Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |         sztylety. Wbiegł ciągnąc za sobą od progu smugę woni, i zawołał:~-
 2  I,2 |          było, więc rozmawiał sam z sobą i - w największym sekrecie
 3  I,4 |                Za dużo płakałem nad sobą, ażebym się miał rozczulać
 4  I,4 |            tej ucieczce przed samym sobą doganiała mnie noc. Wtedy
 5  I,5 |        spojrzeniami walczyły między sobą o podróżnika, który jadł
 6  I,8 |         albo - skojarzyć się między sobą dawne. No i wówczas z rozmaitych
 7  I,8 |       wszedł na dobre, ale drzwi za sobą nie zamknął. Wypadkowo spojrzał
 8  I,8 |        baronowa od roku prowadzą ze sobą wojnę. On chce rozwodu,
 9  I,8 |      subiekci nie przemówili między sobą ani słowa, a pan Rzecki
10  I,8 |         czasem naradzali się między sobą po cichu.~Około pierwszej
11  I,9 |        Czyliż on słabiej pociąga za sobą dusze ludzkie aniżeli księżyc
12  I,9 |            w tej chwili widzi przed sobą trzy światy. Jeden (dawno
13  I,9 |         będziemy mieli interesów ze sobą.~I w drugim salonie nie
14  I,10|           Pomimo huku usłyszałem za sobą niby uderzenie kijem w człowieka;
15  I,10|          jaki uczciwy! Przywiózł ze sobą dziesięcioletniego syna
16  I,10|         dawniejsi, trzymają tylko z sobą, resztę zaś kolegów traktują
17  I,10|             i gumowy, znowu tylko z sobą się wdają, są sztywni i
18  I,10|      Mraczewski bowiem przywiózł ze sobą trzy bardzo podejrzane indywidua,
19  I,11| przemysłowcy poczęli szeptać między sobą w sposób mało życzliwy dla
20  I,12|              a!... a!...~Wysoko nad sobą, na trzecim piętrze, Wokulski
21  I,12|           panie Wokulski, ale sam z sobą licytować się nie będę.~-
22  I,12|            się z dwu połączonych ze sobą budynków, tworzących jedną
23  I,13|          niepewności Z daleka przed sobą widział długi sznur ludzi
24  I,13|            w tej chwili widzi przed sobą zbutwiałe stroje i czuje
25  I,13|         pokoju i szybkich kroków za sobą. Dopiero ocknął się poczuwszy
26  I,14|      wstydząc się jednak sama przed sobą rzucić na nich jakiś ostrzejszy
27  I,14|         Izabeli, stracił władzę nad sobą i przybiegłszy do powozu
28  I,16|          stracił wszelką władzę nad sobą, że chyba zabiłby człowieka,
29  I,17|           tych ludzi harmonizują ze sobą wzrostem i ruchami. On,
30  I,18|               gdy nagle widzi przed sobą dawny pałac Paca. ~"Tu będzie
31  I,18|        Ignacy ogląda się i widzi za sobą starego Szlangbauma. ~-
32  I,18|             wszystkich stron. Przed sobą widzi zatłuszczony kołnierz,
33  I,18|      jeszcze brudniejszą szyję ; za sobą czuje zapach świeżej cebuli ;
34  I,18|      zaduszą go...Nagle czuje przed sobą puste miejsce, uderza głową
35  I,18|           baronowa. - Widzisz przed sobą kobietę skrzywdzoną i osamotnioną,
36  I,19|          przecież jej panowania nad sobą Mikołaj poznał (z silnych
37  I,19|       piękne czoło i zatrzasnęła za sobą drzwi gabinetu. Jej ojciec
38  I,19|         odzyskuje siły i władzę nad sobą, powstała z klęczek i usiadła
39  I,19|             jednakże zapanowała nad sobą. ~- Pan wiesz, że ojciec
40  I,19|          stracił wszelką władzę nad sobą. ~- Ja państwa prześladuję!... -
41 II,1 |             i od tej pory żyjemy ze sobą nie najgorzej... Stach był
42 II,2 |            komornik przyprowadzi ze sobą dwu stójkowych, bo mnie
43 II,3 |      długości i z półszerokości. Za sobą miał ogród, przed sobą bardzo
44 II,3 |           Za sobą miał ogród, przed sobą bardzo długą aleję. Po obu
45 II,3 |     zdeptany robak, który wlecze za sobą wnętrzności. ~Dotarł do
