Tom, Rozdzial
1 I,3 | prawo!" albo "Lewe ramię naprzód - marsz!...", ciągnął mnie
2 I,3 | powszedni jadaliśmy w sklepie, naprzód dwaj młodzi Minclowie i
3 I,5 | wdzięki swoich okrutnych bogiń naprzód w gazetach, a następnie
4 I,6 | zobaczymy, kto wysunie się naprzód, choćby przy możliwych wyborach
5 I,8 | że wszystkich razem pcha naprzód jakiś fatalny prąd, mocniejszy
6 I,8 | drzwi zabite gwoździami, naprzód i w tył powychylane ściany,
7 I,10| nocy posunęliśmy się o milę naprzód, w ciągu następnego dnia
8 I,10| Zaś skoro świt ruszyliśmy naprzód: szwadron kawalerii z dwoma
9 I,10| jaszczyki galopem popędziły naprzód, kilku jezdnych pocwałowało
10 I,10| Pierwsze plutony wysunęły się naprzód, my zostaliśmy w tyle. Odwróciłem
11 I,10| ruszyliśmy trzema batalionami naprzód, noga za nogą.~Tymczasem
12 I,10| podoficer.~- Batalion!... naprzód marsz!... - wrzasnął ogromnym
13 I,10| nasz major.~- Kompania!... naprzód marsz!... Pluton!.. naprzód
14 I,10| naprzód marsz!... Pluton!.. naprzód marsz!... - powtórzyli różnymi
15 I,10| zostały na tyle, cztery poszły naprzód, na prawo i na lewo. Podciągnęliśmy
16 I,10| armat.~- Rezerwy w ogniu!... Naprzód, łajdaki!... Świnie wam
17 I,10| za nami. Ktoś krzyknął: " Naprzód!" i - nie wiem, z ilu piersi
18 I,10| nieludzkim głosem Katz rwąc się naprzód. A że nie mógł wydobyć się
19 I,10| wrzeszczący tłum posunął się naprzód, a ja upadłem. Lewa ręka
20 I,10| na swoją figurę, wysuwa naprzód prawą nóżkę, potem lewą
21 I,11| obiadu ; fantazja rwała się naprzód, ale trzeźwy rozum hamował
22 I,11| sięgającą poza kilka lat naprzód.- Inni żyli z dnia na dzień,
23 I,11| która będzie rwała go zawsze naprzód, chyba że umysł mu zagaśnie..."~"
24 I,11| zawołał Wokulski idąc naprzód - mam złoty zegarek i kilkaset
25 I,12| odparł młody człowiek. - Naprzód baron, potrzebując pieniędzy
26 I,13| dwadzieścia pięć kroków, idą naprzód po pięć kroków...~- Tek.~-
27 I,13| pod wzrokiem okularnika. Naprzód nieco pobladł, potem chciał
28 I,13| dlaczego? Dla dwu powodów: naprzód, bawisz się pan w wyścigi,
29 I,14| aniżeli gdyby sam wyrywał się naprzód. Bardzo rozumny człowiek -
30 I,14| zachwycony, pocałował ją naprzód w rękę, potem w czoło.~
31 I,15| mnie albo już kocha?..."~"Naprzód - należałoby wiedzieć, czy
32 I,16| Wokulskiego i lekko pochylając się naprzód, jakby chciała go pocałować
33 I,17| życzliwość, która ogarnia naprzód dom Łęckich, potem dalszą
34 I,17| Hrabina z panną Izabelą poszły naprzód, za nimi pan Tomasz z Wokulskim.
35 I,18| pojechał do teatru. ~Tu - naprzód nie miał z kim gadać, potem
36 II,2 | a przecie szedł człowiek naprzód!... ~- Panie - odczuwałem
37 II,2 | szepnął: ~- Uważa pan... naprzód dowiemy się, czy młoda jest
38 II,3 | wrażenie. ~"Ona?... Nie... Naprzód, ona została w Warszawie,
39 II,3 | ręką kapelusza i woła: ~- Naprzód, Lizetka... Ten szlachetny
40 II,3 | znacie?..~- Wszystko jedno.~- Naprzód, Lizetka!... Bardzo podobał
