Tom,  Rozdzial

1001  I,14|               wierną służbę dopuszczamy do niejakiej poufałości. Uwielbiam
1002  I,15|               majątek. Musi zbliżyć się do wybranej kobiety - ja też
1003  I,15|               szaleństwem, popycha mnie do pełnienia jakichś fikcyjnych
1004  I,15|          powietrzu uspokoił go; doszedł do Alei Jerozolimskiej i skręcił
1005  I,15|              młodej krwi. Uśmiechał się do piaskarza wiozącego swój
1006  I,15|                 Ależ oczywiście dają mi do zrozumienia, że mogę się
1007  I,15|            wizyty jeszcze bardzo daleko do dłuższej znajomości. Na
1008  I,15|        znajomości ledwie jedna prowadzi do oświadczyn; na dziesięć
1009  I,15|            wszelka znajomość prowadziła do małżeństwa, każda kobieta
1010  I,15|              znajdował się w przededniu do zrobienia z nią znajomości. ~"
1011  I,15|                uspokoił się i wróciwszy do domu począł zastanawiać
1012  I,15|                 czy surdut?... Albo czy do jutra nie zajdzie jakaś
1013  I,15|                 nie pozwoli zbliżyć się do panny Izabeli? Potem jeszcze
1014  I,15|                  wysłał parę telegramów do Moskwy i Petersburga, a
1015  I,15|                a nareszcie napisał list do starego Szlangbauma proponując,
1016  I,15|                ręku, odwrócił się tyłem do słońca, które na dzień wychodziło
1017  I,15|              lepszym położeniu odnośnie do ziemi i tyle go obchodzi
1018  I,15|               mi kobietę mającą podobne do niej rysy (za kilkanaście
1019  I,15|                 nawet znaleźć). Od stóp do głów owinę ją w koronki,
1020  I,15|                głowę. ~Na godzinę wpadł do sklepu, załatwił kilka interesów
1021  I,15|                kilka interesów i wrócił do siebie; o czwartej służący
1022  I,15|          kongresu, a Żydzi - o ogoleniu do reszty nas...opowiadał młody
1023  I,15|                 W mieście, panie, cicho do czasu, a zresztą nic. Byłem
1024  I,15|             przed półgodziną przychodzi do mnie obrażający i mówi,
1025  I,15|            owinąwszy go w strój podobny do śmiertelnej koszuli delikwentów,
1026  I,15|          rozmaitych godzinach... ~Wziął do rąk grzebień i szczotkę
1027  I,15|              chciał bezimiennie odesłać do redakcji. A, panie, u oficerów,
1028  I,15|                tej otchłani dzieciństw, do której spychała go znajomość
1029  I,15|               kwadransa i było już wpół do szóstej. Wokulski włożył
1030  I,15|            opuścił mieszkanie. Siadając do powozu był bardzo blady
1031  I,16|           Paryża, przyjechał na występy do Warszawy. Natychmiast odwiedził
1032  I,16|            panna Izabela, a wyjeżdżając do Ameryki ofiarował jej włoski
1033  I,16|          Wiadomość o przybyciu Rossiego do Warszawy i o tym, że jej
1034  I,16|              ciotki. Co chwilę wstawała do okna, każdy turkot przyspieszał
1035  I,16|     czterogodzinnym oczekiwaniu wróciła do domu oburzona. Mimo jednak
1036  I,16|               Mimo jednak gniewu wzięła do rąk egzemplarz Romea i Julii
1037  I,16|               może przyszywać mu guziki do nocnych koszul?... ~Panna
1038  I,16|             Daleko lepiej nadawałby się do tego Wokulski. Patrzyłby
1039  I,16|       naturalnie, zobaczywszy, z kim ma do czynienia, zmięknie od razu
1040  I,16|               usiadłszy na fotelu wziął do rąk tom przygotowanej na
1041  I,16|           zawołał pan Tomasz wyciągając do niego rękę. ~Wokulski nisko
1042  I,16|           sprzedaję, to jest dopuszczam do sprzedaży mego domu. Miałem
1043  I,16|                wziąć za ten dom?~- Sto, do stu dziesięciu tysięcy rubli...
1044  I,16|                bowiem miał w tej chwili do dyspozycji, a nie mógł zaciągać
1045  I,16|                 ażebyś nie dawał mi ich do ręki, choćbym... błagał,
1046  I,16|        rozumiesz?... ale żebyś dołączał do kapitału. Niech rośnie,
1047  I,16|               krokiem wprowadził gościa do salonu. ~Później niejednokrotnie
1048  I,16|                 rachunki. Reszta należy do nas. ~Zdawało mu się, że
1049  I,16|              mocniej. ~- Nie tak wiele. Do mnie należy dostarczanie
1050  I,16|            jakoś nie okazuje skłonności do wyjazdu... ~- Nasz wyjazd
1051  I,16|                 nas łaskaw, sama zajrzę do kuchni. Czy jednak dobre
1052  I,16|               na termin wyjazdu państwa do Paryża, ponieważ zależy
1053  I,16|            kulami..."~- Państwo pozwolą do stołu?... - wtrąciła panna
1054  I,16|              panna Florentyna. Przeszli do jadalnego pokoju, gdzie
1055  I,16|               końcem obiadu..." - rzekł do siebie. ~- Moja droga -
1056  I,16|                 gdzie on jest stosowny, do warunków, gdzie nim nie
1057  I,16|                 niezwykłych stosują się do prawidła: robić, jak wygodniej.
1058  I,16|            towarzystwa przeszła na kawę do gabinetu pana. Właśnie Wokulski
1059  I,16|                 Izabela uśmiechając się do Wokulskiego - to przejdziemy
1060  I,16|            Wokulskiego - to przejdziemy do salonu, a ojciec tymczasem
1061  I,16|              ten napisał pan Tomasz sam do siebie; koniecznie bowiem
1062  I,16|                Izabelą gabinet i weszli do salonu. Ona z gracją jej
