Tom, Rozdzial
1 I,13| Jedź mi zaraz do pani baronowej i powiedz kucharce, że jestem
2 I,17| zarabiam. Wczoraj adwokat pani baronowej Krzeszowskiej pożyczył ode
3 I,17| adwokat wytłumaczył pani baronowej, że kamienicy pana Łęckiego
4 I,18| zadowoli sprzeczne żądania pani baronowej Krzeszowskiej i pana Tomasza
5 I,18| głośniej rozlega się jęk baronowej Krzeszowskiej, która trzymając
6 I,18| miną łajdaka zbliża się do baronowej Krzeszowskiej i mówi półgłosem: ~-
7 I,18| odzywa się stojący obok baronowej Krzeszowskiej pan z fizjognomią
8 I,18| Jest ich czterech: adwokat baronowej, okazały pan, stary Szlangbaum
9 II,2 | zapatrzony we wspomnienie pani baronowej, którą widziałem zaledwie
10 II,2 | męski. Kobiecy należał do baronowej; męski znałem dobrze, ale
11 II,2 | zaczerwienione oczy pani baronowej. Rządca i ja podnieśliśmy
12 II,2 | pod powiekami. ~Rozpacz baronowej po zmarłym dziecku tak mnie
13 II,2 | bardziej poczerwieniał. Pani baronowej zaś obeschło jedno oko,
14 II,2 | więc bardzo być może... ~Baronowej obeschły oczy. ~- Ależ naturalnie -
15 II,2 | jaki błysnął w oczach pani baronowej przy wymówieniu nazwy: Stawska. ~-
16 II,2 | oknem... ~Dramatyczny głos baronowej przeszedł znowu w szlochanie. ~-
17 II,3 | panowie strzegą się tej baronowej... która już czeka w czytelni,
18 II,3 | ciekawszy list pochodził od owej baronowej... która od trzeciej miała
19 II,3 | szanuję go... zaś o pani baronowej:.. nie wiem, ani skąd bierze
20 II,3 | Kiedy ona dosięgnie wieku baronowej... ona, przywykła do wydawania
21 II,3 | nie pójdzie też drogami baronowej?... Przecie i ta kobieta
22 II,4 | zaraz powód dać prezent baronowej, którą mi tak rekomendował
23 II,4 | rekomendował Suzin..."~Wziął adres baronowej i pojechał w okolice Saint-Germain. ~
24 II,4 | aż do drzwi apartamentów baronowej, z uśmiechem życząc przyjemnej
25 II,4 | albo grał w karty w salonie baronowej, gdzie zawsze przegrywał... ~
26 II,9 | odwiedzał tej poczwary, pani baronowej, ja wreszcie pisałem do
27 II,9 | Maruszewicz, ten przyjaciel pani baronowej Krzeszowskiej. Widzę - magnat
28 II,9 | przyjdzie do panów adwokat baronowej. Zresztą nie o mnie chodzi...
29 II,9 | opiszę wstrętny proces pani baronowej z tym aniołem, z tą doskonałą
30 II,9 | kamienicy. Wówczas w lokalu pani baronowej rozlegały się krzyki i płacze
31 II,9 | W najdalszym pokoju pani baronowej Krzeszowskiej oba lufciki
32 II,9 | tylko czekał na ukazanie się baronowej w lufciku, ażeby na nią
33 II,9 | Nie zajdziesz do pani baronowej? - zapytałem Stacha. - Ona,
34 II,9 | narażały się na śledztwo baronowej. Tymczasem akurat o wpół
35 II,10| że miałyśmy dziś wizytę baronowej... W pierwszej chwili prawie
36 II,10| wyrażeń, zarówno mieszkanie baronowej, jak i całe otoczenie dziwiło
37 II,10| zmięszana, odpowiedziała baronowej, że w żaden sposób nie może
38 II,10| za swój dom chce pan od baronowej Krzeszowskiej sto dwadzieścia
39 II,10| ażeby na ich słowo darowywał baronowej kilka tysięcy rubli.:.~Ale
40 II,10| upomnieniem, ażeby sprzedał baronowej kamienicę za dziewięćdziesiąt
