się z tą damą, a później przedstawić
 768  I,10|               nagle - diabli przynieśli z Moskwy Mraczewskiego. Proszę
 769  I,10|               wchodzi do naszego sklepu z moją wdową!... A jak skakał
 770  I,10|               wrócił do nas, pytałem go z najobojętniejszą miną, kto
 771  I,10|              przekąsce, zwykle złożonej z kieliszka wódki, kiełbasy
 772  I,10|               też działo się na odwrót. Z wytartej surduciny wydobył
 773  I,10|              począł chodzić po pokojach z taką miną, że mnie po prostu
 774  I,10|              diabła - myślę - czyby kto z policji, czy może jaki sekretarz
 775  I,10|               tym większe, że niektórzy z naszych panów kłaniali mu
 776  I,10|                ten biedaczysko nie jest z towarzystwa ubezpieczeń.
 777  I,10|                   odważyłem się wtrącić z ukłonem - raczy wybrać sobie
 778  I,10|              głowę na środku magazynu i z rękami w kieszeniach wyszedł
 779  I,10|              Głównie kupcy i fabrykanci z Warszawy, z prowincji, z
 780  I,10|                i fabrykanci z Warszawy, z prowincji, z Moskwy, ba,
 781  I,10|                z Warszawy, z prowincji, z Moskwy, ba, nawet z Wiednia
 782  I,10|          prowincji, z Moskwy, ba, nawet z Wiednia i z Paryża. Znalazło
 783  I,10|           Moskwy, ba, nawet z Wiednia i z Paryża. Znalazło się też
 784  I,10|       rozchmurzył się nawet, choć jeden z mówców (musiał być literat,
 785  I,10|              nieszczęśliwa polityka!...~Z początku uczty wszystko
 786  I,10|           bardzo poważnie; coraz któryś z biesiadników zabierał głos
 787  I,10|             butelek, tym dalej uciekała z tego zgromadzenia powaga,
 788  I,10|                 oni są?... Oni by sobie z Żabcią prędzej poradzili...
 789  I,10|                Mówią nawet, że truł się z żalu, ale go odratowano.
 790  I,10|        kapitalne. Taki już charakter.~- Z tym wszystkim - wtrąciłem -
 791  I,10|          sześćdziesiątego i pozytywista z siedemdziesiątego. To, co
 792  I,10|            chwili spytałem znowu:~- Cóż z nim jednak w rezultacie
 793  I,10|                  Wypił szklankę herbaty z cytryną i poszedł do siebie.~
 794  I,11|         dokuczały, a ich rodzice drwili z niej od pierwszego śniadania
 795  I,11|            wyszła stamtąd chuda, stara, z posiwiałymi i przerzedzonymi
 796  I,11|                miała trochę pieniędzy i z nich żyła.~W początkach
 797  I,11|                ma dochody ze ślubów, ja z zaręczyn. Hrabia... bierze
 798  I,11|          ułatwianie znajomości ludziom.~Z czasem jednak stała się
 799  I,11|              Meliton od dawna znała się z Wokulskim. A że lubiła widowiska
 800  I,11|           Dopiero gdy Wokulski powrócił z Bułgarii i przywiózł majątek,
 801  I,11|           rodzinie Łęckich i związanych z nimi osobach wyższego świata.
 802  I,11|           pieniądze!... - odpowiedziała z westchnieniem.~Wokulski
 803  I,11|            pięści - dodała pani Meliton z szyderczym uśmiechem. -
 804  I,11|                    rzekła podnosząc się z fotelu. - Bo wierz mi, łatwiej
 805  I,11|          łatwiej wyrzucić tysiące rubli z kieszeni aniżeli jedno przywiązanie
 806  I,11|              aniżeli jedno przywiązanie z serca. Szczególniej, gdy
 807  I,11|                    zapytywał sam siebie z desperacją.~Rozgorączkowany,
 808  I,11|                znowu, że jego rwące się z cugli konie idą zbyt wolno.~
 809  I,11|                 w Łazienkach wyskakiwał z powozu i biegł nad sadzawkę,
 810  I,11|            potem, i siedział bez ruchu, z oczyma skierowanymi w stronę
 811  I,11|            zatrzymają?.. "~Podniósł się z ławki i szedł naprzeciw
 812  I,11|               prowadzi ciotkę i o czymś z nią rozmawia.~Wokulski przypatruje
 813  I,11|                woda sadzawki ciągnie go z nieprzepartą siłą.~"Ach,