1063  I,16|               sam na sam, krew uderzyła do głowy. Wzburzenie spotęgowało
1064  I,16|             jakby go chciała przeniknąć do dna i przykuć do siebie.
1065  I,16|             przeniknąć do dna i przykuć do siebie. To już nie była
1066  I,16|             przegrywał umyślnie w karty do ojca" - "znieważył mnie",
1067  I,16|                 swej tragicznej miłości do wielkiego aktora. ~"Tak,
1068  I,16|                 napisanym z tego powodu do mnie baron mówi o panu z
1069  I,16|             każe, przyznam się nawet... do zasługi. Czy w zamian wolno
1070  I,16|                 wolno mi zanieść prośbę do pani?... ~- Tak. ~- A więc -
1071  I,16|                  a pan chce mnie zmusić do zaciągania nowych. Czy to
1072  I,16|               wszystko. Ludzie należący do tej co i pani sfery towarzyskiej
1073  I,16|        przybyciu Rossiego i o wyjeździe do Paryża. Nareszcie Wokulski
1074  I,16|              współcześnie z nimi jechać do Paryża. ~- Zobaczy pan,
1075  I,17|                 ZŁUDZEŃ~ ~Było już wpół do dziewiątej wieczorem, kiedy
1076  I,17|        wieczorem, kiedy Wokulski wracał do domu. Słońce niedawno zaszło,
1077  I,17|             niesprawiedliwie uprzedzony do wielkich panów. A oni są
1078  I,17|             uczciwe serca, przygarniają do siebie... Cóż to za rozkoszna
1079  I,17|                przez tylne drzwi wszedł do sklepu. Na progu zetknął
1080  I,17|       wzdychając zabierał się i Oberman do opuszczenia sklepu. Lecz
1081  I,17|                  Inkasent rzucił mu się do nóg. ~- Za pozwoleniem!...
1082  I,17|               gubić pieniądze. Idź więc do domu i milcz... ~- Rozumiem.
1083  I,17|               zrobisz nie mieszając się do sklepu. Z góry wiedziałem,
1084  I,17|                 księgi. ~Wokulski szedł do swego mieszkania i myślał: ~"
1085  I,17|              Wokulskiego, że gdy wrócił do domu, zamiast marzyć (co
1086  I,17|             zwykle zdarzało), wziął się do roboty. Wydobył gruby kajet,
1087  I,17|                 ma jaką wartość - mówił do siebie-cały kapitał błogosławieństw
1088  I,17|                   rzekł - odeślesz rano do magdalenek...~- Żrobi się -
1089  I,17|                 spojrzenie. Zbliżył się do łóżka i ucałował Wokulskiemu
1090  I,17|                  czy nie sprowadza kogo do domu... ~- O ni! - zawołał
1091  I,17|                 gdzie chce. Tylko niech do niej nie chodzą. Więc rozumiesz:
1092  I,17|            zobaczę" - myślał Wokulski. ~Do sklepu nie chciało mu się
1093  I,17|             pierwszą i drugą wybrać się do barona Krzeszowskiego. ~
1094  I,17|            Jakaś panna czeka... ~- Proś do sali - rzekł Wokulski. ~
1095  I,17|                umieścić się? ~- Może by do jakiego magazynu albo w
1096  I,17|               magazynu albo w służbę... do Rosji... ~- Dlaczegóż tam? ~-
1097  I,17|                 co się okaże potrzebnym do szycia bielizny, znajdzie
1098  I,17|                 się także. Rekomendacje do składu bielizny dam pani,
1099  I,17|              rubli zawiniętych w kartkę do Wysockiego. A kiedy ona
1100  I,17|           bardzo proszę natychmiast iść do Wysockich. Za parę dni on
1101  I,17|                 on przyniesie pani list do składu bielizny. W nagłym
1102  I,17|              wypadku proszę odwołać się do mnie. Żegnam panią... ~Ukłonił
1103  I,17|                    Ukłonił się i cofnął do swego gabinetu. ~Dziewczyna
1104  I,17|               nowych warunkach" - rzekł do siebie Wokulski i znowu
1105  I,17|                Wokulski i znowu zasiadł do czytania.~O pierwszej w
1106  I,17|              południe udał się Wokulski do barona Krzeszowskiego, po
1107  I,17|              posłałem." ~Zbliżywszy się do domu, w którym lokował się
1108  I,17|                dopiero zbliżył się ktoś do drzwi i począł flegmatycznie
1109  I,17|           kazali mu dziś - jutro jechać do ciepłych krajów albo na
1110  I,17|                gorączce... ~Dwa stoliki do kart, z których jeden miał
1111  I,17|         sposobami zamknięć..." ,~Wrócił do siebie. ~Baron istotnie
1112  I,17|                 pan sobie - zwrócił się do Licińskiego - ten podły
1113  I,17|               nie chcę dawać inicjatywy do gubienia jakiegoś zapewne
1114  I,17|           figura, a przynajmniej... nie do towarzystwa... ~Hrabia Liciński
1115  I,17|          wyciągałby nieznajomym chustki do nosa. Zaprzeczy pan temu... ~
1116  I,17|           zirytowany. ~- Pan ma słabość do tego Maruszewicza? - spytał
1117  I,17|        nareszcie pożegnał barona. ~Idąc do domu hrabia Liciński kilka
1118  I,17|               kilka razy powracał myślą do Wokulskiego. Uważał za rzecz
1119  I,17|                drogą czuł jakiś niesmak do podobnych operacyj, a już
1120  I,17|              czym z niechęcią wziął się do listu adwokata, który zapraszał
1121  I,17|               że mecenasowi jest bardzo do twarzy w pantoflach z brązowego
1122  I,17|             mnie dziesięć tysięcy rubli do Nowego Roku i dał osiemset
1123  I,17|             będzie pan miał konkurentów do licytacji... Żebym ja miał
1124  I,17|                Warszawie, można wynająć do każdy interes bardzo porządne
1125  I,17|             Gdyby zaś pan S. Szlangbaum do dnia 1 stycznia 1879 roku
