Tom, Rozdzial
1 I,2 | z upodobaniem patrzył na swoje chude łydki i zarośnięte
2 I,2 | całymi godzinami patrzeć w swoje zakratowane okno, za którym
3 I,3 | losy Francji przez wierne swoje sługi, MacMahona i Ducrota.~
4 I,3 | gdy w tę stronę zwrócisz swoje oko,~Przybliż się i rozważaj
5 I,3 | rękach. Ustawiwszy na stole swoje naczynie, staruszka odzywała
6 I,4 | To prawda.~Rzecki zbliżył swoje usta do jego ucha.~- Jeszcze
7 I,4 | Przed piętnastoma.~- Znowu swoje - roześmiał się Wokulski. -
8 I,5 | pan Tomasz i ograniczył swoje znajomości wyłącznie do
9 I,5 | cichu rzucali w jej domu swoje karty, prosząc Boga, ażeby
10 I,5 | panowie wykładali inżynierom swoje poglądy na inżynierią, a
11 I,6 | listu najtrafniej osądziła swoje stanowisko w tej sprawie.~-
12 I,6 | dziesięciu dni jej ojciec na swoje drobne wydatki wygrywa pieniądze
13 I,6 | jej nie widział; ogląda swoje piękne paznogcie i czasami
14 I,7 | spał, tylko mrucząc lizał swoje straszliwe łapy, panna Izabela
15 I,8 | Następnie półgłosem wyłożył mu swoje plany.~Wokulski wysłuchał
16 I,8 | mu kazano, doktór robił swoje. Przez pewien czas obaj
17 I,8 | uprawialiby w dalszym ciągu swoje rzemiosło, kochaliby się
18 I,8 | Przypomniał sobie tylko swoje niedawne marzenia o uszczęśliwieniu
19 I,9 | opowiadał Ukrzyżowanemu swoje strapienia, Chrystus otwierał
20 I,9 | Pośle Syn Człowieczy anioły swoje, a oni zbiorą wszystkie
21 I,9 | wygasły. A tak wierzyłem w swoje wyjątkowe szczęście!..."~
22 I,10| bracia zawsze poręczali swoje kwity, pożyczali sobie pieniędzy
23 I,11| samotna i zapomniana przez swoje pupilki, ich rodziców i
24 I,11| pannę Izabelę ofiarowując swoje usługi. I stanął milczący
25 I,11| mógł był pomieścić całe swoje życie, zatrute dziś okropną
26 I,11| których książę przedstawiał swoje lub cudze projekta dotyczące
27 I,11| Mam ochotę albo porozbijać swoje laboratorium i utonąć w
28 I,12| surduty i nie zachowują swoje religie.~- Kto was prześladuje! -
29 I,13| którym baron zapisał adres i swoje nazwisko nie omieszkawszy
30 I,14| wiernego niewolnika, który swoje zbrodnie względem niej odpokutował
31 I,17| chwil, kiedy natura hamuje swoje wielkie siły i zawiesza
32 I,18| lóż... Gdy zaś przeniósł swoje zdolności psychiczne od
33 I,18| ażeby pan Ignacy upuścił swoje album i cylinder i uciekł
34 I,18| ukłon Rzeckiego opuścił swoje miejsce i zbliżył się do
35 I,18| moim miejscu i oddaj mi swoje .~- Z największą chęcią -
36 I,18| Kongres w Berlinie robi swoje, Austriacy wezmą Bośnię. -
37 I,18| zimną wodą i patrząc na swoje patykowate nogi mruczy: ~"
38 I,19| pokiwał głową i opuścił swoje mieszkanie. ~"Myślałem,
39 I,19| kuzyn ma zamiar sprawdzać swoje etnograficzne spostrzeżenia. ~-
40 II,1 | posłuszny jak dziecko, zawinął swoje papiery w czerwoną chustkę
41 II,1 | surdut zamiast piaskowego, a swoje papiery obwijał w chustkę
42 II,1 | mu wizyty. ~Ale ona wciąż swoje: ~- Pan Stanisław musi gniewać
43 II,1 | razy przyszła do nas po swoje drobne sprawunki, zdawało
