Tom,  Rozdzial

1001  I,12|             dyrektor zakładu, mężczyzna z miną wojskową, w granatowej
1002  I,12|             spodniach i wysokich butach z ostrogami. Był to pan Miller ;
1003  I,12|             zauważył naprędce, że jeden z panów, który jeździł bez
1004  I,12|                ma minę łobuza, że drugi z nich pragnie zająć na koniu
1005  I,12|           każdej chwili usiłował zsiąść z konia i już do końca życia
1006  I,12|               zapoznał swego towarzysza z dyrektorem.~- Właśnie czekałem
1007  I,12|             buty i obciślejsze spodnie. Z wojskowym ukłonem wziął
1008  I,12|             chwilę. Spojrzał, zniknął i z korytarza zawołał:~- Wojciech!...
1009  I,12|            zobaczył Wokulski młodzieńca z metalowymi guzikami przy
1010  I,12|            zwierzę na cienkich nóżkach, z małą główką i oczyma, z
1011  I,12|                 z małą główką i oczyma, z których przeglądał dowcip
1012  I,12|             klacz!...~To mówiąc wydobył z kieszeni kawałek brudnej
1013  I,12|         krzyknął dyrektor czerwieniejąc z gniewu.- No, niech pan Wokulski
1014  I,12|               nadal utrzymywać stosunki z człowiekiem, który opowiadał,
1015  I,12|                 znowu rozpoczął kłótnię z zastępcą dyrektora.~- To
1016  I,12|         rajtszulę.~Gdy, pożegnawszy się z Maruszewiczem, siadał w
1017  I,12|                o ścianę. Jakoż istotnie z sąsiedniego przedziału wybiegł
1018  I,12|             chłopak stajenny, Szczepan, z włosami ułożonymi w taki
1019  I,12|              jakby mu dopiero co wyjęto z nich rękę, a zaraz po nim
1020  I,12|                   odpowiedział Wojciech z niskim ukłonem. - Ale i
1021  I,12|           Wokulski wszedł do stajenki i z kwadrans przypatrywał się
1022  I,12|              klacz cukrem i pieścił się z nią. Czuł, że w jego realnym
1023  I,12|             obiecywała, że mnie zapozna z trzema, z czterema równie
1024  I,12|               że mnie zapozna z trzema, z czterema równie pięknymi?...
1025  I,12|         istnieją czarodzieje i że jeden z nich rzucił na niego klątwę.
1026  I,12|               niego klątwę. Wtedy mówił z trwogą:~"Ja nie jestem ten
1027  I,12|             lekceważyłeś serce, drwiłeś z miłości, sprzedałeś się
1028  I,12|                uczuć zwraca ci się dziś z procentem..."~.,Dobrze to -
1029  I,12|        mieszkaniu wizytę hrabia-Anglik, z którym zaznajomił się podczas
1030  I,12|          sztywnie na krześle i rzekł:~- Z wizytą i z interesem - t
1031  I,12|           krześle i rzekł:~- Z wizytą i z interesem - t e k!...Czy
1032  I,12|                kwestię - rzekł Wokulski z ukłonem.~- Czy tek?... Bardzo
1033  I,12|          pańskie prawa są lepsze.~Wstał z krzesła jak automat na sprężynach
1034  I,12|                do rejenta, drogi panie, z naszą spółką?... Namyśliwszy
1035  I,12|             Namyśliwszy się przystępuję z pięćdziesięcioma tysiącami
1036  I,12|               przemysłowca, musi wyleźć z niej przy lada okazji. Pan
1037  I,12|         angielskiej edycji, jakim każdy z nas być powinien.~Mocno
1038  I,12|            przymiotów.~"Tak - szepnął - z tymi panami przyjemniej
1039  I,12|                 przyjemniej żyć aniżeli z kupcami. Oni są naprawdę
1040  I,12|                Oni są naprawdę ulepieni z innej gliny..."~A potem
1041  I,12|             licha! - mruknął strzelając z palców - a skąd oni wiedzą,
1042  I,13|         natychmiast zapłacić.~- Zapłacę z największą przyjemnością -
1043  I,13|          Przemógł się jednak i wyjechał z domu dopiero około piątej.~
1044  I,13|          formalny zator i musiał czekać z kwadrans, pożerany niecierpliwością,
1045  I,13|           unosiło się widmo niepewności Z daleka przed sobą widział
1046  I,13|                miejsce i znowu upłynęło z dziesięć minut, nim służący
1047  I,13|             minut, nim służący powrócił z kasy z biletem. Dokoła powozu
1048  I,13|                 służący powrócił z kasy z biletem. Dokoła powozu tłoczyła
1049  I,13|             tylko o jego klaczy i drwią z kupca, który bawi się w
1050  I,13|                i Szulca tudzież dżokeja z wielkim cygarem w ustach,
1051  I,13|                 ustach, w czapce żółtej z niebieskim i w paltocie
1052  I,13|              wyjąwszy drugą ręką cygaro z ust plunął przez zęby.~Wokulski
1053  I,13|           napełniony ludźmi zapada wraz z nim pod ziemię. Miał też
1054  I,13|      intrygantka, okłamała go na spółkę z Maruszewiczem?...~Wszedł
1055  I,13|             dwaj tyłem stojący panowie, z których jeden, wysoki, z
1056  I,13|                z których jeden, wysoki, z wszelkimi cechami sportsmena,
1057  I,13|                nagle urwał. Korzystając z chwili Wokulski chciał ich
1058  I,13|                Jestem Wrzesiński... . - Z przyjemnością słuchałem
1059  I,13|            słuchałem ich - odpowiedział z uśmiechem Wokulski - ponieważ
1060  I,13|                życiu.~Podali sobie ręce z wysokim sportsmenem, który
1061  I,13|                Wokulski kupił program i z uczuciem jakby wstydu czytał,
1062  I,13|           dżokeja Yunga w żółtej kurtce z niebieskimi rękawami. Nagroda
