Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |           doświadczenia - ciągnęła hrabina, skromnie spuszczając powieki. -
 2  I,5 |         radzić i powinnaś - mówiła hrabina z naciskiem. - Marszałek
 3  I,5 |            jakieś plamy na rękach.~Hrabina podniosła się z kanapy.~-
 4  I,5 |            Izabela załamując ręce.~Hrabina ucałowała ją kilkakrotnie.~-
 5  I,5 |           Honorata - uspokajała ją hrabina - czy ja wiem ? Może chce
 6  I,6 |       niewłaściwe ręce, jak pisała hrabina.~Nagle przerwał się ten
 7  I,6 |           jej ciotka, znana z dumy hrabina Karolowa, nazywa: "mój poczciwy
 8  I,7 |           za pośrednictwo. Mimo to hrabina Karolowa nie przestała kochać
 9  I,7 |       aniołku, po mieście - mówiła hrabina całując siostrzenicę - i
10  I,8 |      wiecznie łaknącej instytucji; hrabina Karolowa we wszystkich salonach
11  I,9 | przypomniał sobie, że dziś i jutro hrabina Karolowa i panna Izabela
12  I,9 |        zrobił sobie uwagę, że może hrabina Karolowa liczy na niego.
13  I,9 |       wyglądać z tymi pieniędzmi."~Hrabina odłożyła książkę.~- Witam
14  I,9 |          Proszę cię, Belu - rzekła hrabina tonem uroczystym - pan Wokulski...
15  I,9 |        przymykając powieki.~- Pani hrabina - rzekł trochę żartobliwie
16  I,9 |        panna Izabela po angielsku.~Hrabina o mało nie zemdlała czując,
17  I,9 |           że nie zawsze - ciągnęła hrabina. - Jestem stara kobieta
18  I,9 |       Izabela.~- Nie wiem - rzekła hrabina. - Podobno chodziło o różnicę
19  I,9 |            panie Wokulski - rzekła hrabina. - Znam matkę tego chłopca,
20  I,9 |        biedna matka?... - zapytała hrabina tonem proszącym.~- Więc
21  I,9 |       stołu kilkoro dzieci, którym hrabina zaczęła rozdawać obrazki.
22  I,9 |      paniom - dodał kłaniając się.~Hrabina podała mu rękę.~- Dziękuję
23  I,9 |            panie Wokulski - rzekła hrabina. - Spotkasz u mnie wielu
24  I,9 |      ojciec ma słuszność - odparła hrabina - ten człowiek może być
25  I,9 |       głowę - odpowiedziała krótko hrabina biorąc się do książki nabożnej.~
26  I,9 |    kościoła. Przy bliższym stoliku hrabina drzemała, a panna Izabela
27  I,9 |     świeczniki, dziesięć płomyków, hrabina odziana w grubą żałobę,
28  I,9 |              Przyszedł delegowany. Hrabina podniosła się z fotelu,
29  I,9 |         Wreszcie wszystko ucichło: hrabina i panna Izabela opuściły
30  I,9 |            dam, zastąpiła im drogę hrabina Karolowa. Koło niej przesunął
31  I,9 |            panie Wokulski - rzekła hrabina odbierając go panu Tomaszowi -
32  I,9 |          Jenerale - mówił hrabia - hrabina zaczyna nam sprowadzać kupców
33  I,9 |          ale za Wokulskiego ręczę. Hrabina mówiła ze mną, a ja zapytywałem
34  I,9 |            salonie, dokąd wszedł z hrabiną Wokulski, znajdował się
35  I,9 |          jenerałem? - odezwała się hrabina. - Jest to prezesowa Zasławska,
36  I,9 |           bardzo zajęta - ciągnęła hrabina z uśmiechem - jest bezdzietna
37  I,9 |            Bardzo proszę - odparła hrabina. - Macie tu panowie wolny
38  I,9 |              brata...~Zbliżyła się hrabina.~- Pozwoli książę?... -
39  I,9 |            Wokulski - odezwała się hrabina do staruszki ubranej w ciemną
40  I,9 |    zatrwożona panna Izabela, potem hrabina, wzięły prezesową pod ręce
41  I,9 |           się trzej panowie.~- No, hrabina zrobiła zamach stanu - mówił
42  I,9 |          Koło nich szybko przeszła hrabina.~- Panie Wokulski - rzekła
43  I,9 |           zbytnicy! - zgromiła ich hrabina.~Odpowiedzieli wybuchem
44  I,9 |               Ot, widzisz - rzekła hrabina - to jest najwyższa arystokracja.
45  I,9 |           tu, moi państwo - rzekła hrabina. - Nagadajcie się, bo ja