1126  I,17|                może przejść... Ja nawet do niej nie zajrzę - odparł
1127  I,17|              odprowadziwszy Wokulskiego do salonu. - Nasi hrabiowie
1128  I,17|            panowie ci nie przystępowali do spółki... ~Jeszcze raz pożegnał
1129  I,17|             pożegnał adwokata i pobiegł do sklepu. Tam znalazło się
1130  I,17|   nadspodziewanie długo. Dopiero o wpół do drugiej był w Łazienkach.
1131  I,17|               Cóż za wypadek! - zawołał do Wokulskiego. - Pan o tej
1132  I,17|             zaraz załatwić interes... - Do usług pani... ~- Panie! -
1133  I,17|          stracić majątku - zwróciła się do Wokulskiego - niech pan
1134  I,17|               Wokulskiemu uderzyła krew do głowy; na ustach hrabiny
1135  I,17|           motyle. ~Byli w połowie drogi do Pomarańczarni, kiedy panna
1136  I,17|             lubi samotność? ~- Nawykłem do niej. ~- Pan nie był na
1137  I,17|             proroctwo; może już wrócimy do tamtych państwa? ~- Ktokolwiek
1138  I,17|            prawie żałuje, że przyjechał do Warszawy... Artyści nie
1139  I,17|                projekta. ~- Od projektu do wykonania ogromnie daleko -
1140  I,17|          dlatego, że ten pan ma słabość do Belci... ~- Dajże spokój...
1141  I,17|            rzekł: ~- Może byśmy wrócili do domu... ~- Ja myślę - odparła
1142  I,17|              Czy mogę panie odprowadzić do powozu? ~- Prosimy. Belu,
1143  I,17|                niegrzecznym zmuszał się do uśmiechu. A nareszcie, pragnąc
1144  I,17|            nudno!" - szepnął i zawrócił do szosy. ~Wsiadł do swego
1145  I,17|              zawrócił do szosy. ~Wsiadł do swego powozu i przymknąwszy
1146  I,17|               chwieje w prawo i w lewo, do góry i na dół, a potem nagle
1147  I,17|        obietnicę daną pannie Izabeli co do owacyj dla Rossiego. ~"Naturalnie,
1148  I,17|              wieczorem posłał służącego do sklepu po Obermana. Siwy
1149  I,17|                 łaskawie i nawet zabrał do swego gabinetu, gdzie z
1150  I,17|           przykładał kolejno oko i ucho do dziurki od klucza, dużo
1151  I,17|              zaczyna handlować biletami do teatru czy co?..~Usłyszawszy
1152  I,17|            szmer ukłonów służący uciekł do przedpokoju, aby tam przyłapać
1153  I,18|                 który rok temu poleciał do Bułgarii, a przed kilkoma
1154  I,18|               dziś nadzwyczajnego gustu do widowisk teatralnych. I
1155  I,18|              saskiej porcelany. Pobiegł do mieszkania - Wokulski dopiero
1156  I,18|           opuścił mieszkanie i pojechał do Bardeta po kwiaty. Stary
1157  I,18|              groszy osiem - i dojechali do Bardeta, Wokulski już opuścił
1158  I,18|                    Czy ja wiem, podobno do teatru - odparł ogrodniczek
1159  I,18|            dorożkarza i jęcząc pojechał do teatru. ~Tu - naprzód nie
1160  I,18|            opadły ręce. Piechotą wrócił do sklepu Wókulskiego, przy
1161  I,18|            Ignacy upoważnił Szlangbauma do zrobienia interesu i nie
1162  I,18|        przekleństwo i nawet zaprosił go do siebie na szabasowy obiad. ~"
1163  I,18|                   Bądź jak bądź - mówił do siebie Rzecki - głupia historia
1164  I,18|          interesa..."~Innym razem wpadł do sklepu powszechnie szanowany
1165  I,18|              inkasent Oberman przyszedł do niego przed siódmą wieczorem
1166  I,18|               to?...~- A tak, że o wpół do ósmej musze być z naszym
1167  I,18|             przyszedł raz około szóstej do sklepu, a zastawszy Rzeckiego
1168  I,18|                 pan Ignacy musiał pójść do teatru, ażeby nie zrobić
1169  I,18|             przypomniał mu, że ma bilet do pierwszego rzędu krzeseł,
1170  I,18|               zeszedł pan Ignacy na dół do frontowego przysionka ściskając
1171  I,18|             przechodzić. Ta uprzejmość, do której nie nawykli warszawiacy,
1172  I,18|            kogoś ze służby: którędy iść do krzeseł? - wybuchnął śmiech. ~-
1173  I,18|                się nareszcie pan Ignacy do upragnionych krzeseł. Było
1174  I,18|            gromadzić; ten i ów wchodził do krzeseł w kapeluszu na głowie,
1175  I,18|                 zasiadających w lożach, do reszty orzeźwił pana Ignacego.
1176  I,18|             zdolności psychiczne od oka do ucha, pochwycił wyrazy latające
1177  I,18|             swoje miejsce i zbliżył się do pierwszego rzędu. ~- Na
1178  I,18|      odpowiedział Pifke. - Mam libretto do Makbeta, może panu dać?... ~-
1179  I,18|          uśmiechami. Potem musiał wejść do ósmego rzędu krzeseł, gdzie
1180  I,18|        zażenowany, że chętnie poszedłby do spowiedzi, byle oczyścić
1181  I,18|        Makbet-Rossi, przysłaniała twarz do połowy wachlarzem i cudownymi,
1182  I,18|         wrzeszczeć a ostatni milknąć. ~"Do diabła! - pomyślał - czyżby
1183  I,18|              pierników, który stosownie do umowy po trzecim akcie z
1184  I,18|               teatru nie miał pretensji do Wokulskiego; owszem, zaczął
1185  I,18|                nawet (mimo późnej nocy) do restauracji, gdzie grała
1186  I,18|              nosem. A potem przyszło mu do głowy, że - koniecznie,
1187  I,18|          dziewczynę w celu wysłania jej do owych czterech panów jedzących
