Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |        jakim ja szczęśliwy, że cię widzę, i jeszcze w tym pokoju.
 2  I,6 |         pięć tysięcy... Innego nie widzę.~- Jak ona nas traktuje...
 3  I,6 |             może od dziesięciu dni widzę, że ojciec miewa po kilkanaście
 4  I,6 |          ma pieniądze?~- Nie wiem. Widzę, że ma, i słyszę, że zawsze
 5  I,8 |     ledwiem zbliżył się do źródła, widzę, że nie tylko ono znikło,
 6  I,9 |         się społeczność - myślał - widzę, że sfera mojej filantropii
 7  I,9 |        naszych fabryk?~- Ach, nie. Widzę tylko nieznaczne zmniejszenie
 8  I,10|         pary buchającej z garnka i widzę ciebie, Katz, jak dla nietracenia
 9  I,10|               Bo on mnie niepokoi. Widzę, że od roku rzuca się na
10  I,10|          jego charakterze...~- Nie widzę zmiany - odparł Szuman. -
11  I,10|            wszystkim - wtrąciłem - widzę w jego postępowaniu wiele
12  I,13|        sprzedać stajnię. Tymczasem widzę, że człowiek, który wczoraj
13  I,13|         panem drugiej awantury, bo widzę, że masz szczęście... Więc
14  I,13|            rzekł słodkim głosem. - Widzę, że z panem muszę grać w
15  I,16|            to wprost niesmaczne. ~"Widzę, że odkocham się tu przed
16  I,17|        Mniejsza o to. Dziś dopiero widzę, że trzeba być litościwym. ~-
17  I,17|       zrobi się, co się da!." No i widzę, pan Oberman dobił dziś
18  I,18|           Ir przez sen. ~- No, już widzę, że jestem zupełnie pijany -
19  I,19|            same tylko jutro, a nie widzę ani procentu, ani kapitału. ~
20  I,19|          go poznała trochę lepiej, widzę, że nie należy do tej kategorii
21  I,19|              mówił, lekko łkając - widzę, że najlepsze stosunki...
22 II,1 |       lochu był w tej samej izbie) widzę, że z piwnicy wydobywa się
23 II,2 |            góry nogami przewrócił. Widzę też kufer, pustą walizkę
24 II,2 |            i rzekłem do rządcy: ~- Widzę, macie tu kolorowe szyby,
25 II,4 |            się. Innego sposobu nie widzę - odparł Geist. ~- I kiedy
26 II,4 |             jakże tam?... ~- Kiedy widzę okazy, wierzę - odparł Wokulski -
27 II,5 |      zajęta strojami. Dopiero dziś widzę, jakie to skarby uczuć...
28 II,5 |          śni mi się, kiedy jej nie widzę - jestem, panie, formalnie
29 II,5 |            koniczynę... ~- Wsi nie widzę - wtrącił Wokulski. ~- Bo
30 II,6 |     spojrzy... ~- Zdaje mi się, że widzę coś pąsowego odparł Wokulski. ~-
31 II,6 |        inny od innych, a tymczasem widzę, że pan jesteś najzwyklejszy
32 II,8 |           jest piękny, kiedy w nim widzę ludzi. W tej chwili na przykład
33 II,8 |           widzi to wszystko?... ~- Widzę, o ile mi pani pokazuje -
34 II,8 |     uwierzę we wszystko, bo dokoła widzę tylko pańskich sprzymierzeńców. ~-
35 II,8 |            procentu. Tymczasem cóż widzę?... Marzyciela, średniowiecznego
36 II,9 |             które do mnie napisał, widzę, że musiało mu się dziać
37 II,9 |           baronowej Krzeszowskiej. Widzę - magnat całą gębą! Na brzuchu,
38 II,9 |            no, uspokój się, bo już widzę jej adwokata - rzekł Stach.~
39 II,10|      przecież takiego jak Wokulski widzę pierwszy raz. On między
40 II,10|      niewątpliwie przykre, ale nie widzę powodu do desperacji. Za
41 II,10|          kopią doły...~Ze smutkiem widzę, że od pewnego czasu między
42 II,10|          do dołów hakami...~Uuu... widzę, że mi się rozhulała starowina,
43 II,10|          wesołości.~- Pierwszy raz widzę coś podobnego! - rzekł nasz
44 II,10|           zabrałam lalkę, którą tu widzę na stole, i podałam skargę.~-
45 II,10|        przychodzi mi... To jest... widzę przed sobą triumfującą złość
46 II,11|           zdaje sprawy. Ale ja już widzę... Jasno widzę, jak rzeczy
47 II,11|          Ale ja już widzę... Jasno widzę, jak rzeczy pójdą, i głowę
48 II,11|   Przechodząc przez pokój sypialni widzę na krześle frak, kamizelkę...
49 II,11|          tu w ciągu roku..."~W tym widzę karę boską - zakończył Wirski
50 II,12|   pojmujesz, że można wahać się.~- Widzę, że zaczynasz znać się na
51 II,13|          zażądałem cyfr. No, i jak widzę, zrobimy interes.~Rzecki
52 II,13|            o tym myślałem, a teraz widzę, że nie warto dłużej odkładać.~
53 II,13| nierozważne słowo... Teraz dopiero widzę, czego się dopuściłem, mówiąc
54 II,14|   Chciałbym złożyć rzeczy, ale nie widzę ani gabinetu pana, ani pokoju
55 II,14|      Stacha i rzekł na odchodne:~- Widzę, że jesteś diabelnie zajęty,
56 II,16|          to nie ma sposobu, ale ja widzę, że jest, i jeszcze bardzo
57 II,16|       potrafi zadzierać nosa. Już, widzę, zapoznał się przez Maruszewicza
58 II,17|            bardzo serdecznie.~"On, widzę, ma zamiar wszystko odziedziczyć
59 II,17|          tam? - spytał. - Czytamy, widzę... powieści, dobrze... podróże,
60 II,17|           obejść się bez Żyda...~- Widzę, że nie lubisz Szlangbaunla?~-
61 II,17|             Ale mniejsza... Z tego widzę, że Szuman należy do jednej
62 II,17|      oświadcz się z miejsca... Już widzę, spółka będzie uratowana,
63 II,17|           stan - myślał - ale dziś widzę, że nie miałem o nim pojęcia..."~
64 II,17|          na ostatnich nogach, ale, widzę, łgali. Zmizerniał pan,
65 II,17|       Przebaczyć?...~- Jesteś pan, widzę, jeszcze bardzo... osłabiony -
66 II,17|               zawołał Szuman - już widzę obok ciebie długie ucho
67 II,19|         się po pokoju - i miejsce, widzę, zaciszne. Ehe, he!... my
68 II,19|           Jak to: nie?... Przecież widzę...~- Mniejsza!. - odparł
69 II,19|            tylko tak jest. Z czego widzę, że kochany Stasieczek,