1063  I,13|           Wchodząc na galerię śmiał się z jej skrzypiących schodów
1064  I,13|                 których wypędzono nawet z piekła, i przy smutnym blasku
1065  I,13|              hrabiny. Siedziały hrabina z prezesową, a na przodzie
1066  I,13|                 a na przodzie pan Łęcki z córką.~Wokulski sam nie
1067  I,13|              nie wiedział, kiedy zbiegł z galerii i kiedy wszedł do
1068  I,13|            Lokaj hrabiny ukłonił mu się z kozła, a pan Łęcki zawołał:~-
1069  I,13|                  Wokulski przywitał się z paniami, przy czym prezesowa
1070  I,13|           Izabela zwróciła się do niego z uśmiechem.~- Założyłam się
1071  I,13|              uśmiechem.~- Założyłam się z ciocią - rzekła - że baron
1072  I,13|                 drugi raz założyłam się z panią prezesową, że klacz
1073  I,13|                marzył, ażeby rozmawiała z nim tak łaskawie.~Spojrzał
1074  I,13|          hrabiny półgłosem zakładał się z furmanem, że Wokulski wygra.
1075  I,13|                 spotkawszy Yunga, który z siodłem w ręku powracał
1076  I,13|              dżokej przypatrując mu się z odcieniem chłodnego podziwu.~
1077  I,13|              Lecz młodzież kłaniała się z daleka i omijała.~"Rozumiem -
1078  I,13|             przejechał na Sułtance Yung z miną człowieka, który się
1079  I,13|              się...~Dzwonek. Trzy konie z miejsca ruszyły cwałem.~-
1080  I,13|           zakręt... Ależ Yung nic sobie z nich nie robi...~- Gniady
1081  I,13|            którą ja kupiłem...~Wokulski z paczką banknotów zwrócił
1082  I,13|                 Izabela przyjęła paczkę z uśmiechem i prześlicznym
1083  I,13|                baron Krzeszowski. Blady z gniewu zbliżył się do powozu
1084  I,13|                    Może pan ma notatnik z ołówkiem, panie Wokulski?...~
1085  I,13|            dopaść powozu i pożegnać się z damami. Nim konie ruszyły,
1086  I,13|           monsieur...~Wokulski osłupiał z radości. Był jeszcze na
1087  I,13|             niego dzieje, i korzystając z pauzy opuścił tor.~Prosto
1088  I,13|               pauzy opuścił tor.~Prosto z wyścigów Wokulski pojechał
1089  I,13|              zaczął:~- Co to za profany z tych korektorów... Mam tu
1090  I,13|             Wokulski.~Doktór zerwał się z fotelu i tak prędko przybiegł
1091  I,13|                  pojedynek?! - krzyknął z błyszczącymi oczyma. - I
1092  I,13|                 może myślisz, że pojadę z tobą w roli lekarza?... -
1093  I,13|             jeszcze będę musiał którego z nich opatrywać?... Ani myślę
1094  I,13|                 od dawna pożegnałem się z medycyną...~- Toteż nie
1095  I,13|               doktór bez zająknienia. - Z kimże?...~- Z baronem Krzeszowskim.~-
1096  I,13|            zająknienia. - Z kimże?...~- Z baronem Krzeszowskim.~-
1097  I,13|             sklepu, krótko rozmówił się z panem Ignacym i wróciwszy
1098  I,13|              piątej po południu, Rzecki z Szumanem jechali już do
1099  I,13|             sposób, jakby coś przełykał z trudnością. Miał minę nieprzytomnego;
1100  I,13|                 swego towarzysza, który z uroczystą miną coś przełknął.~-
1101  I,13|                    Pistolety gwintowane z muszami... Strzały do pierwszej
1102  I,13|                ukłonił się, nie wstając z krzesła. Hrabia wziął arkusz
1103  I,13|           Bardzo mili ludzie ci panowie z arystokracji...~- Niech
1104  I,13|                 wszystkich diabli porwą z waszymi głupimi przesądami!... -
1105  I,13|             mnie żaden wypadek - odparł z gniewem Wokulski.~Pan Ignacy
1106  I,13|               Ignacy posiedział jeszcze z kwadrans w milczeniu. Herbata
1107  I,13|                  ażeby szedł spać, gdyż z rana zbudzi go o siódmej ;
1108  I,13|              godzinie odezwał się jeden z jego partnerów:~- Basta!
1109  I,13|              otrzeźwiły barona. Wyszedł z klubu, wrócił do domu i
1110  I,13|       dziewiątej rano będę się strzelał z jakimś szewcem czy fryzjerem,
1111  I,13|          rejentów, a ja boję się, żebym z głodu nie umarł... Dobra
1112  I,13|            Sobieskiego.~Załatwiwszy się z wiernym sługą, baron legł
1113  I,13|         wzdychał - ażeby mieć pojedynek z kupczykiem. Jeżeli ja go
1114  I,13|                 batem dorożkarz. Jeżeli z obu stron pudło... Nie,
1115  I,13|         wcześnie. Dopiero widok karafki z zimną wodą upamiętał go.
1116  I,13|           upamiętał go. Baron wyskoczył z łóżka, uderzył Konstantego,
1117  I,13|             ranę otrzymałem w pojedynku z baronem Krzeszowskim!...
1118  I,13|           będzie opowiadać, że biję się z kupcami..."~Zajechały powozy.
1119  I,13|                 Do jednego wsiadł baron z hrabią-Anglikiem, do drugiego
1120  I,13|             drugiego milczący egiptolog z pistoletami i chirurgiem.
1121  I,13|              zarost przypatrywał mu się z uwagą i myślał:~"On musi
1122  I,13|            postanowił zabić Wokulskiego z miejsca.~"Niech raz te łyki
1123  I,13|                 niepewnością, co zrobić z kupczykiem, i ostatecznie
1124  I,13|                 oczyma... Wypuścił broń z ręki i przyklęknął.~- W
1125  I,13|            pistolet na ziemię i zeszedł z mety. Wszyscy pobiegli do
