Tom,  Rozdzial

2501 II,8 |           chłopak dwudziestokilkoletni, z fizjonomią wesołą i inteligentną.
2502 II,8 |                się w szaraczkowy surdut z krótkim stanem i połami
2503 II,8 |           pożegnał proboszcza i poszedł z Węgiełkiem w stronę ruin.~
2504 II,8 |               te wiersze, co pan ekonom z Otrocza pisywał do leśniczanki,
2505 II,8 |                jest furman, co się nosi z krakowska, więcem se jego
2506 II,8 |               Proszę łaski pana, ludzie z prowincji nie patrzą na
2507 II,8 |           jeszcze? - zapytał go.~- Nie. z taką, co chodzi w chustce,
2508 II,8 |               jakie parę lat odłożyłbym z tysiąc rubli. Ale spaliłem
2509 II,8 |               wzdychając - będę jeszcze z tydzień... A jeżeli wyrzeźbisz
2510 II,8 |                bogaty pan, a może nawet z takich panów, których niekiedy
2511 II,8 |          widział takiego pana, co wziął z Zasławia sierotę i zrobił
2512 II,8 |               Zasławia sierotę i zrobił z niej wielką panią, a jegomości
2513 II,8 |             zostawił tyle pieniędzy, że z nich wybudowali nową dzwonnicę... ~
2514 II,8 |             zakłopotaną minę chłopaka i z dziwnym uczuciem myślał,
2515 II,8 |                 pod górą zamkową, kiedy z sąsiedniej odezwał się głos
2516 II,8 |       towarzystwo. O kilkanaście kroków z boku chłopak kredensowy
2517 II,8 |             panna Izabela podnosząc się z dywanu.~Starski podskoczył
2518 II,8 |           zaczęła iść ze stromej ściany z taką swobodą i wdziękiem,
2519 II,8 |                 w parku. ~"Podły jestem z moimi posądzeniami" - szepnął
2520 II,8 |            kobietą, która schodziła tam z góry. ~"Już zrobiłem wybór!..." -
2521 II,8 |          towarzystwa walącym się murem. Z tego miejsca widać było
2522 II,8 |                 i berberysem. Pod jedną z wież stał oparty o jej ścianę
2523 II,8 |               może ze zbytków, a może i z nienawiści; Bóg ich tam
2524 II,8 |                  dopóki jej kto szpilki z głowy nie wyciągnie i potem
2525 II,8 |               nie wyciągnie i potem się z nią nie ożeni. Ale to rzecz
2526 II,8 |             stodoła... Więc borykać się z takim było trudno i jeszcze
2527 II,8 |               było trudno i jeszcze nie z jednym, ale z wieloma. Dlatego
2528 II,8 |               jeszcze nie z jednym, ale z wieloma. Dlatego najśmielszy
2529 II,8 |                 tu do zamku młody kowal z Zasławia. Stanął nad potokiem
2530 II,8 |              klejnot. Spała i wzdychała z bólu od szpilki; a co westchnęła,
2531 II,8 |             potokiem zaszelepały liście z żalu nad jej strapieniem.~
2532 II,8 |              świecie. Robota leciała mu z ręki. Gdzie nie spojrzał,
2533 II,8 |              całkiem nie mógł wytrzymać z tęskności, poszedł do jednej
2534 II,8 |              Byleś pannie wyjął szpilkę z głowy, obudzi się, ożenisz
2535 II,8 |                 obudzi się, ożenisz się z nią i będziesz wielki pan,
2536 II,8 |                odsunął się, a mój kowal z siekierą w garści skoczył
2537 II,8 |           zajadłe, że co im piana padła z pyska, to buchnęła płomieniem,
2538 II,8 |                 rękami za surdut i woła z wielkim płaczem: ~- Czego
2539 II,8 |                i o każdej dobie, gdziem z tobą płakał, gdziem z tobą
2540 II,8 |            gdziem z tobą płakał, gdziem z tobą się bawił, zawsze i
2541 II,8 |                 kartkę w palcach, potem z wolna odwróciła głowę i
2542 II,8 |               Hop!... hop!... - zawołał z dołu Starski. - A chodźcie
2543 II,8 |              górę pod dęby, że coś jadł z wielkim apetytem, że był
2544 II,8 |                do Wokulskiego i szepnął z uśmiechem: ~- Jeżeli jeszcze
2545 II,8 |           dzięki kłótni pani Wąsowskiej z Ochockim, który zapomniał
2546 II,8 |                 wesoło począł rozmawiać z panią Wąsowską. ~Gdy zaś
2547 II,8 |                niego uporczywie i jakby z wyrzutem. Po śniadaniu znowu
2548 II,8 |                 się po parku. ~- Ma kto z państwa ochotę iść ze mną? -
2549 II,8 |            spytała. Wokulski zerwał się z krzesła, inni siedzieli.
2550 II,8 |         siedzieli. Więc znalazł się sam z panną Izabelą w ogrodzie
2551 II,8 |                kiedy chce, gdzie chce i z kim jej się podoba... ~-
2552 II,8 |       weselszych ode mnie, eleganckich, z tytułami, nawet z majątkiem
2553 II,8 |          eleganckich, z tytułami, nawet z majątkiem większym niż mój...
2554 II,8 |             które mi dziś pozwala mówić z panią. Jaki traf popchnął
2555 II,8 |            naznaczone mi było zejść się z panią. Gdyby mój biedny
2556 II,8 |                możliwym, wolę szczęście z panią od największej sławy
2557 II,8 |                 Do widzenia! - szepnęła z akcentem w głosie. Odjechała.
2558 II,8 |                 patrząc na powóz, który z początku oddalał się, potem
2559 II,8 |                oczy bolały. Nagle jeden z łabędzi, pływających przy
2560 II,8 |              gdyby już miał rozstać się z życiem... ~Zatopiony we
2561 II,8 |      towarzystwo zasławskie po powrocie z parku jest skwaszone. Panna
2562 II,8 |              Panna Felicja zamknęła się z panną Eweliną w jej pokoju,
