Tom,  Rozdzial

 1  I,1 |             Hopfera?...~- Phi!...~- Otóż Wokulski był wtedy u Hopfera
 2  I,1 |            szkołę...~- Cóż robił?~- Otóż, co... Gotował wraz z innymi
 3  I,3 |         jednego dnia szybę w oknie.~Otóż wypadek ten, zamiast całkiem
 4  I,5 |          jakieś parę tysięcy rubli. Otóż te długi... uważasz... te
 5  I,6 |          jej ciotką, z ojcem?..."~I otóż zdaje się jej, że już od
 6  I,6 |             twarzy miała wypieki.~- Otóż w takiej chwili przychodzi
 7  I,7 |         spojrzenia panny Izabeli.~- Otóż nie... - przerwała panna
 8  I,8 |            co utrzymywać koni?...~- Otóż, proszę pana - mówił baron -
 9  I,8 |       nawracaj odparł Mraczewski. - Otóż pan baron i pani baronowa
10  I,9 |          innymi mojego siostrzeńca. Otóż o Wokulskim było jedno zdanie,
11  I,10|           Dziwna była to rodzina!~I otóż znowu zboczyłem od przedmiotu:
12  I,10|               na co to wszystko?...~Otóż kiedym wrócił do sklepu,
13  I,10|           pierwszorzędny magazyn!), otóż gdyby on rozwijał się stopniowo,
14  I,10|       jakiej klęski narobi kupcom.)~Otóż Szlangbaum jest w całym
15  I,10|            Ale czasy zmieniają się.~Otóż bardzo pragnę, ażeby się
16  I,11|           nie ma nieprzyjaciółki. I otóż w niecały tydzień po tej
17  I,11|        spółkę zapewniającą zyski.~- Otóż to!... - wtrącił hrabia
18  I,11|         życzliwy dla Wokulskiego.~- Otóż i dotarliśmy do interesu
19  I,11|            procentów, a może więcej Otóż ten punkt sprawy obchodzi
20  I,11|             pan nauki przyrodnicze. Otóż w którym roku życia osłabnął
21  I,12|             i wyjściem za marszałka Otóż ona nigdy nie znajdzie się
22  I,12|          trzydziestu tysięcy rubli. Otóż do skrzyżowania pomagam
23  I,13|             uda, robicie to samo?.. Otóż nie poprawię się, nie sprzedam
24  I,13|              a pan Łęcki zawołał:~- Otóż i pan Wokulski!...~Wokulski
25  I,13|           obraża?...~- Wcale nie!~- Otóż, że człowiek pańskiego fachu,
26  I,13|        kupić dom państwa Łęckich... Otóż jej małżonek, baron, położył
27  I,13|            nie może mieć miejsca... Otóż... dziś... baron chwilowo
28  I,14|            charakteryzowania ludzi. Otóż każdy z jej dotychczasowych
29  I,18|            doczesne więzienia. ~Ale otóż i sala główna, do której
30 II,1 |             i nawet niebezpiecznym. Otóż w Wokulskim jest podobne
31 II,1 |             tym kierunku tresują. I otóż cywilizacją naprawdę rządzą
32 II,1 |           roku coś w niej pękło. ~- Otóż jaki!... - mówię.~- No,
33 II,2 |       kamienicy? - odparł rządca. - Otóż powiem krótko. Mamy dwa
34 II,2 |      uregulować finanse kamienicy i otóż uregulowałem je tak, że
35 II,3 | północno-zachodniej stronie Paryża. Otóż: owa oś krystalizacji miasta
36 II,4 |            gniewa się na zdrapanie. Otóż, gołąbku, powiem tobie przypowieść.
37 II,4 |            kilkanaście gramów... ~- Otóż widzisz - przerwał Geist. -
38 II,6 |         kochamy - zdaje się nam, że otóż jest coś nowego... Lecz
39 II,6 |          wybić ze złości, naprawdę. Otóż - pan dzisiaj przypomniał
40 II,6 |       uczuciach, tylko o poglądach. Otóż, moim zdaniem, w poglądzie
41 II,6 |        grobie nie zapomniał o pani. Otóż, o ile ja znam ludzką naturę,
42 II,7 |             co jeździł do Paryża... Otóż zapewniam cię, że nie on
43 II,8 |        Kazałam sobie podać konia, i otóż znajduję pana siedzącego
44 II,8 |            pana?... Milczysz pan... Otóż mówmy serio. Była chwila,
45 II,8 |            pańskiego rozczarowania. Otóż gdyby ono kiedy nadeszło,
46 II,9 |            dwa razy ta sama sztuka.~Otóż tedy... Co ja chciałem powiedzieć?...
47 II,9 |            Racja! - zawołał gość. - Otóż mówię krótko. Jest tu jeden
48 II,9 |            które później nastąpiły.~Otóż po wizycie tego adwokata
49 II,10|             że usiadła.~- Wybornie. Otóż spadł tu na mnie jeszcze
50 II,10|            pana? - spytał sędzia.~- Otóż to! - zawołała baronowa. -
51 II,11|             wydaj mnie z sekretu... Otóż pana to nic nie obchodzi,
52 II,11|      spiesznie pani Misiewiczowa.~- Otóż to!... - zawołałem. - Nie
53 II,11|         wszystkiego można dostać.~- Otóż to!... Cała rzecz w tym,
54 II,11|       cygarem jak kocieł asfaltu. - Otóż tedy, pamiętasz pan tych
55 II,11|     szpakowatej głowy.~- Właśnie... Otóż tedy... A najgorszy bestia
56 II,11|       baronowej...~- Właśnie też... Otóż tedy, mości dobrodzieju...
57 II,11|         Maleskiemu nic nie brak!... Otóż tedy, jak panu wiadomo,
58 II,12|        zdanie o Wokulskim i o radę.~Otóż książę, pomimo rozmaitych
59 II,13|     ofiarowali to jego wielbiciele. Otóż wszyscy europejscy recenzenci
60 II,13|               wiem, o co ci chodzi. Otóż oświadczam ci raz na zawsze,
61 II,13|             ale tymczasem tak jest. Otóż jeżeli pierwszy lepszy awanturnik
62 II,15|          przez kilkanaście minut...~Otóż nie będę o niej myślał..."~
63 II,15|           spojrzenie pełne fałszu.~"Otóż nie będę o niej myślał...
64 II,16|           zawsze lubimy się łudzić. Otóż będzie, tym razem niezawodnie.
65 II,16|          przyjęłaby cię? - pytam.~- Otóż nie wiem - westchnął.~Padł
66 II,16|        jedźmy... jedźmy!...~Brr!... Otóż i pojechałem... Kupiłem
67 II,17|         sami do nas przychodzą...~- Otóż to!... - zawołał Wokulski. -
68 II,17|        zbuntowana przez Starskiego, otóż baron zaczyna mięknąć...
69 II,17|      zapytała.~- Wariował za nią!~- Otóż nieprawda, on udawał, że
70 II,17|              zawołała:~- Dobrze!... otóż wytrzymam pański cynizm
71 II,19|               jego przyjaciela...~- Otóż to!... Ale mniejsza; przypuśćmy,