1126  I,13|                  panie Wokulski - mówił z trudnością baron, mocno
1127  I,13|              chora na fluksję. Nie chcę z panem drugiej awantury,
1128  I,13|                 gdy ich kareta zjechała z górki obok klasztoru kamedułów,
1129  I,13|          Wokulski zamknięty w gabinecie z niejakim panem Wiliamem
1130  I,13|             palcach ode drzwi gabinetu, z hałasem wszedł do przedpokoju
1131  I,13|          poznawszy, że Wokulski wita go z wyraźną niechęcią.~- Przepraszam...
1132  I,13|                  rzekł Wokulski. Usiadł z impetem na fotelu i wskazał
1133  I,13|        przeprosić drogiego pana - mówił z afektacją Maruszewicz -
1134  I,13|              domyśla się pan? - zapytał z całą swobodą przyjemny młody
1135  I,13|          dokończony frazes, a lewa ręka z laseczką i prawa z kapeluszem
1136  I,13|                 ręka z laseczką i prawa z kapeluszem opadły na poręcze
1137  I,13|                ruszył głową i nareszcie z całym zaufaniem utonął w
1138  I,13|             słodkim głosem. - Widzę, że z panem muszę grać w otwarte
1139  I,13|              opieram na plotkach.~Wstał z fotelu i spojrzał w inną
1140  I,13|            drugi dzień przyjechał znowu z wizytą do Wokulskicgo, a
1141  I,13|                 nie zdejmując kapelusza z głowy.~- W tej chwili nadejdzie -
1142  I,13|                 odpowiedział pan Ignacy z niskim ukłonem.~- W tej
1143  I,13|                   Maruszewicz otarł pot z czoła widząc, że Wokulski
1144  I,13|               czterysta... I to na kwit z podpisem barona.~- Czterysta! -
1145  I,13|                 godzinę istotnie wrócił z kwitem podpisanym przez
1146  I,13|          wydobywał pieniądze. Ale żaden z nich nie wydał mu się tak
1147  I,13|               głowę i zobaczył mecenasa z dużą teką pod pachą i posępnym
1148  I,13|        kochanego pana Stanisława, który z chłopca sklepowego został
1149  I,13|              mówiąc pocierał sobie kark z obu stron i krzywił się,
1150  I,13|                 pan na wyścigach. Razem z pańską klaczą ścigał się
1151  I,13|                  Wokulski aż cofnął się z fotelem. Ten zarzut nawet
1152  I,13|             spółka rozwieje się jak dym z fajki. Ludzie widząc, że
1153  I,13|          większą wartość aniżeli spółka z panami całego świata.~-
1154  I,13|        przypuszczał, że niedługo wylecę z budy. Klejn ma minę żałosną (
1155  I,13|                 mówią...~- Gadaj prosto z mostu - zachęcał go Wokulski.~-
1156  I,13|          zachęcał go Wokulski.~- Prosto z mostu?... Dobrze. Jedni
1157  I,13|                 jakąś grubą awanturę... z której nie wyjdziesz cały...
1158  I,13|              Mikołaj, służący Łęckiego, z listem. Wokulski gorączkowo
1159  I,14|     charakteryzowania ludzi. Otóż każdy z jej dotychczasowych znajomych
1160  I,14|            jeżeli w ogóle można go było z czymś porównywać, to chyba
1161  I,14|              czymś porównywać, to chyba z jakąś okolicą, przez którą
1162  I,14|                 ciotki; potem ktoś grał z jej ojcem w karty w resursie
1163  I,14|           Izabelę Łęcką, u jej ojca!...~Z tej epoki pamiętała tylko
1164  I,14|                ubiegali się o znajomość z nim, a on, ten brutalny
1165  I,14|                siebie najczcigodniejsza z matron, prezesowa, i po
1166  I,14|               po kilku minutach rozmowy z nim rzewnie zapłakała...
1167  I,14|                 zapłakała... Czyżby ten z czerwonymi rękoma parweniusz?...~
1168  I,14|            obsypywali ją grzecznościami z powodu piękności i elegancji,
1169  I,14|                 którego, patrzył na nią z wyraźnym przestrachem jakby
1170  I,14|                na śmierć i życie, wyjść z niego mogła tylko do grobu,
1171  I,14|               mogła tylko do grobu, ale z każdym rokiem, a nawet miesiącem,
1172  I,14|           napływały jej do oczu; gryzła z gniewu piękne usta i szarpiąc
1173  I,14|               Na domiar szyderstwa losu z całej niegdyś falangi zostało
1174  I,14|               których od czasu do czasu z daleka pokazywano jej na
1175  I,14|         hrabianka, niedawno wypuszczona z klasztoru, pochylając wachlarz
1176  I,14|           zapewnił mnie jeden margrabia z akademii, że ten pan mieszkał
1177  I,14|               na jego miejscu umarłabym z samego strachu... A pani
1178  I,14|              gościom przynosił jedzenie z kuchni. Taki człowiek, co
1179  I,14|                 on miał dobra ziemskie, z parkiem, pałacem, sadzawką?...
1180  I,14|           Izabeli. Parogodzinne spacery z ciotką po Łazienkach były
1181  I,14|                 w czasie spaceru i choć z kwadrans nie porozmawia.
1182  I,14|               nie porozmawia. Dla osoby z towarzystwa ciekawą jest
1183  I,14|        towarzystwa ciekawą jest rozmowa z tego rodzaju ludźmi, a pannie
1184  I,14|                 prezesowej, że pojedzie z nią i z hrabiną do Łazienek
1185  I,14|         prezesowej, że pojedzie z nią i z hrabiną do Łazienek i -
1186  I,14|         postanowiła wcale nie rozmawiać z Wokulskim, a przynajmniej
1187  I,14|               przynajmniej traktować go z góry, ażeby sobie nic nie