2563 II,8 |        skojarzył się ten mariaż Eweliny z baronem, albo żeby się zerwał...
2564 II,8 |         sprzedała, czy serce zaszargane z takimi oto Starskimi?... ~
2565 II,8 |               pomyśleć, że prawie każda z nich musi przejść podobną
2566 II,8 |                i lalka? Może kiedyś coś z niej wyrośnie, ale w tej
2567 II,8 |            polach sam, a jeszcze lepiej z Wąsowską... To kobieta dużo
2568 II,8 |                rywalem tego uwodziciela z operetki i nie poświęcę
2569 II,8 |      przewrotnej. Wolno jej romansować, z kim chce, ale nie wolno
2570 II,8 |               kocha... Trzeba wyjeżdżać z tej Kapui i wziąć się do
2571 II,8 |              baron strasznie zmieniony. Z początku śmiał się i dowcipkował,
2572 II,8 |         Wokulski, ja czasami myślę, nie z własnego doświadczenia,
2573 II,8 |           usuwając kobietę od stosunków z intrygantami... Wokulski
2574 II,8 |                 Jaka walka jest możliwa z prawem natury, według którego
2575 II,8 |               Ależ ona chce wyswatać go z panią Wąsowską, więc chyba
2576 II,8 |         Wąsowską, więc chyba romansować z nim nie myśli. Prezesowa?...
2577 II,8 |                    Mam czas. Poznam się z nią bliżej, a jeżeli mnie
2578 II,8 |           zostanę przy spółce do handlu z Rosją. To mi da za parę
2579 II,8 |               śmiała się, tu rozmawiała z nim, tu spoglądała na okolicę... ~
2580 II,8 |               Wjechawszy do lasu zsiadł z konia i prowadził go za
2581 II,8 |                gdzie wówczas rozmawiali z panną Izabelą; znalazł nawet
2582 II,8 |            leszczyny już żółkną liście, z sosen zwiesza się smutek,
2583 II,8 |              pracowałbym, nawet ciężej; z tą różnicą, że dziś pracuję
2584 II,8 |                 śmiejąc się. Zeskoczyła z konia i oddała cugle Wokulskiemu. ~-
2585 II,8 |          przeszła, choćbym miała umrzeć z miłości dla pana, co zapewne
2586 II,8 |               włóczył. Nie mogłabym żyć z człowiekiem, który tak kochał
2587 II,8 |               dlatego mówię: wyrzuć pan z siebie średniowiecznego
2588 II,8 |               staruszka. - A cóż będzie z kamieniem? ~- Właśnie, jeżeli
2589 II,8 |            jeszcze interes. ~- Ha! jedź z Bogiem... nie masz tu co
2590 II,8 |                mnie. Wrócę jednocześnie z hrabiną i z Łęckimi... Wieczorem
2591 II,8 |                jednocześnie z hrabiną i z Łęckimi... Wieczorem wpadł
2592 II,8 |                  krzyknął - tyle miałem z panem do pogadania...Ale
2593 II,8 |              lubisz pan kobiet? - rzekł z uśmiechem Wokulski. - Może
2594 II,8 |                że nie ożeniłbym się ani z panną Felicją, ani z panną
2595 II,8 |                ani z panną Felicją, ani z panną Izabelą, ani nawet
2596 II,8 |                panną Izabelą, ani nawet z nią. Diabli mi po żonie,
2597 II,8 |             moich laboratoriach w sukni z długim ogonem, wyciągałaby
2598 II,8 |             Balony?... - spytał Ochocki z pałającym wzrokiem. ~Coś
2599 II,8 |               nim i pochłonęła go razem z tymi ruinami, z tym kamieniem
2600 II,8 |                go razem z tymi ruinami, z tym kamieniem i z tym napisem...~
2601 II,8 |              ruinami, z tym kamieniem i z tym napisem...~Gdy wrócił
2602 II,8 |              przy powozie stał Węgiełek z zieloną skrzynką.~- A czy
2603 II,8 |              poduszki powozu i ruszyli. Z daleka stara kobieta przeżegnała
2604 II,8 |             będzie zdrowa!... - zawołał z kozła.~
2605 II,9 |               zeszłego wdeptała w wojnę z Afganistanem i w grudniu
2606 II,9 |     Afganistanem i w grudniu było nawet z nimi źle. Austria miała
2607 II,9 |            jeszcze nie wygrzebawszy się z Afganistanu, już mają wojnę
2608 II,9 |               Przylądku Dobrej Nadziei, z jakimiś Zulusami. Tu zaś,
2609 II,9 |                wam sprowadzać perkaliki z Moskwy? Zobaczysz pan, że
2610 II,9 |                 Zobaczysz pan, że razem z nimi sprowadzicie morową
2611 II,9 |                Naturalnie, że wyszliśmy z tego błota jak triumfatorowie.
2612 II,9 |               jak mówił pewien żołnierz z czasów rewolucji francuskiej.~(
2613 II,9 |              domyśleć się nie mogę. Ale z paru listów, które do mnie
2614 II,9 |                  jeżeli go nie wyswatam z panią Stawską. Wyswatam,
2615 II,9 |               Wspólnej, Wokulski wrócił z Moskwy. I znowu nie wiem,
2616 II,9 |           okręty w czasie nieporozumień z Anglią i tak dalej, ten,
2617 II,9 |             lepsze od moskiewskich? Ale z moim kupcem nie było gawędy.
2618 II,9 |             eks-powstaniec.~Po rozmowie z tym poczciwym kupcem, którego
2619 II,9 |           sklepu w kapeluszu na głowie, z hebanową laseczką w ręku
2620 II,9 |                   Weszliśmy za szafy.~- Z wyborną nowiną przychodzę -
2621 II,9 |                 odezwałem się zgadując, z kim mam do czynienia. -
2622 II,9 |      dystyngowanych) i możemy wyciągnąć z niej nierównie większą sumę,
2623 II,9 |          wstrętny proces pani baronowej z tym aniołem, z tą doskonałą
2624 II,9 |                baronowej z tym aniołem, z tą doskonałą kobietą, panią
2625 II,9 |                 czasu zaznajomienia się z nią, bywałem dosyć często.