1188  I,18|             czując, że mu łzy nabiegają do oczu, że się lada chwilę
1189  I,18|            latarni gazowej i spytał: ~- Do diabła, czyżbym się upił?...
1190  I,18|                  siedm kufli... ~Wrócił do domu starając się iść jak
1191  I,18|                co ten Stach wysłał mnie do teatru!... ~Do domu trafił
1192  I,18|              wysłał mnie do teatru!... ~Do domu trafił od razu i od
1193  I,18|                 się, że - już jest wpół do drugiej. ~- Podły stróż! -
1194  I,18|             muszę wstać o szóstej, a on do wpół do drugiej trzyma mnie
1195  I,18|                 o szóstej, a on do wpół do drugiej trzyma mnie na ulicy... ~
1196  I,18|                 próżno wprowadzić klucz do zamku. Czuł dziurkę pod
1197  I,18|                  rozebrał się i położył do łóżka. ~Sny miał okropne.
1198  I,18|                  nie chciało mu się iść do sklepu!...Co gorsze: nie
1199  I,18|                 wynajdywał sobie powody do jak najdłuższego zatrzymania
1200  I,18|                się o czterdzieści minut do sklepu i ze spuszczoną głową
1201  I,18|          spuszczoną głową przekradł się do kantorka. Zdawało mu się,
1202  I,18|              czy nie należało podać się do dymisji po spełnieniu całego
1203  I,18|            Spiłem się... późno wróciłem do domu... późno wstałem...
1204  I,18|        czterdzieści minut spóźniłem się do sklepu..." ~W tej chwili
1205  I,18|                W tej chwili zbliżył się do niego Klejn z jakimś listem. ~-
1206  I,18|                 baba... ~Gość, przybyły do sklepu z zamiarem kupienia
1207  I,18|               myśli.~"Jeżeli ja - mówił do siebie - przez zmarnowanie
1208  I,18|               perkalu. Tak już przywykł do swojej gorączkowej roboty,
1209  I,18|         przywykł... Pan ma jaki interes do mnie?... ~Rzecki stropił
1210  I,18|                i śledzenia go, i wrócił do siebie, wzdychając. ~"To
1211  I,18|                Stach ma więcej zaufania do Żydów aniżeli do mnie..." ~"
1212  I,18|               zaufania do Żydów aniżeli do mnie..." ~"Po co on jednak
1213  I,18|             Więc postanowił pójść jutro do sądu i zobaczyć, czy naprawdę
1214  I,18|              mówił Klejn, dolicytuje go do dziewięćdziesięciu tysięcy
1215  I,18|               prawdą. ~W południe wpadł do sklepu Wokulski i zaczął
1216  I,18|             żalów i tyle wątpliwości co do swego kochanego Stacha,
1217  I,18|         podwójną gorliwością zabrał się do swoich rachunków. Machinalnie (
1218  I,18|            Łęckim?... Skąd mu strzeliło do łba latać na włoski teatr
1219  I,18|            ksiąg siedział przy kantorku do szóstej, a tak był zatopiony
1220  I,18|                 drwiąco pan Ignacy. - A do Francji nie wraca?... Jakże
1221  I,18|              jedenastej... Od pierwszej do trzeciej byliśmy z nim u
1222  I,18|              trzeciej wpadłem na chwilę do matki i na chwilę do pani
1223  I,18|             chwilę do matki i na chwilę do pani Stawskiej:.. Pyszna
1224  I,18|               swoją drogą, jak dmuchnął do Ameryki, tak po dziś dzień
1225  I,18|              Mraczewski. - Suzin jedzie do Paryża i chce go gwałtem
1226  I,18|              wiem, że jedzie na wystawę do Paryża, i to lada tydzień... ~-
1227  I,18|           ogromny kredyt i nieraz mówił do mnie, że nie uspokoi się,
1228  I,18|                prezenta daje Rossiemu. ~Do kantorka zbliżył się Klejn
1229  I,18|              ten Stach nie jedzie darmo do Paryża i jeszcze zniechęca
1230  I,18|              Paryża i jeszcze zniechęca do siebie Suzina?... Jaki zły
1231  I,18|                 posuwając palcem z dołu do góry albo z góry na dół,
1232  I,18|                nią sama - panna... Ach, do diabła! omyliłem się...Wyrzeka
1233  I,18|             medytacjach upłynął mu czas do zamknięcia sklepu. Głowa
1234  I,18|               na Nowy Zjazd i wróciwszy do domu wcześnie spać się położył. ~"
1235  I,18|                położył. ~"Jutro - mówił do siebie - zrozumiem ostatecznie,
1236  I,18|               domu widzi pannę Izabelę, do której stojący obok niego
1237  I,18|              jak sprężyna. Biegnie boso do wielkiej miednicy, oblewa
1238  I,18|                że odwraca się grzbietem do pokoju, a nosem i ogonem
1239  I,18|                pokoju, a nosem i ogonem do ściany, jak gdyby panu Ignacemu
1240  I,18|                przyniósł. Potem biegnie do sklepu jeszcze zamkniętego,
1241  I,18|                 punkt o dziesiątej mówi do Lisieckiego: ~- Panie Lisiecki,
1242  I,18|                 wychodzi o takiej porze do miasta...~Stanąwszy na chodniku
1243  I,18|                     I waha się: czy iść do sądu, czy wracać do sklepu?
1244  I,18|                 iść do sądu, czy wracać do sklepu? W tej chwili widzi
1245  I,18|                wie, czy baronowa jedzie do sądu; może to wszystko plotki?... "
1246  I,18|            wehikuł na całej przestrzeni do kolumny Zygmunta. W tym
1247  I,18|             Przez pozostałą część drogi do sądu trapi pana Ignacego
1248  I,18|              potnieje i już chce wracać do swoich ksiąg (w taki jednakże
1249  I,18|                wszystkim spostrzega, że do gmachu sądowego prowadzą
1250  I,18|                 dokąd iść, idzie jednak do tych drzwi, przed którymi
