Tom,  Rozdzial

1501 II,8 |                  Wokulskiego przyjmowała to dość życzliwie, a Ochocki
1502 II,8 |                 Jeździł pan?... ach, jak to dobrze! - zawołała panna
1503 II,8 |           Wokulski. ~- Niech pan mówi... To musi być olbrzymi widok?...
1504 II,8 |           zapomniał o pannie Izabeli. ~- To musi być szalona przyjemność...
1505 II,8 |                  mu się pod nogami. Jest to zawód tak niespodziany i
1506 II,8 |              długie cienie. W ogóle jest to podróż przeładowana niespodziankami. ~
1507 II,8 |         Wokulskiego w taki sposób, jakby to on był owym wrogiem, przeciw
1508 II,8 |               sam zbieraj rydze, bo mnie to, przyznam się, nie bawi.~
1509 II,8 |               historyjka o Newtonie. Był to podobno bardzo wielki człowiek,
1510 II,8 |            kościoła?... Te szeregi sosen to kolumny, tam boczna nawa,
1511 II,8 |             damski, a te niskie krzaczki to taburety. Nie brak nawet
1512 II,8 |                 onegdajszym deszczu... A to ulica, prawda?... Trochę
1513 II,8 |                czy plac... Czy pan widzi to wszystko?... ~- Widzę, o
1514 II,8 |               nich panna Felicja. ~- Jak to, nie zbieracie państwo rydzów? -
1515 II,8 |              takiej odpowiedzi... Powiem to babci i poproszę, ażeby
1516 II,8 |                  rzekła panna Izabela. - To nie godzi się...ona jest
1517 II,8 |                pani o lesie.~- Bardzo mi to pochlebia - odpowiedziała,
1518 II,8 |                  szepnął Wokulski.~- Jak to, więc i pan w to wierzy?
1519 II,8 |                     Jak to, więc i pan w to wierzy? Więc według pana
1520 II,8 |               niech pan tak nie mówi!... To jest poniżanie wartości
1521 II,8 |      kolonistów-dorobkiewiczów, a pomimo to w naturze nie zachodzi żaden
1522 II,8 |               ludziach jak ja i wiem, że to, co mówię w tej chwili,
1523 II,8 |               można być i można nic być, to zależy od pana...odparła
1524 II,8 |                kiedy dokoła siebie widzi to, co nosi w sobie samym...
1525 II,8 |                 o każdej dobie..." Znasz to?.. ~- O tak, znam... ~-
1526 II,8 |                   a nade wszystko... Ale to już mu się tylko zdawało
1527 II,8 |                  pisywał do leśniczanki, to wszystko moja robota. On
1528 II,8 |                  za pisanie. A o zakręty to tak się dopominał...~- I
1529 II,8 |              dojrzy butelkę i kieliszek, to już nie chybi, ale trafi
1530 II,8 |               taką, co chodzi w chustce, to ja się nie ożenię, a kapeluszowa
1531 II,8 |                     O tak, panie: trochę to, trochę owo, a razem nic.
1532 II,8 |               ale warsztaty... Toż by na to, panie, trzeba pięćset rubli
1533 II,8 |                   jak mi Bóg miły...Ileż to przecie lat ojciec nieboszczyk
1534 II,8 |             przyszło mu na myśl, że musi to być bardzo bogaty pan, a
1535 II,8 |       powiedziałem?... Ale u nas, panie, to tacy panowie nie bywają...
1536 II,8 |               swobodą i wdziękiem, jakby to była ulica w parku. ~"Podły
1537 II,8 |                 nie - wtrącił Węgiełek - to nie ruda, to krew... ~Panna
1538 II,8 |                  Węgiełek - to nie ruda, to krew... ~Panna Izabela cofnęła
1539 II,8 |               panna Izabela Węgiełka. ~- To dawna historia - odparł
1540 II,8 |             bogato odziana. Mówią, że za to samo, co ona ma we włosach,
1541 II,8 |                 się z nią nie ożeni. Ale to rzecz ciężka i nawet niebezpieczna,
1542 II,8 |              straszydła. A jakie one są, to wiem dobrze, bo póki mi
1543 II,8 |              rękach przez długie czasy), to już łeb musiał być jak piec,
1544 II,8 |                  myśli: "Nie mogłyby się to mnie pokazać skarby?...
1545 II,8 |                szpilki; a co westchnęła, to na drzewach nad potokiem
1546 II,8 |                  ci dobrze poradziłam. I to se spamiętaj: kiedy cię
1547 II,8 |                       mówiła baba. - No, to już idź do otchłani, a jak
1548 II,8 |        wachlowały nad nim skrzydliskami. To zastąpiła mu drogę ropucha,
1549 II,8 |                  duża jak ot ten kamień, to wąż zaplątał mu się między
1550 II,8 |                  im piana padła z pyska, to buchnęła płomieniem, a w
1551 II,8 |               Zejdę, panie, do furmanów, to może oni mi dadzą... Zaraz
1552 II,8 |                 blada i wzruszona. ~- Co to za wiersze?... - spytała
1553 II,8 |               Wokulskiego nie raziło już to, że panna Izabela idzie
1554 II,8 |                szybciej. Na breku pomimo to było bardzo wesoło, dzięki
1555 II,8 |                  i zaczęła mówić: ~- Cóż to za oryginalny sposób siedzenia,
1556 II,8 |              chłopak dźwigał kufer.~"Cóż to jest?... - pomyślał. - Dziś
1557 II,8 |                  nadziei... ~- Może czas to zrobi - szepnęła. ~- Bodajby
