Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |             później Jan ożenił się z piękną Małgorzatą Pfeifer, ona
 2  I,5 |           Izabela była niepospolicie piękną kobietą. Wszystko w niej
 3  I,5 |            silne wrażenie, że kupiła piękną jego kopię i ustawiła w
 4  I,6 |           toalecie. Może mieć bardzo piękną, ale jaką?...~Odsuwa tamburek
 5  I,6 |          ścianie. Zobaczył tam swoją piękną twarz, siwe wąsy, swój ciemny
 6  I,6 |             tej chwili tworzą bardzo piękną grupę. Szczególniej dobrze
 7  I,6 |             surowa, nawet dzika, ale piękna.~- A czerwone ręce?... -
 8  I,7 |            pan Lisiecki, podczesując piękną brodę, okrągłymi i pełnymi
 9  I,8 |             także w rodzaju ludzkim: piękna barwa, latanie nad powierzchnią
10  I,9 |         dostrzegł, że jest niezwykle piękna. Uderzył go nade wszystko
11  I,9 |     zmartwychwstało ich szczęście... Piękna i nieszczęśliwa ; musi być
12  I,9 |              perły na szyi. Była tak piękna i tak majestatyczna w ruchach,
13  I,9 |        powstali.~- Jakże jesteś dziś piękna, kuzynko - rzekł książe
14  I,9 |        kroków dalej spostrzegł jakąś piękną twarz kobiecą i dystyngowane
15  I,10|            Zaraz to zgadłam... Co za piękna neseserka!... drzewo oliwkowe,
16  I,11|             panna Izabela jest sobie piękna panna, przypuśćmy, że nawet
17  I,11|       przypuśćmy, że nawet niezwykle piękna, ale tylko panna, nie nadprzyrodzone
18  I,11|         akurat dla ciebie... Mądra i piękna; ona jedna wyleczyłaby cię
19  I,12|              z prawej oficyny wyszła piękna kobieta z małą dziewczynką:~-
20  I,12|            Niech jej pan da cukru... Piękna klacz!...~To mówiąc wydobył
21  I,13|          Nigdy nie wydała mu się tak piękną jak teraz w wybuchu niecierpliwości.
22  I,13|       gdziekolwiek spojrzał, widział piękną twarz panny Izabeli oblaną
23  I,13|           wyszedł na ulicę, zobaczył piękną pogodę i wyobraził sobie,
24  I,14|           ażeby kobietę, tak jak ona piękną, dobrą i dobrze wychowaną,
25  I,16|       przyszedł!... ~A tak dziś była piękną. Ubrała się umyślnie dla
26  I,16|         wyspany, promieniejący. Jego piękna twarz miała tak serdeczny
27  I,17|            tym baron położył areszt. Piękną napisali intercyzę, co?... -
28  I,18|             Znasz ją pan przecie. Ta piękna, co to ma córeczkę... Co
29  I,19|        ciotki. W tej chwili była tak piękna, że hrabina schwyciwszy
30  I,19|            niż poprzednio i spuściła piękną głowę. ~- Ciociu! - szepnęła. ~-
31 II,1 |         kupno kamienicy.~Panna Łęcka piękna, bo piękna, ale przecie
32 II,1 |               Panna Łęcka piękna, bo piękna, ale przecie jest tylko
33 II,1 |      oszczędności. Miłość jest wtedy piękną, kiedy ma wdzięki motyla;
34 II,2 |             spytałem mimo woli. - Ta piękna?.. ~- O... nowa ofiara!... -
35 II,2 |             co. Chyba za to, że jest piękna i ma córeczkę jak cherubinek... ~-
36 II,2 |            Mój Boże! jaka by to była piękna para; ale i cóż z tego,
37 II,3 |            się w salonie kobieta tak piękna i dystyngowana, że Wokulski
38 II,4 |           medium, że jest to młoda i piękna kobieta, którą trzeba kochać.
39 II,4 |       Wokulski. - Już wiem!... To ta piękna pani z córeczką, która mieszka
40 II,5 |          wezmę sobie, panie, kobietę piękną, dobrze wychowaną z nazwiskiem
41 II,6 |            dwoje do tamtego powozu. ~Piękna wdowa wzruszyła ramionami,
42 II,6 |             narzeczonej?... Jaka ona piękna!...Obraz westalki, panie,
43 II,6 |             na wzgórzu, nad łąką tak piękną jak marzenie. Co w niej
44 II,7 |         Wąsowska to przede wszystkim piękna samica, ale ona nie...~Czy
45 II,8 |       żółtymi ścianami. Okolica była piękna, jeszcze piękniejsza pogoda,
46 II,9 |           się. Była w tej chwili tak piękna, że nawet Wokulski przypatrywał
47 II,9 |    wychowanym człowiekiem, ażeby tak piękną kobietę wypytywać o współlokatorów!
48 II,9 |         obchodzi dom albo nawet taka piękna kobieta! ~Wokulski stanął
49 II,10|      zawołała :~"Ach, mamo, jaka ona piękna, jaka ona mądra!... czy
50 II,11|              setki i tysiące innych. Piękna, rozpieszczona, ale bez
51 II,11|          nawet ją unieśmiertelnił... Piękna nauka dla naszych panien:
52 II,11|        babuni i z wnuczki i tak nimi piękną mamę ścisnę za serce, że
53 II,11|             nie będę natrętny?...'~- Piękna para! - rzekłem półgłosem
54 II,11|      słyszałam, że się żeni, nawet z piękną osobą, z panną Łęcką?~-
55 II,12|     emancypację! - odparł Ochocki. - Piękna emancypacja. Wy chciałybyście
56 II,12|              zaś temu winna, że jest piękna jak bóstwo i że dla każdego
57 II,13|      ocalonych przez Wokulskiego i - piękna córka dla dopełnienia niedoborów.~
58 II,13|       Wreszcie może by wziął ubogą i piękną, ale wtedy musiałyby procentować
59 II,13|             zaproszenie zaadresowane piękną rączką panny Rzeżuchowskiej.~
60 II,13|          panem dzieje?... - zawołała piękna wdówka, gdy Wokulski zbliżył
61 II,15|         chwili każdy cień stawał się piękną kobietą, między którymi
62 II,16|          Stach powrócił do niej Taka piękna, taka szlachetna, tyle w
63 II,17|              dziś było?... Stawska - piękna, a nade wszystko jaka szlachetna...
64 II,17| sprzymierzeniec tych albo tamtych... Piękna rola!:.. Ach, jak mnie to
65 II,17|         rubli, a jeszcze poznał taką piękną kobietę jak Stawka, zaraz
66 II,17|           swej miłości chrześcijanka piękna, młoda, dobrze wychowana,
67 II,17|        szczupaki między karasianii.~"Piękna filozofia!" - myślał Wokulski.~
68 II,17|       drżącym głosem odczytał bardzo piękną mowę, której treścią było
69 II,17|         szybkimi krokami spacerowała piękna wdowa.~Była w ciemnej sukni,
70 II,17|                    Za miłość.~- I to piękna rzecz! Ale jeżeli pan Starski
71 II,17|               to bynajmniej nie płeć piękna, ale... czy ja wiem co?...
72 II,17|              co nazywamy uczuciem.~- Piękna wierność!... - szepnęła
73 II,17|              tam ciągnie, nie wiem - piękna natura czy samotność. Kiedy
74 II,19|            mógł ożenić się z kobietą piękną, zacną...~- Znalazłoby się