Tom, Rozdzial
1 I,5 | stracić, składali hołdy pannie Izabeli nie angażując się
2 I,5 | Od tych rozmyślań przybył pannie Izabeli na twarz nowy wyraz
3 I,5 | legionu konkurentów - zostało pannie Izabeli tylko dwu poważnych :
4 I,6 | czytać i ze śmiechem podał pannie Izabeli.~- Oto - zawołał -
5 I,6 | geniuszu! - dodał skromnie.~Pannie Izabeli wypadł z ręki widelec.
6 I,6 | odpowiada panna Florentyna.~Pannie Izabeli w jednej chwili
7 I,7 | Mraczewski już stał przy pannie Izabeli, zarumieniony jak
8 I,7 | coraz nowe pudełka tłumacząc pannie Izabeli po polsku i po francusku,
9 I,9 | niewidzialny, przypatrywał się pannie Izabeli.~Trzymała w ręku
10 I,9 | człowiekowi koniec nosa, a pannie Izabeli oczy.~"Czy oni kochają
11 I,11| nabożnie przypatruje się pannie Izabeli. Zrobiwszy to odkrycie
12 I,11| galanteryjny zakochany w pannie Łęckiej? Gdyby upodobał
13 I,11| Był spisek, ale przeciw pannie Izabeli; stara dama dostarczała
14 I,13| że na chwilę zapomniał o pannie Izabeli. Sekundy rozciągały
15 I,13| wahadło. Teraz nie myślał o pannie Izabeli; słuchał świergotu
16 I,14| z tego rodzaju ludźmi, a pannie Izabeli chłopi na przykład
17 I,14| innych powozów) przyszedł pannie Izabeli na pomoc Wokulski.
18 I,14| panna Izabela opowiedziała pannie Florentynie o wyścigowych
19 I,14| ojciec."~Tu odezwała się w pannie Izabeli rodowa pycha.~"No -
20 I,14| razie ten, który poważył się pannie Izabeli Łęckiej ofiarować
21 I,14| przebacza obrazy wyrządzonej pannie Łęckiej.~Gdyby Wokulski
22 I,14| kilka dni następnych zeszły pannie Izabeli bardzo przyjemnie.
23 I,14| po pojedynku Wokulskiego pannie Izabeli przyniesiono kosztowne
24 I,17| rzekł Wokulski myśląc o pannie Izabeli. Rzecki był niekontent. ~-
25 I,17| niesmaku, a ocknął się żal po pannie Izabeli. ~"Tak krótko!" -
26 I,17| przypomniał sobie obietnicę daną pannie Izabeli co do owacyj dla
27 I,19| tak prędko... No, bo że pannie siedzisz w sklepie, mniejsza:
28 I,19| Zawsze bowiem pamiętała, że pannie z jej nazwiskiem nie wolno
29 I,19| Krew uderzyła do głowy pannie Izabeli, która nie zdając
30 I,19| Przez całą noc śnił się pannie Izabeli Starski jako mąż,
31 I,19| szepnęła oddając list pannie Izabeli. ~"Droga panno Izabelo!
32 I,19| krzesła i ukłoniwszy się pannie Izabeli i Starskiemu, z
33 II,1 | starego Hopfera i dowodziłem pannie Kasi, że zbyt mało znam
34 II,2 | Zresztą, proszę pana: jeżeli pannie Leokadii wolno drzeć się
35 II,3 | zakochał się w arystokratycznej pannie, nie napotkałby tylu przeszkód
36 II,4 | wszystkie sądy, jakie krążyły o pannie Izabeli wśród podziwiającej
37 II,5 | świeżym powietrzu złożyć pannie Izabeli stanowczą deklarację?...
38 II,5 | się. - Oświadczyłem się pannie Ewelinie Janockiej, wnuczce
39 II,5 | baron nie oświadczył się pannie Izabeli i że nie dla niej
40 II,5 | pięćdziesiąt tysięcy rubli pannie za zawód. Serce mi drętwiało
41 II,6 | mu dobrze. Nie myślał o pannie Izabeli. Jej wizerunek,
42 II,6 | prezesowa dziś nie wspominała o pannie Izabeli? No, już ja pytać
43 II,6 | mną - wtrąciła prezesowa. ~Pannie Felicji krew i łzy napłynęły