1558 II,8 |                nawet prawa skarżyć się o to na kogokolwiek. Los to robi.
1559 II,8 |                 o to na kogokolwiek. Los to robi. Jakimiż bo on dziwnymi
1560 II,8 |                tym miejscu. I nie jestże to dziwne, że ja sam, zamiast
1561 II,8 |                mnie pani pokocha. Jeżeli to jest możliwym, wolę szczęście
1562 II,8 |                 sławy bez pani; bo sława to liczman, za który własne
1563 II,8 |                  pani może zdjąć ze mnie to zaklęcie. Powiedz, że nie
1564 II,8 |                 zobaczy ją za miesiąc, i to mu obecnie wystarczało.
1565 II,8 |                 tego biedaka... ~- Kogóż to? ~- Twego imiennika. ~-
1566 II,8 |                dokoła niego dzieje. Mimo to nad wieczorem spostrzegł;
1567 II,8 |            widoczne formy. Lecz cóż jego to obchodziło? ~- Głupiutkie
1568 II,8 |               nim przystojnego kochanka, to już wypełni sobie życie...
1569 II,8 |             dziwi najmocniej - prawiła - to okoliczność, że na podobnych
1570 II,8 |                mojej pokojówce, nie jest to sekret, że w Ewelinie nie
1571 II,8 |                 głosem. ~- Dajże spokój, to się na nic nie zda... Czy
1572 II,8 |             jeszcze lepiej z Wąsowską... To kobieta dużo warta, mówię
1573 II,8 |               tylko do panny Eweliny. Co to było tam w breku?... Ach,
1574 II,8 |           niewinną, a jeżeli fakt... No, to przecież nie będę rywalem
1575 II,8 |                czasami myślę, że kobiety to nas niekiedy zwodzą... ~-
1576 II,8 |               niekiedy. ~- Może nie jest to ich wina - mówił baron -
1577 II,8 |                  ledwie cień nadziei, że to może kiedyś nastąpi. Jest
1578 II,8 |                spółce do handlu z Rosją. To mi da za parę lat ze sto
1579 II,8 |                 Kokietka ona jest, ale i to się zmieni, jeżeli mnie
1580 II,8 |                  na niebo nie patrzy, bo to nie daje procentu. Tymczasem
1581 II,8 |               Ach, panie Wokulski, jakie to zabawne... jakie to niedzisiejsze!... ~-
1582 II,8 |                jakie to zabawne... jakie to niedzisiejsze!... ~- Już
1583 II,8 |             kochał inną kobietę, jak pan to robisz. Jestem za dumna.
1584 II,8 |            drasnęłam pana moimi żartami, to tylko przez życzliwość dla
1585 II,8 |              tylko o tyle, o ile robi im to przyjemność. Na miłość dramatyczną
1586 II,8 |               Może masz rację ... ~- Nie to, żebym nie lubił. Ale od
1587 II,8 |           pokojówki. ~Te baby - prawił - to wszystko gęsi nie wyłączając
1588 II,8 |                 do Warszawy. Załatwiwszy to poszedł do ruin zamkowych.
1589 II,9 |            poprzednik zakończył się źle, to już on zaczął się jeszcze
1590 II,9 |                morową zarazę." A ile się to odbiera anonimów wymyślających
1591 II,9 |               triumfatorowie. Ale co nas to kosztowało... Ja na przykład,
1592 II,9 |            siedzę w knajpie do pół nocy, to po prostu robię to ze zmartwienia.
1593 II,9 |                 nocy, to po prostu robię to ze zmartwienia. Jej, tej
1594 II,9 |                 proces o kradzież!... Na to, Bóg mi świadkiem, trzeba
1595 II,9 |        półwariatką jak pani baronowa.~Za to też nam zapłaciła dzika
1596 II,9 |              tysięcy rubli... Ach, gdyby to ode mnie zależało, wydusiłbym
1597 II,9 |               jeżeli jesteś, zbaw pomimo to duszę moją, jeżeli ją mam -
1598 II,9 |               Stary głupcze!... i tobież to myśleć o takim aniele?...
1599 II,9 |                  ten jego wspólnik Suzin to wielki hultaj i zapewne
1600 II,9 |         rozprawiali o tej materii. Gdyby to zrobił kto inny, nie miałbym
1601 II,9 |                  bitwę grunwaldzką (duży to obraz i okazały, tylko nie
1602 II,9 |                  na całym ciele (mizerne to ciało, pożal się Boże!)
1603 II,9 |        zadowolenie na mojej twarzy (mnie to kupno kamienicy nigdy nie
1604 II,9 |             Zresztą nie o mnie chodzi... To, co mam, zupełnie mi wystarcza...
1605 II,9 |                zdziwił się adwokat (jest to bardzo znakomity człowiek). -
1606 II,9 |                myśl, że Maruszewicz jest to wielki frant.~Obecnie uspokoiwszy
1607 II,9 |                od Wokulskiego kamienicę. To są dwa ważne fakta, których
1608 II,9 |                 opiekunem tej kamienicy, to jedno. Dalej, musiałem donieść
1609 II,9 |            ubierała przy mnie. Cóż by mi to szkodziło?~W czasie tych
1610 II,9 |         trzeciego piętra od frontu, byli to istotnie ludzie niespokojnego
1611 II,9 |               głowę przez lufcik (robiła to po kilkanaście razy na dzień),
1612 II,9 |                cię - zawołałem - jak mam to rozumieć?...~- W najzwyczajniejszy
1613 II,9 |                  im wiadomość...~- A cóż to ja jestem grabarz, żeby
1614 II,9 |             zacząłem przedstawiać, jakie to zacne kobiety, jak wypytywały
1615 II,9 |                  jeżeli nie z zachwytem, to przynajmniej z życzliwością.
