Tom,  Rozdzial

 1  I,1 |              oczach, spytał zniżonym głosem:~- Przepraszam, ale... dlaczego
 2  I,3 |            odzywała się schrypniętym głosem:~Gut Morgen, meine Kinder!
 3  I,4 |          pokoju i mówić przyciszonym głosem :~- Pierwszy raz spadło
 4  I,4 |     odpowiedział Ignacy przyciszonym głosem. - Ty nie jeździłeś tam
 5  I,6 |          papier i cichym, melodyjnym głosem czyta list pisany po francusku: ~"
 6  I,6 |      eleganckiego chłopca) i mruknął głosem, w którym czuć było gniew:
 7  I,6 |              gladiatora - melodyjnym głosem dodała panna Florentyna. -
 8  I,6 |            mówi pięknym kontraltowym głosem - co to za śmieszny spisek
 9  I,7 |          srebra? - mówiła zdławionym głosem.~- Ja, pani.~Teraz panna
10  I,8 |              niekiedy pokora.~Mówiła głosem cichym i łagodnym, a targowała
11  I,8 |             odezwała się dama słabym głosem.~Rzecki nalał jej wody z
12  I,8 |          dama do Klejna podniesionym głosem - czy wam nie wstyd zwozić
13  I,8 |              spytać - rzekła drżącym głosem - ile panu winien jest ten
14  I,9 |         drżącą rękę, rzekła zniżonym głosem:~- Mam do ciebie prośbę...
15  I,10|          ktoś na froncie przeciągłym głosem.~Uczułem, że mi na chwilę
16  I,10|                    wrzasnął ogromnym głosem nasz major.~- Kompania!...
17  I,10|                  krzyczał nieludzkim głosem Katz rwąc się naprzód. A
18  I,10|      smutkiem i wyszeptał chrapliwym głosem:~- Nie trzeba deptać...
19  I,10|              Stachu - rzekł pokornym głosem - utonę na Nalewkach, jeżeli
20  I,11|             się intruzowi i zniżonym głosem robili o nim uwagi.~- Bycza
21  I,11|           jedno!... - odparł wielkim głosem marszałek.- Powiedziałem:
22  I,11|      publicznego! zawołał wzruszonym głosem książę. - Kwestia zarysowuje
23  I,11|             ciągnął dalej płaczliwym głosem - m y mamy za to zboże w
24  I,11|              i któryś rzekł zniżonym głosem:~- Taki to, psiakrew, zejdzie,
25  I,12| odpowiedziała pani bardzo przyjemnym głosem.~Była to wysoka szatynka
26  I,13|       sportsmena, mówił podniesionym głosem:~- Czytając od dziesięciu
27  I,13|       przerwał mu Wokulski zduszonym głosem, prostując się na kanapie.~
28  I,13|           umierać, mówił wrzaskliwym głosem:~- Szczególny wypadek! Mam
29  I,13|                Panie - rzekł słodkim głosem. - Widzę, że z panem muszę
30  I,14|       powiedzcie - mówiła wzruszonym głosem prezesowa - czy godzi się
31  I,14|     odpowiedział jej ojciec radosnym głosem. - Wokulski nietknięty,
32  I,18|              Nu - mówił lamentującym głosem - co ten pan Wokulski wyrabia
33  I,18|              godzinę - mówi jękliwym głosem pani Krzeszowska - w takim
34  I,18|             mecenasie - mówi drżącym głosem - tak się niegodzi!... ~-
35  I,19|   dobrodzieju!... - mówił wzruszonym głosem. - Jesteś najszlachetniejszym
36  I,19|          wart. ~Mówiąc to zdławionym głosem, patrzyła z trwogą na ojca;
37  I,19|      przytomność odparł przyciszonym głosem: ~- Tak, ja kupiłem. ~-
38  I,19|   prześladuję!... - rzekł zmienionym głosem. - Czyliż znajdziecie sługę...
39 II,1 |        Ignacy - kończył schrypniętym głosem - że nawet między zwierzętami
40 II,1 |              im przez sen stłumionym głosem, a ja kładę się do łóżka,
41 II,1 |         surducie prawił jednostajnym głosem do owego młodzika:~- Co
42 II,1 |           kolanach papiery - i mówił głosem cichym i jednostajnym: ~-
43 II,1 |            kieliszek rzekła jękliwym głosem: ~- Kiedy zgasł mój anioł,
44 II,2 |              chwili nieco zmienionym głosem. - Niech będzie jedna wotywa
45 II,2 |             szlochała rozdzierającym głosem. Spostrzegłem, że rządcy
46 II,2 |        oczyma zaczęła mówić głębokim głosem: ~- Ależ, człowieku siwowłosy,