1188  I,14|            świecie aniżeli widzenie się z nią; gdyby się zaś spóźnił,
1189  I,14|      postanowiła nie tylko traktować go z góry, ale nawet okazać mu
1190  I,14|                    A jednak cóż za gbur z tego człowieka. Nie przyszedł
1191  I,14|                Łazienek, choć prezesowa z pewnością musiała go zaangażować.
1192  I,14|                 kto znajomy na spacerze z kupcem galanteryjnym!"~Przez
1193  I,14|                opowiedział jej, że byli z Wokulskim na spacerze w
1194  I,14|                człowiekiem w Warszawie, z którym można o tym mówić.
1195  I,14|                  który może dogadać się z Ochockim?.. - myślała panna
1196  I,14|                pomyślał o ożenieniu się z nią, zubożałą panną znakomitego
1197  I,14|            udawać zakochanego we mnie i z jaką łatwością... Doprawdy,
1198  I,14|                 gdyby do nich przyszedł z interesem. Lecz przypomniawszy
1199  I,14|           zatargu barona Krzeszowskiego z żoną i o tym, że baronowa
1200  I,14|              kiedy panna Izabela poszła z wizytą do ciotki, zastała
1201  I,14|               pomocą owej klaczy.~- Nic z tego nie będzie - wtrąciła
1202  I,14|           wygram od cioci tę bransoletę z szafirów...~Zakład stanął,
1203  I,14|             wpływem tej idei rozmawiała z Wokulskim na wyścigach bardzo
1204  I,14|        zachowywał się cynicznie, drwiąc z jej starych wielbicieli
1205  I,14|                 jego żonę, mieszczankę, z którą połączył się dla pieniędzy,
1206  I,14|            wybuchu spokojnie, prezesowa z zakłopotaniem, a ojciec
1207  I,14|               zaczęto spoglądać na nich z innych powozów) przyszedł
1208  I,14|               na pojedynek. O tym żadne z nich nie wątpiło; prezesowa
1209  I,14|               zrobić mi przyjemność (bo z pewnością nie miał innych
1210  I,14|             hrabia Liciński układał się z nim o klacz i nic nie wskórał!...
1211  I,14|                 że Wokulski pogodzi się z baronem i że nawet inaczej
1212  I,14|     odpowiedział pan Tomasz i otarł pot z czoła. - Fatalna historia -
1213  I,14|            zginie!...~Jakiś czas leżała z zamkniętymi oczyma nie myśląc
1214  I,14|             sobie. - Jutro walczyć będą z jej powodu dwaj ludzie,
1215  I,14|              przegrane w karty do ojca, z ktorych przez parę tygodni
1216  I,14|           zajrzeć w jej duszę, uciekłby z przestrachem i uleczyłby
1217  I,14|            mężczyźni mierzyli do siebie z pistoletów.~Potem (czego
1218  I,14|              nie było na obrazie) jeden z nich padł uderzony kulą
1219  I,14|             przywidzeń; gdy zaś jeszcze z kilku przejeżdżających powozów
1220  I,14|                   Wiesz - mówił - byłem z powinszowaniem u Wokulskiego.
1221  I,14|                 został uratowany! Muszę z nim zawiązać bliższe stosunki,
1222  I,14|               trochę więcej zbliżyć się z tym kupcem i przebaczyć
1223  I,14|                  przyszły teraz do niej z wizytami; młodzi zaś panowie,
1224  I,14|                 na ulicy i kłaniali się z szacunkiem.~I pan Tomasz
1225  I,14|         przyjeżdżał tu parę razy książę z prośbą do pana Tomasza,
1226  I,14|         Wokulski bez względu na zajście z baronem nie zniechęcał się
1227  I,14|             przyjmuje pudełeczko, a ząb z należytą czcią odsyła jego
1228  I,14|          Wokulskiemu baron pojednał się z nią i prosił o przebaczenie.
1229  I,14|                zbyt etykietalnej stopie z człowiekiem tak użytecznym.~-
1230  I,15|               pokój dusił go, a rozmowa z Rzeckim, w ciągu której
1231  I,15|             zawsze upomina się o ofiary z mojej strony... Lecz właśnie
1232  I,15|                fabryce i chciał pogadać z gromadką rozkosznych malców,
1233  I,15|           ledwie jedne są przyjęte, a i z tych ledwie połowa kończy
1234  I,15|                 przededniu do zrobienia z nią znajomości. ~"Więc cóż
1235  I,15|              prawdopodobieństwa, że się z nią ożenisz, a za rok możesz
1236  I,15|                    Trafiają się kobiety z defektem moralnym, niezdolne
1237  I,15|                za upokorzenie śmiać się z triumfów jakiegoś byka albo
1238  I,15|                  tak cicho, że Wokulski z największą uwagą musiał
1239  I,15|                ludzie obdarci, skuleni, z rękami wbitymi w rękawy,
1240  I,15|               wznosiły się dwa pomniki. Z jednej strony król Zygmunt,
1241  I,15|             zakomunikować przechodniom. Z drugiego końca nieruchomy
1242  I,15|              końca nieruchomy Kopernik, z nieruchomym globusem w ręku,
1243  I,15|            zasługi Kopernika.~"Wiele mu z tego - myślał - że w kilku
1244  I,15|                 w przeczucia i pomyślał z radosnym zdumieniem: ~"Czy
1245  I,15|           napełniła mu otucha. Żartował z siebie, lecz mimo to czuł,
1246  I,15|                 wezmę utrzymankę i będę z nią siadał w teatrze obok
1247  I,15|             czwartej służący wydobył mu z komody bieliznę i przyszedł
1248  I,15|                  zręczny - jakby uciekł z żurnala krawców. ~Zawiązał
1249  I,15|               szyi i mydląc mu policzki z szybkością piorunu, mówił
1250  I,15|              zresztą nic. Byłem wczoraj z towarzystwem na Saskiej
