Tom, Rozdzial
1 I,5 | Tomasz.~W tej chwili pannę Izabelę ogarnął wstyd na myśl, że
2 I,5 | takich chwil zobaczył pannę Izabelę Wokulski. Odtąd serce jego
3 I,6 | dreszcz przebiegł pannę Izabelę. I to ma być wspólnik jej
4 I,6 | wysokim stopniu drażni pannę Izabelę. "Czy my jedziemy, czy stoimy?" -
5 I,6 | nad głową i - kartę.~Pannę Izabelę ogarnia nerwowy niepokój,
6 I,6 | niepokoiłoby jej.~Stopniowo pannę Izabelę napełnia wielka bojaźń.
7 I,6 | nieco oprzytomnia pannę Izabelę. Uśmiecha się.~- Weź, Florciu,
8 I,7 | Nie tylko uprosiła pannę Izabelę o przyjęcie pięknego kostiumu,
9 I,8 | Kiedy patrzył na pannę Izabelę, czuł się absolutnie spokojnym
10 I,8 | przynajmniej widywał pannę Izabelę. Ale gdy w czerwcu ona wyjechała
11 I,8 | jasno określony - pannę Izabelę.~" Nie jestem Chrystusem,
12 I,9 | zatrzymywało. Chciał zobaczyć pannę Izabelę, a jednocześnie lękał się
13 I,9 | hrabinę Karolową i pannę Izabelę. Obie również siedziały
14 I,9 | człowiek zapatrzony w pannę Izabelę i ona - rozpromieniona.Nawet
15 I,9 | młodzieży gorąco witał pannę Izabelę, a ona każdego obdarzała
16 I,9 | choć raz spojrzeć na pannę Izabelę.~"No, w sali ją zobaczę..."~
17 I,11| sama zaczepiła go o pannę Izabelę ofiarowując swoje usługi.
18 I,11| Naturalnie, że idzie mu o pannę Izabelę... Może ma zamiar odstraszyć
19 I,11| pewny, że chodzi o pannę Izabelę i że w tym samym miejscu
20 I,12| za kark, wyjąwszy - pannę Izabelę. Ona jedna była istotą,
21 I,12| albo siebie, albo... pannę Izabelę."~Skoczył w przejeżdżającą
22 I,12| przecież zdobywał pannę Izabelę mądrością i cierpliwością...
23 I,13| obojętnie przyjęci przez pannę Izabelę niebawem odsunęli się. Lecz
24 I,13| ciągle patrząc na pannę Izabelę mówił:~- Tak jest... Mam
25 I,14| reputację u ludzi, a ją, pannę Izabelę Łęcką, u jej ojca!...~Z
26 I,14| starców prześladowała pannę Izabelę dniem i nocą. Czasem zdawało
27 I,14| odwiedziwszy któregoś dnia pannę Izabelę, opowiedział jej, że byli
28 I,15| sławę, a on - żywą pannę Izabelę. Serce napełniła mu otucha.
29 I,16| troskliwie wypytywał się o pannę Izabelę. Miał być dziś drugi raz
30 I,16| zapomniał, wzruszyła pannę Izabelę. Już o pierwszej w południe
31 I,16| zabawne), patrząc na pannę Izabelę, robił sobie następujący
32 I,16| przeszkodził. Patrzył na pannę Izabelę w milczeniu i czekał. ~Panna
33 I,17| człowiek... przeprosił pannę Izabelę. Jutro podziękuję mu i -
34 I,17| spróbuję... On przeprosił pannę Izabelę, ja wydobędę go z długów."
35 I,17| który przeprosił pannę Izabelę..." ~Wszedł na piętro i
36 I,18| Wokulski patrzy tak na pannę Izabelę. ~- Niepodobna! - mruknął. -
37 I,18| wielkiego domu widzi pannę Izabelę, do której stojący obok
38 I,18| zna jego córkę, tę pannę Izabelę, panie Cynader?... Ja sam
39 I,19| salonie. ~Zobaczywszy pannę Izabelę hrabina pochwyciła ją w
40 II,3 | przypominał sobie pannę Izabelę i dziwił się, że taki jak
