Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |           i cóż słychać, stary, u ciebie? - odezwał się gość. - Wychudłeś,
 2  I,4 |           stosuje się do mnie, do ciebie, do nas wszystkich ?...
 3  I,4 |     bliższych znajomych, wyjąwszy ciebie, który by mnie nie dręczył
 4  I,4 |         odpowiedzi.~- Alboż ja do ciebie mam żal ?...~- Tym mniej
 5  I,4 |   pretensji. Może - odrobinę - do ciebie, żeś tak mało pisał o...
 6  I,4 |         jedno, że muszą być godne ciebie. A teraz - milczę...~To
 7  I,4 |    Bagatela...~- To już wróćmy do ciebie - rzekł Wokulski.~- Nie
 8  I,6 |        pani hrabiny - rzekł.~- Do ciebie, Belu - dodał pan; Tomasz
 9  I,6 |         wśród tych cudów zabrakło ciebie, rozchorowałabym się. A
10  I,6 |           do magazynu zamówić dla ciebie kostium wiosenny. Umarłabym,
11  I,8 |       dziwić się, że ma wstręt do ciebie?... Jakiż łącznik może istnieć
12  I,9 |         zniżonym głosem:~- Mam do ciebie prośbę... Powiedz, że ją
13  I,10|             spytałem.~- Czekam na ciebie.~Myślałem, że chce mnie
14  I,10|       buchającej z garnka i widzę ciebie, Katz, jak dla nietracenia
15  I,10|            panie Mincel, już ja u ciebie nie będę krajać mydła...~
16  I,10|          lokal, który wziąłem dla ciebie w tym samym domu.~- Jak
17  I,11|  dziewiątej wieczorem...~- Będę u ciebie, kochany hrabio, jak Boga
18  I,11|    Izabeli, bo to żona akurat dla ciebie... Mądra i piękna; ona jedna
19  I,12|        Gdybyś ty wiedziała, co od ciebie zależy!... gdybyś wiedziała...~
20  I,12|           najlepiej nadaje się do ciebie. Może naprawdę, jak mówi
21  I,13|           się, kto naprawdę kocha ciebie, nie twój majątek."~Zadzwoniono
22  I,13|     zabija go apopleksja... Cóż u ciebie słychać?~- Mam pojedynek -
23  I,14|      fantazji.~- Podobno pisał do ciebie Krzeszowski? - zapytał ciekawie
24  I,15|       drugie pytanie: czy pokocha ciebie?"~"Przecież tak wstrętny
25  I,16|         co nawet nie jest cząstką ciebie, weź mnie... ach!... całą..."~
26  I,17|   Ignacy-i przekonasz się, że dla ciebie ludzie takimi nie będą. ~-
27  I,17|          stać... ~- Ja wynajmę od ciebie ten pokój - mówił Wokulski -
28  I,19|           nie zostałeś. Nigdym do ciebie o tych rzeczach nie mówił,
29  I,19|      tysięcy, przyjdzie tu... dla ciebie. Bo pomyśli, że choćby się
30  I,19|          Ogromnie dopytywał się o ciebie, a ja będąc przekonana,
31  I,19|         zawsze o tobie myśli. Dla ciebie jest to wyborna partia,
32  I,19|      zapisie ciotki Hortensji dla ciebie. No, przypuszczam, że Starski
33  I,19|      waszych wakacjach. Co zaś do ciebie, Belu, spodziewam się, że
34  I,19|       obraził go publicznie. ~- A ciebie przeprosił. ~- Ach, Floro,
35  I,19|          na wsi nie spotka (prócz ciebie, duszko) żadnej innej kobiety.
36  I,19|            a reszta należy już do ciebie... I wiesz, może by to było
37  I,19|          tymi upałami... Ale i na ciebie także działają, bo jesteś
38  I,19|         to mam się do kogo udać u ciebie? ~- Drugą połowę procentu
39  I,19|      cierpkie słówka... Ja się na ciebie nie gniewam, bo wiem...
40 II,1 |          pan jest panem tylko dla ciebie; ale poleciał na złamanie
41 II,1 |         że ponieważ ja nic chcę z ciebie wydobywać żadnych zeznań,
42 II,2 |       Albo umarł, albo zaparł się ciebie, więc nie masz obowiązku
43 II,3 |           skręcę w tym Paryżu bez ciebie... ~"Paryż..." - myśli Wokulski. ~-
44 II,3 |       mnie już nie dbasz. Ale dla ciebie samego szkoda pieniędzy...
45 II,3 |           dziesięć franków. I dla ciebie wziąłem za dziesięć franków.
46 II,4 |      względem nie są mędrszymi od ciebie członkowie Akademii, masz
47 II,4 |          po milion razy...Ale gdy ciebie ujrzę, nic pojmuję, czemu
48 II,4 |       cierpienia, jakimi nasycali ciebie? To oni są winni twoim,
49 II,4 |           chciałabym poradzić się ciebie o budowę cukrowni, do której
50 II,4 |          usłyszawszy, że piszę do ciebie. Kochane dziecko! Mieszka
51 II,6 |          jesteś w tym wieku, że u ciebie każdy będzie dobrym furmanem,
52 II,9 |    zaprowadzić w tym domu. Ale co ciebie obchodzi dom albo nawet
53 II,9 |             Ona, zdaje się, ma do ciebie interes.~- Niech mi da święty
54 II,9 |      ruderę po Łęckich z małą dla ciebie stratą.~Gdyby więc znalazł
55 II,13|        cóż mam robić?~- To już od ciebie zależy. Jeszcze nie jesteś
56 II,13|              Że jeżeli on tak zna ciebie, jak ty jego, to oboje bardzo
57 II,14|         wyszedł obrażony.~"To dla ciebie, dla ciebie, ty ukochana,
58 II,14|     obrażony.~"To dla ciebie, dla ciebie, ty ukochana, ubył dziś
59 II,15|          a zapewne rada by poznać ciebie... Możesz jechać z nami?...~-
60 II,15|       niekiedy potrzeba szampana, ciebie musi ktoś odurzyć choćby
61 II,15|          żadna straszna trwoga... Ciebie on z sideł zdradzieckich
62 II,17|          na równej stopie, i co z ciebie zrobili?... Więc pomyśl,
63 II,17|             Szlangbaum to nie dla ciebie wspólnik, to błazen.~- A
64 II,17|     gniewasz się na mnie.~- Ja na ciebie?... - odparł Rzecki wpatrując
65 II,17|          z przywiązaniem. - Ja na ciebie?... - Ale co tam!... Przypędziły
66 II,17|           Boś był im potrzebny. Z ciebie i twoich stosunków zrobili
67 II,17|               Tak, jeszcze będą z ciebie ludzie... Pluń na wszystko,
68 II,17| prowadzeni... Kto mając do wyboru ciebie i Starskiego wybrał Starskiego,
69 II,17| najdroższa... ty ubóstwiana... za ciebie oddałbym życie... Kiedy
70 II,17|        wybiegł do niego.~- Idę do ciebie - mówił Szuman biorąc go
71 II,17|           Szuman - już widzę obok ciebie długie ucho tego patrona,
72 II,17|          że tak dawno nie byłem u ciebie?- rzekł ściskając go za
73 II,19|          moją stronę i jesteśmy u ciebie...~W ciągu tego wyjaśnienia