2626 II,9 |            Dalej, wypadło mi być u niej z zawiadomieniem, że Wokulski
2627 II,9 |             Potem odwiedzałem ją, ażeby z okien jej mieszkania poznać
2628 II,9 |       spostrzeżeń.~Naprzód ci studenci, z trzeciego piętra od frontu,
2629 II,9 |            ciągu dnia, gdy choćby jeden z nich był w domu, a zawsze
2630 II,9 |                 jej ktoś usiłował wylać z góry wodę na głowę.~Powiem
2631 II,9 |                siebie praczki i służące z całej kamienicy. Wówczas
2632 II,9 |               wynoszą mu mnóstwo gratów z mieszkania: jakieś posągi,
2633 II,9 |              tym paniom, że miałem list z Paryża...~- O Ludwiku Stawskim? -
2634 II,9 |              schody co tydzień. Słowem, z zaniedbanej zrobiliśmy wcale
2635 II,9 |           stróża...~- A dajże mi spokój z komornem i rządcą - mruknął
2636 II,9 |       zobaczywszy nas uniosła się nieco z fotelu i zdziwiona przypatrywała
2637 II,9 |          przypatrywała się Wokulskiemu.~Z drugiego pokoju wyjrzała
2638 II,9 |        przypatrywał się jej, jeżeli nie z zachwytem, to przynajmniej
2639 II,9 |              zachwytem, to przynajmniej z życzliwością. Jestem pewny,
2640 II,9 |          życzliwością. Jestem pewny, że z miejsca zakochałby się w
2641 II,9 |            zapach kalafiorów zalatujący z kuchni.~Siedliśmy. Wokulski
2642 II,9 |                panie, czy są zadowolone z lokalu, a następnie opowiedział
2643 II,9 |        przybranym nazwiskiem. Napomknął z lekka, że Stawski był wówczas
2644 II,9 |                wzruszenie, zwróciła się z uśmiechem do córeczki i
2645 II,9 |            Byłbym przysiągł, że wstanie z krzesła i powie pani Stawskiej:~
2646 II,9 |              spytał:~- Zadowolone panie z sąsiadów?...~- Jak z których -
2647 II,9 |              panie z sąsiadów?...~- Jak z których - odezwała się pani
2648 II,9 |        poważniejszą, jak gdyby ją który z nas obraził.~- A któż to
2649 II,9 |                com zobaczył... W jednym z okien Maruszewicza uchyliła
2650 II,9 |               się roleta i przez szparę z boku można było dojrzeć,
2651 II,9 |            rzekłem do siebie, pewny, że z tego lornetowania wyniknie
2652 II,9 |              śledzia, który wysuwał się z lufcika na trzecim piętrze.
2653 II,9 |                zgadnąć, że był to jeden z nie płacących komornego
2654 II,9 |                opatrznościowego śledzia z jednej ręki do drugiej i
2655 II,9 |         nieprzystojne miny do dziewcząt z paryskiej pralni.~Właśnie
2656 II,9 |               na niczym, Wokulski wstał z krzesła i zaczął żegnać
2657 II,9 |      Misiewiczowa zwracając się do mnie z sympatycznym uśmiechem. (
2658 II,9 |                 wcześniej, może bym się z nią ożenił:~Usłyszawszy
2659 II,9 |                 się i ożenię... Ale nie z nią.~Usłyszawszy zaś to,
2660 II,9 |               jakby mi kto zdjął ciężar z piersi.~Ledwie wyszliśmy
2661 II,9 |                którego stróż rzucił się z taką drapieżnością, że nawet
2662 II,9 |          polityczne... i kłóciliśmy się z nim do północy. Węgrowicz
2663 II,9 |                ma rację: istotnie widać z gazet, że w Europie na coś
2664 II,9 |               lulu!) nie przeniesie się z Anglii do Francji... Prezydent
2665 II,9 |                na wiosnę zacznie taniec z Niemcami. Teraz przecie
2666 II,9 |          Stawska. Już nie tylko miewasz z nią schadzki na mieście,
2667 II,9 |        nieszczęsny, że sam tylko romans z nią prowadzisz. Pomaga ci
2668 II,9 |          jeszcze okrada cię w dochodach z domu: pozniżał bowiem komorne
2669 II,9 |              kupić tę ruderę po Łęckich z małą dla ciebie stratą.~
2670 II,9 |                pozbądź się ciężaru, weź z wdzięcznością, co się da,
2671 II,9 |              Wokulski?... Czy mogę mieć z panem króciutką konferencję
2672 II,9 |                 nazwisko i - tak został z rękoma w powietrzu. Dziwnym
2673 II,9 |               nie zmieszał się. Owszem, z najlepszą miną zatarł ręce
2674 II,9 |                 jaką kamienicę. Mam ich z piętnaście, ale przez szacunek
2675 II,9 |               Wokulski zaczerwienił się z gniewu, a przez chwilę myślałem,
2676 II,9 |                co myśleć. Pani baronowa z pewnością kupi kamienicę
2677 II,9 |                  Znam te środki! Jednym z nich był ów list anonimowy,
2678 II,9 |                przede wszystkim wypędzi z niej studentów, a zapewne
2679 II,9 |                lubiłem przemrugiwać się z lada błaznem, więć pytam:~-
2680 II,9 |                 Krakowskie Przedmieście z łaski jaśnie wielmożnego
2681 II,9 |                 porąbać to u pana chleb z masłem... Ale ja, panie,
2682 II,9 |               już być u pani Stawskiej. Z początku myślałem nawet,
2683 II,9 |            mówią jeszcze, że żenisz się z panną Łęcką...~- Gdyby tak...
2684 II,9 |               jemu nie wolno żenić się, z kim by chciał, nawet z panią
2685 II,9 |                  z kim by chciał, nawet z panią Stawską?... Że też
2686 II,9 |                  ile ażeby pogodzić się z niesłusznie obrażonym Szprotem,
2687 II,9 |           sprzedany i że Stach żeni się z panną Łęcką. Mówię: żeni
2688 II,9 |                pani Stawskiej i opowiem z szybkością błyskawicy.~