46  I,9 |     państwo konferencję? - spytała hrabina. - Prawda, jaka to miła
47  I,9 |   potrzebują kilku sztuk płótna...~Hrabina lekko zarumieniła się.~-
48  I,9 |           spytała trochę zmieszana hrabina.~- Ależ to impertynent! -
49  I,9 |            zrobiłeś szalony efekt. Hrabina nie posiada się z radości,
50  I,11|       mianowicie: w których dniach hrabina wybiera się ze swoją siostrzenicą
51  I,11|        gdzie zazwyczaj spacerowała hrabina lubiąca karmić łabędzie.
52  I,11|          Prawie w tym samym czasie hrabina mówiła do panny Izabeli:~-
53  I,11|    dostrzegłam tego - zdziwiła się hrabina.~- Więc... nieprzyjemnym -
54  I,11|       Izabela będzie na spacerze z hrabiną i - z prezesową. Drobny
55  I,11|         się, że prezesowa jedzie z hrabiną i z panną Izabelą na spacer
56  I,13|           powóz hrabiny. Siedziały hrabina z prezesową, a na przodzie
57  I,13|             Prezesowa była wesoła, hrabina uśmiechnięta, pan Łęcki
58  I,13|            grzeczności.~Zirytowana hrabina kazała jechać do domu nie
59  I,14|         próżno odezwała się za nim hrabina ciotka, która rzadko dziękowała,
60  I,14|  prezesowej, że pojedzie z nią i z hrabiną do Łazienek i - że zatrzyma
61  I,14|           panie wsiadły do karety: hrabina zimna jak zwykle, prezesowa
62  I,14|    założysz się? - spytała chłodno hrabina.~- Owszem, jeżeli wygram
63  I,14|        Zakład stanął, dzięki czemu hrabina i panna Izabela były wysoce
64  I,14|          było tym dokuczliwsze, że hrabina słuchała jego wybuchu spokojnie,
65  I,14|            się o swego faworyta, a hrabina zrobiła uwagę, że Wokulski
66  I,14|           się! - wtrąciła niedbale hrabina i kazała jechać do domu.~
67  I,16|          Miał być dziś drugi raz i hrabina specjalnie dla niego zaprosiła
68  I,17|          panie Wokulski - wtrąciła hrabina - że muszę zaraz załatwić
69  I,17|     przymawiać o jałmużnę? ~- Pani hrabina raczy przyjąć dwie sztuki?... ~-
70  I,17|     dalszym ciągu karmiąc łabędzie hrabina rozmawiała z panem Tomaszem. ~-
71  I,17|          nic przeciw temu - dodała hrabina.-Cokolwiek nastąpi, oczywiście
72  I,17|        towarzyszył - odpowiedziała hrabina tonem jakiejś osobliwej
73  I,17|                 Ja myślę - odparła hrabina. ~- Pan jeszcze zostaje,
74  I,17|     Prosimy. Belu, podaj mi rękę. ~Hrabina z panną Izabelą poszły naprzód,
75  I,18|         Izabela z panem Tomaszem i hrabiną. Rzecki parę razy w życiu
76  I,18|           loży, w której siedziała hrabina, pan Łęcki i panna Łęcka?...
77  I,18|         lożę. W loży tej siedziała hrabina, pan Łęcki i panna Izabela.
78  I,19|        zapytał pan Tomasz. ~- Pani hrabina przyjechała - odpowiedział
79  I,19|          Zobaczywszy pannę Izabelę hrabina pochwyciła ją w objęcia. ~-
80  I,19|        widzisz!... - odpowiedziała hrabina całując ją. - Ciotka zawsze
81  I,19|         chwili była tak piękna, że hrabina schwyciwszy ją w objęcia
82  I,19|    pieniądze. Ale, ale... - dodała hrabina - czy prawda, że chcecie
83  I,19|           w złudzeniach! - odparła hrabina podnosząc się z kanapy. -
84  I,19|       konwersacji z panem Tomaszem hrabina pożegnała siostrzenicę,
85 II,7 |    rozstrojony, przecierał oczy, a hrabina wsunąwszy jej w rękę aksamitny
86 II,7 |               o tym nie wspomniała hrabina. ~Tegoroczny pobyt na wsi
87 II,7 |          za łaskawą pamięć. A pani hrabina? ~- Ciocia jest zupełnie
88 II,8 |         mnie. Wrócę jednocześnie z hrabiną i z Łęckimi... Wieczorem
89 II,13|          przechodząca w tej chwili hrabina wyjeżdżamy.~- Cóż, Molinari
90 II,13|    prosiłam - odpowiedziała dumnie hrabina.~- Dlaczego, ciociu?...~-
91 II,19| demonstracyjny, że panna Izabela i hrabina dostały spazmów, a poczciwy