Tom,  Rozdzial

1001 II,1 |                     Mały Napoleonek niby to siedzi w Anglii; ale przecież
1002 II,1 |                  przed samym wyjazdem, i to kupno kamienicy.~Panna Łęcka
1003 II,1 |                   wrzasnął i uciekł. (Co to za zuchwały gałgan, a co
1004 II,1 |                  Coś mnie tknęło. ~- Cóż to znaczy? - pytam. ~- Jadę
1005 II,1 |              sądził, ażeby człowiek niby to zdrów, a w każdym razie
1006 II,1 |                spytałem czując, że nie o to pytam, co bym chciał wiedzieć. ~-
1007 II,1 |                od czasu - odparł - kiedy to dentysta źle wyrwał mi ząb,
1008 II,1 |                       Dziwnie mi wygląda to twoje wybieranie się w drogę -
1009 II,1 |               odparł: ~- Pamiętam (dawne to dzieje!), siedziałem w jednej
1010 II,1 |                nich skorzystał... ~- Cóż to znaczy?.. - spytałem. ~-
1011 II,1 |                 znaczy?.. - spytałem. ~- To znaczy, mój stary, że ponieważ
1012 II,1 |               potrzeby ich robić. ~- Jak to - zawołałem - w taki sposób
1013 II,1 |                podnosząc się z kanapy. - To może dobre, ale dla pensjonarek...
1014 II,1 |                  ja wszystko wiem. Nawet to, że tym samym pociągiem
1015 II,1 |              Stach wstrząsnął się. ~- Co to za człowiek? - rzekł do
1016 II,1 |                usta i odparłem:~- Zrobić to odkrycie było łatwo, nawet
1017 II,1 |           nerwową chorobę!... Wasza niby to miłość rycersko - kościelno -
1018 II,1 |                nawet egzystencyj... Znam to dobrze - mówił dalej, zadyszany
1019 II,1 |                 wspomniałem onegdaj i że to, co on mi odpowiedział,
1020 II,1 |              wielbicielem panny Łęckiej. To był działacz społeczny,
1021 II,1 |             przecież nie młynek do kawy, to wielka machina; ale gdy
1022 II,1 |                 żądam informacji.) ~- Na to złożyło się i usposobienie
1023 II,1 |               wypełniają klasy niższe, i to jest powodem wielkiej śmiertelności
1024 II,1 |             gwałcą klasy inteligentne, i to stanowi jedną z przyczyn
1025 II,1 |            względem duchowym jest muchą, to kobieta jest jeszcze gorszą
1026 II,1 |                  domów staromiejskich (i to jeszcze w "Tygodniku Ilustrowanym",
1027 II,1 |                rozmowie z Szumanem. ~Ale to fraszka, bo i polityk może
1028 II,1 |                na prawo i na lewo i mimo to trząsł Europą. Napoleon
1029 II,1 |             Czasem zdaje mi się, że jest to człowiek skrzywdzony przez
1030 II,1 |                    Gdyby raz przestano w to wierzyć, Bóg wie, jakie
1031 II,1 |                  starość, a wszystko nie to, o czym chcę powiedzieć.) ~
1032 II,1 |                    Przetarłem oczy. Ależ to żywy Machalski, kiper od
1033 II,1 |                do Lesisza, do piwnicy... To, panie, piwnice!... żyć,
1034 II,1 |         Przedmieście, jednakże co sklep, to nie piwnica. Zdziwaczał
1035 II,1 |                  wczoraj. ~Pamiętam (był to rok 1857, może 58 ), zaszedłem
1036 II,1 |           ostrzyżonym łbem i miną zbója. To był Stach Wokulski i jego
1037 II,1 |                  do owego młodzika:~- Co to wydawać pieniądze na książki?...
1038 II,1 |         podtrzymywać na schodach. ~- Cóż to za odmieńcy? - pytam Machalskiego,
1039 II,1 |             wygląda, jakby drzemał, a za to uczy się po nocach i kupuje
1040 II,1 |            subiekci i goście. ~- A co na to Hopfer? ~- Nic - ciągnął
1041 II,1 |                 powtórzył pan Leon. ~Już to Stach w przyjmowaniu teorii
1042 II,1 |                chwilami zdaje mi się, że to był sen. Co prawda, nigdy
1043 II,1 |          pożegnanie ze sklepem; pamiętam to, bo sam po niego przyszedłem.
1044 II,1 |                 szedł ku drzwiom. ~- Cóż to, nie żegnasz się z gośćmi,
1045 II,1 |             wówczas przyszło na myśl, że to wydobywanie się z piwnicy
1046 II,1 |               wiatraczkiem...No i latało to pod sufitem, dopóki nie
1047 II,1 |                wypalił oka. Lecz co jego to obchodziło, skoro bodaj
1048 II,1 |               kilka razy na tydzień. ~"A to proszę włóczki, a to proszę
1049 II,1 |                   A to proszę włóczki, a to proszę jedwabiu, a to igieł
1050 II,1 |                  a to proszę jedwabiu, a to igieł za dziesięć groszy.."
1051 II,1 |           rozmawiała ze mną. ~- Dlaczego to panowie nigdy nie przychodzą
1052 II,1 |           wyrazach wstrząsnął się. ~- Po to masz chodzić, że Kasia jest
1053 II,1 |               mnie z pretensjami: ~- Cóż to za lokatora ma pan Ignacy,
1054 II,1 |             którym panny szaleją?... Cóż to za jakiś Wokulski?... Jasiu -
1055 II,1 |              Mincel - ale już co swatać, to nie będę. Jestem uczciwy
1056 II,1 |                go w spoconą twarz, jakby to był jeszcze miodowy miesiąc,
1057 II,1 |                   ale pamiętaj, że ja za to płacić nie będę. ~Od tej
1058 II,1 |                  panna Katarzyna smaczny to kąsek - mówiła gospodyni. -
1059 II,1 |                jedną łopatkę wyższą (ale to dodaje wdzięku). Nosek wprawdzie
1060 II,1 |                  trochę za duże, ale cóż to za dobra dziewczyna!...
1061 II,1 |          przyjęła nas w szlafroczku (był to bardzo ładny szlafroczek,
1062 II,1 |                  dalibóg, o czym gadali. To przecie jest pewne, że Stach
