Tom, Rozdzial
1 I,1 | Już szósta?... Jak ten czas leci!... Wariat! Wariat! -
2 I,1 | Już siódma?... Jak ten czas leci, jak ten czas leci...~
3 I,1 | Jak ten czas leci, jak ten czas leci...~Ajent handlowy,
4 I,1 | Może być, że ósma. Jak ten czas leci!...~Mimo posępne wróżby
5 I,2 | przy którym zawsze ma się czas, panie Mraczewski. Naturalnie!~-
6 I,2 | nie pamięta! Nie każdy ma czas myśleć o numerze swoich
7 I,3 | pryncypała żyła jeszcze długi czas; kiedy w roku 1853 wróciłem
8 I,4 | słowo, że gdy przyjdzie czas, zawiadomisz mnie...~- Tak,
9 I,4 | Tak, gdy przyjdzie czas, będziesz moim swatem.~-
10 I,5 | tych ludzi przez pewien czas zaprzątał tajemne myśli
11 I,6 | kwestę? Już taki krótki czas, a jej nie proszą.~Znowu
12 I,7 | baronem? Na to zawsze będzie czas; dziś nie mam jeszcze odwagi.~
13 I,8 | myślał. - Postoją jakiś czas, a potem będą walić się,
14 I,8 | przypatrywał się jej cały czas.~Zrobiła na nim szczególne
15 I,8 | panny Izabeli.~Od tej pory czas miał dla niego dwie fazy.
16 I,8 | robił swoje. Przez pewien czas obaj milczeli, wreszcie
17 I,8 | wygląda? Taki już widać czas nastał, że wszyscy muszą
18 I,9 | mają dobrą stronę: dają czas i możność zaznajomienia
19 I,10| żyć nie mogę...~Przez cały czas naszej rozmowy dwaj chłopcy
20 I,10| mnie i mówi:~- Cóż, stary, czas by się przeprowadzić na
21 I,11| którym oddawała serce. Był czas do rozmyślań. Toteż gdy
22 I,11| nie jest, zawsze będę miał czas rozczarować się...~- Zrób
23 I,11| rozdrażniony; zdawało mu się, że czas stoi w miejscu i że owe
24 I,11| nieba, i znowu do południa czas rozciągał mu się tak, że
25 I,11| Wokulski.~- Owszem.~Jakiś czas szli milcząc. Młody człowiek
26 I,13| My, panie, przez cały czas wyścigów jesteśmy w gorączce.
27 I,13| wyścigów. Wokulski ledwo miał czas dopaść powozu i pożegnać
28 I,13| Więc może byś na pewien czas podstawił kogo zamiast siebie.
29 I,14| powiernika i - zginie!...~Jakiś czas leżała z zamkniętymi oczyma
30 I,16| buchaltera, którzy co pewien czas skontrolują rachunki. Reszta
31 I,17| Chciałbym przespać ten czas, dopóki znowu jej nie zobaczę" -
32 I,17| głęboko odetchnął; miał czas. ~Punkt o jedenastej był
33 I,18| wszyscy przyszli dziś na czas!), że każdy z najwyższą
34 I,18| Zastanów się więc, póki czas. Nie gub swej duszy i majątku
35 I,18| tych medytacjach upłynął mu czas do zamknięcia sklepu. Głowa
36 I,18| przepędzić zbywający mu czas i spostrzegłszy otwarty
37 I,19| powinno by wam na jakiś czas wystarczyć. A później zobaczymy.
38 II,1 | a widząc, że ma jeszcze czas, położył się na szezlongu
39 II,1 | lata u Hopfera i przez ten czas porobił dużo znajomości
40 II,1 | znajdzie się familia... ~Czas wolny od nauki poświęcał
41 II,1 | narzekając, że mu baba czas zabiera, a znowu pani Małgorzata
42 II,3 | turkotał, lokomotywa co pewien czas świstała, zatrzymywała się...
43 II,3 | z Warszawy. Przez pewien czas zdawało mu się, że jej niema,