1251  I,15|            antresolę i - won! za drzwi. Z takim błaznen strzelać się
1252  I,15|                 które chętnie zawarłyby z panem stosuneczki, a słowo
1253  I,15|        najpiękniejszych zasad i wyszedł z uśmiechem; patrząc na jego
1254  I,15|                by go wziąć za urzędnika z ministerium. ~Wokulski po
1255  I,15|                 Tak medytując śmiał się z tej otchłani dzieciństw,
1256  I,15|            której spychała go znajomość z panną Izabelą. ~"Ach, mój
1257  I,15|                 i syberyjscy, czy który z was wyobrażał sobie mnie
1258  I,16|              znany jej i ciotce jeszcze z Paryża, przyjechał na występy
1259  I,16|                egzemplarz Romea i Julii z dedykacją: "Mdła mucha więcej
1260  I,16|                sukienkę kremowej barwy (z daleka wyglądało to jak
1261  I,16|                lustro), że w tej sukni, z tą różą i na tym błękitnym
1262  I,16|            dotykać drogiej ręki Julii i z płonących ust kraść nieśmiertelne
1263  I,16|            Kochać i czasami porozmawiać z kim o tej tragicznej miłości...
1264  I,16|            tragicznej miłości... Możeby z panną Florentyną. Nie, ona
1265  I,16|               się: za to dziś go mam... Z kamienicy zostanie mi czterdzieści,
1266  I,16|                 to, on będzie mi płacił z osiem tysięcy rubli rocznie,
1267  I,16|                 kupcem, powinien mieć i z pewnością ma sto za sto.
1268  I,16|                naturalnie, zobaczywszy, z kim ma do czynienia, zmięknie
1269  I,16|                oszczędzać zniknąć muszą z powierzchni ziemi...Tylko
1270  I,16|             sprzedaży mego domu. Miałem z nim duży kłopot: lokatorowie
1271  I,16|        hipotecznych musiałem zaspokajać z własnej kieszeni. Nie dziw
1272  I,16|                 Tomasz - że zostanie mi z niego pięćdziesiąt, a choćby
1273  I,16|                bylebyś mi mógł wypłacić z góry.~- Będę płacił z góry...
1274  I,16|          wypłacić z góry.~- Będę płacił z góry... co pół roku - odpowiedział
1275  I,16|             Wszystkie zaś zyski - dodał z lekkim akcentem - wszystkie
1276  I,16|                 uroczyście podniósł się z fotelu i ceremonialnym krokiem
1277  I,16|              usiłował zdać sobie sprawę z salonu i ze sposobu, w jaki
1278  I,16|              się damie w kremowej sukni z pąsową różą przy ramieniu,
1279  I,16|                 która patrzyła na niego z przestrachem. Przynajmniej
1280  I,16|           Izabela. Siedziała na fotelu, z nieporównanym wdziękiem
1281  I,16|                i zawiązywanie stosunków z nabywcami i odbiorcami.
1282  I,16|           wystarczą w tym wypadku... ~- Z wdzięcznością przyjmuję
1283  I,16|             piętnaście rubli... Koronki z dziesięć rubli, a robota
1284  I,16|                dziesięć rubli, a robota z piętnaście... Razem-czterdzieści
1285  I,16|                aż drgnęła, a pan Tomasz z wielką werwą począł opowiadać
1286  I,16|              cesarzowej Eugenii tańczył z jakąś marszałkową menueta. ~
1287  I,16|            Izabela spojrzała na sąsiada z pobłażliwą litością, a pan
1288  I,16|            tylko przeniesienie zwyczaju z warunków, gdzie on jest
1289  I,16|                 lordów, którzy baraninę z ryżem jedli palcami, a rosół
1290  I,16|            palcami, a rosół pili prosto z garnka. ~Lekcja była ostra.
1291  I,16|            jednak przysłuchiwał się jej z zadowoleniem, a panna Izabela
1292  I,16|                  a panna Izabela prawie z podziwem. Ten kupiec, który
1293  I,16|            kupiec, który jadał baraninę z lordami i wygłaszał tak
1294  I,16|            ważniejszą aniżeli pojedynek z Krzeszowskim. ~- Więc pan
1295  I,16|               podziw, nawet - sympatia. Z pewnością ten człowiek może
1296  I,16|              może być jej powiernikiem; z nim będzie mogła rozmawiać
1297  I,16|          Wokulskiego za rękę. ~Opuścili z panną Izabelą gabinet i
1298  I,16|                 i weszli do salonu. Ona z gracją jej tylko właściwą
1299  I,16|          Wokulskiemu, kiedy znalazł się z nią sam na sam, krew uderzyła
1300  I,16|               nie była ta panna Izabela z kwesty wielkotygodniowej
1301  I,16|             wielkotygodniowej ani nawet z wyścigów; to była osoba
1302  I,16|     pojedynkował się" - "jadał baraninę z lordami w najwyższych towarzystwach..."
1303  I,16|                 fotelu, rumieniła się i z wolna opuszczała długie
1304  I,16|           prawie wloką się w porównaniu z biegiem jego myśli. ~"Jeżeli
1305  I,16|                rzekła - nieporozumienie z panem Krzeszowskim.~- O
1306  I,16|                Chwilę patrzyła na niego z łagodnym uśmiechem. ~- Potem
1307  I,16|              oczy. - W liście napisanym z tego powodu do mnie baron
1308  I,16|               do mnie baron mówi o panu z wielkim szacunkiem i przyjaźnią... ~-
1309  I,16|         szczęśliwy.- bąkał Wokulski. ~- Z czego, panie? ~- Że okoliczności
1310  I,16|                   Panie!... - przerwała z uśmiechem panna Izabela -
1311  I,16|           lokaje mogą nosić barwy pani, z jakiej racji ja nie miałbym
1312  I,16|               tysięcy rocznie." Jeszcze z kwadrans posiedzieli we