2689 II,10|                 pokoju odrabiała lekcje z jakimiś panienkami, a pani
2690 II,10|         panienkami, a pani Misiewiczowa z Helunią... znowu swoim zwyczajem
2691 II,10|            nieoświetlonych okien siedzi z lornetą i penetruje pierwsze
2692 II,10|         poczwara nie widziała, i prosto z mostu pytam pani Misiewiczowej:~-
2693 II,10|               oświetlone, że układa się z nich jakby abecadło... Heluniu! -
2694 II,10|                choć rzadko układają się z nich literki) Helunia nabrała
2695 II,10|                  jeżeli potrafi, złożyć z oświetlonych okien jakąś
2696 II,10|              zerwały się nasze stosunki z ludźmi. Dla jednych jesteśmy
2697 II,10|               się zrobiło smutno, kiedy z powodu marnego wyglądania
2698 II,10|                Naturalnie, że przyjęłam z podziękowaniem. Jest to
2699 II,10|             onegdaj (nie rozumiem nawet z jakiego powodu) straciłam
2700 II,10|                     dlaczego byś ty się z nią nie miał ożenić?...Panna
2701 II,10|               historię swoich stosunków z baronową Krzeszowską, u
2702 II,10|                o ile mogłem wymiarkować z jej oględnych wyrażeń, zarówno
2703 II,10|                pozasłaniane pokrowcami; z roślin, jakie tam były kiedyś,
2704 II,10|               powierzchowności kobiety, z którymi w przedpokoju półgłosem
2705 II,10|              jadalnego, ale rozmawiając z nimi, płakała i wymyślała
2706 II,10|            Stawskiej, dlaczego nie żyje z familią baronowa odpowiedziała :~-
2707 II,10|              baronowa odpowiedziała :~- Z jaką, kochana pani? Ja już
2708 II,10|             majątku. O, co ja przeżyłam z tymi ludźmil... - dodała
2709 II,10|             zmienia się pościel, szafka z ubraniem, które równie często
2710 II,10|              pamiątek. Jest mały stolik z książkami i z kajetem otwartym
2711 II,10|               mały stolik z książkami i z kajetem otwartym na tej
2712 II,10|             sposób nie może mówić o tym z Wokulskim.~- Nie znam go...
2713 II,10|                O, pani wszystko mogłaby z nim zrobić - odparła baronowa.-
2714 II,10|            usłyszawszy to podniosła się z krzesła, ażeby wyjść. Ale
2715 II,10|   nieszczęśliwym!... - zakończył książę z westchnieniem.~Wyznaję,
2716 II,10|         zadziwiła mnie ta dobroczynność z cudzej kieszeni. Stach uczuł
2717 II,10|             tracić kilka tysięcy rubli. Z jakiej racji?~- No, nie
2718 II,10|                 Wszyscy przecież żyjemy z ludźmi ; oni nam pomagają
2719 II,10|            stworzywszy spółkę do handlu z cesarstwem, dał im okazję
2720 II,10|               był u Stacha jakiś ksiądz z religijnym upomnieniem,
2721 II,10|           wypadek główny, który opowiem z szybkością uderzenia piorunu.~
2722 II,10|           cesarza Wilhelma, po historii z Nobilingiem), kiedy zaszedłem
2723 II,10|                   Prześliczne! - mówiła z ożywieniem pani Stawska. -
2724 II,10|                 kupić jej taką lalkę...~Z pewnością musi to być bardzo
2725 II,10|              mówimy o lalce, i wybiegła z drugiego pokoju z błyszczącymi
2726 II,10|              wybiegła z drugiego pokoju z błyszczącymi oczyma. Ażeby
2727 II,10|                jej ojcem?)~- A rozmawia z tobą?~- Niewiele. Raz tylko
2728 II,10|             Przecież ten, co u was bywa z tym roz... z tym rozpsotnikiem
2729 II,10|                 u was bywa z tym roz... z tym rozpsotnikiem Rzeckim..."
2730 II,10|           upomnieć Helunię.~Po herbatce z suchymi bułeczkami (bo jak
2731 II,10|              lokatorowie wpadali do nas z pretensjami.~Najpierw przybiegł
2732 II,10|           Najpierw przybiegł szewc, ten z trzeciego piętra w tylnej
2733 II,10|         przysyła do mnie jakiegoś draba z wymówieniem komornego. Nie
2734 II,10|              lokal... że się wyprowadzę z domu, do którego przywykli
2735 II,10|             student, ten brodacz, co to z zasady nie płaci komornego.~-
2736 II,10|                 mówi brodacz strzelając z palców. - Taki był dobry
2737 II,10|                Taki był dobry gospodarz z tego Wokulskiego (PS. Stach
2738 II,10|              Krzeszowska może nas wylać z chałupy?~- Hum! Hum!... -
2739 II,10|      odpowiedziałem.~- I wyleje - dodał z westchnieniem. - Już był
2740 II,10|               był tam u nas jakiś bursz z żądaniem, ażebyśmy się wynosili...
2741 II,10|            posadę przy spółce do handlu z cesarstwem...~I tak słuchając
2742 II,10|               taka lalka musi być warta z piętnaście rubli, i dopiero
2743 II,10|                w jakich jest stosunkach z baronową.~- Już w żadnych -
2744 II,10|         dokładny.~Naśmieliśmy się oboje z panią Stawską z dziwactw
2745 II,10|               się oboje z panią Stawską z dziwactw baronowej i pożegnaliśmy
2746 II,10|                tak szarmancko, że jedno z dwojga: albo już ją uważa
2747 II,10|            wraca - pomyślałem. - Diabli z tymi zaginionymi mężami,
2748 II,10|        Maruszewicza?..~- Tak, i jeszcze z tym łotrem swoim adwokatem?...
2749 II,10|                baronowa poszła do niego z lornetką, ażeby to sprawdzić...~-
2750 II,10|       Przeżegnałem się.~- Śmiej się pan z tego - rzekłem - lalka u