1616 II,9 |                podnosząc palec w górę.~- To nieszczęśliwa kobieta -
1617 II,9 |                   Straciła córkę.~Mówiąc to obracała w palcach rąbek
1618 II,9 |                  z nas obraził.~- A któż to jest ten pan Maruszewicz? -
1619 II,9 |           Misiewiczowa.~- Ależ mateczko, to tylko oryginał!... - poprawiła
1620 II,9 |                  nigdy.~- Bo ci.studenci to podobno bardzo niesforni -
1621 II,9 |    przenikliwości, ażeby zgadnąć, że był to jeden z nie płacących komornego
1622 II,9 |                  nią ożenił:~Usłyszawszy to doznałem dziwnego uczucia:
1623 II,9 |                 w serce kolnął.~- A tak, to już się nawet nie ożenisz? -
1624 II,9 |               nie z nią.~Usłyszawszy zaś to, doznałem jeszcze dziwniejszego
1625 II,9 |                 do uściskania go.~Poznał to, ale nie zmieszał się. Owszem,
1626 II,9 |                  za sto tysięcy rubli. I to do Nowego Roku. Po Nowym
1627 II,9 |               Roku cenę podniosę.~- Ależ to jest nieludzkie, co pan
1628 II,9 |             ostatni grosz... Co świat na to powie, zastanów się pan!...~-
1629 II,9 |                        Co powie świat, o to nie dbam - rzekł Wokulski. -
1630 II,9 |                  dodał słodkim tonem :~- To ja tu przyjdę za parę dni.
1631 II,9 |             kufel i mówi:~- Niejeden się to jeszcze dom zawali przed
1632 II,9 |               błaznem, więć pytam:~- Cóż to, panie, mają znaczyć pańskie
1633 II,9 |                wie lepiej aniżeli ja, co to znaczy. Wokulski sprzedaje
1634 II,9 |                wtrąca Węgrowicz. - Alboż to mało Żydów w Warszawie? -
1635 II,9 |                Boże!... pamiętam, jak mi to biedactwo podawało rozbratel
1636 II,9 |               czy samemu dać się porąbać to u pana chleb z masłem...
1637 II,9 |                  pana do pojedynku!~- Co to zmuszę?... Ciupasem mnie
1638 II,9 |                  bez honoru?... Komu pan to mówisz?... Nie płacę weksli
1639 II,9 |             radca Węgrowicz. - Pojedynki to były w modzie dawniej, nie
1640 II,9 |            odparł.~(Jużci, ma rację! Cóż to, jemu nie wolno żenić się,
1641 II,10|                 że ich wszyscy widzieli, to pewne. Nawet przysiągłbym,
1642 II,10|            ciągle siedzicie w oknach?... To niedobrze...~- Ja się cugów
1643 II,10|                pani Misiewiczowa - kiedy to nasza jedyna przyjemność.
1644 II,10|                 zaraz do okna myśląc, że to bryftrygier. A jeżeli kiedy
1645 II,10|                 rzadko odbieramy listy), to gdybyś pan widział Helenkęl...
1646 II,10|                     Że on jest w niebie, to wiem, bo gdzieżby mógł być
1647 II,10|                 co dzień.~- A pani co na to?~- Mój Boże, cóż miałam
1648 II,10|         przyjęłam z podziękowaniem. Jest to wprawdzie chwilowe zajęcie,
1649 II,10|                     Pani Stawska słysząc to zrobiła w duchu uwagę, że
1650 II,10|             zerwali stosunki i nawet oni to namawiali mego nieszczęśliwego
1651 II,10|                 jej zmarłej córeczki. Ma to być bardzo smutny i dziwaczny
1652 II,10|                  Pani Stawka usłyszawszy to podniosła się z krzesła,
1653 II,10|                  została.~Opowiedziawszy to wszystko pani Stawka zakończyła
1654 II,10|                  o pannie Łęckiej.~- Czy to prawda?..: - szepnęła pani
1655 II,10|                  piękny człowiek!... Cóż to za budowa, jaka szlachetna
1656 II,10|               Rzecki. A ja wyznam (bo mi to wolno w moim wieku), że
1657 II,10|                  jest bardzo przystojny, to jednak żeby aż tak... Ha,
1658 II,10|          porządek na tym świecie?~Gdybym to ja był Panem Bogiem... Ale
1659 II,10|               był Panem Bogiem... Ale co to gadać na próżno.~Mówią coś
1660 II,10|             odstąpię od nich.~- Baronowa to jakaś dziwaczka, histeryczka,
1661 II,10|               pan zrobił jej jakąś ulgę. To tak pięknie robić dobrze
1662 II,10|             cudzej kieszeni. Stach uczuł to jeszcze mocniej, bo odpowiedział
1663 II,10|                  tysięcy rubli.:.~Ale co to za frant baba i gdzie ona
1664 II,10|                  do pani Stawskiej (było to w dzień objęcia rządów przez
1665 II,10|                dotykać nie wolno, ale za to jak ona się przypatruje
1666 II,10|             zabawkom po nieboszczce...~- To takie piękne zabawki? -
1667 II,10|                lalkę...~Z pewnością musi to być bardzo droga zabawka -
1668 II,10|          Wokulski.~- Tak?... I cóż ty na to?~- Ja powiedziałam, że nie
1669 II,10|         powiedziałam, że nie wiem, który to pan Wokulski. A wtedy pani
1670 II,10|                 Pani baronowa mówi: "Jak to, nie wiesz, który jest pan
1671 II,10|             naszej kamienicy było cicho.~To jest o tyle cicho, że już
1672 II,10|              godziny wytłomaczył, że nas to nic nie obchodzi, otarł
