Tom, Rozdzial
1 I,1 | przepowiadali mu ruinę. - Na ruinie bowiem i niewypłacalności - mówił
2 I,2 | niego niedziela; wówczas bowiem obmyślał i wykonywał plany
3 I,3 | Ale o to mniejsza. W tej bowiem pisaninie chcę mówić nie
4 I,3 | o co mu chodzi? synowcy bowiem niechętnie objaśniali mi
5 I,3 | wypierał się: nie tylko bowiem widziano jego zamach, ale
6 I,4 | innego zdania; zeskakuje bowiem z kanapy i z niepokojem
7 I,5 | nudził się, otaczały go bowiem rzeczy, które warto było
8 I,5 | stosunki. Pan Tomasz bywał bowiem przed rokiem 1870 na dworze
9 I,5 | nazwisk i majątków. Miłość bowiem, nie ta szalona, o jakiej
10 I,5 | wielbiono, ale z daleka; nikt bowiem nie chciał narażać się na
11 I,8 | co dalej?..."~Dotychczas bowiem miał tylko jeden cel: zbliżyć
12 I,8 | była jedna droga. Na końcu bowiem drugiej widział cel realny
13 I,9 | Wokulskiego ; przenosił bowiem z jego sklepu do kościoła
14 I,10| sobie zresztą krzywdy?... To bowiem, na co patrzyłem, wyglądało
15 I,10| skandal między braćmi: Jan bowiem zaopatrzył się na tę uroczystość
16 I,10| jest wielka reputacja. Ja bowiem od chwili, kiedy Lisiecki
17 I,10| na tym cierpi. Nie tylko bowiem przyjął do sklepu Szlangbauma,
18 I,10| dopiero wstępem. Mraczewski bowiem przywiózł ze sobą trzy bardzo
19 I,10| węgrzyna i - jaki obiad? Obiad bowiem stanowił główną wagę uroczystości,
20 I,11| wzięła na opiekę psa; znowu bowiem powszechnie mówiono, że
21 I,11| pierwszorzędne znaczenie.~Wokulski bowiem od pamiętnej Wielkanocy
22 I,12| za prośba? Od natury jej bowiem zależał sposób słuchania.
23 I,12| aniżeli sam dyrektor. Drugi bowiem pan aż syknął, a czwarty
24 I,12| niestosowność, krzyknął bowiem:~- Cóż to za porządek. panie
25 I,12| aksamitną skórę, myślał bowiem, że może zachorować. Potem
26 I,12| niepokój poruszał mu serce. Już bowiem jadąc do maneżu mówił sobie: "
27 I,16| dziewięćdziesiąt tysięcy rubli. Tyle bowiem miał w tej chwili do dyspozycji,
28 I,16| sam do siebie; koniecznie bowiem potrzebował choć pół godziny
29 I,17| dwieście rubli!... dał bowiem za nią tylko sześćset... ~-
30 I,18| nieusprawiedliwione podejrzenie. Rossi bowiem grał znakomicie i klaskaĺi
31 I,18| nierówne: co kilkanaście kroków bowiem musiał zbaczać albo w stronę
32 I,18| Ignacy wytęża wzrok (Pifke bowiem jego zastępuje), wytęża
33 I,18| widzi pan Ignacy. Włoch bowiem uśmiecha się ironicznie,
34 I,18| zupełny brak ambicji; zamiast bowiem wstydzić się swego upadku
35 I,18| dla jego humoru. Pan Łęcki bowiem nie wygląda tak jak bankrut,
36 I,18| lepsze aniżeli teatr; aktorzy bowiem urzędowego widowiska grają
37 I,19| zasadami przyzwoitości. Zawsze bowiem pamiętała, że pannie z jej
38 I,19| panny Izabeli; w godzinę bowiem, przy śniadaniu, Mikołaj
39 I,19| Was wynagrodzić. Nie dość bowiem, że ranił mi w pojedynku
40 II,1 | edukacji Wokulskiego: kiedy bowiem ja opowiadałem o Napoleonie
41 II,1 | i niedostatkiem. Dziwna bowiem jest natura ludzka: im mniej
42 II,2 | panie Klejn!... - (Nie lubię bowiem słuchać cudzych opinii pierwej,
43 II,2 | się zrobiło; obok szachów bowiem spostrzegłem dwie trupie
44 II,3 | Uśmiecha się, przychodzi mu bowiem na myśl jakiś romans Pawła
45 II,3 | nagle potęguje się; tędy bowiem przejeżdżają aż trzy gatunki
46 II,4 | spytał Wokulski, twarz bowiem gościa wydała mu się dziwnie
47 II,4 | najnaturalniejszymi pod słońcem: cóż jest bowiem naturalniejszego aniżeli
48 II,4 | sam mu ją ułatwił. Ledwie bowiem ukazał się w sali, rzekł
49 II,6 | zdarzył się wypadek. Ze stajni bowiem nagle wybiegło spore źrebię
50 II,7 | ludźmi starymi jak ja. Tacy bowiem zwykle pamiętają dziadów
51 II,8 | bardzo posępny humor, był już bowiem pewny, że Ochocki kocha
52 II,9 | dochodach z domu: pozniżał bowiem komorne niektórym lokatorom,
53 II,9 | rękoma w powietrzu. Dziwnym bowiem trafem ani Stach, ani ja
54 II,9 | siadała w oknie.~Te panie bowiem, obok zdobiących je cnót,
55 II,10| zakątek, wszystko w nim bowiem zostało jak za życia nieboszczki.
56 II,10| się z podziwu; ujrzałem bowiem przed katedrą sędziego pokoju
57 II,11| Bardzo uczciwie robi, zawsze bowiem należy trochę zadzierać
58 II,12| się trwożyć. Opanowała ją bowiem jedna myśl: co ona odpowie,
59 II,14| kompromitacji. Wierzyciele jego bowiem gotowi są chwycić się ostatecznych
60 II,14| przerwał mu Rzecki. - Wczoraj bowiem od szanownej małżonki pańskiej
61 II,14| się rozmowa; stary subiekt bowiem pomimo nalegań barona nie
62 II,16| polityk, ale nie ja. Niemcy bowiem nie rozpoczęliby wojny nie
63 II,16| nie mam zajęcia, już tam bowiem rządzi Szlangbaum, a ja -
64 II,17| Otucha rosła; spostrzegł bowiem, że nie tylko dokładnie
65 II,17| mniejsze wrażenie; obecni bowiem już byli uprzedzeni, że
66 II,17| tracili męstwa. "Znalazł się bowiem zacny obywatel, człowiek
67 II,17| zamieszanie. .Natychmiast bowiem zażądał głosu Szlangbaum
68 II,17| przebieg sesji: przez cały bowiem następny tydzień odwiedzano
69 II,17| interesów, ustąpienie jego bowiem będzie klęską dla kraju.
70 II,17| Tym lepiej!... Prawdę bowiem powiedziawszy, mogę doskonale
71 II,17| szczęśliwy, do rozsądnego bowiem szczęścia potrzeba: co dzień
72 II,19| wszystko goście. Goście bowiem, nie wiadomo nawet dlaczego,
73 II,19| Nie koniec na tym, już bowiem mając w ręku i pannę, i
74 II,19| że żyje!..."~Od pewnego bowiem czasu trapiły pana Rzeckiego
75 II,19| służącemu iść spać, miał bowiem zwyczaj własnoręcznie rozkładać
|