1063 II,1 |             ogromnymi kielichami wina (i to wcale dobrego), a mnie wziął
1064 II,1 |            idącej pod nim ulicy, i że na to wszyscy umilkli jak jeden
1065 II,1 |                 w domu, nawet na nocleg; to znowu wpadał z wieczora
1066 II,1 |                 niespodzianki, lecz mimo to wszyscy mieliśmy doskonały
1067 II,1 |                   pysk jak u Longina, co to Chrystusowi Panu bok przebił,
1068 II,1 |                 małżeństwie jest źródłem to okropne piwo... Przez osiem
1069 II,1 |                 nie miała męża... Ale co to był za człowiek, panie Rzecki!...
1070 II,1 |             przyjmie - odezwałem się. Na to pani Małgorzata znowu w
1071 II,1 |                mówili znajomi - ten niby to Brutus... Uczył się, awanturował
1072 II,1 |           półsłówek domyśliliśmy się, że to ona sama narobiła tego rwetesu
1073 II,1 |          Stasiulku! znowu się zamyślasz, to bardzo źle... A tam panowie
1074 II,1 |                 wyobrazić sobie, że jest to ten sam Wokulski, który
1075 II,1 |                 miał na myśli kobietę... To są ujeżdżacze i pogromcy
1076 II,1 |               masz rację... Zobaczę, jak to dziś wygląda... ~Poszedł
1077 II,1 |                 jest pewny. A nuż?... O, to śmiałbym się z doktora Szumana,
1078 II,2 |                  z Paryża (prosił mnie o to samo przed wyjazdem), ażebym
1079 II,2 |                 jak dwugarbne wielbłądy. To dodało mi otuchy. ~Wołam
1080 II,2 |               ręką kapelusza. ~- A czego to?... - odwarknęła baba. ~-
1081 II,2 |             kozie - mówi baba. ~- Za cóż to? ~- O ... ciekawy pan!... -
1082 II,2 |                pan!... - wrzasnęła. - Za to, że mu gospodarz pensji
1083 II,2 |            krzesło. - Mój mąż służy niby to bogatym panom, a gdyby nie
1084 II,2 |                  przerwałem mu. - Stach, to jest pan Wokulski, zapewne
1085 II,2 |          niektórym lokatorom... Stach... to jest pan Wokulski...prosił
1086 II,2 |              Powiedz pan - rzekłem - jak to was przyjmowali Włosi w
1087 II,2 |             zachodzące słońce... Pan zna to uczucie, kiedy człowiek
1088 II,2 |                  ubogi eks-obywatel - że to są najpiękniejsze chwile
1089 II,2 |              jest sto słońc... ~- Ciężka to jazda - wtrąciłem. - Piechota
1090 II,2 |             nasza wigilia przed Magentą! To mówił eks-obywatel, a z
1091 II,2 |           drugiej... cukier!... ~- Czego to? - zapytał młody człowiek
1092 II,2 |                uśmiechem rządca. - O cóż to? ~- Że panowie chodzą nago
1093 II,2 |               chodzi bez majtek, lecz za to w koszuli. Panna Leokadia
1094 II,2 |                 okna - odparł rządca. ~- To stary zasłania, nie ona -
1095 II,2 |              drzeć się na całe podwórko, to znowu Maleski i Patkiewicz
1096 II,2 |                jak im się podoba. Mówiąc to młody człowiek spacerował
1097 II,2 |        Patkiewiczem, albo z Maleskim?... To przecie tak łatwo pamiętać:
1098 II,2 |                 piętra. - Ja sam zająłem to mieszkanie i będę w nim
1099 II,2 |                 mu płacił za mieszkanie, to niechaj samo płaci mi tyle
1100 II,2 |                  dniem i nocą, miał niby to dobre zarobki oszczędził...
1101 II,2 |              Panie - zawołał rządca - on to nic. On mówi, że nie zapłaci,
1102 II,2 |                 mówią i także nie płacą. To są, panie Rzecki, nadzwyczajni
1103 II,2 |                musi się znarowić. Pomimo to mamy kilku bardzo punktualnych,
1104 II,2 |                swój majątek... A niemały to majątek, choć pan baron
1105 II,2 |                  i ordynaryjną... ~- Cóż to za kobieta, panie Wirski? -
1106 II,2 |              panie Wirski? - spytałem. - To niezwykła kobieta, panie... ~-
1107 II,2 |                biały czepeczek. ~- A kto to? - spytała dziewczyna. ~-
1108 II,2 |            ciemnopopielatymi pokrowcami, to samo fortepian, to samo
1109 II,2 |           pokrowcami, to samo fortepian, to samo pająk zawieszony u
1110 II,2 |                żądacie rozwodu... ~"Więc to Maruszewicz - pomyślałem. -
1111 II,2 |               odparł rządca. ~- A, a!... To dobrze... - mówiła baronowa,
1112 II,2 |              mnie rzekła: ~- A, a, a!... To pan jest plenipotentem,
1113 II,2 |                  utopić we łzach. Oj! co to za setna kobietka... Aż
1114 II,2 |            wygnajcie tych nihilistów, bo to źródło zepsucia i niebezpieczeństwa
1115 II,2 |         jakkolwiek są oni źli i zepsuci, to przecież gorszą od nich
1116 II,2 |               się, co robisz?... Wszakże to kobieta, której mąż oskarżony
1117 II,2 |                Mój mąż (jestem pewna, że to on) przysyła jej ze wsi
1118 II,2 |                kobieta - odparł. - Młode to, piękne i pracuje na cały
1119 II,2 |                   odpowiedział rządca. - To, panie, jakbyśmy z ołtarza
1120 II,2 |               wiem nawet za co. Chyba za to, że jest piękna i ma córeczkę
1121 II,2 |            Wokulski... Mój Boże! jaka by to była piękna para; ale i
1122 II,2 |                  ona ma męża. Chociaż są to sprawy, do których najmniej
1123 II,2 |               pozazdrościć atleta. ~- O, to pan rządca!... - zawołała. -
1124 II,2 |          przysłał dziś bukiet. Mówią, że to ten Marusiewicz z przeciwka... ~-
1125 II,2 |                  Niech mu się co podoba, to zara będzie lazł jak ćma