44 II,3 | Szwajcarii i w Niemczech, długi czas mieszkałem we Włoszech,
45 II,3 | górę, zatrzymała się pewien czas i powoli opadła na dół. ~"
46 II,4 | O nie. Zabawię jakiś czas. ~- Ach, zachwycił pana
47 II,5 | wizytowych i listów. Przez czas nieobecności odwiedziło
48 II,5 | ulicy także, o ile miał czas zwracać uwagę, spostrzegł,
49 II,6 | skręcił do parku i długi czas przechadzał się po lipowej
50 II,6 | Panna Ewelina przez cały czas rozmowy była schylona nad
51 II,6 | przygryzła usta. Jechali jakiś czas milcząc. Po chwili znowu
52 II,7 | Ledwie panna Izabela miała czas przebrać się, do pokoju
53 II,7 | pomyślał Wokulski. Szli jakiś czas w milczeniu ku najdzikszej
54 II,7 | francuska miała możność i czas stworzyć te arcydzieła. ~-
55 II,7 | zarumieniła się. ~Szli jakiś czas w milczeniu. Słońce już
56 II,7 | rzekł baron w jakiś czas po owym wypadku. ~- Panu
57 II,8 | głupstwach... Inni przez ten czas jeździli balonem... Wybierałem
58 II,8 | znam panią od wieków... Czas ogromnie wydłuża się, kiedy
59 II,8 | mnie te rydze znudziły i czas na obiad.~Kilka dni następnych
60 II,8 | Moglibyście bardzo przyjemnie czas przepędzić i zrobić coś
61 II,8 | cię do Warszawy na jakiś czas...Tam przekonam się, co
62 II,8 | wejść do podziemiów; ale że czas przeszedł, więc znowu kamień
63 II,8 | cienia nadziei... ~- Może czas to zrobi - szepnęła. ~-
64 II,8 | mi tu przyjechać... Mam czas. Poznam się z nią bliżej,
65 II,8 | była rozdrażniona. Jakiś czas jechała naprzód, milcząc;
66 II,10| jest, gotowa przez cały czas wpatrywać się w lalkę złożywszy
67 II,10| Lesser?~- Nie.~Przez cały ten czas służąca baronowej zachowywała
68 II,12| nie wie, jak wlecze się czas tym, którzy czekają... Ale
69 II,12| po wielkim poście nastąpi czas najgorszy, w którym nie
70 II,12| można bardzo przyjemnie czas spędzać, jeżeli się siedzi
71 II,12| za ten rumieniec i długi czas miała pretensję do Wokulskiego,
72 II,14| albo nawet przez pewien czas zostawić pana w niepewności.
73 II,17| księdza, który przez cały czas podróży wyglądał oknem,
74 II,17| najznośniej przepędzają czas oglądając rysunki... I odtąd
75 II,17| się, że już nie istnieje czas ani rzeczywistość i że jego
76 II,17| polityka!... już miałem czas i okazje rozczarować się
77 II,17| Zbliżył się do okna i jakiś czas wyglądał na ulicę, po prostu
78 II,17| mruknął - jeżeli mi to czas zapełni"~Na drugi dzień
79 II,17| strony zdemaskowanej.~Jakiś czas oboje siedzieli milcząc.
80 II,17| mi się, że przez cały ten czas szarpała mi mózg jakaś straszna
81 II,17| co dzień... Że przez ten czas mówiła tylko o panu i że
82 II,17| całkiem nowe horyzonty.~Jakiś czas snuły mu się przed oczyma
83 II,17| Uderzyło go, że przez cały ten czas nie myślał o pannie Izabeli,
84 II,17| ja już miarkuję, że mi czas iść do Katza i do moich
85 II,19| jego sklepie?...~Przez cały czas pisania i odczytywania listów
|