41 II,3 | Wokulskiego.~- Najzupełniej. ~- Naprzód, Lizetkal Ten cudzoziemiec
42 II,3 | Piękny kraj... bogaty kraj... Naprzód, Lizetka!... Więc pan jesteś
43 II,3 | bardzo logiczną. ~Uderzyło go naprzód to, że Paryż jest podobny
44 II,3 | A ja za czym goniłem? Naprzód - za perpetuum mobile i
45 II,3 | Francuz, gdy coś wytwarza, dba naprzód o to, ażeby dzieło jego
46 II,4 | Wokulski. Jumart wyciągnął naprzód dolną wargę. ~- Wariat to
47 II,4 | powodów -odparł Geist. - Naprzód chcę, ażeby ten produkt
48 II,4 | starożytności, ale wysuwają się naprzód istotne siły: praca, rozum,
49 II,6 | moi państwo. Narzeczeni naprzód. Fela obok Ewelinki. ~-
50 II,6 | bardziej niż kiedykolwiek, naprzód ukryła twarz w dłonie, a
51 II,6 | wstała i wyszła parę kroków naprzód. ~- Witam cię, panie Stanisławie -
52 II,6 | Obrażona panna poszła naprzód w stronę sadzawki, panowie
53 II,6 | do budynków folwarcznych. Naprzód prezesowa z Ochockim, za
54 II,6 | narzeczoną wysunął się z nią naprzód. O czym mówili? Nikt nie
55 II,6 | Spojrzała na Wokulskiego naprzód z gniewem, potem ze wzgardą,
56 II,6 | że zbiera w nim gorycz. - Naprzód, dostałby długą listę wielbicieli
57 II,6 | I cóż to za świat, który naprzód obdziera z ideałów, a potem
58 II,6 | Wokulski ukłonił się i pojechał naprzód. Był zgryziony i zakłopotany ~-
59 II,7 | Wokulski. ~- Słucham.~- Naprzód cofnę wyraz: próżniacy,
60 II,8 | rozdrażniona. Jakiś czas jechała naprzód, milcząc; nagle odwróciła
61 II,9 | pani baronowa Krzeszowska naprzód od dawna nie cierpiała pani
62 II,9 | kilka ważnych spostrzeżeń.~Naprzód ci studenci, z trzeciego
63 II,10| chłopak!... - dodał wypychając naprzód mizernego kolegę, który...
64 II,10| baronowa wysunąwszy nogę naprzód. - Po zmarłym dziecku została
65 II,10| scyzorykiem rozciął jej naprzód stanik, a następnie począł
66 II,10| Stawskiej, ż którą wysunął się naprzód, ja zaś ostrożnie zacząłem
67 II,10| że pobiegł parę kroków naprzód.~- Patkiewicz!... Stójże...
68 II,12| się więc różnych rzeczy.~Naprzód tedy zauważył, że szlachta,
69 II,12| najzakamienialsi szlachcice wysuwali naprzód Wokulskiego.~Kupcy, a nade
70 II,12| ażeby nie był tajemnicą. Naprzód, jeszcze u prezesowej...
71 II,13| na miejscu. Kto nie idzie naprzód, cofa się.~- Ależ to nie
72 II,13| obawiano się w modnym świecie.~Naprzód Opatrzność zesłała wezbranie
73 II,13| kłopotu przed muzykiem, ten naprzód szeroko otworzył oczy, potem
74 II,14| drzwi. Pani baronowa posłała naprzód Mariannę, a sama tknięta
75 II,17| ochrzcij się...~- Ani myślę. Naprzód, nie zerwę z nimi, choćbym
76 II,17| rzeczach?..~- Mówię, bo naprzód, nie chcę być gadem, który
77 II,17| cebulą, ale nie posunąć go naprzód... Pomyśl o tym, Stachu!...~
78 II,17| którzy wynalazek posunęli naprzód. Taka sprawa warta przecie
79 II,17| Wąsowska przypatrywała mu się naprzód z lekką trwogą, potem z
80 II,18| przecie świat posuwał się naprzód i każdy człowiek rozsądny
81 II,19| nieraz o kilkadziesiąt lat naprzód, a każda rzecz nieznana
|