1126 II,2 |               tym panem? ~- Z tym panem. To plenipotent gospodarza. ~-
1127 II,2 |               koszule i pończoszki. (Jak to zaraz znać, że w mieszkaniu
1128 II,2 |                niewidzialna dama. - Może to Ludwiczek, bo akurat śnił
1129 II,2 |          koleżeństwem. Wirski spostrzegł to i dodał z uśmiechem: ~-
1130 II,2 |         października. Właśnie Stach... - to jest pan Wokulski, pisze
1131 II,2 |               pan Wokulski, pisze mi, że to istny rozbój brać trzysta
1132 II,2 |              paczką kajetów w ręce. Było to dziecko z twarzą rumianą
1133 II,2 |               niezadowolonym tonem: ~- I to nazywa się lekcja, Boże
1134 II,2 |                  nią wracał od ślubu. Co to za kobieta!... co za rysy...
1135 II,2 |          zostawia nam ten lokal!... Jest to chyba jedyny wypadek, ażeby
1136 II,2 |                  jego uprzejmości?... ~- To nie uprzejmość, pani, to
1137 II,2 |                 To nie uprzejmość, pani, to uczciwość szlachetnego człowieka! -
1138 II,2 |                    Porządek w mieszkaniu to pierwsza zasada, której
1139 II,2 |                   o każdej godzinie, ale to na nic... Albo umarł, albo
1140 II,2 |              jeżeli mamy mówić szczerze, to mnie nie tyle chodzi...
1141 II,2 |                  mnie nie tyle chodzi... To jest... nie wierzę, ażeby
1142 II,2 |                 czujesz swego położenia, to już ja je rozumiem. Nie
1143 II,2 |                Że był niewinny, wiem, na to gotowa byłam przysiąc. Ale
1144 II,2 |           staruszka wskazując na mnie. - To musi być uczciwy człowiek... ~
1145 II,2 |             rozwiązać ręce kobiecie, a i to coś znaczy. ~Po opuszczeniu
1146 II,2 |              bardzo z siebie zadowoleni. To jakiś dobry człeczyna. Ale
1147 II,3 |            Jakieś ogromne miasto... Ach! to chyba Berlin... Znowu jazda...
1148 II,3 |                  Potem noc i sen... Nie, to nie sen, to tylko apatia. ~
1149 II,3 |                  sen... Nie, to nie sen, to tylko apatia. ~Zjawia się
1150 II,3 |                  było z dziesięcioro. Są to ludzie widocznie dobrze
1151 II,3 |                 dobrze wychowani; pomimo to śmieją się, kilka razy zmieniają
1152 II,3 |                  nie troszcząc się ani o to, ile dał, ani o to, czy
1153 II,3 |                 ani o to, ile dał, ani o to, czy depesza dojdzie. Na
1154 II,3 |                Ma oczy zamknięte, pomimo to myśli, że śpi i że ten dziwny
1155 II,3 |                lat o nim tylko marzyłem. To przejdzie... Wszystko przejdzie!..."~
1156 II,3 |                   Patrzaj - mówi Suzin - to ulica Lafayette, a ot bulwar
1157 II,3 |              albo i więcej tysięcy rubli to nie nic... Ot, widzisz,
1158 II,3 |            odezwał się Wokulski - za cóż to ja mam dostać pięćdziesiąt
1159 II,3 |              wybucha śmiechem. ~- Ot, za to samo, że się pytasz!...
1160 II,3 |                   Ach, ty gołąbku!... ~- To nie jest odpowiedź. ~- Zaraz
1161 II,3 |                mówi Suzin. - Najpierw za to, żeś ty mnie jeszcze w Irkucku
1162 II,3 |                 dobro daję dobro... ~- I to nie odpowiedź - wtrącił
1163 II,3 |                miej ty nawet pamięci. Ty to potrafisz, Stanisławie Piotrowiczu,
1164 II,3 |                sprawa skończona. A na co to, dla kogo i przeciw komu -
1165 II,3 |                 Teraz pójdę spać. ~- No, to i dobrze. Chodźże do twego
1166 II,3 |                na nim... siebie!... Było to jedno z najsilniejszych
1167 II,3 |                Idzie szybko, lecz pomimo to widzi, że wszystko go wyprzedza:
1168 II,3 |                  piesi. Oczywiście, jest to jakiś olbrzymi wyścig; więc
1169 II,3 |            dzieckiem z owej epoki, kiedy to jego ojciec naradzał się
1170 II,3 |                 pięciopiętrowymi!... cóż to za miła niespodzianka... ~
1171 II,3 |                Niepodobieństwo!..."~Mimo to czuje, że siły go opuszczają.
1172 II,3 |                jeżeli nie w kawiarniach, to za pomocą ganków" - myśli
1173 II,3 |               myśli, że ostatecznie jest to nic wielkiego, a nareszcie
1174 II,3 |           francuski aniżeli w Warszawie, to jednak akcent tutejszy jest
1175 II,3 |              kroplą paryskiego oceanu. ~"To i lepiej!" - mruczy. ~Do
1176 II,3 |                  teatru "Gymnase". ~"Cóż to znowu?..." - myśli spostrzegłszy
1177 II,3 |              jakie znał dotychczas. Jest to olbrzymi prostokąt z kamienia,
1178 II,3 |            zarostu.~- I piliście trochę, to zaraz widać - wtrąca dorożkarz. -
1179 II,3 |              czeka w czytelni, a ma niby to przyjść dopiero o trzeciej...
1180 II,3 |                  trzeciej... Przysięgnę, to Niemka... Jestem przecie
1181 II,3 |                  Po większej części były to reklamy kupców, fryzjerów,
1182 II,3 |                na schadzkę w czytelni. ~"To jeszcze pół godziny..." ~
1183 II,3 |               ukazał się drugi gość. Był to człowiek pulchny i rumiany
1184 II,3 |                  spytał Wokulski. ~- Jak to, nie odgadł pan przeczytawszy
1185 II,3 |               takim razie przepraszam... To może być pod innym numerem... -
1186 II,3 |                  głosem: ~- Pewnie dziwi to pana, ale... rzecz jest
1187 II,3 |          Wokulski: ~- Nie ufa mi pan?... To całkiem naturalne... Ale
1188 II,3 |                zupełnie kim innym. Ale o to mniejsza. Chwilowo znalazłam
