Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |           zebrali się na radę: co ze mną począć? Pan Domański chciał
 2  I,3 |          pieprzu.~Urządziwszy się ze mną w taki sposób, stary zawiesił
 3  I,4 |              że dziś ostatnim między mną i wami łącznikiem są tylko
 4  I,4 |            stało?..."~Ach, co się ze mną stało...~- Nic nie rozumiem -
 5  I,6 |       koniecznie kwestowała tylko ze mną, i właśnie o tym miałam
 6  I,6 |            gotowa o niego walczyć ze mną.~Mikołaj podał kurczęta.~-
 7  I,6 |    zalękniona panna Izabela.~"Gra ze mną w pikietę" - odpowiada ojciec,
 8  I,7 |              A jak ona rozmawiała ze mną. Ile tam było pogardy dla
 9  I,7 |            potem: " czy nie gardzisz mną?" Chwila wcześniej jest
10  I,8 |          łącznik może istnieć między mną i nią?..~No, gąsienica jest
11  I,8 |            Kto wie, co się stanie ze mną i z tymi pieniędzmi bez
12  I,8 |                Rachunki tego pana ze mną, szanowna pani, gdyby je
13  I,8 |        narwana. Nawet skuzynowani ze mną, ale cóż!... - westchnął
14  I,9 |            chwilkę... Ach, co się ze mną stało!..." - dodał czując,
15  I,9 |             ręczę. Hrabina mówiła ze mną, a ja zapytywałem oficerów,
16  I,10|             także. Wsiadłem... on za mną...~- Jedziemy razem - rzekł.~
17  I,10|              po niemiecku idącego za mną podoficera.~- Chyba ze sto -
18  I,10|           nich jaszczykami. Idący ze mną w szeregu poczęli żegnać
19  I,10|          ucha. O kilka kroków przede mną coś uderzyło w ziemię zasypując
20  I,10|            strzelił; dwaj stojący za mną prawie na moich ramionach
21  I,10|           prawi dalej :~- Chodźże ze mną, pokażę ci nowy lokal, który
22  I,10|             pozwolił mu kolegować ze mną dziś, kiedy mam się trochę
23  I,10|             sklep; to chyba razem ze mną.~Stanowisko Szlangbauma
24  I,10|        zawsze udawali pijanych, a ze mną rozmawiali wyłącznie o kobietach,
25  I,10|            apetyt, bo ona szaleje za mną... Ach, panie, co to za
26  I,11|           dzień w salonie ani ona ze mną w laboratorium...~Wokulski
27  I,11|         przez tydzień nie chciała ze mną rozmawiać... I żebym jeszcze
28  I,11|               No i on triumfuje nade mną na każdym polu, choć przecież
29  I,13|              możność ścigania się ze mną i chwytania mi nagród sprzed
30  I,13|           tygodnia kupcy związani ze mną mają kwaśne miny, a przeciwnicy-
31  I,14|             który dziś ujmuje się za mną, to co? Pojedynek jest istotnie
32  I,15|            Panna Izabela chce się ze mną poznać... Ależ oczywiście
33  I,15|           nie spostrzegli, co się ze mną dzieje wobec niej..."~Począł
34  I,16|               I ta tylko jest między mną i nimi różnica, że im płacić
35  I,18|           wyciągną?... No, ale to ze mną sprawa!... ~Czując, że lada
36  I,18|            błagał go Suzin: "Jedź ze mną, Stanisławie Piotrowiczu",
37  I,19|        dziecko, tylko nie baw się ze mną w dyplomatkę. Panna w twoim
38  I,19|             Wokulski pożegnał się ze mną bardzo chłodno i powiedział,
39 II,1 |              godziny i rozmawiała ze mną. ~- Dlaczego to panowie
40 II,1 |           chwilę wolną przepędzał ze mną na rozmowie o polityce.
41 II,2 |       pozwoli do saloniku... ~Między mną i drzwiami wyrwał się obdarty
42 II,2 |         gospodarz, żeby się tatko ze mną rachował - odpowiedział
43 II,2 |              głupstwach nie gadał ze mną, tylko albo z Patkiewiczem,
44 II,2 |     studentów, którzy mieszkają nade mną, nie pozwalają mi wyjrzeć
45 II,3 |           widmo.~"A jeżeli poleci za mną?... - spytał samego siebie
46 II,4 |            sumiennie dzielili się ze mną zyskami. Ale od czasu gdym