1251  I,18|              milioner, który przyjechał do rejenta, ażeby podnieść
1252  I,18|          triumfalnym krokiem zbliża się do drzwi sądowych, a jednocześnie
1253  I,18|          drugiej strony ulicy przybiega do niego dżentelmen mający
1254  I,18|               pan Ignacy. ~- Pan nie ma do mnie żaden interes?. - powtarza
1255  I,18|                 biegnie na górę i wpada do jednej sali. Uderza go tłum
1256  I,18|               srebrny znaczek przypięty do klapy bardzo wytartego fraka;
1257  I,18|                 takim razie pójdę teraz do Kapucynów... Nie sądzi pan.~-
1258  I,18|                 zostawi choć parę minut do pomyślenia o moim zabójcy... ~
1259  I,18|             Kapitulnej i Miodowej wpada do cukierni i kryje się w tak
1260  I,18|                 Pan dobrodziej dostanie do ręki pięć rubli, a dwadzieścia
1261  I,18|              jego wahania: ~- Przecież, do diabła, muszę oddać za herbatę
1262  I,18|           kościół Kapucynów kieruje się do niego będąc pewnym, że w
1263  I,18|           usłyszy o licytacji. ~Wchodzi do kościoła i istotnie znajduje
1264  I,18|               co chwilę podnosi chustkę do oczu. ~"Jestem pewny, iż
1265  I,18|             wygraną licytacji, a wrócić do swoich ksiąg i kantorka,
1266  I,18|             sali sądowej i coś wrzasnął do gromady swoich współwyznawców,
1267  I,18|                 na to hasło rzucili się do drzwi tłocząc się, potrącając
1268  I,18|                 się licytacja!." - mówi do siebie pan Ignacy idąc za
1269  I,18|        pieniądze! - mruczy jeden z nich do swego sąsiada. ~Pan Ignacy,
1270  I,18|                łokieć uciska mu rękę aż do ścierpnięcia. ~Gniotą go,
1271  I,18|           chwyta go za nogi, ktoś sięga do kieszeni, ktoś uderza go
1272  I,18|                 piersiową. Podnosi oczy do nieba i widzi, że jest we
1273  I,18|       wymyślania licytantów, a od czasu do czasu upomnienia woźnego: ~-
1274  I,18|                 Ale otóż i sala główna, do której biegną wszyscy starozakonni
1275  I,18|         licytację, ależ teraz muszę iść do mego zabójcy... ~- Tak!...
1276  I,18|                 miną łajdaka zbliża się do baronowej Krzeszowskiej
1277  I,18|               możemy nie dopuścić nawet do siedemdziesięciu tysięcy
1278  I,18|           minutę zaś później zbliża się do pana Łęckiego jegomość w
1279  I,18|           koszta...- mówi kłaniając się do ziemi zakrystian. ~- Dziesięć
1280  I,18|         zakrystianowi, który schyla się do ziemi. ~- Zobaczy jaśnie
1281  I,18|           uśmiecha się i mówi półgłosem do pięknego bruneta: ~- Pan
1282  I,18|           Szlangbaum również zbliża się do stołu, a po drodze kiwa
1283  I,18|           miejsce przed stołem i mruczy do komornika: ~- Prędzej, panie,
1284  I,18|              minut po adwokacie wchodzi do sali nowa grupa osób. Jest
1285  I,18|        małżonków należących, zdaje się, do profesji rzeźniczej, jest
1286  I,18|           Krzeszowska co chwilę podnosi do nosa kryształowy flakonik
1287  I,18|              się familiarnie i pcha się do stołu między licytantów.
1288  I,18|                 o etykiecie pochyla się do zakrystiana i szepcze mu: ~-
1289  I,18|                 rozbijasz? - odzywa się do zakrystiana drugi komornik. -
1290  I,18|             siedział na Pawiaku... A co do udzielania rad... ~- Tak...
1291  I,19|            kiedy pan Ignacy zbliżał się do sklepu, zawstydzony i niespokojny.
1292  I,19|               podły człowiek! - mruknął do siebie. - Onegdaj spiłem
1293  I,19|             pacierzu..." ~Ledwie wszedł do sklepu, niepewny, co mu
1294  I,19|               pędem zaciągnął Rzeckiego do gabinetu, gdzie stała kasa. ~
1295  I,19|                Ale Mraczewski zmusił go do siedzenia. ~- Przepra... ~-
1296  I,19|                Suzin dziś na noc jedzie do Berlina zobaczyć Bismarcka,
1297  I,19|           zobaczyć Bismarcka, a potem - do Paryża na wystawę. Koniecznie,
1298  I,19|         Stanisław Kostka nie pojechałby do Paryża?... ~- Z pewnością! -
1299  I,19|                 Przyniósł lokaj Łęckich do starego - rzekł. - Może
1300  I,19|                zły... ~Pan Ignacy wziął do rąk bladoniebieską kopertę
1301  I,19|               się wybiegł z gabinetu. ~"Do diabła! - mruknął pan Ignacy -
1302  I,19|     przykazaniom?... Ehe!... schowam ja do kieszeni ceremonie..." Zapiął
1303  I,19|      wyprostował się i poszedł z listem do swego mieszkania. W tej
1304  I,19|                 tonem: ~- Jedziesz dziś do Paryża z Suzinem? ~- Ani
1305  I,19|            odezwał się:~- A gdybym miał do spełnienia ważniejszy obowiązek
1306  I,19|            niejakim wahaniem wziął list do ręki, lecz na powtórny rozkaz
1307  I,19|               Pan koniecznie przyjechać do nas, jutro na obiad, ażebyśmy
1308  I,19|                 także nad naszą podróżą do Paryża. Wczoraj papo powiedział
1309  I,19|                 połowę wartości. A więc do widzenia.~Izabela Łęcka" ~-
1310  I,19|             życiu widziałem i doszedłem do wniosku, że my wkładamy
1311  I,19|                już nie zostałeś. Nigdym do ciebie o tych rzeczach nie
1312  I,19|          milczał. W tej chwili zapukano do drzwi ukazał się Lisiecki. ~-