1313  I,16|              Paryża. Nareszcie Wokulski z żalem opuścił miłe towarzystwo
1314  I,16|                 częściej i współcześnie z nimi jechać do Paryża. ~-
1315  I,17|              każdy wyraz panny Izabeli, z podejrzliwą troskliwością
1316  I,17|                 rozkoszna żona może być z takiej kobiety! Naturalnie,
1317  I,17|         wszystkich kupców, którzy mieli z nim stosunki, a nareszcie -
1318  I,17|              ludzi i pytał: "Może który z was czego potrzebuje?...
1319  I,17|                grunt... - A potem dodał z uśmiechem: - Ta kobieta
1320  I,17|                mnie bogacza i człowieka z reputacją, lecz jeżeli uprze
1321  I,17|            sklepu. Na progu zetknął się z wychodzącym Ziębą, który
1322  I,17|            człowiek zwrócił się nagle i z głośnym jękiem objął go
1323  I,17|                oszczędności. Jedno więc z dwojga - prawił rozdrażniony
1324  I,17|                mieszając się do sklepu. Z góry wiedziałem, że całej
1325  I,17|              darować: ale należało choć z parę tygodni utrzymać w
1326  I,17|                    mówił stary subiekt, z hałasem chowając księgi. ~
1327  I,17|              nie spróbuję dopomóc. Choć z takim próżniakiem i letkiewiczem
1328  I,17|                 Izabelę, ja wydobędę go z długów." Uczucia spokoju
1329  I,17|                 zapisany, potem książkę z polsko-angielskimi ćwiczeniami
1330  I,17|                 o sposobie wydobycia go z długów, to o Obermanie,
1331  I,17|              Obermanie, którego wybawił z nieszczęścia. ~"Jeżeli błogosławieństwo
1332  I,17|                  nie może; ale warto by z okazji bliższego poznania
1333  I,17|           okazji bliższego poznania się z panną Izabelą podźwignąć
1334  I,17|                      Znalazł stronicę i z uwagą przeczytał dwa listy:
1335  I,17|         dobrotliwy pan - pisała - kiedy z łaski Boga ma takie duże
1336  I,17|                furmana Wysockiego, tego z Tamki, wiesz?... ~- O jeszcze
1337  I,17|              Tylko żeby mi tu przyszedł z rana... ~- O!... czemu nie.
1338  I,17|               wielkie pieniądze? Był tu z wieczora i przysięgał, że
1339  I,17|                    Pójść pójdę - odparł z gniewem służący - ale u
1340  I,17|              domu... ~- O ni! - zawołał z ożywieniem furman. - Ile
1341  I,17|               zawiodę; ale żeby kto zaś z miasta - to ni!... Z takiego
1342  I,17|                zaś z miasta - to ni!... Z takiego interesu wielmożny
1343  I,17|                zobaczy, co jej potrzeba z bielizny i odzienia, i da
1344  I,17|                 w rękę. ~- Ale... A cóż z twoim bratem?... ~- Niezgorzej,
1345  I,17|             grunt, najął parobka i tera z niego wielki pan. Za parę
1346  I,17|         zobaczymy, czy utrzyma się pani z tej roboty. - Oto adres
1347  I,17|           Proszę tam zaraz pójść, kupić z Wysocką sprzęty, dopilnować,
1348  I,17|            kroki, ale nie śpieszono się z otwieraniem. Zadzwonił drugi
1349  I,17|          Konstanty. - Bo pan jest chory z postrzału i doktorzy kazali
1350  I,17|                    Dwa stoliki do kart, z których jeden miał złamaną
1351  I,17|               sukno, tudzież kandelabry z niedopałkami świec woskowych
1352  I,17|                bynajmniej niezadowolony z przyjęcia. ~"Może baron -
1353  I,17|                 zarazem cztery choroby, z których każda warta milion...
1354  I,17|           chwytał odgłosy dolatujące go z przedpokoju, ale - nic nie
1355  I,17|                 Powiedziałem ci, ażebyś z tym łotrem nie wdawał się
1356  I,17|               ażeby Goldcygier wystąpił z akcją, a dopiero wówczas
1357  I,17|         towarzystwa... ~Hrabia Liciński z pewnym akcentem poprawił
1358  I,17|                 towarzystwie... ~Hrabia z fotelu, a Konstanty z progu
1359  I,17|            Hrabia z fotelu, a Konstanty z progu uważnie przypatrywali
1360  I,17|             Wokulski, który korzystając z afektu kobiety postanowił
1361  I,17|                 stojąc na progu, zaczął z politowaniem kiwać głową,
1362  I,17|                 i wcale nie śpieszy się z oddawaniem. Ot, co jest,
1363  I,17|               bo to poczciwy chłopak... Z jakich on mnie sytuacji
1364  I,17|               Wokulskiemu, że wdaje się z Maruszewiczem, figurą co
1365  I,17|               się, przy pilnej kontroli z naszej strony."~W parę dni,
1366  I,17|        Przeczytał go parę razy, po czym z niechęcią wziął się do listu
1367  I,17|           bardzo do twarzy w pantoflach z brązowego safianu. ~- Pan
1368  I,17|            niewątpliwą własnością żony, z którą toczy proces o separację...
1369  I,17|                 się adwokat ciągnąc dym z wielkiego bursztyna. ~-
1370  I,17|                 li-cy-ta-cję... - dodał z naciskiem. ~- Czemu nie?
1371  I,17|               tylko nie stracił na niej z kilkunastu tysięcy rubli,
1372  I,17|          Liciński. Nie rozumiem, co się z nim stało... ~- Daje pieniądze,
1373  I,17|               nie spotkam!" - powtarzał z rozpaczą. ~Tuż nad sadzawką,
1374  I,17|             rzucała pierniki łabędziom, z których jeden nawet wyszedł
1375  I,17|             których jeden nawet wyszedł z wody na swoich brzydkich