1673 II,10|                  słowami:~- Pan Wokulski to widać nie ma Boga w sercu,
1674 II,10|                  tysięcy rubli, a kto mi to zwróci?..~Było mi na przemian
1675 II,10|                 student, ten brodacz, co to z zasady nie płaci komornego.~-
1676 II,10|                 pani - odpowiadam - jest to towar, którego się pozbywamy ,
1677 II,10|                 zrobiła mi taką scenę za to, że musiała zapłacić sto
1678 II,10|               olejku?... Marzyciel! Komu to myśleć o podobnej kobiecie...~
1679 II,10|                  niego z lornetką, ażeby to sprawdzić...~- Więc i cóż?... -
1680 II,10|                Więc i cóż?... - pytam.~- To, że baronowej przed kilkoma
1681 II,10|                       Wiem, wiem, ale co to wszystko znaczy, kiedy już
1682 II,10|             Wirski. - Co najgorsze (wiem to od rewirowego), że pani
1683 II,10|                 skandal...~- A cóż wy na to?... - zawołałem wściekły
1684 II,10|              Stawską uniewinni - rzekł - to przecie jasna sprawa. Ale
1685 II,10|             sprawa. Ale co skandal jest, to jest... Biedna kobieta zgubiona;
1686 II,10|              sklepu (teraz zdarza mi się to coraz częściej), pobiegłem
1687 II,10|                 ma jasną jak słońce. Czy to wreszcie na nią jedną rzuca
1688 II,10|             rozmawiają półgłosem, ale za to ucierają nosy o całą oktawę
1689 II,10|                  z nimi.~- Kiedy sekret, to sekret - rzekła najrezolutniejsza
1690 II,10|              Czasem myślę, że Pan Bóg po to stworzył Ewę, ażeby omierzić
1691 II,10|                  rękę. Z jaką zaś zrobił to tkliwością, najlepszy dowód,
1692 II,10|          oszczerstwo i jeżeli pójdzie za to do kozy, nie darować ani
1693 II,10|                pani rzuci raz na zawsze. To licha praca i niepopłatna.
1694 II,10|                  śmiejąc się...~Wokulski to sprawił... Jedyny w świecie
1695 II,10|                 mądry, przystojny... Jak to on sklep uratował od bankructwa,
1696 II,10|                dzieci od nędzy, i jak by to było dobrze, gdyby się taki
1697 II,10|                  ma jednej ręki i pomimo to łupi Afgańczyków, aż się
1698 II,10|         wspólników na cztery wiatry. Cóż to za dziwni ludzie, choć wszystko
1699 II,10|                  nogi pocierpły i tak mi to cierpnięcie szło od pięt
1700 II,10|                      O rany boskie, ależ to aresztantów prowadzą!...
1701 II,10|                ja... Gdybym zaś przeżył, to chyba tylko - ażeby biedna
1702 II,10|                  ja muszę żyć. Ale jakie to będzie życie!...~Wchodzę
1703 II,10|               Helciu, bądź odważna, może to Bóg odwróci... Chociaż tej
1704 II,10|                zginęliśmy wszyscy!... Bo to w czasie dżumy każdy zamyka
1705 II,10|                  Żydkami, którzy, jak mi to później objaśniono, są najcierpliwszymi
1706 II,10|        Przypatrzyłem mu się lepiej. Tak, to on, to jest ten sam mizerny
1707 II,10|                  się lepiej. Tak, to on, to jest ten sam mizerny młody
1708 II,10|                  się pan Maleski. - Jest to nasz sublokator i zresztą
1709 II,10|             rzadko mieszka z nami.~- Jak to? Bardzo rzadko mieszka?
1710 II,10|         człowieka~- Najokropniejsze jest to, że ci panowie wylewają
1711 II,10|                 wściekają się za tobą.~- To przecież nie dlatego... -
1712 II,10|                 mogli zostać do wakacyj, to... Ale tak!... Niech nam
1713 II,10|           Gdybyśmy nawet znaleźli lokal, to będzie taki podły, że przynajmniej
1714 II,10|              żeby człowiek uchem ruszał. To artysta!...~Sędzia tymczasem
1715 II,10|                  wygrała i pewnie będzie to samo z Helenką... O, ja
1716 II,10|             zaklęła go....~- Ależ, pani, to wszystko niepotrzebne...
1717 II,10|              zawołała staruszka.~- O, co to, to nie, szanowna pani -
1718 II,10|          zawołała staruszka.~- O, co to, to nie, szanowna pani - odezwałem
1719 II,10|                  tłomaczyła starszej :~- To, widzi pani: ta ładna pani
1720 II,10|              każdy może kraść magle...~- To pani ukradłaś magle - odezwał
1721 II,10|                 będzie stać w kącie...~- To wyuczone!... - rzekła czerwona
1722 II,10|               Maruszewicz jest pewny, że to ta sama lalka, która była
1723 II,10|        Krzeszowskiei? - spytał sędzia.~- To jest... właściwie mówiąc...
1724 II,10|               pan Maruszewicz powiedział to pani Krzeszowskiej?~- Właściwie...
1725 II,10|                Stawka ukradła lalkę i że to do niej podobne...~Maruszewicz
1726 II,10|                 i załamując ręce.~- Ach, to Mimi!... - zawołała Helunia.~-
1727 II,10|              pani tam w pokoiku...~- Czy to jest ta sama?~- O, nie,
1728 II,10|              zdumieniem przychodzi mi... To jest... widzę przed sobą
1729 II,10|                 Tak, za trzy ruble. Jest to towar wybrakowany, którego