46 II,4 |             nieśmiało, że sam przed sobą nie miał odwagi sformułować
47 II,4 |           rozdrażniony i zamknął za sobą drzwi na klucz. ~- Panie
48 II,4 |            jeszcze widziałbym przed sobą cel, wyższy nad wszystkie,
49 II,4 |       namyśl się: co masz zrobić ze sobą? ~- Przyjdę tu - szepnął
50 II,5 |         powtarzał nawet przed samym sobą. Chciałem ją wziąć na próbę;
51 II,5 |          tak wielka, że wszystko za sobą porywa, a tak płodna, że
52 II,6 |             usłyszał szybki bieg za sobą. Gonił go Ochocki niosąc
53 II,6 |         prezesowa!) .Byli nawet. ze sobą kilka dni dobrze i nawet
54 II,6 |      przywidziało się, że słyszy za sobą cichą rozmowę. ~- Czasem
55 II,7 |        Wąsowska kazała mu jechać ze sobą na spacer, sam na sam...
56 II,7 |          Wokulskiego. Ale on nie da sobą pomiatać, o nie!... - mówiła
57 II,7 |            chory. Nagle usłyszał za sobą czyjeś kroki i popchnął
58 II,8 |      różnych kierunkach, ciągnąc za sobą długie cienie. W ogóle jest
59 II,8 |        byłem w Paryżu, miałem przed sobą dwie drogi. Jedna prowadzi
60 II,9 |           sklepu nie rozmawiając ze sobą. Jestem jednak pewny, że
61 II,9 |        wtrąci do lochów: Czuwaj nad sobą!... strzeż się!... i posłuchaj
62 II,10|             ażebym brała Helunię ze sobą do niej na te parę godzin...~-
63 II,10|            do cyrkułu i poprosił ze sobą panią Stawską... Skandal,
64 II,10|           jeszcze, że nie wzięły ze sobą rondli, samowara i naftowej
65 II,10|              To jest... widzę przed sobą triumfującą złość i tego...
66 II,11|          rzekł:~- Co dziś robisz ze sobą? Nie zaprosiłbyś mnie na
67 II,12|           trzej zwierzali się przed sobą ze swoich cierpień. Ci panowie
68 II,12|          szczęśliwie, rozmawiali ze sobą krótko i o rzeczach obojętnych,
69 II,12|         Wokulski stracił władzę nad sobą, już nie wiadomo po raz
70 II,12|          pomyślał. - Kiedy ona jest sobą, z kim ona jest sobą?..."~
71 II,12|           jest sobą, z kim ona jest sobą?..."~Ale po przejściu paruset
72 II,12|       Stawska nigdy nie zajmuje się sobą. Kiedy skończy ze sklepem,
73 II,12|          Stawska wyznała przed samą sobą, że ten człowiek obchodzi
74 II,13|        łokciem, ale tak byli zajęci sobą, że panna Izabela nawet
75 II,13|            lat i bardzo tęsknili za sobą.~Nareszcie przyjaciel tobolski,
76 II,13|            tak!... Pogardzałbym sam sobą, gdyby z tego świata miała
77 II,14|           gabinetu. - Widzisz przed sobą człowieka, który postanowił...~-
78 II,15|            pod ramię i pociągnął za sobą wzdłuż peronu.~- Niech pana
79 II,15|           przypuszczać, że ma przed sobą wariata.~Odezwał się drugi
80 II,16|             mogę jednak ukryć przed sobą, że Szlangbaum mocno zmienił
81 II,17|             stanowisko, prowadzi za sobą cały legion swoich, bynajmniej
82 II,17|           gdybyśmy się żarli między sobą wówczas, kiedy idzie o uratowanie
83 II,17|           wilczyca w lutym, wabi za sobą całą zgraję ogłupiałych
84 II,17|             żydowskie walczą między sobą o odziedziczenie po nim
85 II,17|        kamień, ale więcej gadali ze sobą i chichotali. Wtem Starszczak
86 II,17|      rozdziera się i walczy z samym sobą"?... Kto wie, czy to nie
87 II,17|         ludźmi i już nie miał przed sobą nic, no - nic. Co dalej
88 II,17|             zemsta, kiedy się ma za sobą majątek, stanowisko i przesądy
89 II,17|           okropniejszą handel samym sobą. Ale dopiero transakcje
90 II,17|            cokolwiek postanowisz ze sobą, będzie mądre i dobre, ale...
91 II,19|            że panna Izabela brała z sobą naiwnego inżynierka po to,