1313  I,19|               Biegnij! - rzekł Wokulski do woźnego. ~Woźny wyszedł
1314  I,19|        delikatniej... No, ona stworzona do tego, ażeby jej usługiwano... ~
1315  I,19|               plamy z policzków. ~- Idź do mego mieszkania - rzekł
1316  I,19|             mieszkania - rzekł Wokulski do woźnego - i każ zaprząc
1317  I,19|                oczyma. - Nie przywykłem do podobnej troskliwości, ponieważ
1318  I,19|       utrzymanie domu wychodzi mi sześć do ośmiu tysięcy, więc za resztę
1319  I,19|                że za tydzień pojedziemy do Paryża... Akurat!... Sześć
1320  I,19|                 a w tej chwili zapukano do drzwi. ~- Proszę. ~Wszedł
1321  I,19|          adwokata naszego księcia, a co do procentu, który będziesz
1322  I,19|                go w oba policzki. - No, do widzenia zatem, do jutra...
1323  I,19|                  No, do widzenia zatem, do jutra... A nie zapomnij
1324  I,19|           wyprowadził go przez podwórze do bramy, gdzie już czekał
1325  I,19|             pomocy Wokulskiego siadając do powozu. - Cóż znowu za farsa
1326  I,19|             Alei Ujazdowskiej. W drodze do domu pan Tomasz był odurzony.
1327  I,19|            dobrze pójść interes - rzekł do panny Izabeli - bo jaśnie
1328  I,19|         rezultat licytacji domu, poszła do gabinetu o tyle szybko,
1329  I,19|              atak?.. - Krew uderzyła mi do głowy... ale to już przeszło...
1330  I,19|                energiczny i przywiązany do nas... Zresztą mniejsza
1331  I,19|                 rękę i w czoło i poszła do swego buduaru, głęboko zadumana. ~
1332  I,19|             wystawę paryską, potem może do Szwajcarii, a na zimę znowu
1333  I,19|             Szwajcarii, a na zimę znowu do Paryża. Nie!... Na zimę
1334  I,19|           Paryża. Nie!... Na zimę wrócą do Warszawy, ażeby znowu otworzyć
1335  I,19|          nieszczęścia, nie będzie... Co do majątku, owszem, niech nim
1336  I,19|                 czekał... Krew uderzyła do głowy pannie Izabeli, która
1337  I,19|             tego, co robi, nagle weszła do przedpokoju. ~- Co to jest?... -
1338  I,19|          ramionami i na palcach wyszedł do kuchni. ~- To ja jestem,
1339  I,19|                 czarnych okularach.- Ja do pana hrabiego przyszedłem
1340  I,19|                     Jaki interes ma pan do mego ojca? ~- Przepraszam
1341  I,19|         niepewnej hipotece. Ale co mnie do tego... Mój interes jest,
1342  I,19|            spłaceni... Wszyscy, i to co do grosza!... ~Żyd ukłonił
1343  I,19|             grosza!... ~Żyd ukłonił się do ziemi i cofając się tyłem,
1344  I,19|             gniewu panna Izabela biegła do sypialni ojca. Zastąpiła
1345  I,19|              Choćbyśmy mieli nie jechać do Paryża... ~Właśnie pan Tomasz
1346  I,19|                więcej... Myślę, że pięć do sześciu tysięcy... Poproszę
1347  I,19|                   mogłoby cię to zrazić do nich... Ale masz przecie
1348  I,19|                papo, już nie pojedziemy do Paryża... ~- Dlaczego, moje
1349  I,19|                  a nade wszystko... żal do ludzi. Pomyśl tylko: był
1350  I,19|                  To już jutro, jutro... do jutra może mi samo przejdzie... ~
1351  I,19|             chwili rozległo się pukanie do drzwi. ~- Kto tam?... Co
1352  I,19|          radosnym zdziwieniem. -Wyjdźże do niej, Belciu... Muszę się
1353  I,19|          tymczasem panna Izabela wyszła do ciotki już oczekującej na
1354  I,19|                 piękny i obecnie jedzie do babki, która zdaje się,
1355  I,19|                 ją w objęcia pociągnęła do lustra i śmiejąc się rzekła: ~-
1356  I,19|               że chcecie jechać z ojcem do Paryża?.. ~- Mamy zamiar. ~-
1357  I,19|                 się z kanapy. - Wstąpię do niego na chwilę i pogadam
1358  I,19|               waszych wakacjach. Co zaś do ciebie, Belu, spodziewam
1359  I,19|                 a panna Izabela wezwała do swego pokoju na rozmowę
1360  I,19|              skądże znowu przychodzi ci do głowy ten... Wokulski?... ~-
1361  I,19|                  Nie mnie on przychodzi do głowy - odparła panna Florentyna
1362  I,19|            lepiej, widzę, że nie należy do tej kategorii ludzi, których
1363  I,19|              wszystkie jego zabiegi nie do tego były skierowane... ~-
1364  I,19|               cię, ażebyś napisała list do Wokulskiego.... ~- Po co?...~-
1365  I,19|                 Żeby był łaskaw przyjść do nas w południe i uregulować
1366  I,19|                    Ale mnie pisać o tym do niego nie wypada. Napisz
1367  I,19|                 Bardzo go proś - rzekła do panny Florentyny - ażeby
1368  I,19|                  jakim tonem przemawiał do mnie wczoraj ten... ten... ~-
1369  I,19|      Zapieczętowała list i wyszła z nim do przedpokoju, ażeby wyprawić
1370  I,19|                 drugą i trzecią przyjdą do jej ojca lekarze na konsylium,
1371  I,19|               wieczorem i że może wpaść do nich lada chwilę. ~"Pamiętajże;
1372  I,19|                 mnie proteguje - rzekła do panny Florentyny - jakbym
1373  I,19|              Byle o tej porze nie wpadł do nas Starski - rzekła panna
1374  I,19|             rzekła panna Izabela biorąc do ręki trzeci list. ~- Jakiś
