Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |     Mraczewski. Pan powinieneś być hrabią, nie kupcem, i dziwię się,
 2  I,5 |   oświadczył się jej pewien bogaty hrabia francuski, odpowiedziała
 3  I,5 |          dla całej rodziny, no - a hrabia Chambord nazywa go cher
 4  I,9 |          mężczyźni.~- Widzisz pan: hrabia... - zaczął pan Tomasz.~-
 5  I,9 |       sensację.~- Jenerale - mówił hrabia - hrabina zaczyna nam sprowadzać
 6  I,9 |            Mój książę - mówił inny hrabia - skąd wziął się tu ten
 7  I,9 |          do kupców - ciągnął dalej hrabia - ale ten Wokulski, który
 8  I,9 |  przedsiębiorstwa i nie przyjął...~Hrabia uśmiechnął się i rzekł:~-
 9  I,9 |             Stary wariat - szepnął hrabia, pogardliwie spoglądając
10  I,11|          ze ślubów, ja z zaręczyn. Hrabia... bierze pieniądze za ułatwianie
11  I,11|      dziwnego - śmiał się zarażony hrabia. - Malarze nadawali obrazom
12  I,11|          jego i hrabiego; tylko że hrabia zapierał się ich. Czyżby
13  I,11|        dorzucił nieco przygarbiony hrabia.~- Rzutki, ryzykowny, t
14  I,11|          się jakby z piwnicy drugi hrabia, który siedział sztywnie
15  I,11|      towary? - spytał przygarbiony hrabia.~- Stronę fachową kwestii
16  I,11|       marszałek.~- Na co? - spytał hrabia udający autentycznego Anglika.~-
17  I,11|              Otóż to!... - wtrącił hrabia zgarbiony.~- T e k!... -
18  I,11|          takich zyskach.~Zgarbiony hrabia wybuchnął:~- Proszę o głos
19  I,11|           jest ważne!... - wtrącił hrabia zgarbiony.~- T e k... -
20  I,11|            bardzo wiele! - zawołał hrabia zgarbiony.- Raz nauczmy
21  I,11|            ojcem gwinei... - dodał hrabia ucharakteryzowany na Anglika.~-
22  I,11|       takich!... - rzekł zgarbiony hrabia.~- T e k... - dodał Anglik.~-
23  I,11|               zawołał przygarbiony hrabia. - Czy jednak nie można
24  I,11|           Jestem - rzekł zgarbiony hrabia i podał mu rękę.~- T e k -
25  I,11|    tysiącami rubli mówił zgarbiony hrabia. - Na rok przyszły zaś...
26  I,11|       środku gabinetu przygarbiony hrabia zabrał głos.~- A zatem -
27  I,11|            Choćby dlatego - odparł hrabia gorąco - ażeby nie mówiono,
28  I,12|         panie Maruszewicz. I gdyby hrabia nie załagodził afery, pan
29  I,12|      księcia.~Po zwykłym powitaniu hrabia usiadł sztywnie na krześle
30  I,12|        Baron Krzeszowski - ciągnął hrabia - którego klacz nabył pan,
31  I,12|      pierwszeństwo, tek - wycedził hrabia.~- Zdecydował pan kwestię -
32  I,12|           Pojmuję pana - zakończył hrabia. - Szlachcic, choćby się
33  I,13|    sitzbadów.~Gdy wszyscy usiedli, hrabia zabrał głos.~- Proszę panów -
34  I,13|             na nasze żądanie...~Tu hrabia spojrzał na swego towarzysza,
35  I,13|            nasze żądanie - ciągnął hrabia - baron jest gotów... przeprosić
36  I,13|       bardzo prosimy panów - rzekł hrabia.~Rzecki odchrząknął.~- W
37  I,13|             nie wstając z krzesła. Hrabia wziął arkusz papieru i wśród
38  I,13|       jednym słowem - źle słychać. Hrabia Sanocki, pamięta pan, ten
39  I,13|         się jego koń i - przegrał. Hrabia jest bardzo zmartwiony i
40  I,13|         zarobiłeś pan trzysta; ale hrabia od razu zamknął mi usta:~"
41  I,13|               A pan wiesz, co mówi hrabia Liciński, ten niby-Anglik,
42  I,14|          adwokat - bardzo zręczny, hrabia Liciński pozował na Anglika,
43  I,14|         jest - "wcale... wcale..." Hrabia Sanocki zakładał się, że
44  I,14|         rozumny człowiek w kraju - hrabia Liciński głosił, że ten
45  I,14|    czterysta rubli odstępnego i że hrabia Liciński podjął się między
46  I,14|    przeprosin?... Przecież ten sam hrabia Liciński układał się z nim
47  I,14|          teraz gości. Odwiedził go hrabia Sanocki zaklinając, ażeby
48  I,14|            a zajął się spółką. Był hrabia Liciński i opowiadał dziwy
49  I,17|             Właśnie narzekał przed hrabią na opłakany stan zdrowia. ~-
50  I,17|      binoklil...No i wyobraź sobie hrabia: pieniądze rozeszły się,
51  I,17|     rejenta. ~- Tek! - odezwał się hrabia. - Nie sądzę jednak, ażebyś
52  I,17|             Co?.- spytał zdziwiony hrabia spoglądając na bilet.~-
53  I,17|             nie do towarzystwa... ~Hrabia Liciński z pewnym akcentem
54  I,17|         ale nie w towarzystwie... ~Hrabia z fotelu, a Konstanty z
55  I,17|         się Krzeszowskiemu. ~- Sam hrabia osądź - mówił dalej baron. -
56  I,17|          Miał prawo, tek - wtrącił hrabia. ~- Eh! Boże... Wiem, że
57  I,17|             Zaprzeczy pan temu... ~Hrabia milczał i dopiero po chwili
58  I,17|           zupełnie jak dziecko... ~Hrabia spojrzał na niego ciekawie,
59  I,17|        tego Maruszewicza? - spytał hrabia. ~- Ale bo to poczciwy chłopak...
60  I,17|                  mruknął zamyślony hrabia. Posiedział jeszcze kilka
61  I,17|     pożegnał barona. ~Idąc do domu hrabia Liciński kilka razy powracał
62  I,17|    zbogacony parweniusz! - mruknął hrabia. - Przedwcześnie zachwycaliśmy
63  I,17| Szczególniej ostrożnym okazuje się hrabia Liciński. Nie rozumiem,
64  I,18|          jegomość jest co najmniej hrabią i właścicielem wielkich
65  I,18|         tego ja jezdem... Desz pan hrabia dwadzieścia rubli na koszta
66  I,18|         szubrawczyna!... Niech pan hrabia nie zważa na niego I mówi
67  I,19|            trzydziestu tysięcy pan hrabia może mieć trzy tysiące,
68  I,19|      Dawida Szpigelmana, a jak pan hrabia resztę odda na procent,
69 II,2 |      niezręcznie, a pan Wirski jak hrabia, i mówiła dalej, pokazując
70 II,12|           nią: ja, książę Kiełbik, hrabia Śledziński... Coś przechodzącego