2751 II,10|           kupiona...~- Wiem - odparł. - Z tym wszystkim dziś, o dziewiątej,
2752 II,10|        dziewiątej, pani baronowa wpadła z rewirowym do mieszkania
2753 II,10|                dowiedziała się o lalce, z początku nie chciała jej
2754 II,10|                      zawołałem wściekły z gniewu.~- Mnie nie było
2755 II,10|            lekcje... Zapłakują się obie z matką.~Rozumie się, że nie
2756 II,10|                drodze przyszła mi jedna z najszczęśliwszych myśli,
2757 II,10|                 historię pani Stawskiej z baronową i z lalką, chłopak
2758 II,10|             pani Stawskiej z baronową i z lalką, chłopak ożywił się,
2759 II,10|           nieszczęście.)~Wysłuchał mnie z zajęciem (smutne myśli pierzchnęły
2760 II,10|             gdzieś) rzekł :~- Zuch baba z tej baronowej... ale pani
2761 II,10|           raczej sama się ich wyrzekła. Z czego więc będzie żyć?...~-
2762 II,10|                 się, że zrobimy interes z panią Milerową...~Spojrzałem
2763 II,10|         Milerową...~Spojrzałem na niego z uwielbieniem. Pani Milerowa
2764 II,10|              śmiechem: "Kpijcie, panie, z całego świata!..." Wtem
2765 II,10|               dwie służące i mleczarka, z minami jak na pogrzebie.~
2766 II,10|              pani Misiewiczowa, również z obwiązaną głową, a dokoła
2767 II,10|               która znowu pokłóciła się z baronową, i jeszcze jakichś
2768 II,10|                 pan Rzecki musi pogadać z panią Stawską.~Wizytujące
2769 II,10|              oświadczyły, że i one mogą z nami pogadać. Ale Wirski
2770 II,10|               Wirskich do wyjścia razem z nimi.~- Kiedy sekret, to
2771 II,10|                rzekła najrezolutniejsza z nich. Państwo także nie
2772 II,10|               był, pocałował ją w rękę. Z jaką zaś zrobił to tkliwością,
2773 II,10|                rozpaczać, ale nie żadna z pań, tylko ta wariatka baronowa:
2774 II,10|             dobrze. Zresztą mówiłem już z adwokatem, który jutro przyjdzie
2775 II,10|              pani Misiewiczowa zrywając ż głowy chustkę.~- Przyszedłem
2776 II,10|                mnie jeszcze jeden sklep z jego właścicielką, wdową.
2777 II,10|          przyjmie pani miejsce kasjerki z płacą... tymczasem siedemdziesięciu
2778 II,10|            sobie, że w ciągu lata zrobi z tego raj. Raj, który można
2779 II,10|             sobie poczynał mając sprawę z węgierską piechotą!...~Wokulski
2780 II,10|              miał po Nowym Roku batalię z tą spółką, którą założył
2781 II,10|                 którą założył do handlu z cesarstwem. Myślę, że jeszcze
2782 II,10|                cudzych spraw...~A teraz z nadzwyczajną szybkością
2783 II,10|            wybuchła dżuma, i - awizacje z sądu do Wokulskiego i do
2784 II,10|                 sprawa; gorsza historia z dżumą...- dodałem, ażeby
2785 II,10|                 kucharka, i jednały się z Bogiem do wpół do dziesiątej,
2786 II,10|              listy gończe... Tak zawsze z tymi babami!..."~Nareszcie
2787 II,10|               przyszły wszystkie cztery z Wirskim (czy i ten pobożny
2788 II,10|              pojechaliśmy na sprawę: ja z panią Stawską i Helunią,
2789 II,10|             Stawską i Helunią, a Wirski z panią Misiewiczową i kucharką.
2790 II,10|               pewny, że zobaczę woźnego z rózgą i ławkę, na której
2791 II,10|             spierać się przy tej okazji z Żydkami, którzy, jak mi
2792 II,10|         pierwszej ławce, obok jegomości z rozerwanym paltotem i podbitym
2793 II,10|                 brzydko spoglądał jeden z obecnych rewirowych.~"Pewnie
2794 II,10|               Pewnie znowu jakiś zatarg z policją" - pomyślałem.~Nagle
2795 II,10|              usta same otworzyły mi się z podziwu; ujrzałem bowiem
2796 II,10|              prawo dwaj studenci. Jeden z nich odznaczał się bardzo
2797 II,10|         wyglądał, dalibóg, jak emigrant z przedpogrzebowego domu.~
2798 II,10|        zostawszy właścicielką domu chce z niego wyrzucić swoich najzapamiętalszych
2799 II,10|                studentów, ładny chłopak z wąsikami i faworytami, wspinając
2800 II,10|              sędzia.~- Maleski - odparł z ukłonem właściciel faworytów -
2801 II,10|           zresztą bardzo rzadko mieszka z nami.~- Jak to? Bardzo rzadko
2802 II,10|        subiekcji - objaśnił pan Maleski z miną lorda.~Sędzia zwrócił
2803 II,10|             Maleski.~Baronowa posiniała z gniewu, ale umilkła; wstyd
2804 II,10|              sędziego - odparł Maleski, z postawą człowieka, który
2805 II,10|                 pieniężnej.~Korzystając z zamieszania Patkiewicz szarpnął
2806 II,10|                  że przynajmniej ze dwu z nas umrze na suchoty...~
2807 II,10|            złożono go na ławce, a jeden z obecnych zawołał, ażeby
2808 II,10|               tego najszlachetniejszego z ludzi?.. Pewnie chce mu
2809 II,10|                 i pewnie będzie to samo z Helenką... O, ja nieszczęśliwa!... ,
2810 II,10|              Doskonale! - odpowiedziała z mocą. - Jeszcze wczoraj
2811 II,10|      Misiewiczowa widocznie modliła się z zamkniętymi oczyma, pani
2812 II,10|           słyszeć rozmowę dwu kumoszek, z których młodsza i czerwona