 814  I,11|          Wokulski nie miał odwagi wyjść z Łazienek. Chodził po drugiej
 815  I,11|              drugiej stronie sadzawki i z daleka przypatrywał się
 816  I,11|         trzeciej niebieskiej i że żadna z nich - nie należy do panny
 817  I,11|              Izabela będzie na spacerze z hrabiną i - z prezesową.
 818  I,11|               na spacerze z hrabiną i - z prezesową. Drobny ten wypadek
 819  I,11|                 nie znam jej... Mówiłem z nią raz w życiu... - tłumaczył
 820  I,11|                się, że prezesowa jedzie z hrabiną i z panną Izabelą
 821  I,11|            prezesowa jedzie z hrabiną i z panną Izabelą na spacer
 822  I,11|                będzie deszcz albo która z pań zachoruje?"~Wybiegł
 823  I,11|           Odepchnie mnie?... Dobrze!... Z tym większym rozmachem padnę
 824  I,11|          składów albo na kolej. Ale nic z tego. Aresztuję pana i zabieram
 825  I,11|         zabieram, a raczej zabieram się z panem i - jedziemy do mnie.~
 826  I,11|               jak człowiek, który spadł z wysokości i uderzył piersiami
 827  I,11|              się przypisując to radości z jego wizyty i zaprosin.
 828  I,11|                 spytał książę powstając z fotelu.~Sekundy brakowało,
 829  I,11|               Wziął kapelusz i pojechał z księciem. Zdawało mu się,
 830  I,11|              cieszył się opinią jednego z najlepszych obywateli. Bardzo
 831  I,11|                społeczeństwo składa się z dwu materiałów: zwyczajnego
 832  I,11|       demokratyczną), który drwił sobie z nadziemskich początków arystokracji.~-
 833  I,11|          zdajesz sobie należycie sprawy z kwestii rodów. Cóż to są
 834  I,11|                  prefekta lub marszałka z takim wyrazem majestatu,
 835  I,11|             jakim nie śniło się żadnemu z oryginałów; tak jak heraldycy
 836  I,11|                kulisy i kostiumy, które z jednego Wojtka robią księcia,
 837  I,11|                 Wojtka robią księcia, a z innego parobka. W rzeczywistości
 838  I,11|                 tylko lichym aktorem.~- Z szyderstwem, kuzynie, nie
 839  I,11|                  kładł się na szezlongu z rękoma splecionymi pod głową
 840  I,11|          życzliwość, a nawet stykał się z nimi i interesował ich potrzebami.
 841  I,11|         Wyobrażał sobie, że jest jednym z Prometeuszów, którzy mają
 842  I,11|               tym biednym ludziom ogień z nieba na ziemię. Zresztą
 843  I,11|                 to powiedział, czuł, że z serca spada mu jakiś ciężar;
 844  I,11|         spiekoty? albo czy kiedy usunął z drogi kamień raniący koniom
 845  I,11|                 ogłoszenia: "Apartament z meblami do wynajęcia na
 846  I,11|        mężczyźni w granatowych czapkach z daszkami, w zbyt obszernych
 847  I,11|             niezręcznych dzieci, którym z ust szeroko otwartych wygląda
 848  I,11|        otwartych wygląda zdrowie.~Jedni z wiejskich gości przyjeżdżają
 849  I,11|         wiejskich gości przyjeżdżają tu z wełną na jarmark, drudzy
 850  I,11|           wyścigi; ci dla spotkania się z sąsiadami, których na miejscu
 851  I,11|                 sami nie wiedząc po co.~Z podobnego zjazdu skorzystał
 852  I,11|               ażeby zbliżyć Wokulskiego z ziemiaństwem.~Książę we
 853  I,11|         mieszkanie. Część jego, złożona z gabinetu pana, biblioteki
 854  I,11|          stronnictwa. Pierwsze, złożone z księcia i jego osobistych
 855  I,11|          stronnictwo składało się tylko z dwu osób: pewnego technika,
 856  I,11|               nic nie słychać...~Książę z Wokulskim przyjechali o
 857  I,11|             sesji. Książę witał każdego z uprzejmą poufałością, prezentował
 858  I,11|              czerwonym ołówkiem.~Jednym z pierwszych gości był pan
 859  I,11|                  panie... - dodał baron z fizjognomią Mefistofelesa.-
 860  I,11|                 e k - odezwał się jakby z piwnicy drugi hrabia, który
