Tom, Rozdzial
1 I,8 | Po odejściu oryginalnego barona w sklepie zapanowało milczenie.
2 I,12| wszyscy uwielbiamy, wyjdzie za barona albo marszałka...~Oczy Wokulskiego
3 I,12| Wokulskiego - przyjmuje klacz barona ze wszelkimi przynależnościami :
4 I,12| Czy tek?... Bardzo żałuję barona, ale pańskie prawa są lepsze.~
5 I,13| Postaram się zadowolić pana barona.~Rozstali się wymieniając
6 I,13| wciąż słyszy niemiły głos barona:~"Cieszę się, kuzynko, że
7 I,13| przez partnerów, otrzeźwiły barona. Wyszedł z klubu, wrócił
8 I,13| pytał gniewnie, rozbierając barona:~- A, ty błaźnie jakiś -
9 I,13| zaigrał na zniszczonej twarzy barona i - zasnął jak dziecię.~
10 I,13| minut popędził za nimi lokaj barona, Konstanty, w dorożce. Wierny
11 I,13| Wszyscy pobiegli do klęczącego barona, który jednakże zamiast
12 I,13| obejrzał starannie pistolet barona.~- A!... - zawołał - to
13 I,13| Wokulski zbliżył się do barona i uścisnął go.~- Piękny
14 I,13| zachwycony odwagą i uprzejmością barona, a tylko Szuman zły. I dopiero
15 I,13| I to na kwit z podpisem barona.~- Czterysta! - powtórzył
16 I,13| Za godzinę przywiozę kwit barona... Pan tu będzie?~- Będę...~
17 I,13| kwitem podpisanym przez barona Krzeszowskiego. Wokulski
18 I,14| Meliton o nowym zatargu barona Krzeszowskiego z żoną i
19 I,14| panny Izabeli triumfem, dla barona - klęską i wstydem. Wprawdzie
20 I,14| impertynenckie spojrzenia barona i otwarte nazwanie Wokulskiego
21 I,14| strasznym ciosem. Zabiłaby barona, gdyby to uchodziło dobrze
22 I,14| został przeproszony przez barona, panna Izabela zrobiła pogardliwy
23 I,14| nawet zdaje się żałować barona. Nic nie pomoże, szlachecka
24 I,14| wstrząsnął. Poznała pismo barona.~"Kochana kuzyneczko! Jeżeli
25 I,15| mąż, choćby za marszałka i barona..."~Ale na myśl o zamążpójściu
26 I,16| Pomimo niewątpliwej dobroci barona ja jednak tylko panu dziękuję.
27 I,16| choćby ze względu na list barona. ~Znowu podała mu rękę,
28 I,17| o jutrzejszej wizycie u barona Krzeszowskiego i o sposobie
29 I,17| pierwszą i drugą wybrać się do barona Krzeszowskiego. ~O jedenastej
30 I,17| południe udał się Wokulski do barona Krzeszowskiego, po drodze
31 I,17| mówiąc, i nareszcie pożegnał barona. ~Idąc do domu hrabia Liciński
32 I,19| Wokulski. ~- Przypomnij sobie barona. ~- Baron obraził go publicznie. ~-
33 II,5 | do niej jadę. Witam pana barona. Niechże pan siądzie. ~-
34 II,5 | odezwał się do zaniepokojonego barona - ale jestem tak rozstrojony,
35 II,5 | mruknął Wokulski po odejściu barona. - Ten staruszek naprawdę
36 II,5 | mógł odpędzić wizerunku barona, który jak cień coraz to
37 II,5 | Odsunął okno zamknięte przez barona i dla odpędzenia natrętnych
38 II,6 | Wokulski słuchając gawędy barona oglądał się po okolicy,
39 II,6 | wdówka zajęła miejsce obok barona, Starski obok narzeczonej,
40 II,6 | zawołała panna Felicja. Do barona zbliżył się stary służący
41 II,6 | mnie, że upodobała sobie barona, który zresztą może być
