Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |           Pamiętaj, że Bonapartów Bóg zesłał, ażeby zrobili porządek
 2  I,4 |       powiekami.~- Staś... jak mi Bóg miły!...~Klepie go po wypukłej
 3  I,4 |     jestem wart Minclów, i jak mi Bóg miły, dla podobnego rezultatu
 4  I,5 |           jest możliwym, że dobry Bóg widząc dwie dusze z pięknymi
 5  I,5 |        jego objęciach szeptał on, bóg światła, tajemnice nieba
 6  I,6 |          Mogą naprawdę dostać się Bóg wie w jakie ręce. Siądź
 7  I,8 |         Było to na prowincji. Ale Bóg zesłał dobrego kolegę, który
 8  I,8 |       pojutrze na intencję, ażeby Bóg złe odmienił. Zaś po świętach
 9  I,8 |        mnie.~- Rozumiem, panie... Bóg... niech Bóg...~Ale Wokulski
10  I,8 |   Rozumiem, panie... Bóg... niech Bóg...~Ale Wokulski już nie
11  I,9 |         błagało o jałmużnę, którą Bóg zwróci litościwym w życiu
12  I,9 |         Ale ona ich nie dostanie; Bóg w tych czasach nie słucha
13  I,9 |           od niej wyszła. I widać Bóg wysłuchał, kiedy ten pan
14  I,10|         cię uczył!...~"Sen mara - Bóg wiara", myślałem przez kilka
15  I,10|     jeżeli kiedyś zapyta mnie Pan Bóg, po com żył na świecie?...
16  I,10|      zabili nam drągami huzara.~I Bóg wie czym skończyłaby się
17  I,10|        fałszywymi głosami kolędę:~Bóg się rodzi - moc truchleje.~
18  I,10|             Bo kiepskim byłby Pan Bóg węgierski, gdyby się nie
19  I,10|          wiem, czy właściwie, ale Bóg mi świadkiem, żem chciał
20  I,10|          Swoją drogą, niechaj nas Bóg zachowa od damskiej klienteli.
21  I,10|          triumfu...~Eh! stary Pan Bóg więcej wie od Szumana ;
22  I,12|     strasznie goni,~Niech nas Pan Bóg od tego zabroni.~Pan wie,
23  I,13|           ochronkę, a oprócz tego Bóg wie ile zapłacił Yungowi
24  I,14|        zadowolenie.~"Jednakże Pan Bóg jest łaskawy - myślała -
25  I,14|           go za rękę. Gdy zaś Pan Bóg dał jej dzieci, on wyszukiwał
26  I,17|           a i starość za pasem... Bóg i pan wie, co się człowiek
27  I,17|       milcz... ~- Rozumiem. Niech Bóg zeszle na pana wszystko
28  I,18|     kilkadziesiąt rubli... Jak mi Bóg miły, nic nie rozumiem!
29  I,18|       gotówką na stół... ~- Niech Bóg zabroni! - odpowiada Żyd. -
30  I,18|           w jaki też sposób dobry Bóg zadowoli sprzeczne żądania
31  I,19|         rękę. ~- Już mi lepiej... Bóg zapłać... - a potem dodał
32  I,19|        ale dba o moją przyjaźń... Bóg mi go zesłał, i jeszcze
33  I,19| pochwyciła ją w objęcia. ~- Jakiż Bóg dobry - zawołała - że zesłał
34  I,19|       męża (któremu również niech Bóg przebaczy wszystkie podłości,
35  I,19|          ściskając Wokulskiego. - Bóg cię zesłał... ~- Sądzi pan,
36 II,1 |           przestano w to wierzyć, Bóg wie, jakie okazałyby się
37 II,1 |        wydobywa się na wierzch. I Bóg wie, co by dla kraju mógł
38 II,2 |        wotywy, na intencję, ażeby Bóg go upamiętał... Nie - dodała
39 II,2 |           po raz drugi. Niech sam Bóg radzi o swej czeladzi... ~
40 II,2 |          przyjmę wszystko, co nam Bóg zeszle, ale czuję, że gdyby