1376  I,17|          ukłonił się paniom zauważywszy z rozkosznym zdziwieniem rumieniec
1377  I,17|         siedemdziesiąt tysięcy rubli... Z pewnością wezmę sto tysięcy,
1378  I,17|                       Panie! - zawołała z komiczną pokorą składając
1379  I,17|  niedostrzegalny uśmiech. Była to jedna z tych chwil, kiedy natura
1380  I,17|               rosy jak odpryski spadłej z nieba tęczy.~Zresztą wszystko
1381  I,17|                że w tej chwili odjechał z ziemi bystry prąd czasu
1382  I,17|                tak samo na wieki. Że on z panną Izabelą będzie wiecznie
1383  I,17|             byłem, ale... będę... ~- My z ciocią byłyśmy już na dwu
1384  I,17|              znamy go osobiście jeszcze z Paryża... Bardzo miły człowiek,
1385  I,17|      najprawdziwszy realizm kojarzy się z najpoetyczniejszym idealizmem... ~-
1386  I,17|                 jest złośliwy - odparła z uśmiechem - ale policzę
1387  I,17|           Zwrócili się od Pomarańczarni z powrotem. ~- Wyobrażam sobie
1388  I,17|             łabędzie hrabina rozmawiała z panem Tomaszem. ~- Nie uważasz -
1389  I,17|                  oczywiście zgadzam się z wolą boską, jeżeli zyskują
1390  I,17|                  Istotnie panna Izabela z Wokulskim ukazali się na
1391  I,17|               Tomasz przypatrzył im się z uwagą i dopiero teraz spostrzegł,
1392  I,17|           paltot Wokulskiego godził się z popielatym płaszczykiem
1393  I,17|                     pomyślał pan Tomasz z goryczą. Potem nasunęła
1394  I,17|                 się panna Izabela. - My z ciocią nigdy nie bywamy
1395  I,17|                 podaj mi rękę. ~Hrabina z panną Izabelą poszły naprzód,
1396  I,17|             naprzód, za nimi pan Tomasz z Wokulskim. Pan Tomasz czuł
1397  I,17|              mówić mu o swej kamienicy, z której ma nadzieję otrzymać
1398  I,17|              krótko!" - szepnął patrząc z westchnieniem na łazienkowską
1399  I,17|            moich ofiar, albo śmieją się z niezgrabnych wysiłków. Na
1400  I,17|              oto trajkoczącym omnibusem z płóciennymi firanami?.. "
1401  I,17|         inkasent przybiegł natychmiast, z trwogą pytając się w duszy:
1402  I,17|                do swego gabinetu, gdzie z pół godziny rozmawiali.
1403  I,17|                 Wokulski mógł rozmawiać z Obermanem, bardzo zaciekawiało
1404  I,17|              się: ~- Cóż, skończyło się z pieniądzmi?... Dużom ja
1405  I,17|                    Aleście się nagadali z nim. Musi, że o czymś więcej
1406  I,17|              rubli i już nie chce gadać z człowiekiem!. ~
1407  I,18|            aktorowi Rossiemu duży wazon z saskiej porcelany. Pobiegł
1408  I,18|             teatru - odparł ogrodniczek z taką miną, jakby owym krzywym
1409  I,18|                 cofnął się czym prędzej z oranżerii i jak kamień wyrzucony
1410  I,18|        oranżerii i jak kamień wyrzucony z procy wpadł w dorożkę. Ale
1411  I,18|             porozumiawszy się już widać z krwiożerczymi ogrodnikami)
1412  I,18|                   Tu - naprzód nie miał z kim gadać, potem nie chciano
1413  I,18|                gadać, potem nie chciano z nim gadać, aż nareszcie
1414  I,18|                przy okazji po raz setny z rzędu wyklął swego syna
1415  I,18|                Rzecki - głupia historia z tym teatrem, nade wszystko
1416  I,18|              tym teatrem, nade wszystko z tym, że Stach zaniedbuje
1417  I,18|                 osobę i jak cieszyć się z honoru wyrządzonego przez
1418  I,18|                 wpół do ósmej musze być z naszym panem w teatrze... -
1419  I,18|                 otwierając oczy. ~- Idę z wieńcami dla Rossiego -
1420  I,18|              szepnął grzeczny pan Zięba z jeszcze milszym uśmiechem.
1421  I,18|                za głowę. ~- Powariowali z tym teatrem! - zawołał. -
1422  I,18|                Rossi gra Makbeta, siądź z łaski swej w pierwszym rzędzie
1423  I,18|            doręczył panu Ignacemu album z widokami Warszawy i warszawianek,
1424  I,18|                co razem mogło kosztować z pięćdziesiąt rubli!... ~
1425  I,18|                  Pewnie jakiś szlachcic z Wołynia - mówili eleganci. -
1426  I,18|              bardzo ożywione" - mruknął z bladym uśmiechem nieszczęśliwy
1427  I,18|               się w pierwszym rzędzie. ~Z początku patrzył tylko na
1428  I,18|               że i jemu przypatrują się z amfiteatru, z dalszych rzędów
1429  I,18|           przypatrują się z amfiteatru, z dalszych rzędów krzeseł,
1430  I,18|               rzędów krzeseł, bal nawet z lóż... Gdy zaś przeniósł
1431  I,18|                 za oryginał?... ~- Ktoś z prowincji. ~- Ale skąd on
1432  I,18|               album i cylinder i uciekł z gołą głową z teatru. Na
1433  I,18|          cylinder i uciekł z gołą głową z teatru. Na szczęście, w
1434  I,18|            miejscu i oddaj mi swoje .~- Z największą chęcią - odparł
1435  I,18|                Rossiemu... ~- Zrobię to z przyjemnością! - zawołał
1436  I,18|               chwil. Musiał wydobyć się z pierwszego rzędu krzeseł,
1437  I,18|                jego aksamitną kamizelkę z ironicznymi uśmiechami.