1730 II,10|                    spytał sędzia.~- Otóż to! - zawołała baronowa. -
1731 II,10|              mamo, po co on ją kraje?... To strasznie boli... O mamo,
1732 II,10|             przycięła usta i milczała.~- To niech pan Maruszewicz przeczyta
1733 II,10|                Teraz panna nam powie, co to było z lalką? Tylko proszę
1734 II,10|          Krzeszowskiej?...~- Ta...~- Nu, to stłukła się jej tylko głowa,
1735 II,10|                  Jak kobieta jest ładna, to się i z kryminału wygrzebie -
1736 II,10|               sąsiadki:~- Na ładną buzię to i sędzia jest pażyrny...
1737 II,10|              jest pażyrny... Ale nie tak to będzie w dniu ostatecznym! -
1738 II,10|            westchnęła.~- Cholera!... jak to bluźni... - mruknął maglarz.~
1739 II,10|                 mnie staruszka - ale pan to nie miałeś wiary...~- Ja
1740 II,10|               struty... Jezus Maria... A to co?..~Ostatnie te słowa
1741 II,10|            nieboszczyka... Wirskiemu!...~To już młodych ludzi ostatecznie
1742 II,11|                 a ludziom poczciwym źle, to jednakże w końcu źli zostaną
1743 II,11|                 u pani Stawskiej, ale za to mnie zdarzyły się dziwne
1744 II,11|                  za rzecz niemożliwą.~On to widać zmiarkował, bo uśmiechnął
1745 II,11|             Szprotem od tamtej afery, co to o niej mówiłem, jesteśmy
1746 II,11|                 się przeżegnam, ale panu to się i przeżegnać nie pozwolą,
1747 II,11|                 żydowską chałę; wszak ci to; jak gadają, Żydzi wasz
1748 II,11|               fabrykujesz plotki...~- Co to jest?!... - wrzasnął Szprot,
1749 II,11|         Węgrowicz mówi :~- Z tymi Żydami to może być kiedyś głupia awantura.
1750 II,11|                 ich nie przeszachrujemy, to darmo, ale jak przyjdzie
1751 II,11|                  nasz sklep kupią Żydzi, to i ja się z wami połączę;
1752 II,11|                 Gdyby człowiek był psem, to by mu przynajmniej w łeb
1753 II,11|            Szuman - są głupsi. Ale o cóż to chodzi?~- Mniejsza, o co
1754 II,11|                  służbę nie pójdę.~- Cóż to, czy i pana ogarnia antysemityzm?~-
1755 II,11|                 cesarstwem...~- Niepewna to ta spółka - wtrąciłem.~-
1756 II,11|               wielu magnatów. Ale pana i to nie obchodzi, bo... Tylko
1757 II,11|              mnie z sekretu... Otóż pana to nic nie obchodzi, co się
1758 II,11|                 Mnie?... zapisał?... cóż to znaczy?... - wykrzyknąłem
1759 II,11|                 ażeby dwa razy popełniał to samo głupstwo. Tylko, kochany
1760 II,11|                  zaczyna poznawać, jakie to ziółko, cierpi, gryzie się,
1761 II,11|                bardziej że wszyscy widzą to samo - mówił doktór. - Wokulski
1762 II,11|                  tańcu...~- I cóż ona na to?~- Marna kobieta! - rzekł
1763 II,11|                ich towarzystwem. Wszyscy to widzą, a co najgorsze -
1764 II,11|                  większych dozach.~- Cóż to za kobieta?~- Jak setki
1765 II,11|               lepszego. Ale na kochanków to już ona wybierze sobie takich,
1766 II,11|                 on - prawił Szuman - czy to w piwnicy Hopfera, czy to
1767 II,11|                to w piwnicy Hopfera, czy to na stepie tak się karmił
1768 II,11|              czeka zbudzenie!... Bo choć to romantyk pełnej krwi, jednak
1769 II,11|          rozdrażnionego. Żyd, bo Żyd, ma to wypisane od czuba do pięty,
1770 II,11|                  Stacha z panią Stawską. To kobieta, która ma i rozum,
1771 II,11|              jest spóźniona...~- Stalowy to człowiek - wtrąciłem.~-
1772 II,11|              pęknie.~- Pani Stawka zrobi to.~- Bodajby.~- I Stach będzie
1773 II,11|                 Gdybyż się przekonał!... to może by go radykalnie uleczyło.
1774 II,11|        Wokulskiego, choć z innymi zrobił to już od dwu tygodni!... A
1775 II,11|                      I on sam powiedział to panu?~- Bah! - mruknął doktór -
1776 II,11|                  wypuszczą od siebie, na to są za mądrzy; ale go chcą
1777 II,11|                rwać ząb aniżeli usłyszeć to pytanie. Więc Szuman miał
1778 II,11|     Szlangbaumowi pożycza pieniędzy...~- To Szlangbaum kupuje?~- A któż
1779 II,11|               naszych ludzi straci ją?~- To nie moja wina - odparł zirytowany
1780 II,11|                 zarzucano i za co?... Za to, żem zrobił majątek i dałem
1781 II,11|      zabezpieczyć, jeżeli nie od zawodu, to przynajmniej od śmieszności.~
1782 II,11|                nie szanują tak, jakeś na to zasłużył.~Przestraszyłem
1783 II,11|                rzucił go pod piec.~- Cóż to jest? - spytałem.~- Zaproszenie
1784 II,11|                 uśmiechem:~- A wiesz, że to będzie nieźle!... Wcale
1785 II,11|             ubrała się w nową szarfę.~Co to był za wieczór!... Jak pani
1786 II,11|           Helenko - rzekła do córki - że to dziś bal u księcia.~Wokulski