2813 II,10|             usta i spuszczone oczy; ale z każdego fałdu jej ubrania
2814 II,10|        spoglądała kolejno na wszystkich z takim łagodnym spokojem,
2815 II,10|               moją krzywdę... - odparła z gniewem kumoszka.~- A pani
2816 II,10|                 nie zapłaciła! - huknął z końca sali Wirski.~- Ciszej! -
2817 II,10|                lalka. Myślałam, że umrę z żalu, i zaraz na nią powzięłam
2818 II,10|               pan Maruszewicz, zobaczył z okna, że ta pani (która
2819 II,10|              poszłam do jego mieszkania z moim doradcą prawnym i zobaczyłam
2820 II,10|            potnieć i nawet przestępować z nogi na nogę, co jest chyba
2821 II,10|         zacząłem:~- Szanowny sędzio!... Z bolesnym zdumieniem przychodzi
2822 II,10|                Lalki takie sprowadzałem z zagranicy w kawałkach: oddzielnie
2823 II,10|              stanik, a następnie począł z wielką uwagą odpruwać głowę
2824 II,10|              głowę od tułowia. Helenka, z początku zdziwiona, przypatrywała
2825 II,10|             panna nam powie, co to było z lalką? Tylko proszę prawdę,
2826 II,10|                przysięgi...~Zagadnięta, z najwyższym przestrachem
2827 II,10|              pani, co się teraz zrobiło z paninej gęby?... Hę?..~-
2828 II,10|            kobieta jest ładna, to się i z kryminału wygrzebie - rzekła
2829 II,10|                 dostała spazmów, a dama z czerwoną twarzą mówiła do
2830 II,10|              podał rękę pani Stawskiej, ż którą wysunął się naprzód,
2831 II,10|           sprowadzać panią Misiewiczowę z brudnych schodów.~- Mówiłam,
2832 II,10|                razem i ukłonili się nam z wielką galanterią.~
2833 II,11|                 za Wokulskiego i będzie z nim szczęśliwa.~Po drugie -
2834 II,11|              panny Łęckiej, a ożeni się z panią Stawską i będzie z
2835 II,11|                z panią Stawską i będzie z nią szczęśliwy.~Po trzecie -
2836 II,11|           ojciec.~Że Wokulski ożeni się z panią Stawską i że zrobi
2837 II,11|                 co prawda, nie zaręczył z nią, jeszcze się nawet nie
2838 II,11|              jeszcze nawet on sam sobie z tego nie zdaje sprawy. Ale
2839 II,11|                 on - kłania mi się, ale z głową zadartą, i mówi dosłownie
2840 II,11|                 a na mnie patrzy trochę z góry, choć jeszcze nie bardzo:~"
2841 II,11|                 stopie obojętności, ale z radcą witam się kordialnie.
2842 II,11|             przeżegnać nie pozwolą, jak z chrześcijańskiego chleba
2843 II,11|            satysfakcji panu ani nikomu. Z tym wszystkim powtarzam,
2844 II,11|                radca Węgrowicz mówi :~- Z tymi Żydami to może być
2845 II,11|            wykupują, że trudno poradzić z nimi. Już my ich nie przeszachrujemy,
2846 II,11|           panowie, co się dzieje choćby z takimi kortami...~- No -
2847 II,11|                kupią Żydzi, to i ja się z wami połączę; jeszcze moja
2848 II,11|       rozgoryczenie...~Wróciłem do domu z bólem głowy, wściekając
2849 II,11|                 i że ja, aby nie umrzeć z głodu, chodziłem po podwórzach
2850 II,11|                 chodziłem po podwórzach z katarynką, na której był
2851 II,11|           oficerem węgierskim!"~Dopiero z rana wpadłem na jedyną myśl
2852 II,11|               posadę przy spółce handlu z cesarstwem...~- Niepewna
2853 II,11|                    Tylko nie wydaj mnie z sekretu... Otóż pana to
2854 II,11|               kochany panie Rzecki, kto z taką babą ma do czynienia,
2855 II,11|              musi być przygotowany...~- Z jaką babą?... z panią Stawską?... -
2856 II,11|       przygotowany...~- Z jaką babą?... z panią Stawską?... - spytałem.~-
2857 II,11|           znalazł się Wokulski, bogaty, z wielką reputacją i stosunkami,
2858 II,11|                 do panny Łęckiej, ażeby z nią zamienić parę wyrazów,
2859 II,11|                szedł do niej. Ale i cóż z tego?... Panna raz spojrzała,
2860 II,11|                tylko przebaczył tej, co z niego zadrwiła, ale jeszcze
2861 II,11|            ocknął się spostrzegłszy, że z niego żartują, ja... ja
2862 II,11|          rzetelny przyjaciel i człowiek z poczuciem honoru.~- No -
2863 II,11|              umrę albo... ożenię Stacha z panią Stawską. To kobieta,
2864 II,11|                 wpadł do sklepu Szuman; z jego uśmieszków i ze sposobu
2865 II,11|              zaprosił Wokulskiego, choć z innymi zrobił to już od
2866 II,11|         uwierzyłbyś pan, że Stach chory z tego powodu?...~Doktór zaśmiał
2867 II,11|                 Obojętnie przywitał się z naszymi panami i zaczął
2868 II,11|               Naturalnie, zaprosiłem go z radością i przypomniałem
2869 II,11|              dużo do powiedzenia, żaden z nas nie patrzył drugiemu
2870 II,11|                    Żydom?...~Zerwał się z fotelu i wsadziwszy ręce
2871 II,11|             wypierają nas...~- Skąd?... Z tych pozycyj, których nie
2872 II,11|              Mego sklepu nie kupi żaden z naszych panów, ale każdy
2873 II,11|                  Będzie kiedyś awantura z tymi Żydami - mruknąłem.~-
2874 II,11|                   Nie moja wina, że ci, z którymi łączą mnie stosunki,
2875 II,11|                 Nienawiść i oszczerstwa z jednej strony, lekceważenie