1438  I,18|                  odpowiedziała mu jedna z dam, w której nieco podmalowanych
1439  I,18|            spowiedzi, byle oczyścić się z plamy owych potrącań. Nareszcie
1440  I,18|                 na niego uwagi, częścią z powodu skromnego miejsca,
1441  I,18|                widowisko. ~Gra artystów z początku nie obchodziła
1442  I,18|                 zajmowała panna Izabela z panem Tomaszem i hrabiną.
1443  I,18|              ruchu, jak człowiek śpiący z szeroko otwartymi oczyma. ~
1444  I,18|                 po sali albo rozmawiała z ciotką. Lecz gdy wyszedł
1445  I,18|                aktora. Czasami wachlarz z białych piór opadał jej
1446  I,18|              wówczas, jakby na komendę, z galerii i z paradyzu odzywały
1447  I,18|                 na komendę, z galerii i z paradyzu odzywały się gwałtowne
1448  I,18|        znakomicie i klaskaĺi mu wszyscy z równym zapałem. Najmocniej
1449  I,18|               do umowy po trzecim akcie z wielkim hałasem podał Rossiemu
1450  I,18|            Ignacy nie był niezadowolony z pobytu w teatrze. Gra Rossiego
1451  I,18|               rapiery. ~Toteż wychodząc z teatru nie miał pretensji
1452  I,18|           przyjemności wymyślił komedię z wręczeniem podarunku Rossiemu. ~"
1453  I,18|               mógł przypuszczać, że coś z tego być może... Każde dziecko
1454  I,18|        fortepianu i arfy. Zjadł pieczeń z kartoflami i z kapustą,
1455  I,18|            Zjadł pieczeń z kartoflami i z kapustą, wypił kufel piwa,
1456  I,18|                stoliku jedzą pekeflejsz z grochem. "Dlaczego ja miałbym
1457  I,18|         rzuciwszy na stół rubla wybiegł z restauracji. ~Dopiero gdy
1458  I,18|                 i usiłował zliczyć, nie z potrzeby, ale ot, tak sobie:
1459  I,18|                tym celu wydobył zegarek z sekundnikiem i przekonał
1460  I,18|             pudel Ir, nie podnosząc się z pościeli, parę razy szczeknął: ~-
1461  I,18|          teatrze i że widzi Wokulskiego z szeroko otwartymi oczyma,
1462  I,18|             panna Izabela podniosła się z fotelu i wyszła z łoży,
1463  I,18|         podniosła się z fotelu i wyszła z łoży, a Wokulski za nią,
1464  I,18|                zamagnetyzowany. A potem z ganku ratuszowej wieży panna
1465  I,18|              chcąc lecieć za nią, runął z wysokości dziesięciu piętr
1466  I,18|              jęknął Rzecki zrywając się z łóżka. ~- Tak!... tak!... -
1467  I,18|               drżał. ~Kilka minut leżał z otwartymi oczami i znowu
1468  I,18|              zastępuje), wytęża wzrok i z najwyższym przerażeniem
1469  I,18|                 żółte nankinowe spodnie z fartuszkiem na przodzie
1470  I,18|       teatralnych, że nankinowe spodnie z fartuszkiem i strzemiączkami
1471  I,18|              się swego upadku i walczyć z próżniaczymi instynktami,
1472  I,18|                Zdawało mu się, że każdy z "panów" (a jak na złość
1473  I,18|                dziś na czas!), że każdy z najwyższą wzgardą patrzy
1474  I,18|             beczka, którą już wyrzucono z piwnicy, i zupełnie serio
1475  I,18|              zbliżył się do niego Klejn z jakimś listem. ~- Było na
1476  I,18|                Gość, przybyły do sklepu z zamiarem kupienia parasola,
1477  I,18|         przypomniał sobie, że w sklepie z jego winy zamęt jest niewielki,
1478  I,18|              mały, zgarbiony Szlangbaum z czerwonymi oczyma i wyrazem
1479  I,18|                jałową pracę i otarł pot z czoła. ~- Ciężko, co?... -
1480  I,18|                 jednego katolika i pana z panów..." ~"Coś wie, tylko
1481  I,18|                ten dom, po co wdaje się z Łęckimi...A może nie kupuje?...
1482  I,18|            sobie - wdaje się dziś tylko z panami, a ufa Żydom. Co
1483  I,18|             Wokulski i zaczął rozmawiać z Rzeckim wypytując go o wczorajszy
1484  I,18|                 i o to: dlaczego uciekł z pierwszego rzędu krzeseł,
1485  I,18|              odpowiadał mu półgębkiem i z nachmurzoną twarzą. ~Więc
1486  I,18|                umilknął i opuścił sklep z goryczą w duszy. ~"Wszyscy
1487  I,18|               na jutro między dziesiątą z rana a drugą po południu
1488  I,18|              rana a drugą po południu i z podwójną gorliwością zabrał
1489  I,18|                 godzinę, jutro zmarnuję z pięć godzin, a wszystko
1490  I,18|                jakiego diabła wdaje się z tym bankrutem Łęckim?...
1491  I,18|            Ignacy podając mu rękę. - Co z polityki?... ~- Nic nowego -
1492  I,18|                  Przyjechaliśmy tu dziś z Suzinem o jedenastej...
1493  I,18|           pierwszej do trzeciej byliśmy z nim u Wokulskiego, a po
1494  I,18|               myślałem, że dobra byłaby z niej żona dla Stacha... ~-
1495  I,18|                     Utrzymywać cały dom z haftu, z gry na fortepianie,
1496  I,18|            Utrzymywać cały dom z haftu, z gry na fortepianie, z lekcyj
1497  I,18|            haftu, z gry na fortepianie, z lekcyj angielskiego... pracować
1498  I,18|                   E i jeszcze zarobiłby z dziesięć tysięcy rubli. ~-
1499  I,18|                nasz pryncypał zarobiłby z dziesięć tysięcy? - spytał
1500  I,18|                 Więc nie wolałby jechać z Suzinem, nic nie wydać i