Tom,  Rozdzial

 1  I,1 |              szczęście. Półtora roku temu baba objadła się czegoś
 2  I,5 |             że odda swoją rękę tylko temu, kogo pokocha, a na co się
 3  I,5 |             ktoś skupił... kilka dni temu, w końcu marca. Domyślamy
 4  I,6 |         niewłaściwe ręce.~Chciałabym temu zapobiec, proponuję ci więc,
 5  I,6 |           zdaje mi się, że kilka dni temu poznałam i właściciela...
 6  I,6 |      impertynenckim spojrzeniom, ale temu, gdy jest inaczej. Jeżeli
 7  I,7 |         Floro, bądź łaskawa zapłacić temu panu. Wracamy do domu.~-
 8  I,7 |           zatrzymał się i dziwił się temu spokojowi, jaki zapanował
 9  I,7 |             marnego kupca..." Zapłać temu panu!..." Paradne są te
10  I,8 |      kokieteria, a dla mnie: 'zapłać temu panu!...' Może ona myśli,
11  I,8 |               Dawniej - dziesięć lat temu, rok temu, wczoraj jeszcze,
12  I,8 |               dziesięć lat temu, rok temu, wczoraj jeszcze, przechodząc
13  I,9 |            gdybym ją był spotkał rok temu.~I jestże tu ład na świecie?...
14  I,10|           odpowiada:~- Wariat.~- Ale temu wariatowi - ja mówię - zetną
15  I,11|           zrobię aż taką przyjemność temu poczciwemu Wokulskiemu.
16  I,12|             szaradę. Jak ja pół roku temu odniosłem moją szaradę do
17  I,12| niegramatycznie!... Jeszcze pół roku temu gadali inaczej. A co teraz
18  I,13|             Ale... Przypatrz się pan temu gniademu...~- Dałbym dziesięć
19  I,13|            wezmą, jeżeli nie strzelę temu błaznowi nad głową albo...
20  I,13|    czarniejszy pesymizm.~"Cztery dni temu o mało nie zabiłem człowieka,
21  I,14|       przeddzień sprzedaży domu; rok temu bliskość podobnego wypadku
22  I,16|        Jeżeli pan nie ma nic przeciw temu - przerwała panna Izabela
23  I,17|       chustki do nosa. Zaprzeczy pan temu... ~Hrabia milczał i dopiero
24  I,17|      rezultacie, nic mam nic przeciw temu - dodała hrabina.-Cokolwiek
25  I,18|              sam Wokulski, który rok temu poleciał do Bułgarii, a
26  I,18|             dawać kosztowne prezenta temu przybłędzie Rossiemu?.:." ~
27  I,18|             rubli, on, który ośm lat temu musiał pożyczać ode mnie
28  I,18|      Łęckiego, że ma przypatrzeć się temu widowisku, i zrywa się z
29  I,19|              jakąż rolę przeznaczasz temu panu? - spytała chłodno. ~-
30 II,1 |              jej przypomniał tydzień temu pochowanego nieboszczyka,
31 II,2 | systematyczności, z jaką oddawał się temu zajęciu, jestem pewny, że
32 II,3 |              rzuca dziesięć franków, temu franka, pije mazagran i
33 II,4 |              nawet nie dziwiliby się temu. ~Przypuśćmy wreszcie, żebym
34 II,5 |             dawniej jak dwa tygodnie temu. Ale cóż robić...nie podobały
35 II,6 |           spróbuje. ~- Felu, powiedz temu człowiekowi, że z nim nie
36 II,7 |              sobie - chcą mnie oddać temu parweniuszowi?... A, zobaczy,
37 II,7 |             moim ręku. Czy można się temu oprzeć, choćby nawet zezwolenie
38 II,8 |            wypuścić... A wszystkiemu temu winien kuzynek Ochocki,
39 II,8 |         panna Izabela: ~- Prawie rok temu byliśmy w tym miejscu na
40 II,8 |            Ja także mniej więcej rok temu mieszkałem z obozem w lesie,
41 II,8 |       namyśle - że jednak należałoby temu zapobiec?... ~- W jaki sposób?... -
42 II,8 |           kilku psów... I trudno się temu dziwić, gdyż one stanowią
43 II,8 |              mam prawo narzekać? Rok temu ledwie śmiałem marzyć o
44 II,9 |              nie miałbym nic przeciw temu, ale Wokulski!... Obaj przecie
45 II,9 |           potrzeby zrobiłem awanturę temu Szprocinie.)~Naturalnie,
46 II,10|     chrześcijański obowiązek i powie temu człowiekowi, jak jestem
47 II,10|              widać było pożegnać ją, temu osłu!). - Pani rzuciła swoje
48 II,11|         tysięcy rubli, choć dwa lata temu miał ze trzydzieści tysięcy
49 II,12|             przypisać swoje triumfy "temu wiekowi", albo Wokulskiemu,
50 II,12|      błazeńskiej rozmowy. Co ona zaś temu winna, że jest piękna jak
51 II,12|            żalu; a wreszcie - cóż on temu winien, że ona jest taka
52 II,13|           krześle.~- Jeszcze miesiąc temu nazywałeś pan Żydów parchami?...~-
53 II,13|       żartujesz ze mnie?... Pół roku temu słyszałem od pana coś zupełnie
54 II,13|        zupełnie innego...~- Pół roku temu - odparł rozdrażniony Szuman -
55 II,13|              ludzie ją skrzywdzili i temu ona nie winna. Ale żeby
56 II,13|          olbrzymich rozmiarach.~"Rok temu miałam toż samo widzenie -
57 II,13|            za głowę.~- I pani wierzy temu?~- Nie, ponieważ zapewnił
58 II,15|             przeznaczyć dużą nagrodę temu z astronomów, który odkryje
59 II,17|              mnie, przysięgał, że on temu nie winien... Nie mogłem
60 II,17|             w końcu i rozum... Hańba temu, kto nie potrafi wydobyć
61 II,17|       miłosierdzia, że zgubiwszy rok temu przemysł krajowy przez sprowadzanie
62 II,17|           oszukując naiwnych, którzy temu wierzą.~- A co im szkodzi
63 II,17|        wszystkim pani... A następnie temu, że nareszcie zdobyłem się
64 II,17|               na którym przeszło rok temu po raz pierwszy rozmawiał
65 II,17|        licznych wielbicieli i dzięki temu wywierają na nas taki wpływ
66 II,17|          Toteż nie dziwiłbym się ani temu, gdybym kiedy narobił hałasu,
67 II,17|            kiedy narobił hałasu, ani temu, gdybym skończył wszelkie
68 II,19|         jeden głos oburzenia przeciw temu... temu... że go nie nazwę
69 II,19|            oburzenia przeciw temu... temu... że go nie nazwę właściwym
70 II,19|            Kamień, cośmy, na nim rok temu wycięli wiersze, rozbity
71 II,19|             pozwolił rozpanoszyć się temu filutowi... He! He! He!"~
72 II,19|              spostrzegł dziesięć lat temu!..."~Przymknął oczy i zdawało