44 II,1 | pochylił się, zarzucił swoje uczone książki, a wziął
45 II,2 | balkonach, skubią, panie, swoje bukiety i spoconych, pyłem
46 II,2 | cztery miesiące... - O, znowu swoje!... - wykrzyknął młody człowiek
47 II,2 | Leokadia zacznie wyśpiewywać swoje gamy i wokalizy z rana sopranem,
48 II,4 | franków. Starzec zapakował swoje okazy, zamknął pudełko i
49 II,4 | Na nich Palmieri pokazuje swoje sztuki. ~Widowisko, trwające
50 II,4 | za pomocą wzroku usypiał swoje media, w taki jednak sposób,
51 II,4 | łopatkę od węgli i wmówił w swoje medium, że jest to młoda
52 II,4 | chustką Palmieri zaczął swoje praktyki; wpatrywał się
53 II,4 | prosząc, ażeby baronowa przez swoje liczne stosunki dała mu
54 II,4 | warunkach chyba zarzuci pan swoje metale - rzekł uśmiechając
55 II,4 | przecie ten człowiek za swoje wynalazki mógłby mieć miliony.
56 II,4 | na fotel; Geist pochował swoje okazy, zamknął szafę i śmiejąc
57 II,5 | szerokie i niezwykłe życie swoje, jakby rozpięte między dalekim
58 II,6 | hałas, ponieważ Ochocki miał swoje stronnictwo w osobie panny
59 II,7 | chłopiec, ale trudno. Życie ma swoje obowiązki, które trzeba
60 II,8 | pożytek ludziom, ale ma jakieś swoje własne interesa, nie gorsze
61 II,9 | Już wyprocesowała od męża swoje kapitały i (jeżeli potraficie
62 II,9 | pan Maruszewicz zasłania swoje okna na kilka dni sztorami.~
63 II,10| dobry Bóg, ażeby żałował za swoje niecne czyny i wrócił do
64 II,10| temu osłu!). - Pani rzuciła swoje lekcje?~- Tak.~- Niech je
65 II,12| do wyboru albo przypisać swoje triumfy "temu wiekowi",
66 II,13| ale ponieważ związał losy swoje z panną Łęcką, więc sprzedał
67 II,13| Izabelę widząc, że ona rozumie swoje uprzywilejowane stanowisko,
68 II,13| Węgiełek. - Przecie ona za nie swoje grzechy cierpieć nie może.
69 II,15| wieczór, wyekspediowawszy swoje rzeczy, był u państwa Łęckich.
70 II,15| ogródka, gdzie pielęgnujesz swoje kwiaty... Będę w każdym
71 II,17| odpowiedział. Gniewał się za swoje ostatnie wyrazy i dziwił
72 II,17| bezwstydny żebrak odsłonił swoje rany?~Po wyjściu doktora
73 II,17| wielkością, reklamowali swoje cnoty, kazali nam mieć ich
74 II,17| rzemieślników...~- Czeka na swoje należności po roku i dłużej -
75 II,17| smutnych barwach przedstawiali swoje położenie, a nawet płakali,
76 II,17| Potem przypomniał sobie swoje życie obecne, tak puste,
77 II,17| Starski otrzymuje miłość za swoje wąsiki i spojrzenia, to
78 II,17| ciągnęła - od razu wyłożyć swoje teorie tak jak mnie, a nie
79 II,17| świata albo muszą ograniczać swoje, już i tak ograniczone potrzeby...~
80 II,17| go, co im dal w zamian za swoje dochody.~Nareszcie twardo
81 II,17| by pan zacząć apostołować swoje nowe poglądy.~- Ja myślę,
82 II,19| małej duszy dbają tylko o swoje interesa, nie sięgają myślą
83 II,19| magnesem albo pszczoła lepi swoje komórki, tak ten gatunek
84 II,19| ten, bestia, lęka się o swoje tandeciarskie towary..."~
85 II,19| zdawało mu się, że widzi całe swoje życie, od chwili obecnej
|