1787 II,11|                 nie bez ironii:~- Piękne to musi być towarzystwo u takiego
1788 II,11|            Stawka z Wokulskim. A musiało to być interesujące, gdyż mówili
1789 II,11|                zdawało mi się..."~- A co to był za kłopot z tymi paszportami!...
1790 II,11|             odjeżdżających sanek.~"Takiś to ty? - pomyślałem. - Zobaczymy,
1791 II,11|                 zapatrzony w okna.~"Więc to tak?... O, żebyś zdechł,
1792 II,11|            Rozumiesz pan?~- Rozumiem. Na to nie trzeba być psychiatrą.~-
1793 II,11|               panie Rzecki, jak możesz o to pytać?... W swoim domu zniżył
1794 II,11|                 więc zgadza się pani, że to człowiek zacny, to muszę
1795 II,11|              pani, że to człowiek zacny, to muszę pani dodać, pod największym
1796 II,11|                 żenić się z panną Łęcką, to nie dla niego partia. Dla
1797 II,11|                pani Misiewiczowa.~- Otóż to!... - zawołałem. - Nie tylko
1798 II,11|                   mówiła szlochając - że to jest moje najmilsze marzenie...
1799 II,11|                  Ludwiczek już umarł, za to głowę sobie dam uciąć...
1800 II,11|         wszystkiego można dostać.~- Otóż to!... Cała rzecz w tym, ażeby
1801 II,11|                   proszę panią o sekret. To gruba gra. ~- Za kogóż to
1802 II,11|                To gruba gra. ~- Za kogóż to mnie masz, panie Rzecki? -
1803 II,11|      uszczęśliwienia dwojga ludzi?~- Jak to lalka?~- No, jakże?... Gdyby
1804 II,11|              uczucie dla pani Stawskiej, to dopiero od owego procesu.~-
1805 II,11|             powiadasz pan?...~- Bah! Czy to pani nie widziała, jak wczoraj
1806 II,11|               metternichowską głowę. Jak to ja wpadłem na myśl zakochania
1807 II,11|            Stacha w pani Helenie, jak ja to wszystko ułożyłem, ażeby
1808 II,11|                   bo panna wciąż baluje, to zaraz chłopak sprowadza
1809 II,11|               ażeby im nie przeszkadzać, to zaraz na drugi dzień wszystko
1810 II,11|                boskie! - wołam. - A panu to kto powiedział?...~- No,
1811 II,11|                     W naszym domu sekret to jak w studni...~- Ale kto
1812 II,11|           przesiaduje u nich do rana, że to jakieś nieczyste sprawy...
1813 II,11|                Ale daj mi pan cygaro, bo to dwie duże historie.~Podałem
1814 II,11|           Wokulskiemu, a... i panu radzę to samo. Młoda z młodym prędzej
1815 II,11|                   panie, żonaty człowiek to kaleka: kobiety na niego
1816 II,11|           powinien iść do spowiedzi.~Już to w ogóle uważam, że ze szlachtą
1817 II,11|                   Paskudniki!~- Wszystko to dobrze - mówię - panie Wirski,
1818 II,11|                na rok... fiu!... fiu!... to już zaraz obrażał się nawet
1819 II,11|               tedy... A najgorszy bestia to ten Patkiewicz, co trupa
1820 II,11|                pokraka wylazł na schody, to mówię ci, taki był pisk,
1821 II,11|               nim łóżko.~No i cóż pan na to?" - woła Maruszewicz.~"Trzeba
1822 II,11|          krzesłem na sznurach na dół!... To już i komornika zemdliło,
1823 II,11|                miłosierny! potrzebne też to panu takie figle"~"Inaczej
1824 II,11|             lokajem jada na kredyt. Mimo to; wszystko mu zapomnę i popłacę
1825 II,11|               Druga jest krótsza, ale za to ciekawsza. Wyobraź pan sobie,
1826 II,11|                  licha... - szepnąłem. - To zły znak...~- Wcale nie -
1827 II,11|               reflektował mnie Wirski. - To kobieta skruszona, żałuje
1828 II,11|                  kiedy uwezmę się na co, to mam metternichowskie sposoby
1829 II,12|                  Szastalski wyraźnie jej to oświadczył, a chociaż sam
1830 II,12|               jaskrawo oświetlonej.~"Cóż to za wiek? - myślała. - Dwadzieścia
1831 II,12|                 Pan Malborg miał nawet o to żal do Wokulskiego; lecz
1832 II,12|                 się jej i myślał:~"Tyżeś to czy... nie ty?.. "~Czasami
1833 II,12|                 osoby. Że powinien lubić to, co lubi książę, nienawidzieć
1834 II,12|             jakie mu stawiali, były te: "To szlachcic... wielki pan...
1835 II,12|                        pomyślała.~Pomimo to w stosunku Wokulskiego do
1836 II,12|                   umizgał się do mnie, i to z dobrym skutkiem. Na rogu
1837 II,12|                  rzekła panna Izabela.~- To niech się nic umizga, kiedy
1838 II,12|                  na spółkę.~- A ty co na to?~Panna Izabela wzruszyła
1839 II,12|             poznam się z nimi. Ale on mi to wszystko tłomaczy, trochę
1840 II,12|        rozbrajają mnie... I kto wie, czy to jedno nie przywiąże mnie
1841 II,12|            jednym z przyjaciół domu? Ale to się na nic nie zdało - rzekła
1842 II,12|                   odparł z oburzeniem. - To nie mój fach... Zostawiam
1843 II,12|                nie mój fach... Zostawiam to Starskiemu i jemu podobnym...~-