44 II,7 | że kiedyś kochał się w pannie Izabeli.~"Biedny chłopiec,
45 II,7 | wie, czy nie kocha się w pannie Izabeli... ~Pani Wąsowska
46 II,7 | Wokulski przedstawiał się pannie Izabeli inaczej niż dotychczas.
47 II,7 | będzie mieć rozumu... ~W pannie Izabeli odezwały się dawne
48 II,7 | prezesowę i ukłonił się pannie Izabeli, która zarumieniwszy
49 II,7 | jeździć po wertepach, ale pannie Felicji nie wolno nawet
50 II,7 | samo mówił baron o swojej pannie Ewelinie?..."~Lampa gasła.
51 II,8 | że Ochocki kocha się w pannie Izabeli i że z takim współkonkurentem
52 II,8 | nadzieję i ustąpi miejsca przy pannie Izabeli Ochockiemu.~"Cóż
53 II,8 | w tej chwili zapomniał o pannie Izabeli. ~- To musi być
54 II,8 | Taki współzawodnik przy pannie Izabeli nie jest niebezpieczny..."
55 II,8 | co nie ujadło... ~O tej pannie i o tych majątkach - prawił
56 II,8 | musisz leźć w otchłań. Byleś pannie wyjął szpilkę z głowy, obudzi
57 II,8 | śmiechem Starski podając rękę pannie Izabeli, która przyjęła
58 II,8 | ledwie śmiałem marzyć o pannie Izabeli, a dziś już ją znam,
59 II,8 | O, ja nic nie insynuuję pannie Izabeli - żywo zaprotestowała
60 II,9 | on wtedy inyślał? Może o pannie Łęckiej?... Eh, znowu starość
61 II,10| Misiewiczowa. - Mówią coś o pannie Łęckiej.~- Czy to prawda?..: -
62 II,11| podobnymi chimerami, że w pannie Łęckiej widzi bóstwo. On
63 II,12| czym było wiadomo nawet pannie Izabeli) przynosiła wielkie
64 II,12| de Ginsów Upadalskiej, w pannie Izabeli poczęła wytwarzać
65 II,12| pragną odbić Wokulskiego pannie Izabeli, albo, o ile nie
66 II,12| Następnie zakomunikował pannie Izabeli, że podczas wielkiego
67 II,12| Wokulski jest zakochany w pannie Łęckiej i że on, Rzecki,
68 II,13| pod rękę i - przedstawił pannie Izabeli.~Przywitała go rumieńcem
69 II,13| wrażenie.~Gdyby doniesiono pannie Izabeli, że umarł Wokulski
70 II,13| różni się od ćmy...~"Mówi o pannie Łęckiej!..." - pomyślała
71 II,13| chory i nie sądzę, ażeby pannie Izabeli były potrzebne moje
72 II,13| że wcale nie przeszkadzam pannie Izabeli wybierać pomiędzy
73 II,13| drzwi, kazał zameldować się pannie Łęckiej. Była sama i przyjęła
74 II,14| piątej. - Cóż, nudno tu pannie? - dodał. - No, ale ja pannę
75 II,15| który chciał ofiarować pannie Izabeli.~Prawie od chwili
76 II,15| I postanowił zapomnieć o pannie Izabeli.~Była już druga
77 II,17| godzin z rzędu nie myślał o pannie Izabeli, a wtedy czuł, że
78 II,17| cierpienia i nie myślał o pannie Izabeli. To jest myślał,
79 II,17| cały ten czas nie myślał o pannie Izabeli, tylko o pani Wąsowskiej.
80 II,17| komórki w mózgu?... Myśl o pannie Izabeli straciła nad nim
81 II,17| spokojnie może myśleć o pannie Izabeli, ale nawet oddawać
82 II,19| zakochany w jaśnie wielmożnej pannie Łęckiej, może zrobić wszystko...
83 II,19| ale kobiety perswadowały pannie, że tak robić nie wypada.
84 II,19| przecie, że kochał się w pannie Izabeli?..~- To wiem - odparł
85 II,19| także odpowiedź dana tej pannie, która podobno co dzień
86 II,19| mam racji!... Powiedział pannie: adieu! i pojechał... Oto
|