1375  I,19|               nad moją sumę, sprowadził do sądu fałszywych licytantów.
1376  I,19|                 opamiętała się i poszła do ojca. ~Pan Łęcki w pantoflach
1377  I,19|                 mi wczoraj ciotka, jest do wzięcia... Panna Izabela
1378  I,19|            tygodni, a reszta należy już do ciebie... I wiesz, może
1379  I,19|               nie brać za złe, że staje do licytacji mego majątku...
1380  I,19|               panną Florentyną. Uciekła do sali i przez myśl przebiegły
1381  I,19|               Mikołaj otworzył im drzwi do sieni, poczęli mu wymyślać: ~-
1382  I,19|        Wokulskiego. ~- Ja, nic... Padam do nóg wielmożnego pana...
1383  I,19|                   My tylko za interesem do pana hrabi... - tłumaczył
1384  I,19|             dziś spłaceni wszyscy, i co do grosza... ~- Będziecie -
1385  I,19|                Proszę przyjść o szóstej do mnie, a Mikołaj niechaj
1386  I,19|            Kazałem im przyjść o szóstej do mego kantoru i jeżeli pan
1387  I,19|               prawie nic... Jakieś pięć do sześciu tysięcy rubli... ~-
1388  I,19|                tysięcy rubli... ~- Pięć do sześciu?... - powtórzył
1389  I,19|            weksle. Więc to wyniesie dwa do trzech tysięcy?... ~- Tak,
1390  I,19|               Belcią i... z tobą jechać do Paryża, Żydzi wydzierają
1391  I,19|           Śmiało możecie państwo jechać do Paryża. ~- Nieoceniony!... -
1392  I,19|            panie Stanisławie, idź teraz do Beli... Mikołaj, zamelduj
1393  I,19|                  pomyślał Wokulski idąc do Mikołajem. ~W przedpokoju
1394  I,19|            Dlaczegóż pan podstawił Żyda do licytacji? ~- Dlaczego?... -
1395  I,19|            państwa jest w każdej chwili do odebrania. ~Teraz panna
1396  I,19|                  Mikołaj otworzył drzwi do salonu i rzekł: ~- Pan Starski. ~
1397  I,19|        rozmarzenie. Wokulski cofnął się do bocznego stołu. Panna Izabela
1398  I,19|          dawnych długów często prowadzi do zgody. ~Wokulski z taką
1399  I,19|                 kapelusz z sali - rzekł do Mikołaja już w drugim pokoju
1400  I,19|            zabrał kapelusz i zaniósł go do sypialni pana Tomasza. W
1401  I,19|                     Gdy Wokulski wszedł do pokoju pana Tomasza, lekarzy
1402  I,19|           Konsylium zabroniło mi jechać do Paryża i pod karą śmierci
1403  I,19|              tysięcy rubli jako procent do połowy stycznia. Niech pan
1404  I,19|             tyczy długów... ~- Suma dwa do trzech tysięcy rubli, którą
1405  I,19|           procent... ~- Sto dwadzieścia do stu osiemdziesięciu rubli
1406  I,19|                jakiej kwoty, to mam się do kogo udać u ciebie? ~- Drugą
1407  I,19|          wyrzuty?... Ty zaś przemawiasz do mnie tak, jakbyś się obraził. ~-
1408  I,19|          Wokulski pożegnał go i wstąpił do salonu. Starskiego już tam
1409  I,19|               to?... - Dziś w nocy jadę do Paryża - odpowiedział Wokulski. ~
1410  I,19|            zdumiona; następnie pobiegła do pokoju ojca. ~- Co to znaczy,
1411  I,19|               że - dziś w nocy wyjeżdża do Paryża. ~- Co?... co?...
1412 II,1 |               wielki organizator spółki do handlu przewozowego, wielki
1413 II,1 |                 rubli rocznie, wyjechał do Paryża jak pierwszy lepszy
1414 II,1 |              pierwszy lepszy pocztylion do Miłosny... Jednego dnia
1415 II,1 |          Miłosny... Jednego dnia mówił (do mnie samego), że nie wie,
1416 II,1 |                No, można wyjechać nawet do Paryża i nawet po wariacku,
1417 II,1 |                A on tymczasem daje nura do Paryża!... ~Cyt!...?... ...
1418 II,1 |                co on tak nagle wyjechał do Paryża?... Na wystawę?...
1419 II,1 |              mówią o wielkich maszynach do nafty czy do kolei, czy
1420 II,1 |         wielkich maszynach do nafty czy do kolei, czy też do cukrowni?...
1421 II,1 |             nafty czy do kolei, czy też do cukrowni?... Ale czy wy,
1422 II,1 |                  ale przecież z Londynu do Paryża bliżej niż z Warszawy
1423 II,1 |            Paryża bliżej niż z Warszawy do Zamościa... ~Ej!... panie
1424 II,1 |             niedomaga), gdy naraz wpada do pokoju lokaj Stacha: ~-
1425 II,1 |              Irowi nalałem trochę mleka do miseczki poszedłem do Stacha.
1426 II,1 |             mleka do miseczki poszedłem do Stacha. Patrzę, w bramie
1427 II,1 |                  Wchodzę na górę. Drzwi do mieszkania nie zamknięte,
1428 II,1 |           znaczy? - pytam. ~- Jadę dziś do Paryża - odpowiedział. ~-
1429 II,1 |           zbierając różne graty wyszedł do sali. Upłynęła minuta -
1430 II,1 |           Ocknął się - i znowu powrócił do pakowania zapytując: ~-
1431 II,1 |            stoją przed domem. Siedliśmy do powozu, Stach i ja, ale
1432 II,1 |             Stach i ja, ale przez drogę do kolei nie zamieniliśmy ani
1433 II,1 |              doktór Szuman. ~- Jedziesz do Paryża? - zapytał Stacha. ~-
1434 II,1 |                 to za człowiek? - rzekł do doktora. ~- Próżniak, bankrut...
1435 II,1 |          świstać. Podróżni tłoczyli się do wagonów; Stach uścisnął
1436 II,1 |             odpowiedział Stach i usiadł do pustego przedziału pierwszej
1437 II,1 |              jestem Żydem i zostanę nim do końca życia, wychowałem