41 II,2 |       moja kombinacja ze Stachem? Bóg raczy wiedzieć. Tam gdzie
42 II,3 |      ludzkie, trąbki, wystrzały i Bóg nie wie co, a wszystko przytłumione
43 II,4 |             Zostaję! - szepnął. - Bóg ani ludzie nie przebaczyliby
44 II,7 |          staruszka - a będzie, co Bóg da. On brylant między mężczyznami,
45 II,8 |       niezgodne z Pismem świętym. Bóg oddał przecie ludziom ziemię
46 II,8 |        tych dębów i tam zjemy, co Bóg dał, a kucharze przygotowali.
47 II,8 |         słowo honoru daję, jak mi Bóg miły...Ileż to przecie lat
48 II,8 |           panów, których niekiedy Bóg zsyła, ażeby opiekowali
49 II,8 |            a może i z nienawiści; Bóg ich tam wie. Tak śpi i nie
50 II,8 |     zapytał go Wokulski. ~- Kiedy Bóg da, panie - odparł Węgiełek. ~-
51 II,9 |      proces o kradzież!... Na to, Bóg mi świadkiem, trzeba być
52 II,9 |   teatralną lornetkę.~"Że też Pan Bóg nie ukarze tej jędzy..." -
53 II,10|       bylibyśmy razem. A teraz on Bóg wie gdzie, a Stawska...
54 II,10|         obiciach kurz. Jada także Bóg wie po jakiemu, nie biorąc
55 II,10|    występnego męża natchnie dobry Bóg, ażeby żałował za swoje
56 II,10|              Czasem myślę, że Pan Bóg po to stworzył Ewę, ażeby
57 II,10|         jutro przyjdzie do pań.~- Bóg cię zesłał, panie Wokulski... -
58 II,10|     Helciu, bądź odważna, może to Bóg odwróci... Chociaż tej nocy
59 II,11|       niekiedy odzyskuje rozum... Bóg ci zapłać, mój stary!~Złoty,
60 II,11|     kłopot z tymi paszportami!... Bóg wie, kto brał, komu oddawał,
61 II,11|        wzruszony jak wczoraj...~- Bóg cię zesłał, kochany panie
62 II,11|   potwierdza Wirski. - Niech mnie Bóg skarze, jeżeli przy tych
63 II,13|         chcesz żenić się z nią?~- Bóg wie, panie, ani tak, ani
64 II,13|         świętego postu zesłał Pan Bóg miłosierny na mnie takiego
65 II,15|           Molinari, pan Starski i Bóg wie ilu jeszcze... Oto skutki
66 II,15|           takie rzeczy... Przecie Bóg...~Nie dokończył. Wokulski
67 II,15|    człowieka zawodzi, tylko jeden Bóg nie zawiedzie...~Wokulski
68 II,15|         ziemia, prosty człowiek i Bóg...~Powoli uspokajał się,
69 II,15|          na nią przyjdzie koniec. Bóg nierychliwy, ale sprawiedliwy,
70 II,16|          nim!...~Niech go tam Pan Bóg oświeca i chroni.~Zabawną
71 II,17|          że w naszych czasach Pan Bóg opiekuj się hultajami...
72 II,17|        ścigałem się ze Starskim i Bóg wie z kim jeszcze."~Tym
73 II,17|        nie oszukiwał... Widocznie Bóg opiekuje się głupcami..."~
74 II,17|           to była pani, niech jej Bóg da wieczne odpocznienie!...~-
75 II,17|         ziemi i w płacz: "Żeby go Bóg skarał! - mówi - przecie
76 II,17|     nietęgi... Niech się wami Pan Bóg opiekuje!...~- A widzisz,
77 II,17|    spętana stosunkami, nałogami i Bóg wie czym!... Gdybym jednak
78 II,17|          Moskwy, a potem... gdzie Bóg przeznaczy...~- Masz co
79 II,19|       zarwał, nie ucieka z miasta Bóg wie gdzie...~- Wokulski
80 II,19|       wszystkich prawie umarłym i Bóg wie, czy go kiedy zobaczymy.~
81 II,19|          Wokulski wyjechał, Klejn Bóg wie gdzie, a Lisiecki musiał