41 II,10| i pełna zachwytu dla... baronowej...~- Niech pan sobie wyobrazi -
42 II,10| obudzi się, chce iść do pani baronowej, a kiedy tam jest, gotowa
43 II,10| Stacha, nie odstąpiłbym baronowej kamienicy niżej stu dwudziestu
44 II,10| nie słyszeliśmy nic o pani baronowej, tylko jej lokatorowie wpadali
45 II,10| gotowi są zrobić uciechę baronowej..."~Nareszcie na następny
46 II,10| ponieważ jest zupełnie taka jak baronowej. Helcia będzie zachwycona.~
47 II,10| panią Stawską z dziwactw baronowej i pożegnaliśmy się pełni
48 II,10| On także mieszka w domu baronowej i niekiedy bywa u pani Stawskiej ;
49 II,10| cóż?... - pytam.~- To, że baronowej przed kilkoma dniami zginęła
50 II,10| ażeby przypochlebić się baronowej, wymyślała pani Stawskiej...
51 II,10| studenciny wylały na łeb baronowej coś tak obrzydliwego, że
52 II,10| rzekł :~- Zuch baba z tej baronowej... ale pani Stawka może
53 II,10| dowieść w sądzie pani baronowej, że kłamie, wytoczyć jej
54 II,10| u pani Stawskiej rzucił baronowej śledzia na głowę. Kochany
55 II,10| Stawskiej, a na pohańbienie baronowej. Ale że mi się w głowie
56 II,10| ziemię, a za nim służąca baronowej, tak przestraszona, jakby
57 II,10| wewnątrz i podając maskę pani baronowej rzekł:~- Nu, niech pani
58 II,10| Przez cały ten czas służąca baronowej zachowywała się w sposób
59 II,11| Miałeś pan mówić o baronowej - wtrąciłem, bo nie lubię,
60 II,11| Miałeś pan przecie o baronowej...~- Właśnie też... Otóż
61 II,11| drugiego piętra, przy oknie baronowej.~"Skończcież, panowie, z
62 II,11| Zaczyna tedy pukać do okna baronowej tak, że sam Maruszewicz
63 II,11| jako medyk, pomacawszy puls baronowej, kazał jej zadać waleriany
64 II,11| zraził swą wiarą w skruchę baronowej. Ha! zresztą kto ją tam
65 II,14| W parę dni później był u baronowej książę w swojej własnej
66 II,14| pieniądze i zrobił sprawunek. Baronowej cena czterdziestu rubli
67 II,14| na niego), wrócił do pani baronowej i poważnie zasiadł w przedpokoju.~-
68 II,14| sztosie.~- Zamelduj mnie pani baronowej - rzekł pan Krzeszowski
69 II,14| dzięki troskliwości pani baronowej Krzeszowskiej...~- Stawska
70 II,14| w tym domu szacunek dla baronowej Krzeszowskiej. Chcę zakończyć
71 II,14| lokatorami, byłemu adwokatowi baronowej oświadczył, że każe mu dać
72 II,14| dokumenta, dostała się w ręce baronowej, która zamiast zapłacić,
73 II,16| zdanie to sprawdziło się i na baronowej, i na Maruszewiczu.~Wiadomo,
74 II,16| ów pusty pokój, i zakaz baronowej, który zmniejszał dochody
75 II,16| oficjalistów, który mieszka w domu baronowej Krzeszowskiej, po prostu
76 II,17| Była to korespondencja od baronowej mającej dyplomatyczne stosunki,
77 II,17| Oni mieszkali w domu baronowej Krzeszowskiej, no i trochę,
78 II,17| za nim i choć przy pani baronowej, nogami go zabiję na miejscu.
79 II,17| za to, że umizgał się do baronowej...~- Paradoks!... - wtrącił
80 II,17| ten Starski kochał się w baronowej, panna Izabela wiedziała
81 II,17| być surowym sędzią pani baronowej, która sprzedając się wiedziała,
|