47 II,4 |          ledwie śmiano marzyć przede mną. Ale... brakuje mi jeszcze
48 II,4 |          rzekł - do dzielenia się ze mną twoimi kłopotami. Mam dosyć
49 II,4 |            wypił szampana. ~- Cóż ze mną? - spytał Wokulski. ~- A
50 II,4 |           jest różnica między nimi a mną. ~Basta!."~Znowu usiadł
51 II,6 |              nikogo, który by się za mną ujął? ~- Ja panią pomszczę -
52 II,6 |            wpół do trzeciej i iść ze mną na ryby... Ale taka to babska
53 II,6 |       Ochocki. ~- Felcia zostanie ze mną - wtrąciła prezesowa. ~Pannie
54 II,6 |             prostej drogi. Proszę za mną... Jadąc o kilka kroków
55 II,7 |              Ochocki. - Pani może ze mną jeździć po wertepach, ale
56 II,7 |            nieprzyzwoite, że pani ze mną pójdzie do laboratorium... ~-
57 II,7 |          chwili. ~- O, niech się pan mną nie krępuje - rzekła, mocniej
58 II,7 |            Jeszcze nie rozmawiała ze mną, choć przewidywałem, że
59 II,8 |              wybierając między nim i mną nie oddała jemu pierwszeństwa...
60 II,8 |              z państwa ochotę iść ze mną? - spytała. Wokulski zerwał
61 II,8 |             proszę cię, i pogadaj ze mną, bo już mi zbrzydły te komeraże... ~-
62 II,9 |              stanowczo, nawet przede mną.~Dziś już na pewno wiem,
63 II,10|          nieoddanie, politykowali ze mną ; ale gdy się opatrzyłam,
64 II,10| dobrodziejstwo, jeżeli wstawi się za mną do tego pana w ważnym dla
65 II,10|            panu!... Porządnie pan ze mną wyszedł, nie ma co mówić...
66 II,10|         szybie i nagle stanął przede mną. ,~- Dobrze! - rzekł. -
67 II,11|           najczęściej, z początku ze mną, później beze mnie.~W środku
68 II,11|      zniecierpliwiony.~Stanął przede mną i schwyciwszy mnie za klapy
69 II,12|               i często rozmawiała ze mną o nim. I wiesz, co mi raz
70 II,12|              Już nie wiem, co się ze mną dzieje...To jedno czuję,
71 II,13|            ona za jedna; okpistwa ze mną nie robiła żadnego.~- I
72 II,13|             żeby się pan Węgiełek ze mną nie ożenił...~Aż mnie, z
73 II,13|              Ale żeby ona teraz nade mną chorym płakała, a do wielmożnego
74 II,13|            Izabeli wybierać pomiędzy mną i panem Molinarim. Wiem
75 II,14|              Zacznijże się nareszcie mną opiekować, bo dotychczas...~-
76 II,15|                   Będziesz szaleć za mną, bo nikt nie zdobyłby się
77 II,15|            widziałem... Jakie ona ze mną płaskie rozmowy prowadziła!...
78 II,16|            starozakonny, miał raz ze mną taka rozmowę :~- Zobaczysz
79 II,17|        Tylkoż ty ich nie broń przede mną - zawołał gniewnie Szuman -
80 II,17|      potrzebują sztromanów... Przede mną jeden na drugiego wiesza
81 II,17|               Nie przez nich; oni ze mną uczciwie wychodzili.~- Boś
82 II,17|            pokiwał głową.~- A ona ze mną znajdzie szczęście? - spytał.~-
83 II,17|        interesów i że pomimo to będą mną mogli kierować, jak im się
84 II,17|        Panowie sami zawiązaliście ze mną spółkę tylko na rok i sami
85 II,17|             odpycha, jakby co między mną i nią stało... Nawet pocałować
86 II,17|       wydziedziczenia żony, gadał ze mną po całych dniach o pracowni
87 II,17|              zawstydzony.~"Co się ze mną dzieje?..," - pomyślał.~-
88 II,17|            go wdówka.~- Nie można ze mną rozmawiać o równouprawnieniu
89 II,17|           kobiety, która by razem ze mną pracowała w laboratorium;
90 II,17|     cierpieniami ani prawa bawić się mną. Nic należę do ich referatu.~-
91 II,18|            sam wykonać...~On mówi ze mną tak, jakby podejrzywał,
92 II,19|            którzy pracowali razem ze mną, ale nawet musiałem opuścić