41 II,4 | ażeby znowu spotkać pannę Izabelę, znowu stracić energię?..."~"
42 II,5 | zdawało mu się, że widzi pannę Izabelę, która patrzy na niego w
43 II,7 | nadejść chwila, w której pannę Izabelę opuszczą nawet tak podeszłego
44 II,7 | zaś, że może kochać pannę Izabelę, rzuciła się jak rumak szlachetnej
45 II,7 | Janocka wzięła na bok pannę Izabelę i ze łzami w głosie poczęła
46 II,7 | przykry sposób dotknęło pannę Izabelę i pomyślała: ~"Zawsze kokietka
47 II,7 | Wokulskiego zazdrosną, pannę Izabelę ogarnął jakby niepokój,
48 II,7 | wyszła zostawiając pannę Izabelę pogrążoną w głębokim namyśle. ~"
49 II,7 | a przede wszystkim pannę Izabelę rozmawiającą ze Starskim.
50 II,7 | spojrzawszy na niego i na pannę Izabelę rzekła tonem niechęci: ~-
51 II,7 | wybiera: sławę czy pannę Izabelę... ~Zresztą - ciągnął dalej
52 II,8 | szczęście, spotkał pannę Izabelę idąca w stronę stawu i zapomniał
53 II,8 | sposób spojrzał na pannę Izabelę i że ją oblał rumieniec. ~"
54 II,8 | zajechał powóz po pannę Izabelę, on rzuciłby się pod koła
55 II,8 | Prezesowa lubi pannę Izabelę, sama mi o tym mówiła, wreszcie
56 II,9 | diabeł sprowadził tam pannę Izabelę Łęcką?... Eh! przecież nią
57 II,12| jedno zdanie zmusiło pannę Izabelę do szukania w innym kierunku
58 II,12| Upadalskiej zastanowiły pannę Izabelę. Za dużo miała rozumu, ażeby
59 II,12| elegantów otaczających pannę Izabelę, której oczy błyszczały
60 II,12| musiał znowu zobaczyć pannę Izabelę w towarzystwie elegantów.
61 II,12| świat i jakąś inną pannę Izabelę. Wtedy, nie wiadomo skąd,
62 II,12| zabiegów Wokulskiego o pannę Izabelę, zapytał księcia o zdanie
63 II,12| serdecznie pożegnała pannę Izabelę i rzucając na swego towarzysza
64 II,12| Wąsowskiej Wokulski zastał pannę Izabelę. Podając mu rękę, którą
65 II,13| dowcipnych manewrów zbliżyć pannę Izabelę z Szastalskim. Z nieopisanym
66 II,13| Gniewały się tylko na pannę Izabelę widząc, że ona rozumie swoje
67 II,13| na Szastalskiego i pannę Izabelę, nawet słyszał uwagi, które
68 II,13| Może być...~Ale pannę Izabelę w przykry sposób dotknęła
69 II,13| inny świat i inną pannę Izabelę. Ale w tej samej chwili
70 II,13| Ochocki patrząc na pannę Izabelę. - Widzi ją pani?...~- Od
71 II,13| salonu, zobaczyła już pannę Izabelę siedzącą w towarzystwie
72 II,13| żywo zainteresował pannę Izabelę.~Kiedy późno wróciwszy do
73 II,13| Przysięgam pani, że czczę pannę Izabelę i że największym dla mnie
74 II,15| kilka dni widywał pannę Izabelę w licznych towarzystwach,
75 II,15| od czasu jak znał pannę Izabelę, przeleciały mu przez myśl
76 II,15| się, ażeby zdobyć pannę Izabelę, a nauczyłem się, aby ją
77 II,15| w kącie dostrzegł pannę Izabelę w objęciach Starskiego..~"
78 II,17| czy gniewać się na pannę Izabelę albo zazdrościć jej Starskiemu!...~
79 II,19| lata oświadczył się o pannę Izabelę marszałek...~- Ten... ten?...
80 II,19| wiedeński swoją kuzynkę pannę Izabelę Łęcką, która wyjechała za
|