Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |  Lisiecki.~- Neseserki?... Nie. Nasz doktor nie przyjąłby nawet
 2  I,2 |    mówił prędko Mraczewski - to nasz obowiązek. Zdaje mi się,
 3  I,2 |        Niech no pan patrzy, czy nasz stary nie jest podobny z
 4  I,3 |    zabawnym niż od ulicy.~Sklep nasz był kolonialno - galanteryjno -
 5  I,3 |    pamięci przewinęło się przez nasz sklep paru subiektów i kilku
 6  I,3 |      gdyż zostałem subiektem, a nasz pryncypał, stary Jan Mincel,
 7  I,4 |        mnie pytał: "Przechodniu nasz, ach! co się z tobą stało?..."~
 8  I,6 |    kupiec, nabywa nasze weksle, nasz serwis, opętuje mego ojca
 9  I,7 |            Wszakże to pan kupił nasz serwis i srebra? - mówiła
10  I,9 |       osobach, które odwiedzają nasz magazyn.~- Może te osoby
11  I,9 |     Jaki paciorek?~- Trzy Ojcze nasz, trzy Zdrowaś...~- Taki
12  I,9 |    utrzymują, że pan chce zabić nasz przemysł... Czy istotnie
13  I,9 |         o taniość dla nabywców; nasz zaś towar będzie tańszy.~-
14  I,9 |  obchodzą fabrykanci, ale kraj, nasz kraj, biedny kraj...~- Czym
15  I,9 |   dawniej zbliżyli się do nich, nasz nieszczęśliwy kraj wyglądałby
16  I,9 |          pamiętam sezony, kiedy nasz świat zachwycał się nawet
17  I,10|       że w pobliżu znajduje się nasz sztab korpuśny i że zanosi
18  I,10|         lekkimi armatami, potem nasz batalion, a potem cała brygada
19  I,10|    dystans! - odezwał się stary nasz major.~- Jest z piętnaście
20  I,10|           Odezwały się trąbki i nasz batalion rozłamał się na
21  I,10|      tyłu rezerwa, i został sam nasz batalion, schodzący z jednego
22  I,10|        wrzasnął ogromnym głosem nasz major.~- Kompania!... naprzód
23  I,10|       wrzeszczał na całe gardło nasz porucznik, który niedawno
24  I,10|       czwartej po południu pułk nasz ściągnięto; było po bitwie.
25  I,10|     odparł ze śmiechem Franc. - Nasz ojciec przyjechał taczkami
26  I,10|    Ignacego - odparł Franc: - A nasz stryj - ciągnął dalej -
27  I,10|         takim kramie, jakim był nasz poprzedni. Żal mi jednak
28  I,10| dziesiątki przewijają się przez nasz sklep. Niektóre matki, ciotki
29  I,10|       się, Pietrek, panu, bo to nasz największy dobrodziej...
30  I,10|         szkaradniej.~Może gdyby nasz magazyn (z pewnością jest
31  I,10|         tak wielkim, jakim jest nasz, magazynie.~Gdy zaś w dodatku
32  I,11|         o tym, ażeby podźwignąć nasz nieszczęśliwy kraj...~A
33  I,11|         dobroczynne, bo kochany nasz książę mówi cudownie!...
34  I,11|         mieć pewne zyski, gdyby nasz handel...~- Nie znajdował
35  I,11|       istniałyby wówczas, gdyby nasz handel był prowadzony porządnie.~-
36  I,11|        gdzie nareszcie robotnik nasz nie ma możności ukształcić
37  I,11|     jego projektu odniesie...~- Nasz nieszczęśliwy kraj - zakończył
38  I,11|        pana Juliana Ochockiego. Nasz kuzyn... trochę oryginał,
39  I,13|   wyścigów jesteśmy w gorączce. Nasz zakładzik o pięćdziesiąt
40  I,16|     skłonności do wyjazdu... ~- Nasz wyjazd całkowicie zależy
41  I,17|  żabijajcie się, poczekajcie... Nasz stary ma miętkie szercze..."
42  I,18|   szeptać: ~- Bo to, uważa pan, nasz stary podobno kupuje dom
43  I,18|         ogromne zakupy towarów. Nasz stary nie zapłaciłby grosza
44  I,18|      rubli. ~- Stach... to jest nasz pryncypał zarobiłby z dziesięć
45  I,19|     nosić tylko książę, zresztą nasz kuzyn i dawny przyjaciel
46  I,19|        ta wariatka? - Pisze, że nasz dom kupił nie Szlangbaum,
47  I,19| Rozumiem, wielmożny panie!... A nasz pan czeka w pokoju sypialnym -
48  I,19|       tak, w kwietniu nabył pan nasz serwis?... - mówiła ciągle
49 II,6 |      mocne głowy i zimne serca. Nasz przykład zniechęcił ich
50 II,7 |       Przez chwilę myślałam, że nasz dom kupił pan... za drogo... ~-
51 II,9 |     Rzecki, jeżeli sprzedamy im nasz dom za sto tysięcy rubli,
52 II,9 |      obie damy odezwałem się:~- Nasz gospodarz, pan Wokulski,
53 II,9 |       wzrasta niechęć, że sklep nasz będzie sprzedany i że Stach
54 II,10|       zmówić pacierz.~Wokulski, nasz adwokat i ja uplanowaliśmy
55 II,10|      się pan Maleski. - Jest to nasz sublokator i zresztą bardzo
56 II,10|  kobieta kompromituje - szepnął nasz adwokat. Włóczy się po sądach,
57 II,10|    widzę coś podobnego! - rzekł nasz adwokat.~- Taką sprawę? -
58 II,10|   niepotrzebne... Właśnie mówił nasz adwokat, że baronowa może
59 II,10|        szarpała swoją salopę, a nasz adwokat spoglądał na sufit
60 II,10|    miano prowadzić na szafot...~Nasz adwokat tłumił ziewanie.~
61 II,11|          jakby miał zamiar albo nasz sklep kupić (co wydaje mi
62 II,11|             No - mówię - jeżeli nasz sklep kupią Żydzi, to i
63 II,11|         że Żydzi naprawdę sklep nasz kupili i że ja, aby nie
64 II,11|      zaprosił na bal... On, ten nasz kochany, ten nasz podziwiany
65 II,11|       On, ten nasz kochany, ten nasz podziwiany Stach...~- I
66 II,13|    postawisz na jego miejsce?~- Nasz, żydowski...~Rzecki aż podskoczył
67 II,14|    przeczucie, że nieszczęśliwy nasz pan nawróci się...~W parę
68 II,14|        się, kochany Kacprze, że nasz biedny pan sprowadzi się
69 II,16|        moją rozmowę z Szumanem, nasz mizerny kolega odparł:~-
70 II,17|  baronową pod ręce, patrzyli na nasz kamień, ale więcej gadali
71 II,19|         coś podobnego?...~- Ten nasz dawny Stach, pomimo romantyzmu,
72 II,19|       mu przez głowę.~"Dlaczego nasz sklep upadł?... - mówił