47 II,3 |          Miler wypowiedział zniżonym głosem i cofnął się na korytarz. ~
48 II,3 |      Wokulskiego zaczął przyciszonym głosem: ~- Pewnie dziwi to pana,
49 II,3 |            wypowie-dziany płaczliwym głosem:~"Kochanek wszystko wybaczy
50 II,5 |     Prezesowej?... - rzekł innym już głosem Wokulski. ~- Ależ nie!... -
51 II,6 |               odezwał się stłumionym głosem Wokulski. ~- Ożenił się
52 II,6 |        spytał Wokulskiego zmienionym głosem:~- Wierzy pan w życie przyszłe? ~-
53 II,6 |              mówić niskim, metalowym głosem: - Na karcie mojej historii
54 II,7 |          pokoju i rzekł przyciszonym głosem:~- Jaśnie pani kazała powiedzieć,
55 II,7 |                   dodał dramatycznym głosem - bo zawsze znajdzie się
56 II,7 |          nagle panna Izabela miękkim głosem. ~- Choćby najdrażliwsze. ~-
57 II,7 |    odpocząwszy prawił dalej zniżonym głosem: ~- Niech pan jednak nie
58 II,8 |            wąż zaczął płakać ludzkim głosem. Były wilki takie na niego
59 II,8 |              się Wokulski stłumionym głosem. ~- Dajże spokój, to się
60 II,9 |               Nagle - rozdzierającym głosem krzyknęła: "Ach nihiliści...",
61 II,9 |              pytam go niby spokojnym głosem:~- Po cóż by Wokulski miał
62 II,10|            do lampy i spytała cichym głosem:~- Dlaczego?...~- Albo ja
63 II,10|          choć rozmawialiśmy zniżonym głosem, usłyszała widać, że mówimy
64 II,10|     czarującymi oczyma i mówi cichym głosem:~- Czy zechce mi pan pokazać
65 II,10|          wszelką energię. Biadającym głosem poprosiłem panią Stawską,
66 II,10|                zapytał gość Marianny głosem tak pewnym, że od razu odzyskałem
67 II,10|                   spytała zdławionym głosem.~Wokulski ze zdziwieniem
68 II,10|              już zupełnie naturalnym głosem pani Misiewiczowa zrywając
69 II,10|          kamforą i mówi lamentującym głosem:~- O, szlachetny panie Rzecki,
70 II,11|             począł mówić zirytowanym głosem:~- Oto patrz pan, do czego
71 II,11|              o interesach sklepowych głosem zupełnie spokojnym.~Około
72 II,11|            surduta mówił zirytowanym głosem :~- Słuchaj pan... Użyję
73 II,13|             Byłem - mówił stłumionym głosem - byłem na koncercie u państwa
74 II,13|       powróci... - dodała stłumionym głosem.~- Mówił mi o tym Rzecki
75 II,14|             niej niezwykle spokojnym głosem:~- Trzeba by, moja Marysiu,
76 II,14|              rzekła dziwnie łagodnym głosem, przeplatając mowę westchnieniami :~-
77 II,14|             do Marianny schrypniętym głosem. - Panu znowu musiał jakiś
78 II,14|                  zawołała wzruszonym głosem. - Ach, to ty, Leonie...
79 II,14|      Krzeszowski nieco przytłumionym głosem.~Leon otworzył drzwi salonu
80 II,14|             pani baronowa już pewnym głosem.~- Chcę... bronić nazwiska,
81 II,14|               Panie! - rzekł ponurym głosem, zamykając drzwi gabinetu. -
82 II,15|                  mówiła przyciszonym głosem panna Izabela.~- To właśnie
83 II,15|            co powiem - rzekł głuchym głosem. - Pan myli się co do siebie...
84 II,17|        oczyma. Wreszcie rzekł cichym głosem:~- Masz rację...~Doktór
85 II,17|          jeden z adwokatów i drżącym głosem odczytał bardzo piękną mowę,
86 II,17|           oczy. Węgiełek zirytowanym głosem opowiadał :~- Jakem to usłyszał,
87 II,17|           mam!... - rzekł stłumionym głosem.~- Cóż się z nią stało? -
88 II,17|         zaczęła po chwili wzburzonym głosem. - Naraził pan osobę z towarzystwa
89 II,19|             mnie - ciągnął spokojnym głosem Szuman - raczej zastanów
90 II,19|              zapytał Rzecki zniżonym głosem.~- Żadnych. Tylko dziwię
91 II,19|           stało?... - zapytał słabym głosem.~- Pyszny jest Staś!... -
92 II,19|          dziwne - odparł zirytowanym głosem doktór - dopóki nie sprawdzimy,