 861  I,11|                 przed siebie jak Anglik z "Tournal Amusant".~Książę
 862  I,11|                Amusant".~Książę powstał z fotelu i chrząknął; zebrani
 863  I,11|                 olbrzymią dłonią w udo, z którego mógł był wyciąć
 864  I,11|                   Zbożem - wtrącił ktoś z kąta.~- Właściwie - ciągnął
 865  I,11|                książę mówi cudownie!... z rozumu i z serca, jak Boga
 866  I,11|                 cudownie!... z rozumu i z serca, jak Boga kocham...~-
 867  I,11|        hrabia-Anglik.~- Co mnie za zysk z dziesięciu tysięcy? - zaprotestował
 868  I,11|              zaprotestował marszałek. - Z torbami bym poszedł pod
 869  I,11|                  raczył nam przedstawić z właściwą mu jasnością i
 870  I,11|               przeznaczonych dla Rosji, z czego moglibyśmy mieć pewne
 871  I,11|                 prowadzony porządnie.~- Z Żydami nie może być porządny...~-
 872  I,11|          uporządkowania handlu Warszawy z zagranicą, co stanowi pierwszą
 873  I,11|              Drugim źródłem jest handel z Rosją. Znajdują się tam
 874  I,11|         przemysłu - odezwał się oponent z grupy kupieckiej.~- Mnie
 875  I,11|                   zabrał głos adwokat - z właściwą mu gruntownością
 876  I,11|           sprowadzanie owych tkanin, aż z tak daleka, nie przyniesie
 877  I,11|               Oho!... - zawołał oponent z grupy kupców.~- Jestem gotów -
 878  I,11|             Adwokat szybko podniósł się z Fotelu i zatrzepotawszy
 879  I,11|                 pan Wokulski raczy nam, z właściwą mu jędrnością,
 880  I,11|                jakie pozytywne korzyści z jego projektu odniesie...~-
 881  I,11|                 w morzu - mruknął jeden z kupców.~- Ale jest jeszcze
 882  I,11|          podstawiłoby się gotówkę, zysk z niej wynosiłby piętnaście
 883  I,11|                 O tych mogę mówić tylko z moimi wspólnikami - odpowiedział
 884  I,11|          odezwał się wygolony mężczyzna z grupy szlachty nienawidzącej
 885  I,11|              rolników?... - spytał ktoś z nieprzejednanej szlachty.~-
 886  I,11|         wrzasnął adwokat obcierając nos z akcentem rozrzewnienia. -
 887  I,11|              obywatela, najzacniejszego z ludzi...~- Dziesięć tysięcy
 888  I,11|                 Przystępuję na początek z pięćdziesięcioma tysiącami
 889  I,11|                   bardzo! - dodał baron z fizjognomią Mefistofelesa.~-
 890  I,11|               marszałek.~Paru oponentów z grupy kupieckiej również
 891  I,11|               aniżeli najczulsze słowa.~Z kolei zbliżył się do Wokulskiego
 892  I,11|                człowiek młody, mizerny, z rzadkim zarostem na twarzy,
 893  I,11|                 zarostem na twarzy, ale z niewątpliwymi śladami przedwczesnego
 894  I,11|               zniszczony młody człowiek z miłym uśmiechem. - Wybaczy
 895  I,11|            Kładę od razu karty na stół; z takimi ludźmi jak pan nie
 896  I,11|            Wokulski przypatrywał mu się z uwagą. Propozycja, którą
 897  I,11|                 jeszcze przyprowadzę ci z paru Litwinów; no, ale powiedz,
 898  I,11|              wtrącił hrabia-Anglik.~- I z właściwym mu talentem raczył
 899  I,11|                uporządkować i rozjaśnić z właściwą mu genialnością...~-
 900  I,11|                 Wokulski spostrzegł, że z dalszych pokojów zbliża
 901  I,11|                 już chciałem poznać się z panem i porozmawiać - rzekł
 902  I,11|          jeszcze na chwilę pożegnać się z księżną i dogonię pana.~
 903  I,11|           człowiek. - Matka moja była a ż Łęcka - rzekł z ironią -
 904  I,11|             moja była a ż Łęcka - rzekł z ironią - ale ojciec tylko
 905  I,11|              bogini!... Kiedy rozmawiam z nią, zdaje mi się, że potrafiłaby
 906  I,11|                Ja nie umiałbym siedzieć z nią cały dzień w salonie