1438 II,1 |             całej naturze samiec należy do tej samicy, która mu się
1439 II,1 |                kupiec, więc niema prawa do hrabianki... A ty, który
1440 II,1 |                pieniędzy, nie masz praw do żadnej zgoła kobiety...
1441 II,1 |          spóźnieni przechodnie uciekali do domów. ~"Będzie deszcz!...
1442 II,1 |              parowa przecież nie młynek do kawy, to wielka machina;
1443 II,1 |               dorożkę kazał odwieźć się do domu. ~Stach był już chyba
1444 II,1 |       stłumionym głosem, a ja kładę się do łóżka, nakryty tylko prześcieradłem.
1445 II,1 |          Angielkę. ~Jeżeli więc słabość do kobiet nie kompromituje
1446 II,1 |                 mówi. ~- A gdzieżeś był do tej pory? ~- Zajechałem
1447 II,1 |               tęskno, żem zaraz poszedł do Lesisza, do piwnicy... To,
1448 II,1 |               zaraz poszedł do Lesisza, do piwnicy... To, panie, piwnice!...
1449 II,1 |             siedzieć w piwnicy. I nawet do piwnicy bierze lakierki...
1450 II,1 |                  gadu, przesiedzieliśmy do pierwszej w nocy. Machalski
1451 II,1 |             szóstej rano znowu poleciał do Lesisza: ~- Cóż będziesz
1452 II,1 |                     Po obiedzie wstąpię do Fukiera, a na noc wrócę
1453 II,1 |                 Fukiera, a na noc wrócę do ciebie-odpowiedział. ~Był
1454 II,1 |                może 58 ), zaszedłem raz do Hopfera, u którego pracował
1455 II,1 |                   W piwnicy. ~Zaszedłem do piwnicy. Patrzę, mój pan
1456 II,1 |            ściąga lewarem wino z beczki do butelek, a we framudze majaczą
1457 II,1 |              prawił jednostajnym głosem do owego młodzika:~- Co to
1458 II,1 |              jest u nas ze cztery lata. Do sklepu albo do piwnicy nie
1459 II,1 |             cztery lata. Do sklepu albo do piwnicy nie bardzo... Ale
1460 II,1 |                  co pompuje wodę z dołu do góry, a z góry wylewa ją
1461 II,1 |             może obracać się i pompować do końca świata; ale coś się
1462 II,1 |            rzekłem.~- Mówi, że pojedzie do Kijowa, do uniwersytetu.
1463 II,1 |                  że pojedzie do Kijowa, do uniwersytetu. Ha! niech
1464 II,1 |               piwnicy, nie napędzamy go do roboty; niech sobie czyta.
1465 II,1 |                 ażeby mógł zdać egzamin do uniwersytetu. ~Spośród tej
1466 II,1 |                   Pracuj - mówił nieraz do Stacha - i wierz, bo silna
1467 II,1 |          ludzkie. ~- A może mnie wysłać do uniwersytetu? - zapytał
1468 II,1 |            ciągle były jednostki gotowe do ofiary z życia!... ~- Czy
1469 II,1 |                Leona. Nagle zwrócił się do Wokulskiego, wyliczył wszystkie
1470 II,1 |           ucałował, a następnie zeszedł do piwnicy uściskać Machalskiego,
1471 II,1 |                 Naraz (otwór prowadzący do lochu był w tej samej izbie)
1472 II,1 |               od razu skoczyć ze sklepu do uniwersytetu!... Wyjdźże,
1473 II,1 |                 otworu i wydźwignął się do połowy ciała. Myślałem,
1474 II,1 |          Szliśmy przez ulicę nie mówiąc do siebie. Stach przygryzał
1475 II,1 |               Proroczy wypadek!... bo i do dziś dnia Stach ciągle tylko
1476 II,1 |                 na samo wydzieranie się do nowych stanowisk. Przeniósłszy
1477 II,1 |             stanowisk. Przeniósłszy się do mnie pracował po całych
1478 II,1 |           czwartej szedł na korepetycję do kilku domów (głównie żydowskich,
1479 II,1 |           wyrobił stosunki) i wróciwszy do domu znowu czytał i czytał,
1480 II,1 |                 dochody, gdyby od czasu do czasu nie odwiedzał go ojciec,
1481 II,1 |           bliżej domu, ale przychodziła do naszego po kilka razy na
1482 II,1 |            panowie nigdy nie przychodzą do nas z... panem Stanisławem? -
1483 II,1 |            biedactwo. Ile razy przyszła do nas po swoje drobne sprawunki,
1484 II,1 |         Stanisław nigdy nie zachodzi tu do sklepu?..." Jak patrzyła
1485 II,1 |            patrzyła na drzwi prowadzące do sieni i do mego mieszkania,
1486 II,1 |             drzwi prowadzące do sieni i do mego mieszkania, gdzie o
1487 II,1 |           bądźże ty głupi i zajdź kiedy do Hopfera. Stary ma duże pieniądze. ~-
1488 II,1 |           pieniądze. ~- A po cóż ja mam do niego chodzić... - odparł. -
1489 II,1 |           przyszywała mi oberwany guzik do paltota albo podrzucała
1490 II,1 |           Małgorzata Minclowa i dalejże do mnie z pretensjami: ~- Cóż
1491 II,1 |                    Jasiu - zwróciła się do męża - dlaczego ten pan
1492 II,1 |             Mincel poszedł na piwo albo do resursy, pani Małgorzata
1493 II,1 |              pani Małgorzata zapraszała do siebie na wieczór mnie i
1494 II,1 |            nasza gospodyni nawracała go do miłości. ~- Czy podobna,
1495 II,1 |             jest pewne, że Stach wracał do domu coraz więcej znudzony,
1496 II,1 |            jeszcze sama nieraz zbiegała do mego pokoju, troskliwie
1497 II,1 |                występować z pretensjami do mnie, że jestem niedołęga,
1498 II,1 |                 że wpadła raz wieczorem do mego pokoju, powiedziała
1499 II,1 |                 dni z rzędu i nie wiem, do czego by doszły, gdyby nie
1500 II,1 |            Machalski mnie i Wokulskiego do siebie na wieczór. ~Poszliśmy