1844 II,12|                        oburzyła się. - I to mówi człowiek postępowy,
1845 II,12|              drwiąco pani Wąsowska.~- Co to za szczęście?... Sto pięć
1846 II,12|                służące z restauracji. Co to za wymagania, jakie grymasy!...~-
1847 II,12|              dumnie pani Wąsowska.~- No, to pocałuję w rączkę - odparł,
1848 II,12|                 wspomnienie o nim. Jakże to podle z mojej strony!"~Chciał
1849 II,12|              ochotę do Szwajcarii, gdyby to ode mnie zależało.~- A od
1850 II,12|               pan zasłuży...~Powiedziała to takim tonem, że Wokulski
1851 II,12|                    Nie, nie litość. Jest to uczucie równie przykre dla
1852 II,12|                chwili, jeżeli nie panią, to przynajmniej ojca, Mikołaja,
1853 II,12|           przywidzenia... Wszak zna pani to zdanie, że najgorsza pewność
1854 II,12|                 Prawdziwa kasza... jakaż to?...~- Tatarska - wtrącił
1855 II,12|             czytał nowe książki. A gdy i to nie pomagało, szedł do pani
1856 II,12|               jeżeli nie zupełny spokój, to przynajmniej ukojenie...~
1857 II,12|                  pani Stawska opowiadała to z tak naiwną prostotą, że
1858 II,12|                  Wokulski nie zwrócił na to uwagi.~Myślał o innej.~Swoich
1859 II,12|                 powiedział o Wokulskim: "To człowiek diabelnie energiczny ",
1860 II,12|                 razy wymawiano przy niej to nazwisko; czuła jakiś żal,
1861 II,12|                  życia swojego Stacha.~- To nadzwyczajny człowiek! -
1862 II,12|                   Niech go pani pokocha, to znajdzie się sposób - odparł
1863 II,12|                 Często śnił jej się, ale to przecie nie miłość; ona
1864 II,12|               miałaby powiedzieć prawdę, to już nawet męża przestała
1865 II,12|          pracowała...~Pewnego dnia, było to jakoś w drugiej połowie
1866 II,12|            zastała matkę zapłakaną.~- Co to znaczy mamo ?... Co się
1867 II,12|                 cóż ?...Domyślam się, że to sprawka pani Krzeszowskiej,
1868 II,12|               nic, moje dziecko...Gdybyż to anonimy... Ale była dziś
1869 II,12|                      One mówią ( słychać to podobno w całym mieście ),
1870 II,12|                   co się ze mną dzieje...To jedno czuję, że ten człowiek
1871 II,12|              ludzi skazuje na tortury za to tylko, że się kochają.~Nienawidzieć
1872 II,12|            odstępuje mi swoją spółkę. Za to obiecuje mi, że baron będzie
1873 II,12|                     tę... Stawską... Czy to prawda, panie Rzecki?...~
1874 II,12|                  w duchu. - Ojej!... ile to dam bardzo renomowanych
1875 II,12|               jak lichych facetów... Ale to gorsze, że Wokulski wcale
1876 II,13|              sklepowe rachunki.~- Bo też to są rachunki z waszego sklepu
1877 II,13|                naprzód, cofa się.~- Ależ to nie pańska specjalność zbijanie
1878 II,13|              ofiar przyjaciele, wszystko to ma się za pieniądze...~Rzecki
1879 II,13|                ja mu pomogę - mruknął. - To nieuleczony marzyciel, który
1880 II,13|               poznasz nowe drogi świata. To Żydzi je utorowali: ci pogardzani,
1881 II,13|             trząsł naszym handlem. A oni to rozumieją, bo stary Szlangbaum
1882 II,13|                  I zaraz mi objaśnił, że to znaczy:~Szlang - Baum. Kiepska
1883 II,13|                 śmierci narzeczonej, ale to właśnie jeden więcej argument
1884 II,13|                  prosił Stacha o posadę, to już wówczas myślał o zagarnięciu
1885 II,13|                rację, ale mnie jakoś się to nie wydaje - mruknął Rzecki
1886 II,13|                 ubóstwienie pieniędzy.~- To stan przejściowy.~- A któż
1887 II,13|                Machina latająca śmieszna to rzecz na pozór, ale tylko
1888 II,13|             przez całe lata tłomaczył mi to Stach. Lecz gdyby takiemu
1889 II,13|                  co tam - rzekł. - Jakiż to interes miałeś pan do mnie?~-
1890 II,13|                  nieduże składki, ale za to ogromny ruch w salonach.
1891 II,13|           człowieka; prawie starczyło im to za koncert. Gniewały się
1892 II,13|               zdaje się mówić: patrzcie, to mnie on kocha, przeze mnie
1893 II,13|                 uważałem, jak on gra. ~- To niepodobna!... to chyba
1894 II,13|                gra. ~- To niepodobna!... to chyba nie słyszał go pan...
1895 II,13|                 O ile mi się zdaje, jest to dosyć mierny skrzypek.~-
1896 II,13|                że Molinariemu ofiarowali to jego wielbiciele. Otóż wszyscy
1897 II,13|                 kosztowało dwa franki.~- To niepodobna, to chyba nie
1898 II,13|                 franki.~- To niepodobna, to chyba nie on... On dostał
1899 II,13|                oczom panny Izabeli. Były to tak silne argumenta, że
1900 II,13|       zaznajomienie się z Molinarim, ale to koniecznie, koniecznie...