1189 II,3 |                  się równi sobie. ~Mówił to nieco ironicznym tonem i
1190 II,3 |              Powiedz mi pan - rzekł - co to są za ludzie? ~- Ci, którzy
1191 II,3 |                się da, więcej niż warto, to już cecha Francuzów: ~-
1192 II,3 |                 i stopni najwyższych. ~- To jest plac Zgody, to obelisk
1193 II,3 |                      To jest plac Zgody, to obelisk z Luxor (oryginalny,
1194 II,3 |             powoli opadła na dół. ~"Ach, to tu jest balon Giffarda? -
1195 II,3 |                  oczyma ukazywały mu się to ulice gładkie jak posadzka,
1196 II,3 |              ulice gładkie jak posadzka, to drzewa otoczone żelaznymi
1197 II,3 |            otoczone żelaznymi koszykami, to gmachy budowane z ciosowego
1198 II,3 |           budowane z ciosowego kamienia, to znowu ciżba ludzi i powozów
1199 II,3 |                 Potem marzyło mu się, że to morze domów i las posągów,
1200 II,3 |             Paryż pod warunkiem, żeby go to zajęło i rozgrzało, nie
1201 II,3 |                  pił i myślał; ~"Starski to jest ten drugi kochanek,
1202 II,3 |                    Głupi człowieku, ależ to jest Mesalina, jeżeli nie
1203 II,3 |             Mesalina, jeżeli nie ciałem, to duchem... I ja, ja mam szaleć
1204 II,3 |              Przecież chyba zasługuję na to - myślał - ażebym był pierwszymi
1205 II,3 |         przedstawiał się jednakowo: było to morze domów, przecięte tysiącem
1206 II,3 |              jakąś logiczną całość, jest to wprost niepodobne."~Powoli
1207 II,3 |           logiczną. ~Uderzyło go naprzód to, że Paryż jest podobny do
1208 II,3 |                planie Paryża, spostrzegł to, czego nie dojrzeli rodowici
1209 II,3 |                  i stylu. ~Paryż posiada to, co można by nazwać kręgosłupem,
1210 II,3 |           sąsiedztwie Pól Elizejskich po to, ażeby..jego córki mogły
1211 II,3 |             mogłoby go uleczyć z apatii, to chyba tego rodzaju badania. ~"
1212 II,3 |                 przyszło mu na myśl: czy to on raczej nie jest głupi?... ~"
1213 II,3 |                  wyobrażał sobie, jak by to było, gdyby zamiast w Warszawie
1214 II,3 |              robić?... - myślał. - Jużci to, co robią inni."~A cóż oni
1215 II,3 |                  wytwarza, dba naprzód o to, ażeby dzieło jego odpowiadało
1216 II,3 |              znajdował porządek i prawo. To znowu, dla odmiany, pił
1217 II,3 |                  połowy moich sił i mimo to zostawiają po sobie machiny,
1218 II,3 |               przyszło mu na myśl: na co to, on strwonił siły i życie?... ~
1219 II,3 |                   Sądząc jej czyny, jest to panna na wydaniu, która
1220 II,3 |                 patrząc w jej oczy, jest to anielska dusza, której konwenanse
1221 II,3 |                 A że ciepło jest siłą, i to potężną, jeżeli nie jedyną
1222 II,3 |                  w bezmyślnej rozpuście, to zaraz wyjaśni się, dlaczego
1223 II,3 |                  jeżeli nie w szczęściu, to przynajmniej bez boleści..."~
1224 II,4 |                  krzesłem. ~- Niech pana to nie dziwi - mówił gość. -
1225 II,4 |               rzekł Geist. - Pan wie, co to jest chemia organiczna?... ~-
1226 II,4 |            chemia organiczna?... ~- Jest to chemia związków węgla... ~-
1227 II,4 |              własnościami... ~- Cóż mnie to obchodzi - rzekł głucho
1228 II,4 |             skakaniu z balonu... Ledwiem to zobaczył, zaraz pomyślałem: "
1229 II,4 |             zobaczył, zaraz pomyślałem: "To mój człowiek!..." Ale znikłeś
1230 II,4 |         wszystkim nie jestem Siuzę... ~- To mi wszystko jedno, gdyż
1231 II,4 |       wynalazkach, że z góry odpowiem na to, o czym chcesz się poinformować.
1232 II,4 |          Bismarcka i konstytucji, ale za to pod grozą odszczepieństwa
1233 II,4 |                 Wokulski już spokojny.~- To proste - odparł Geist. ~-
1234 II,4 |                 Wokulskiego - co?.~- Cóż to za człowiek? - spytał niedbale
1235 II,4 |           naprzód dolną wargę. ~- Wariat to on jest - odparł - ale jeszcze
1236 II,4 |           poszedł do swego numeru. ~"Cóż to za dziwne miasto - myślał -
1237 II,4 |              Wokulski wstrząsnął się. ~- To było chwilowe - rzekł. -
1238 II,4 |                kobieta! - rzekł Geist. - To źle. O niej nigdy nie można
1239 II,4 |               Aha! dopiero zdaje ci się. To źle. Na wszelki wypadek
1240 II,4 |                   Zobacz - rzekł - za co to ludzi nazywają szaleńcami!... ~
1241 II,4 |              siebie i trwożnie spoglądał to na pokój, to na Wokulskiego. ~-
1242 II,4 |          trwożnie spoglądał to na pokój, to na Wokulskiego. ~- Głupstwa
1243 II,4 |                najpodlejszej zdrady, a i to nie zawsze... ~Wokulski
1244 II,4 |                 do stołu... Spojrzyj, co to jest? ~Pokazał mu metalową
1245 II,4 |               barwy. ~- Zdaje mi się, że to jest metal drukarski. ~-
1246 II,4 |                 się, tak była ciężka. ~- To jest platyna - rzekł. ~-
1247 II,4 |              zdziwienie jego wzrosło. ~- To jest chyba ze dwa razy cięższe
1248 II,4 |             przyjaciół akademików nazwał to "komprymowaną platyną"...
1249 II,4 |                  tak zwana ludzkość... A to znasz? - dodał. ~- No, to
1250 II,4 |                to znasz? - dodał. ~- No, to jest sztabka szklana - odparł