2876 II,11|             jednej strony, lekceważenie z drugiej. Sam powiedz: czy
2877 II,11|                znowu pół szklanki araku z herbatą, na odwagę. Stach
2878 II,11|              można ponosić ofiary mając z czego, ale nie można pozwalać
2879 II,11|              Usiadł na kozetce i odparł z uśmiechem:~- A wiesz, że
2880 II,11|            Żebym miał pęknąć, ożenię go z panią Stawską!...~W dzień
2881 II,11|                  ażeby pioruny biły!...~Z rana wysłałem do pani Stawskiej
2882 II,11|        przyjdziemy dziś na herbatę obaj z Wokulskim. Do listu ośmieliłem
2883 II,11|                 za rs 13 kop. 60 towaru z opakowaniem.~Muszę jeszcze,
2884 II,11|                 sposobem zrobię obcążki z babuni i z wnuczki i tak
2885 II,11|               zrobię obcążki z babuni i z wnuczki i tak nimi piękną
2886 II,11|                 rubli dostaniemy rozwód z nieobecnym i zapewne już
2887 II,11|              frak, kamizelkę... Oj, czy z naszej wizyty nie miałoby
2888 II,11|              wieczorek - odpowiedziałem z głupia frant.~Jakbym kolnął
2889 II,11|               kolnął Stacha. Zerwał się z krzesła i kazał podać futro.
2890 II,11|                 Wokulski prędko wyszedł z pokoju i zatrzasnął drzwi
2891 II,11|                  Stach spoglądał na nią z wielkim zajęciem przez cały
2892 II,11|            przychodził jak najczęściej, z początku ze mną, później
2893 II,11|                 inna musi być w salonie z hrabiami i książętami, a
2894 II,11|         książętami, a inna w garderobie z biednymi robotnicami.(O!
2895 II,11|                 eleganckie w stosunkach z pracownicami?...~- Proszę
2896 II,11|                 Ile się trzeba naczekać z przymierzeniem sukni, z
2897 II,11|                 z przymierzeniem sukni, z poprawieniem, z rachunkiem...
2898 II,11|   przymierzeniem sukni, z poprawieniem, z rachunkiem... A jaki ton
2899 II,11|               że woli mieć do czynienia z czterema Żydówkami aniżeli
2900 II,11|              czterema Żydówkami aniżeli z jedną wielką damą. Choć
2901 II,11|          zabawki, co chwilę wykrzykując z radości; pani Misiewiczowa
2902 II,11|         uplacowali się na kanapie : ona z jakąś siatką, on z papierosem.~
2903 II,11|                  ona z jakąś siatką, on z papierosem.~Ponieważ starowina
2904 II,11|          papierosem.~Ponieważ starowina z wielkim ogniem zaczęła mi
2905 II,11|             czym rozmawiała pani Stawka z Wokulskim. A musiało to
2906 II,11|                   A co to był za kłopot z tymi paszportami!... Bóg
2907 II,11|               wzdychając odparła:~- Cóż z tego, choćby nieszczęśliwy
2908 II,11|                 Helunia.~Wokulski wstał z kanapki i pożegnaliśmy damy.~"
2909 II,11|                mnie do domu i nie wiem, z jakiej racji czekał w sankach,
2910 II,11|             kochanku, musisz ożenić się z panią Stawską.:"~Wobec takiego
2911 II,11|            nawet przed świętym Janem.~- Z panną Łęcką? - pochwycił
2912 II,11|              mieszać się do tego.~- Nie z panną Łęcką, ale z panią
2913 II,11|                  Nie z panną Łęcką, ale z panią Stawską.~Szuman zaczął
2914 II,11|                komorne, wydobył Helenkę z takiej hańby, dał jej posadę
2915 II,11|           słyszałam, że się żeni, nawet z piękną osobą, z panną Łęcką?~-
2916 II,11|             żeni, nawet z piękną osobą, z panną Łęcką?~- Tu jest nieszczęście;
2917 II,11|                  Nie powinien żenić się z panną Łęcką, to nie dla
2918 II,11|                tu byli wczoraj, cóż się z nią działo... Ja, matka,
2919 II,11|                 Helenę. Wyrwiemy Stacha z rąk tej panny Łęckiej i...
2920 II,11|              głowę.~Dziś kontent jestem z siebie i choćbym nie chciał,
2921 II,11|             Właśnie już ubrany wychodzę z domu, gdy wtem spotykam
2922 II,11|             jeżeli Denowa wpadła na nią z góry, że Wokulski przesiaduje
2923 II,11|              Awantury - mówi - awantury z baronową! Ale daj mi pan
2924 II,11|           zaczyna Wirski.- Ze cztery... z pięć dni... - odparłem. -
2925 II,11|               panu radzę to samo. Młoda z młodym prędzej porozumie
2926 II,11|           prędzej porozumie się aniżeli z nami, starymi.~- Za pozwoleniem! -
2927 II,11|                jeżelibym się nie ścigał z młodymi. Ale, panie, żonaty
2928 II,11|            pamiętasz pan tych studentów z naszej kamienicy, co mieszkali
2929 II,11|           Krzeszowskiej rośnie wątróbka z irytacji. W końcu, naradziwszy
2930 II,11|                W końcu, naradziwszy się z tym swoim niby adwokatem
2931 II,11|              tym swoim niby adwokatem i z Maruszewiczem, na dzień
2932 II,11|             lutego pchnęła im komornika z policją.~Drapie się tedy
2933 II,11|                Drapie się tedy komornik z policją na trzecie piętro,
2934 II,11|                   Panowie żarty robicie z władzy - mówi komornik -
2935 II,11|            ślusarza i czeka na schodach z policją. W jakie pół godziny
2936 II,11|                  na co znowu schodzi mu z pół godziny, a tymczasem
2937 II,11|                miarkuj pan, w lutym!) i z owego okna lecą na podwórze:
2938 II,11|                   mój Patkiewicz jedzie z krzesłem na sznurach na
2939 II,11|    Krzeszowskiej, a tymczasem krzesełko z Patkiewiczem zatrzymuje
2940 II,11|        baronowej.~"Skończcież, panowie, z tymi żartami!" - woła komornik
2941 II,11|                się, Patkiewicz!" - woła z góry Maleski.~Na dziedzińcu
2942 II,11|               dwa lata jest w separacji z mężem."~Patkiewicz, jako
2943 II,11|                  Potem, jak mi mówiono, z wielkim płaczem zaczęła
2944 II,11|              którym baronowa odzywa się z wielkimi pochwałami...~-
2945 II,11|                 zawołałem. - Po cóż one z nią rozmawiały o Wokulskim?...
2946 II,11|              tymczasem - ożenimy Stacha z panią Heleną.~O, bo ja,
2947 II,11|                 Niech więc żyje Francja z Napoleonidami, a Wokulski
2948 II,11|               Napoleonidami, a Wokulski z panią Stawską!...~
2949 II,12|             Panna Izabela słuchała tego z uśmiechem. Nie chciała rozpraszać
2950 II,12|  najwykwintniejszy aranżer, najczęściej z nią tańczył, nie z ojcem.
2951 II,12|          najczęściej z nią tańczył, nie z ojcem. Pan Malborg, wzór
2952 II,12|                manier i wyrocznia mody, z nią rozmawiał, nie z ojcem,
2953 II,12|              mody, z nią rozmawiał, nie z ojcem, a pan Szastalski,
2954 II,12|         Malborga. Mieszkał blisko nich, z nimi jadał, z nimi sprowadzał
2955 II,12|              blisko nich, z nimi jadał, z nimi sprowadzał sobie angielskie
2956 II,12|          odezwała się na cały głos pani z de Ginsów Upadalska do pani
2957 II,12|                Ginsów Upadalska do pani z Fertalskich Wywrotnickiej.~
2958 II,12|         Pantarkiewiczówny i słówko pani z de Ginsów Upadalskiej zastanowiły
2959 II,12|                jakąś szkołę techniczną (z czym się nie zdradzał),
2960 II,12|                wymawianiu jego nazwiska z ironicznym półuśmiechem.~
2961 II,12|             Izabeli, ażeby go otrzeźwić z mrzonek.~"Co mi tam ludzkość! -
2962 II,12|                tym pocałunku działo się z nim coś niezwykłego. Wola
2963 II,12|                pracę nad wydobyciem się z nędzy, słyszał świst pocisków,
2964 II,12|                 ja modlę się do jednego z nimi ołtarza?.:"~Chciał
2965 II,12|               nieostrożnego słówka pani z de Ginsów Upadalskiej, w
2966 II,12|                 na korzyść Wokulskiego. Z uwagą przysłuchiwała się
2967 II,12|        rezultacie spostrzegła, że każdy z nich ma albo kapitalik,
2968 II,12|                 albo pragnie poznać się z Wokulskim dla jakichś innych
2969 II,12|             takiego człowieka! - mówiła z Fertalskich Wywrotnicka.~-
2970 II,12|             nawet i nie żoną! - odparła z uśmiechem baronowa von Ples,
2971 II,12|       człowiekiem; nieraz sprzeczał się z księciem, a co gorsza, wręcz
2972 II,12|                rozmaitych słabości, był z gruntu uczciwym człowiekiem.
2973 II,12|             lubo o Wokulskim odzywa się z przekąsem jako o dorobkiewiczu
2974 II,12|            nawet (o czym siostry mówiły z pobożną zgrozą i rumieniąc
2975 II,12|                  którą Wokulski wydobył z nędzy, oddał do magdalenek
2976 II,12|         magdalenek i ostatecznie zrobił z niej uczciwą kobietę, o
2977 II,12|               jednocześnie zobaczyć się z panną Izabelą. W znaczący
2978 II,12|              przyjaciółki ucałowały się z demonstracyjną czułością,
2979 II,12|               spostrzegł, że albo jedna z nich, albo obie mają do
2980 II,12|               umizgał się do mnie, i to z dobrym skutkiem. Na rogu
2981 II,12|         odpowiedź panny Izabeli wyszedł z salonu.~- Zawstydziłaś go -
2982 II,12|              kogo odstąpisz... - dodała z akcentem.~- Cóż znowu za
2983 II,12|                  wtrąciła panna Izabela z uśmiechem. - Wszyscy trzej
2984 II,12|                    Następnie mam kłopot z tą spółką handlową. On,
2985 II,12|              chyba nigdy nie poznam się z nimi. Ale on mi to wszystko
2986 II,12|               trochę ciotka.~- I mówisz z nim tak wprost?...~- No,
2987 II,12|         szemrania?~Panna Izabela trochę z góry spojrzała na przyjaciółkę.~-
2988 II,12|                   spytała panna Izabela z nieudanym zdziwieniem.~-
2989 II,12|           Wokulskiego. zdaje mi się, że z nim igra, a z nim igrać
2990 II,12|                mi się, że z nim igra, a z nim igrać nie można. I jeszcze
2991 II,12|                 widzą jaśniej..."~- Czy z prezesową aż tak źle?~-
2992 II,12|               oznaczać, że nie pojedzie z panią Wąsowską. Nachmurzywszy
2993 II,12|               ta Bela raz już skończyła z Wokulskim tak albo owak...~-
2994 II,12|                tak, ażeby zostać jednym z przyjaciół domu? Ale to
2995 II,12|              proszę, moja pani - odparł z oburzeniem. - To nie mój
2996 II,12|             gorączce... Ach, te kobiety z ich obrzydliwą kokieterią...~-
2997 II,12|               są wielkie damy i służące z restauracji. Co to za wymagania,
2998 II,12|          wysiądę... O, ja nieszczęśliwy z takim podłym usposobieniem!...~
2999 II,12|                 Tomasza, który witał go z ojcowską czułością, a następnie
3000 II,12|                 swoich interesach dając z lekka do zrozumienia, że