Tom,  Rozdzial

 1  I,1 |              Wariat! wariat!... - mruknął radca. - Podaj no, Józiu,
 2  I,2 |       całe życie jest niedołęgą - mruknął Lisiecki do Klejna, który
 3  I,2 |         być literki?...~- L. P. - mruknął gość, czując, że tonie w
 4  I,3 |          dasz, ale ja nie wezmę - mruknął pan Raczek plując w stronę
 5  I,3 |         znajdzie.~- Nie wierzę -- mruknął pan Raczek.~- A jak się
 6  I,3 |        nie ma mnie kto smarować - mruknął pan Raczek, ciężko schylając
 7  I,4 |     spokojny kawałek chleba!... - mruknął pan Ignacy, kiwając głową
 8  I,6 |           eleganckiego chłopca) i mruknął głosem, w którym czuć było
 9  I,10|         Jest z piętnaście armat - mruknął Katz, który w podobnych
10  I,10|      czego bać...~- Zaczekaj no - mruknął podoficer.~- Przygotuj broń!... -
11  I,10|      czwarty...~- Mądre bestie! - mruknął podoficer.~- Batalion!...
12  I,10|           ja chciałbym pożyć... - mruknął Kratochwil.~- Pół obrotu
13  I,10|         Pewno, że nie rozbudzi! - mruknął Katz.~Siedział na ławie
14  I,10|          odwróciwszy się do okna, mruknął:~- No, co tam...~Wrócił
15  I,10|           a w pół godziny później mruknął Lisiecki do Klejna:~- Co
16  I,10|          włosku. Ukłonił się, coś mruknął, a wtedy Wokulski zbliżył
17  I,10|         Ale on za pierwszym razem mruknął: "Proszę mi nie przeszkadzać!" -
18  I,11|      żebyśmy zrozumieli wszyscy - mruknął ktoś w kącie zajętym przez
19  I,11|    najmniej...~- Kropla w morzu - mruknął jeden z kupców.~- Ale jest
20  I,11|              Chybabym zwariował - mruknął młody człowiek wzruszając
21  I,12|   kolorowe szyby.~"No, tak!..." - mruknął Wokulski tonem, który nie
22  I,12|           posag panny Izabeli...- mruknął adwokat. - Aha!...~Fizjognomia
23  I,12|        zasługa."~"Tam do licha! - mruknął strzelając z palców - a
24  I,13|       odsunął się na parę kroków, mruknął:~- Dziarski chłop...~Teraz
25  I,13|         sprzedany.~"Oszalałem!" - mruknął Wokulski dążąc w stronę
26  I,13| Krzeszowskim.~- Dobrze strzela! - mruknął doktór wysuwając dolną wargę.-
27  I,13|    badawczo.~- Więc już tak?... - mruknął. - Dobrze. Będę twoim sekundantem.
28  I,13|         robi jakieś głupstwo... - mruknął obrażony sługa. - Cóż tam
29  I,13|         spojrzał na Wokulskiego i mruknął:~- A to bydlęta!... I że
30  I,17|     przywiązania ... ~- Tek!... - mruknął zamyślony hrabia. Posiedział
31  I,17|           zbogacony parweniusz! - mruknął hrabia. - Przedwcześnie
32  I,17|        pięścią. ~- Poczekaj!... - mruknął - żapłaczę ja ci... Wielki
33  I,18|       naszym panem w teatrze... - mruknął Oberman, nieznacznie wzruszając
34  I,18|         będzie bardzo ożywione" - mruknął z bladym uśmiechem nieszczęśliwy
35  I,18|        drugiej. ~- Podły stróż! - mruknął. - Ja muszę wstać o szóstej,
36  I,18|      Milcz, ty podła świnio!... - mruknął pan Ignacy i nie zapalając
37  I,18|         Izabelę. ~- Niepodobna! - mruknął. - Stach nie jest aż tak
38  I,18|          jestem zupełnie pijany - mruknął pan Ignacy kładąc się znowu
39  I,19|          jestem podły człowiek! - mruknął do siebie. - Onegdaj spiłem
40  I,19|      Paryża?... ~- Z pewnością! - mruknął pan Ignacy. - Gdzież Stach...
41  I,19|          gabinetu. ~"Do diabła! - mruknął pan Ignacy - czyżby te wszystkie
42  I,19|           Myślałem, że jest źle - mruknął będąc już w sieni. - Alem
43  I,19|      prezent. ~"Straszny upał!" - mruknął pan Tomasz.~Konie stanęły
44 II,1 |            Jakim ja znużony!... - mruknął przeciągając się. ~Teraz
45 II,1 |             Chodźmy stąd, ojcze - mruknął chłopak, spode łba patrząc
46 II,1 |                 Albo u wariatów - mruknął Wokulski. ~Leon począł biegać
47 II,2 |           wszystkie histeryczki - mruknął eks-obywatel. - Straciła