1251 II,4 |               się strugać... Prawda, jak to szkło dobrze udaje metal?...
1252 II,4 |                widziano na świecie. ~- A to?... - spytał Geist pokazując
1253 II,4 |                  inny kawałek metalu. ~- To chyba stal... ~- Nie sód
1254 II,4 |              Geist. ~- Czy pokazywał pan to chemikom? ~- Pokazywałem. ~-
1255 II,4 |                głowami i powiedzieli, że to blaga i kuglarstwo, którym
1256 II,4 |            zajmować się nie może. ~- Jak to, więc nawet nie robili prób? -
1257 II,4 |             postępowania i znaleziono by to, czego bym im dać nie chciał... ~-
1258 II,4 |                 Ale czterech ludzi zrobi to samo w ciągu pięciu do sześciu
1259 II,4 |                  którymi zniknął chemik, to na stół, gdzie przed chwilą
1260 II,4 |                 nadnaturalne przedmioty, to znowu dotykał swoich rąk
1261 II,4 |         rozkładał ręce i mruczał: ~"Nie, to niepodobna!..."~Brzemię
1262 II,4 |              powiedzieć, dobry Boże, nad to, że profesor Palmieri jeszcze
1263 II,4 |             prelekcję o magnetyzmie. Był to mężczyzna średnich lat,
1264 II,4 |               mizernych i apatycznych. ~-To są media - szepnął Jumart. -
1265 II,4 |             Palmieri do medium - wszakże to asafetyda... ~I medium natychmiast
1266 II,4 |               ciężarem. ~Wokulski widząc to sam spotniał. ~"Już rozumiem -
1267 II,4 |                  w swoje medium, że jest to młoda i piękna kobieta,
1268 II,4 |                 węgli, jak ja w n i e j, to cóż mi jeszcze pozostaje?... "
1269 II,4 |           chustką? - spytał Wokulski. ~- To jest niemożliwe, pana niepodobna
1270 II,4 |                 chustka waży sto funtów, to znowu obudziwszy się nie
1271 II,4 |           Zresztą i ja pana uśpię ale na to trzeba kilkumiesięcznej
1272 II,4 |                kilkumiesięcznej pracy... To będzie kosztowało dwa tysiące
1273 II,4 |                  pierścieniami rzekł: ~- To nie szczęście, Stanisławie
1274 II,4 |                 Stanisławie Piotrowiczu, to miliony. Nożykiem tniesz
1275 II,4 |                jesteś bankrut. ~- I ty w to wierzysz? - spytał Wokulski. ~-
1276 II,4 |               Pół miliona rubli kapitału to przecie nie plewy; z takiego
1277 II,4 |            szczęśliwemu wielbicielowi za to; że mnie wyleczył!..." ~
1278 II,4 |                 Wokulski. - Już wiem!... To ta piękna pani z córeczką,
1279 II,4 |                  zbieg wypadków: może po to kupiłem dom Łęckich, ażeby
1280 II,4 |        zaginionym dokładną wiadomość. ~- To jest możliwe - odparła wielka
1281 II,4 |                 stałem się igraszką? Cóż to za okrutna dola nie być
1282 II,4 |                  blada, ale niezmienna - to był Geist i jego metale;
1283 II,4 |                   która obiecywała chyba to, że spali go na popiół. ~"
1284 II,4 |                  na popiół. ~"A jeżeli i to, i tamto jest złudzeniem,
1285 II,4 |              można zamagnetyzować? ~- Co to jest nie można! - oburzył
1286 II,4 |             jeżeli nie w kilka miesięcy, to w kilka lat. ~Zatem Geist
1287 II,4 |           magnetyzmu: nie starczyłoby na to czasu. Ale co do niej, nie
1288 II,4 |               kilka miesięcy, i tylko po to, ażeby przekonać się, że
1289 II,4 |                   Czyby uczony chemik po to wziął trzysta franków, ażeby
1290 II,4 |             znajomy głos zawołał: ~- Czy to wy, panie Siuzę?... Dzień
1291 II,4 |                  nawet nie ma co jeść... To nie dla pana zajęcie - dodał
1292 II,4 |                  coś zrobić. ~- Rozumiem to - odparł Wokulski - ale...
1293 II,4 |              platyny, lżejszego od wody, to znowu przezroczystego...
1294 II,4 |                 Wokulskiemu ~- Weź sobie to jako amulet przeciw powątpiewaniu
1295 II,4 |             kupiony Mickiewicz. ~"Ile ja to razy czytałem!..." - westchnął
1296 II,4 |               myślał Wokulski. - Bo któż to miłość przedstawiał mi jako
1297 II,4 |              poezja zatruła twoje życie, to któż zatruł ją samą? I dlaczego
1298 II,4 |                  jakimi nasycali ciebie? To oni są winni twoim, moim
1299 II,4 |           odpowiadać za ich występki?... To oni winni, oni, że twoje
1300 II,4 |            przeciw krzywdzie. ~A jak się to wszystko składało na uwiecznienie
1301 II,4 |           szepnął. ~"A po co?... Może po to, ażeby znowu spotkać pannę
1302 II,4 |                materiał, każda nowa siła to nowe piętro cywilizacji.
1303 II,5 |            przyszło mu na myśl: o jakich to awansach pisze prezesowa?
1304 II,5 |              stamtąd list Suzina. ~- Cóż to za ceremoniał? - spytał
1305 II,5 |                 co paryski. ~- Cóż ty na to? - zapytał pana Ignacego
1306 II,5 |                byłbym pewny, że zrobiłeś to w szlachetnym celu. ~- Jesteś
1307 II,5 |         osobliwość stanowiły listy. Były to prośby bądź o wsparcie,
1308 II,5 |         prowadząc go do wagonu rzekł, że to on właśnie miał zamiar ofiarować
1309 II,5 |          zaprasza mnie prezesowa? A może to panna Izabela?..." Zrobiło
1310 II,5 |          przerywać samotności, gdyby nie to, że chcę zapytać: czy pan
1311 II,5 |                Niechże pan siądzie. ~- A to doskonale! - zawołał baron -
1312 II,5 |               dwu miesięcy mieszkam tam. To jest... panie... nie tyle