42 II,6 | na innych. Kto ma krocie barona, nie potrzebuje moich dwudziestu
43 II,7 | Izabela czuła wstręt do barona, dopóki starał się o jej
44 II,7 | pewnością mógłby zastąpić barona, o, jeszcze i jak... - mówiła
45 II,7 | życzliwość dla oszukiwanego barona. ~"Już ja go nie będę ostrzegał!" -
46 II,7 | Wokulskiego doleciał szept barona i panny Eweliny. ~- Prawda -
47 II,7 | włada. ~- Pan dawno zna barona? - spytała panna Ewelina
48 II,7 | że źle robię wychodząc za barona. Czy i pan tak sądzi? Czy
49 II,7 | przez litość wychodzi za barona i zapewne przez litość romansuje
50 II,7 | Zobaczę, co mówi aneroid, gdyż barona łamie po kościach i jutro
51 II,8 | Starskiego do narzeczonej barona musiały już przybrać bardziej
52 II,8 | naturalny. ~Po odejściu barona Wokulski położył się. Nie
53 II,10| sypialny, jadalny, pokój barona, wszystko stoi pustką. Meble
54 II,10| zrobiła w duchu uwagę, że los barona, po jego nawróceniu się,
55 II,11| Maruszewicza, ażeby on nakłonił barona do przeproszenia jej i do
56 II,12| bo Ewelinka już wyszła za barona. Jest Fela Janocka i...
57 II,12| Maruszewicz chce dla barona pożyczyć pieniędzy, a dla
58 II,14| czego o funduszach pana barona... Gdyby zaś takowe gdzie
59 II,14| wskazać dla uwolnienia pana barona od kompromitacji. Wierzyciele
60 II,14| jegomość z walizką. Rzeczy pana barona i moje...~Drzwi otworzyły
61 II,14| komenderował Leon.~- A gdzież pana barona?...~- O, proszę... - odparł
62 II,14| się dzikimi pretensjami barona; rewizyty jednak złożyli
63 II,14| subiekt bowiem pomimo nalegań barona nie chciał ani słuchać usprawiedliwień,
64 II,14| garnitur wizytowy.~Prosto od barona Rzecki udał się do Wokulskiego
65 II,14| Maruszewicza, o skrusze barona, a nareszcie oddał sfałszowane
66 II,14| znalazł wczoraj dwa bilety barona.~- Domyśla się pan, z czym
67 II,14| dziesięć minut po wyjściu barona, kiedy służący zameldował
68 II,15| wykreślić z księgi rzekomy dług barona. Maruszewicz zaś opowiedział
69 II,16| dyspozycji zjawia się u barona jakiś elegant z dziwną fizjognomią,
70 II,16| wszystkiego.~- W domu pana barona jest kawalerski pokój do
71 II,16| kilka dni później wpadł do barona mocno zirytowany Maruszewicz
72 II,17| Zasławek i oszukiwanego barona, przy którym on sam odegrywał
73 II,17| patrzę, jest powóz pana barona Dalskiego, co ożenił się
74 II,17| odpocznienie!...~- Znasz barona? - spytał Wokulski.~- Ojej! -
75 II,17| nie ma zasługi, że uwolnił barona od takiej żony?... Mówiąc
76 II,17| prezesowej i uwolnienie barona od takiej żony to dopiero
77 II,17| Ochocki.~- Nie, tylko z barona... A pan dlaczego nie podjąłeś
78 II,17| wówczas przypomniał sobie barona i Węgiełka.~"Baron - mówił -
79 II,17| właściwie ma pani pretensję do barona?~Z oczu pani Wąsuwskiej
80 II,17| Starskiego, to po cóż wyszła za barona?~- Bo ją o to błagał na
81 II,17| Przyjmowanie uwielbień barona pomimo feblika, jak pani
82 II,17| znowu ma związek ze sprawą barona i jego żony?...- odparła.~-
|