48 II,2 |           swoim pokoju. ~- Phy! - mruknął rządca. - Wreszcie... powiedz
49 II,3 |      oryginalne szpiegowanie... - mruknął. - Głupie te szafy z lustrami."~
50 II,3 |             Oryginalne miasto!" - mruknął Wokulski. ~Drugi, jeszcze
51 II,3 |            Jesteś pan filozofem - mruknął Wokulski. ~- Nawet doktorem
52 II,3 |        cztery godziny do sesji" - mruknął czując, że ogarnia go trwoga
53 II,3 |        Przewodniku. ~"Bagatela! - mruknął. - Około stu wiorst kwadratowych
54 II,3 |          doux baiser! ~"Głupcy! - mruknął Wokulski. - Nie mają co
55 II,3 |           już ja nie zginę!..." - mruknął głęboko zniechęcony. ~I
56 II,4 |          pąsowym fraku. ~"Aha!" - mruknął. ~W salonie, rzecz naturalna,
57 II,4 |           nie dba o nas? ~"Bah! - mruknął - rzadkie spotkania właśnie
58 II,4 |              sentymentalizm!... - mruknął Geist. -W naturze nie ma
59 II,4 |         sława!..."~"Oszalałem?" - mruknął. ~Szybko rozpiął kamizelkę
60 II,4 |    śpieszniej. "Wszystko jedno!" -mruknął i zaczął: ~"Mój kochany
61 II,5 |          młode i ładne kobiety! - mruknął Wokulski. W następnej zaś
62 II,5 |                Zabawna historia! -mruknął Wokulski po odejściu barona. -
63 II,6 |             Ach, głupia jesteś! - mruknął Ochocki wchodząc i niespokojnie
64 II,8 |      rzeczywistości. ~"Szatan!" - mruknął Wokulski. Cały świat zaczął
65 II,9 |      spokój z komornem i rządcą - mruknął Stach.- Idźmy już do tej
66 II,9 |          sieni i patrząc na rynnę mruknął:~- Phy!... gdybym ją poznał
67 II,10|       Oczywiście, chora kobieta - mruknął Maleski.~- Nie chora! -
68 II,10|         przecież nie dlatego... - mruknął Patkiewicz znacznie spokojniejszym
69 II,10|           pani tak zdrowa była! - mruknął za nią gruby głos.~- Pan
70 II,10|      wielkiej skruchy.~- Podlec - mruknął Wokulski dosyć głośno.~Spostrzegłem
71 II,10|         buciki!...~- Nu, tak... - mruknął sędzia kładąc lalkę na stole. -
72 II,10|          się nie wygrzebiesz... - mruknął maglarz.~- Głupiś pan!...~-
73 II,10|    Cholera!... jak to bluźni... - mruknął maglarz.~Poczęliśmy wychodzić.
74 II,11|         byli. Ciekawa historia! - mruknął doktór.~- Czy nie mógłbyś
75 II,11|      powiedział to panu?~- Bah! - mruknął doktór - właśnie, że nie
76 II,13|      papiery.~- Co ja mu pomogę - mruknął. - To nieuleczony marzyciel,
77 II,13|         jakoś się to nie wydaje - mruknął Rzecki potrząsając głową.~-
78 II,13|         Ot, przyjaźń żydowska!" - mruknął.~Wielki post nie był tak
79 II,15|   saloniku.~"No... no... no!... - mruknął do siebie Wokulski. - Zbliżycie
80 II,15|          ciężyć własna dusza..."- mruknął.~"Ach, gdybym mógł nie myśleć..."~
81 II,16|  emancypacja?...~- Lizus bestia - mruknął Klejn, a potem rzekł mi
82 II,16|            Pal diabli interesa! - mruknął i machnął ręką.~Teraz po
83 II,17|       Niezawodnie byłoby lepiej - mruknął - gdyby tacy Ochoccy i Rzeccy
84 II,17|            dajcież mi spokój !" - mruknął.~Wziął się znowu do czytania,
85 II,17|          lat!..~"Wszystko jedno - mruknął - jeżeli mi to czas zapełni"~
86 II,17|      podane cygaro.~- Awantura! - mruknął Wokulski.~- Żadna awantura -
87 II,17|         ich.~- Bestia cynik!... - mruknął Ochocki.~- Nie lubi kobiet -
88 II,17|   podobnymi pytaniami.~- Ale ba!- mruknął Ochocki. - Inni to nie pan...
89 II,17|        wizerunek Sfinksa.~- Tak - mruknął z uśmiechem Wokulski - twarz
90 II,19|            Musiało się tak stać - mruknął. ~- Dlaczego musiało się
91 II,19|         go uratował...~- Ehl... - mruknął Rzecki.~- Nie: eh!... tylko
92 II,19|              ja w to nie wierzę - mruknął Szuman.~Kiwał smutnie głową
93 II,19|    pamiątkę swemu pryncypałowi" - mruknął.~Pan Ignacy nie mógł spać
94 II,19|         lewym płucu.~"Astma?... - mruknął. - Muszę ja się na serio