1313 II,5 |          mieszkam, ile ciągle dojeżdżam. To od siebie, gdzie mi dom
1314 II,5 |                  gdzie mi dom odnawiają, to z Warszawy... Teraz wracam
1315 II,5 |                  zasadę abstynencji i za to, panie, cześć... Musimy
1316 II,5 |                 Chętnie służyłbym. O cóż to chodziło? ~- Chciałem mieć
1317 II,5 |                nawet zmienić oprawę... A to naszyjnik... Proste to,
1318 II,5 |                 A to naszyjnik... Proste to, ale smaczne i może dlatego
1319 II,5 |             Owszem, bardzo piękne. Komuż to baron wiezie taki prezent? ~-
1320 II,5 |                 pańskich znużenie i mimo to ośmieliłem się spłoszyć
1321 II,5 |                  w pańskim towarzystwie. To chwilowe osłabienie, które
1322 II,5 |               swoim szczęściem. ~- Bo co to za kobieta! - mówił baron
1323 II,5 |                Dopiero dziś widzę, jakie to skarby uczuć...Stroić się
1324 II,5 |               jak każda kobieta, ale cóż to za rozum!... Nikomu bym
1325 II,5 |             pomyślał: ledwie spostrzegła to, raz na zawsze zabroniła
1326 II,5 |               odpowiedziała... A jak ona to mówi!... Czy aby nic nudzę
1327 II,5 |          Prawdziwie jestem szczęśliwy, i to w sposób, który dla mnie
1328 II,5 |                 od kilku lat zalecają mi to doktorzy. No i projektowałem,
1329 II,5 |                  ją wziąć na próbę; jest to niskie, nieprawda, panie?
1330 II,5 |         projekcie, panna w płacz... "Cóż to - mówiła - on myśli, że
1331 II,5 |                 pobudek w sercu kobiety, to przecie powinien rozumieć,
1332 II,5 |              oddam miliona..." ~Kiedy mi to powtórzyła prezesowa, wbiegłem
1333 II,5 |              dała mi tyle szczęścia, ile to dziecko w ciągu kilku tygodni.
1334 II,5 |             barona, który jak cień coraz to wypływał na amarantowe tło
1335 II,5 |                  kłamałby dla pieniędzy, to czy można posądzać o coś
1336 II,5 |             jeżeli nie w jego wdziękach, to w stanowisku. Inaczej musiałaby
1337 II,5 |                 baron musiałby spostrzec to, bo miłość patrzy przez
1338 II,5 |                 pokochać takiego dziada, to dlaczegóż by mnie nie miała
1339 II,5 |                  całość potężniej, niżby to mogły zrobić jakiekolwiek
1340 II,5 |         Przyciąganie - przywiązanie, toż to w gruncie jedno i to samo:
1341 II,5 |                 toż to w gruncie jedno i to samo: siła tak wielka, że
1342 II,5 |                  zakochać się w baronie, to dlaczegóż bym ja... Bo przecież
1343 II,5 |           najuprzejmiejszy sposób. - Jak to, już dzień? - spytał zdziwiony. -
1344 II,5 |           niezupełnie wykończona. Pomimo to dano mu wody do umycia się
1345 II,5 |                jeszcze z godzinę, ale za to lepiej pozna pan okolicę.
1346 II,5 |                  murowanych budynków. ~- To są dwory? - spytał Wokulski. ~-
1347 II,5 |                  wtrącił Wokulski. ~- Bo to dworskie grunta, a pan zna
1348 II,5 |               trafi się dobra niedziela, to jakbyś pan był na balu w
1349 II,5 |                 jako myśliwca... Ale cóż to za szlachetny młody człowiek,
1350 II,5 |                kilka wynalazków. ~- Tak, to niepospolity człowiek -
1351 II,5 |                  prezesowej?... ~- Stale to już nikt, ale bardzo często
1352 II,5 |               komu odda serce i rękę! Co to, panie, za wdzięk, co za
1353 II,6 |       towarzystwie. I nie dziwię się, bo to są wprost przeciwne natury:
1354 II,6 |         wspinając się na kozioł.- A tak, to oni... Żółty brek i gniada
1355 II,6 |          pąsowego odparł Wokulski. ~- A, to pani Wąsowska. Ciekawym,
1356 II,6 |                    Jeżeli jedzie z nimi, to dobra wróżba" - pomyślał. ~
1357 II,6 |                 jeżeli nas wywrócisz. ~- To się jeszcze pokaże - odparł
1358 II,6 |                  narzeczoną. Spostrzegła to, odpowiedziała mu pogardliwym
1359 II,6 |                    zawołała wdowa. - Cóż to znowu, panie Starski?... ~
1360 II,6 |                 japońskich zwyczajów. ~- To są zwyczaje wszechświatowe -
1361 II,6 |                 miewać na przejażdżkach, to wiążcie tego człowieka.
1362 II,6 |                Pan Wokulski zasługuje na to - odparła. wdówka. - Gdyby
1363 II,6 |               ofiarujesz mi się na męża, to lepiej zostań furmanem -
1364 II,6 |               Powiedzże mi - rzekła - bo to pierwsze wrażenia bywają
1365 II,6 |                  baron? ~- Mało go znam. To stary człowiek. ~- O, stary,
1366 II,6 |          westchnęła prezesowa - a pomimo to chce mu się żenić. A co
1367 II,6 |      najzacniejszym człowiekiem. ~- Tak, to jest dziwna dziewczyna -
1368 II,6 |                 robi świetną partię. Ale to, co miała dostać po mojej
1369 II,6 |             wścieklizny. Widząc, że mimo to pies ma wesołe oczy i kręci
1370 II,6 |             utrzymałaby złego psa. U nas to i pies musi być łaskawy. ~-
1371 II,6 |                jak mi wół złamał ziobro, to mi jaśnie pani kazała do
1372 II,6 |                dobrze wam? ~- Z początku to ckliło mi się bez roboty,
1373 II,6 |                  mną na ryby... Ale taka to babska punktualność. Może
1374 II,6 |                 nami? Nie ma pan ochoty. To może pan woli grać ze Starskim
1375 II,6 |      bałamuceniem młodych mężatek. W tym to on mistrz i już ma tak ustaloną