 907  I,11|            Wokulski przypatrywał mu się z uwagą i zrobił nowe odkrycie.
 908  I,11|              jego bielizną i garderobą, z którą jednak on sam postępuje
 909  I,11|             wskazawszy kapeluszem jedną z ławek, mówił:~- Dużo czytałem,
 910  I,11|                 wieczorem, siedzieliśmy z kuzynką i z panną Florentyną.
 911  I,11|                siedzieliśmy z kuzynką i z panną Florentyną. Świecił
 912  I,11|             muszę chodzić, więc wstałem z ławki i bez pożegnania opuściłem
 913  I,11|                byłbym przysiągł, że nim z tego pagórka zejdę do studni,
 914  I,11|                 się nie kocha, to tylko z winy jego dziwactw... No
 915  I,11|               ona jedna wyleczyłaby cię z twoich przywidzeń..." A
 916  I,11|            Wokulski przypatrywał mu się z uczuciem, w którym podziw
 917  I,11|               którym podziw mieszał się z nienawiścią.~"Głupi czy
 918  I,11|          pierwszy raz i już Ochocki tak z nim rozmawiał, jak gdyby
 919  I,11|                 się od dzieci.~"Skończę z nim" - rzekł do siebie Wokulski
 920  I,11|                 wszystko. Ożeniłbym się z nią, gdybym miał pewność,
 921  I,11|        przeszedł, od dawna szanuję pana z tego powodu... To za mało;
 922  I,11|             wspomnienie o trudnościach, z jakimi szamotał się pan,
 923  I,11|               że marzy albo że rozmawia z wariatem.~- Skąd pan to
 924  I,11|             pora nam samym wyzwolić się z oków ciężkości?... To idea
 925  I,11|               do głów... Co mnie ciotka z jej radami i prawidłami
 926  I,11|               mu się, że nad pagórkiem, z którego uciekł, unosi się
 927  I,11|                szepczących. Ustąpili mu z drogi i ukryli się w cieniu
 928  I,11|              razem wziętych... I ja mam z nim współzawodniczyć?...
 929  I,11|             stanie kiedy kwestia: który z nas dwu powinien się usunąć,
 930  I,11|            okrucieństwo losów! - myślał z goryczą. - Dwom ludziom
 931  I,11|              piętra... Jego nie zepchną z drogi burze polityczne,
 932  I,11|           świadomość położenia, a pracę z pewnością większą...~Wokulski
 933  I,11|                 i często porównywał się z nimi. Lecz gdziekolwiek
 934  I,11|                 lat naprzód.- Inni żyli z dnia na dzień, dla swego
 935  I,11|           Zwyczajnym kapitalistą, który z nudów grywa w karty w resursie.
 936  I,11|                 nawet lampa elektryczna z pewnością nie znaczą więcej
 937  I,11|                 marzyciel... Zaczekajmy z rok..."~Rok! Wokulski wstrząsnął
 938  I,11|               przetarł oczy. Przed nim, z mroku, wynurzył się obdarty
 939  I,12|           obrazy znikały. Widział lampę z zielonym daszkiem, stos
 940  I,12|                 i nieprzyjaciółka. Wiem z pewnością, że zapłaci za
 941  I,12|                 razem nie postąpisz Pan z nastręczającą się okazją
 942  I,12|            nastręczającą się okazją jak z wekslami Łęckiego, które
 943  I,12|            powiedziałem: koło dziesiąty ż rana, i wtedy on powiedział,
 944  I,12|                gdyby w tej chwili sufit z dwoma piętrami spadł mu
 945  I,12|            chyba utrzymałby go.~Wydobył z biurka swój notatnik i począł
 946  I,12|            Wydam najwyżej tysiąc rubli, z których wróci się przynajmniej
 947  I,12|                W ciągu roku wycofam się z tej kamienicy, choćby ze
 948  I,12|             wydobywając paczkę papierów z bocznej kieszeni surduta.~-
 949  I,12|            Wokulski i wydobył pieniądze z biurka.~- Na ośmset?...
 950  I,12|               nie zetkną się, ani baron z żoną, ani ten... kupczyk
 951  I,12|                żoną, ani ten... kupczyk z nimi... Kwit kazał sobie
 952  I,12|               Wokulski wyszedł na ulicę z zamiarem udania się do adwokata.~
 953  I,12|                i w kapeluszu na głowie, z laską pod pachą, począł
 954  I,12|                poszedł piechotą w jedną z poprzecznych ulic.~Dzień