1376 II,6 |             budynków. ~- O, ma pan, jaka to oryginalna kobieta z tej
1377 II,6 |                  Widzi pan te pałace?... To wszystko czworniaki, mieszkania
1378 II,6 |                 parobków. A tamten dom - to ochrona dla parobcząt; bawi
1379 II,6 |            książątka... A ta znowu willa to przytułek dla starców, których
1380 II,6 |                  w uszczypliwość, bo się to pani nie udaje. ~Obrażona
1381 II,6 |             wybuchnął między nimi spór o to, że młode panny nie mają
1382 II,6 |          odegrały jakąś rolę małżeństwa, to bynajmniej nie te ze skłonności,
1383 II,6 |                  radzić się tylko serca. To nie jest poetyczny związek
1384 II,6 |              poetyczny związek dwu dusz, to jest ważny wypadek dla mnóstwa
1385 II,6 |              bębniąc palcami po stole. - To gwałt zadany najświętszym
1386 II,6 |                  z westchnieniem - łatwo to mówić o swobodzie uczuć,
1387 II,6 |            wołają wszyscy. Ale dlaczegóż to wszyscy, począwszy od parobka,
1388 II,6 |                 każdy z nas wie, że jest to mierzwa, z której wyrasta
1389 II,6 |             nawet idealna miłość. Gdzież to wreszcie urodziła się miłość
1390 II,6 |            zarzutu, tylko owszem, uważam to za chlubny przykład dla
1391 II,6 |                 o mnie, owocu ich uczuć, to już nie ma co mówić... Tymczasem
1392 II,6 |           Wokulski: czy wiesz, dlaczegom to zrobiła?... ~- Ale pani
1393 II,6 |                  zrobiła?... ~- Ale pani to zrobiła i babcia to zrobiła,
1394 II,6 |                 pani to zrobiła i babcia to zrobiła, i my wszyscy to
1395 II,6 |                 to zrobiła, i my wszyscy to samo zrobimy - mówił z ironicznym
1396 II,6 |                umrzeć głodu. Znam dobrze to prawo, o którym mówi pan
1397 II,6 |               zakończył Wokulski. - Jest to chyba największe nieszczęście
1398 II,6 |                że tu jest pani... ~- No, to w altance, ale nie w krzakach -
1399 II,6 |              jesieni i na nowiu. No, ale to przejdzie, bo właśnie onegdaj
1400 II,6 |               Pytałem ich również (mówię to tylko panu), co sądzą o
1401 II,6 |               powiedzieli, że małżeństwo to taka rzecz osobista... Zwróciłem
1402 II,6 |                 już kazali mi się żenić. To im dało do myślenia i zaraz
1403 II,6 |                 i zaraz któryś rzekł: "A to szkoda, wielka szkoda, że
1404 II,6 |                    Pan może nie wierzy w to, tak jak i Ochocki; niech
1405 II,6 |            zamążpójścia. Chociaż... Nie, to byłaby potworna kombinacja.
1406 II,6 |                jej przyjacielem i radzić to, w co sam wierzy. On przecież
1407 II,6 |           pobiorą się. Zresztą - co mnie to obchodzi...~Ciekawym, dlaczego
1408 II,6 |            Ocknął się i roześmiał... Już to wyleczyłoby mnie od razu" -
1409 II,6 |            Powiedz mi pan - rzekła - czy to wielka przyjemność dorabiać
1410 II,6 |                rok i powiedz mi pan: czy to robi sensację i jaką? Dobrze?... ~-
1411 II,6 |               siebie. ~- Nie, pani. ~- I to mówi pan, taki człowiek
1412 II,6 |             Gdybym nawet był niezwykłym, to tylko przez cierpienia,
1413 II,6 |              taki nudny? Przecież nic po to wzięłam pana na spacer,
1414 II,6 |                 Dobrze. Pan Starski jest to bardzo zajmujący człowiek.~
1415 II,6 |                  niebezpieczny, ale - na to ja musiałabym drugi raz
1416 II,6 |        musiałabym drugi raz się urodzić. To człowiek nie z tego świata,
1417 II,6 |              odpowiada krótko: nie!...Za to jedno: "nie" powinieneś
1418 II,6 |            dodała wzruszając ramionami - to miłość wieku pary i elektryczności. ~-
1419 II,6 |                pani: sformułowałem tylko to, com słyszał. Pani Wąsowska
1420 II,6 |              chwili przekonywamy się, że to już było albo że to jest -
1421 II,6 |                   że to już było albo że to jest - nic... Pamiętam,
1422 II,6 |                 dobrze leży siodło... ~- To nikczemne, co pan powiedziałeś! -
1423 II,6 |                   zdziwiła się wdówka: - To, co pan nazywasz kontrastami,
1424 II,6 |                 znam ludzką naturę, jest to cel nie do osiągnięcia.
1425 II,6 |              równie piękne włosy... ~- I to by mu wystarczyło? ~- Ja
1426 II,6 |               skwituje z wielkich uczuć, to pozbawia snu i odbiera apetytu.
1427 II,6 |                 rodzeni bracia?... I cóż to za świat, który naprzód
1428 II,6 |                Wokulski rozmyślał: "Więc to taki świat? Jedne w nim
1429 II,6 |              serca jak polędwicę. Dziwna to jednak kobieta z tej pani!...
1430 II,7 |                  za niego - mówiła sobie to jeszcze nie mam racji śpieszyć
1431 II,7 |             epuzera. Ale ponieważ mówiąc to, z cicha westchnął spojrzał
1432 II,7 |                szukać żony bogatej; były to dwie nieprzebyte między
1433 II,7 |            prawie że się zatrwożyła. Jak to, więc na świecie są kobiety,
1434 II,7 |                  wyrzec się jej?!... Jak to, więc może nadejść chwila,
1435 II,7 |                że on ma do niej słabość, to prawie bym się założyła."~
1436 II,7 |           świecie, nie mogła pozwolić na to, ażeby jaki mężczyzna mógł
1437 II,7 |                Ach, gdybyś wiedziała, co to za człowiek!... Ale wolę
1438 II,7 |                  gruncie rzeczy nie było to rozdrażnienie, ale coś innego.
1439 II,7 |                 spacer z panią Wąsowską. To w przykry sposób dotknęło
1440 II,7 |              uczuła jakby dumę, ale było to bardzo przelotne uczucie.
1441 II,7 |                  niż dotychczas. Nie był to już jakiś tam, kupiec galanteryjny,
1442 II,7 |                  jeszcze raz - dlaczegóż to Joasia nie chce przyjechać
1443 II,7 |              twojej ciotki... Możesz jej to powiedzieć przy okazji.
1444 II,7 |               krwi... Ach, Boże! wielkie to szczęście, że nie bardzo
1445 II,7 |                oderwano mnie od niego, i to z tych samych pobudek, dla
1446 II,7 |                 przedpokoju Wokulskiego. To nie taki próżniak jak Starski
1447 II,7 |             półgłówek jak Krzeszowski... To człowiek czynu... Szczęśliwą
1448 II,7 |              inną kobietą na spacery!... To bardzo po rycersku..."~Prawie
1449 II,7 |                 jeżeli jaśnie pan gotów, to prosi na obiad... ~- Powiedzcie,
1450 II,7 |                musztrę... ~- Mści się za to, że wodziłam go po manowcach -
1451 II,7 |                Starski zajmuje się kimś, to tylko panną Eweliną, a ona
1452 II,7 |                baba, która będzie uważać to za nieprzyzwoite, że pani
1453 II,7 |               laboratorium... ~- Bo może to naprawdę jest źle... ~-
1454 II,7 |             przebywały z młodymi ludźmi, to mogłaby się która zakochać... ~-
1455 II,7 |             szepnęła narzeczona. ~- Jest to jeden z tych młodych ludzi,
1456 II,7 |                 się zarumieniła. ~- Tak, to bardzo zacny człowiek, bardzo
1457 II,7 |                 różnica wieku, ale i cóż to szkodzi? Doświadczone panie
1458 II,7 |            odpowiedź. ~- Nie wiem, pani. To sprawa uczuć osobistych -
1459 II,7 |             uczuć osobistych - odparł.~- To źle, że mi pan tak odpowiada.
1460 II,7 |             odparł wzburzony Wokulski. - To tylko wiem jako mężczyzna,
1461 II,7 |                  mąż dla pieniędzy, choć to głupi rodzaj zarobku...
1462 II,7 |                   Po diabła ja wlazłem w to błoto?..."~- Panno Ewelino!...
1463 II,7 |                się jękliwie baron. ~"Cóż to za podła rola - szepnął
1464 II,7 |               staruszka do Wokulskiego - to dobrze. Poczekajcież tutaj
1465 II,7 |               każe - odparł Wokulski. ~- To może lepiej zostawić ich
1466 II,7 |               Pierwszy. ~- Prawda, jakie to cudowne miasto?!... - zawołała
1467 II,7 |                 pracuję. ~- Niech mi pan to objaśni. ~- Bardzo łatwo.
1468 II,7 |                 jaśnieje jak słońce. Cóż to za gmachy, od dachów do
1469 II,7 |             wątłą. W rzeczywistości jest to genialny i nieśmiertelny
1470 II,7 |              stworzyli ich magnaci. Jest to zbiorowe dzieło francuskich
1471 II,7 |               arystokracją. Wyborne jest to wieńczenie próżniaków zasługami
1472 II,7 |              Izabela. - Myślę, że zdanie to jest raczej silne aniżeli
1473 II,7 |               panów około dwudziestu, są to również znajomi pani. Cóż
1474 II,7 |           odgrywa ważną rolę na świecie. To, co pań nazywa zbytkiem,
1475 II,7 |                  nie patrząc spostrzegła to i mówiła dalej~- Nareszcie
1476 II,7 |                 mówiła dalej~- Nareszcie to, co pan nazywa arystokracją,
1477 II,7 |               demokratą, jak pan, a mimo to wierzy w dobre i złe rasy,
1478 II,7 |                 rzekł Wokulski. - Pomimo to nigdy nie uwierzę w przywileje
1479 II,7 |              subtelniejsze zmysły, i one to, nie zaś arystokracja, utrzymują
1480 II,7 |                 z panną Izabelą. ~"Jakie to inne kobiety!... I czy nie
1481 II,7 |                  Chciał odpowiedzieć, że to było coś gorszego od obrazy,
1482 II,7 |                   choć przewidywałem, że to nastąpi. ~- Bardzo cieszę
1483 II,7 |             Jeżeli ona nie jest aniołem, to ja jestem psem!..." - pomyślał
1484 II,7 |                   Przekonałeś ją pan, że to hołota?... ~- Nie! Panna
1485 II,7 |                pana pretensję, gdyby nie to, że wróciłem dość wcześnie
1486 II,7 |         zazdrosny o narzeczoną... Byłoby to bardzo niskie z mojej strony...
1487 II,7 |                 niskie z mojej strony... To nie kobieta, to anioł, któremu
1488 II,7 |                strony... To nie kobieta, to anioł, któremu każdej chwili
1489 II,7 |                   tak pewny o siebie jak to, że jutro słońce wejdzie...
1490 II,7 |                  po chwili - ten Starski to obrzydliwa figura. Nikomu
1491 II,7 |               przede wszystkim samicami, to my wydajemy się w ich oczach
1492 II,7 |            zakończył ze śmiechem. ~- Pan to mówisz, panie Wokulski?... ~-
1493 II,7 |            odparł zirytowany baron - ale to prawidło nie stosuje się
1494 II,7 |                gdyż ona sama się chroni, to tylko dlatego, ażeby podobny
1495 II,7 |                się wylewają uszami? Więc to, co słyszałem od niej, nie
1496 II,7 |                   jak chce... Ważniejsze to, że chyba do niej nie stosuje
1497 II,7 |               kobietach... Pani Wąsowska to przede wszystkim piękna
1498 II,7 |                 zdawał się nie uważać na to, co zaszło.~Na trzeci dzień
1499 II,7 |                 piorunujące wejrzenie.~- To my, kuzynko, będziemy trzymać
1500 II,7 |                  Nie dawniej, aniżeli ja to spostrzegłam... ale siadajmy