 955  I,12|            piętrze aniżeli własne nogi. z wielu mieszkań odzywały
 956  I,12|                odzywały się fortepiany, z wielu podwórek katarynki
 957  I,12|             bawiły się odzieraniem kory z młodych kasztanów, którym
 958  I,12|            teraz rusztowaniami i ścianą z cegły.~Idąc prawym chodnikiem
 959  I,12|                 nisza, a w niej - nimfa z dzbankiem nad głową i utrąconym
 960  I,12|        wielkiego zachwytu.~W tej chwili z prawej oficyny wyszła piękna
 961  I,12|           oficyny wyszła piękna kobieta z małą dziewczynką:~- Teraz,
 962  I,12|                 Była to wysoka szatynka z szarymi oczami, o klasycznych
 963  I,12|               Spojrzeli na siebie oboje z Wokulskim i - dama zarumieniła
 964  I,12|             pomyślał Wokulski wychodząc z bramy na ulicę.~Dama obejrzała
 965  I,12|              emerytka, i Helena Stawska z córeczką. Z pewnością ona."~
 966  I,12|              Helena Stawska z córeczką. Z pewnością ona."~Wszedł na
 967  I,12|             znowu zażyła kussiny... Już z niej wyłazi soliter... Marysiu!...
 968  I,12|               no do nas...~Jednocześnie z okna na drugim piętrze wychyliła
 969  I,12|              charakterystyczny szelest: z trzeciego piętra padł strumień
 970  I,12|                Nowy strumień wody lunął z trzeciego piętra i zatamował
 971  I,12|              się stamtąd młody człowiek z czarnym zarostem i zobaczywszy
 972  I,12|          przepraszam...~Odpowiedział mu z mieszkania pani Krzeszowskiej
 973  I,12|                 mi się, żem go wydobyła z nędzy!... Żem kupiła jego
 974  I,12|                spadły na rękaw.~Wyszedł z podwórza na ulicę i jeszcze
 975  I,12|                 piszących i kilku gości z waszecia, z których jeden
 976  I,12|                 kilku gości z waszecia, z których jeden miał fizjognomię
 977  I,12|            bardzo znudzone.~Stary lokaj z siwymi wąsami i podejrzliwym
 978  I,12|           podejrzliwym wejrzeniem zdjął z Wokulskiego palto i zapytał:~-
 979  I,12|            klasy - kilka ozdobnych szaf z pięknie oprawnymi książkami,
 980  I,12|             gipsowy posąg bogini Temidy z mosiężnymi wagami i brudnymi
 981  I,12|             pośpiesznie zaczął ssać dym z piórka.~- Mam prośbę do
 982  I,12|               do niepoznania. Pociągnał z wielkiego bursztynu ogromny
 983  I,12|                 pracy, gdyby skrzyżować z innymi warstwami, może...
 984  I,12|                warstwami, może... byłby z tego jaki pożytek, bo jużci
 985  I,12|                 cnota nieufność, leczyć z niej pana nie będę. Tyle
 986  I,12|                   szlachcica. Ale Łęcki z trzydziestoma tysiącami
 987  I,12|                 panie Wokulski, ale sam z sobą licytować się nie będę.~-
 988  I,12|          przeciwnika, nie zaś karmić go z własnej spiżarni. Popełniasz
 989  I,12|                       powtarzał adwokat z uśmiechem.~Wokulski wybiegł
 990  I,12|             uśmiechem.~Wokulski wybiegł z domu adwokata i wsiadłszy
 991  I,12|              którym wisiał czarny szyld z żółtawym napisem: "Kantor
 992  I,12|              siatką, siedział stary Żyd z łysą głową i siwą brodą,
 993  I,12|          Wokulski.~Żyd podniósł głowę i z czoła zsunął okulary na
 994  I,12|                 Proszę pana: co tu jest z polityki? Żebym ja napisał
 995  I,12|              tyle za szarady, co ja mam z procenty, to ja będę pisał."
 996  I,12|             mury gotówkę i traci na tym z dziesięć procentów rocznie,
 997  I,12|         podbijać... Ja mogę dać jeszcze z parę Żydki, po pięć rubelków...
 998  I,12|                zastał już Maruszewicza, z którym pojechał do rajtszuli
 999  I,12|                  Rajtszula składała się z dwu połączonych ze sobą
1000  I,12|          stajnie.~W chwili gdy Wokulski z Maruszewiczem weszli tam,