1901 II,13|             długim namyśle, odparł:~- O, to sprawa trudna, bardzo trudna,
1902 II,13|               dotknęły Wokulskiego; mimo to w oznaczonym terminie poszedł
1903 II,13|             bawić Wokulskiego rozmową:~- To, wielmożny panie, mamy ruch
1904 II,13|                 że jej nikt nie pozna... To, panie, śmiech dla całej
1905 II,13|                trafi mu się dobry humor, to nieraz dobiera sobie chłopisko
1906 II,13|                  Włochu... O, hycel! łeb to zadziera, ale nim ci da,
1907 II,13|                   człeku, dziesiątczynę, to ją pierwej ze trzy razy
1908 II,13|             jakby przyszło do malowania, to też...~Mówiąc to kłaniał
1909 II,13|              malowania, to też...~Mówiąc to kłaniał się, rumienił i
1910 II,13|         Poskrobał się w głowę.~- Z kimże to? - spytał Wokulski.~- Z
1911 II,13|               dzień trzy razy, a czasami to i przez całą niedzielę albo
1912 II,13|               ani owak. Nawet z początku to śmiałem się z niej i jak
1913 II,13|                   Nie daj się, młody, bo to probantka!..." Więcem se
1914 II,13|                    ciągnął Węgiełek - że to nie żadne łajdactwo, tylko
1915 II,13|                 w kawalerskiej kondycji, to co?" "Eh mówi - kiedy już
1916 II,13|              odezwie. Kobieta jak dobra, to dobra, ale jak się rozwydrzy,
1917 II,13|        dziesięciu wysługiwała."~A ona na to nic, tylko spuściła głowę
1918 II,13|                 wielkiej litości, kiedym to usłyszał. I zaraz powiedziałem
1919 II,13|             Marianną ożenię...'~A ona na to: "Nie bądź głupi, bo..."~
1920 II,13|                 ożenił z panną Marianną, to może byś obraził pana Wokulskiego
1921 II,13|              panny.~Węgiełek odetchnął~- To i chwała Bogu. Bo jedno,
1922 II,13|               pan, że ona się puszczała, to przez nieszczęście, źli
1923 II,13|               wielmożnego pana chodziła, to już byłaby taka szelma jak
1924 II,13|             szelma jak wściekły pies, co to tylko zabić, ażeby ludzi
1925 II,13|               cierpieć nie może. Nie jej to była wola. ~- Masz jeszcze
1926 II,13|                 pomyślał Wokulski. - Cóż to za chore indywidua wprzęgają
1927 II,13|            zapomniał, gdzie jest, ale za to doskonale widział, jak Molinari
1928 II,13|              szepnął - zdejmijże ze mnie to przekleństwo..."~O kilka
1929 II,13|                  dziś jest płaska... Ale to tylko chwilami i jeszcze
1930 II,13|                przyjaźń.~- Właśnie. Jest to mostek, po którym...~W tej
1931 II,13|                 ją pani Wąsowska.~- Ależ to jest impertynent! - rzekła
1932 II,13|                   który ją ubóstwia...~- To właśnie będzie interesować
1933 II,13|               tych, którzy je lekceważą, to moja kuzynka bardzo prędko
1934 II,13|                 jego przyjacielem, a już to samo wkłada na mnie obowiązek
1935 II,13|                  tego rodzaju walka...~- To przegra mężczyzna.~- Nie,
1936 II,13|                 pani. Przegra kobieta, i to na łeb na szyję. Przecież
1937 II,13|                    Więc cóż mam robić?~- To już od ciebie zależy. Jeszcze
1938 II,13|                   jak się uśmiechają!... To wszystko, ażeby nas podrażnić.
1939 II,13|                  otwartej wojnie?... Cóż to znaczy. Wojny prowadzą się
1940 II,13|           zawarcia korzystnego pokoju!~- To nie mój system.~- Czy tak?... -
1941 II,13|                 mógł kogoś symbolizować, to tylko Molinariego~Nie mogła
1942 II,13|               siebie panna Izabela. - Co to znaczy?...~I dopiero teraz
1943 II,13|            dwunasta... pierwsza... Jakie to nudne!...~Chciał coś czytać,
1944 II,13|             myśleć o teorii Darwina.~"Co to jest dobór naturalny? Jest
1945 II,13|               jest dobór naturalny? Jest to skutek walki o byt, w której
1946 II,13|        niewolnikami, albo ascetami.~A co to jest wstręt do śmierci?
1947 II,13|                 są wcale smaczne. (Kiedy to ja jadłem poziomki?... Aha,
1948 II,13|            wstręt do śmierci?...)~Bo cóż to jest obawa śmierci?... Złudzenie!
1949 II,13|                   Złudzenie! Umrzeć jest to nie być nigdzie, nic nie
1950 II,13|                  nawet o nich i nic mnie to nie obchodzi.~Cóż więc może
1951 II,13|                  zwierciadła; a my, niby to ucywilizowani, lękamy się
1952 II,13|               oprzeć się uwadze, że całe to życie, pełne niepokoju i
1953 II,13|                  Zdaje mi się (ale mówię to pani w największej tajemnicy),
1954 II,13|               choć się w nim spali. Robi to jednak dopóty - dodał po
1955 II,13|                 pani Misiewiczowa.~- Cóż to za ofiara? - zawołał Rzecki. -
1956 II,13|                  Wsiadł, pojechali.~- Co to znaczy? - ciągnęła pani
1957 II,13|                 Jesteś pan zazdrośnik, a to poniża mężczyznę w oczach
1958 II,13|                  równe prawa.~- O panie, to już zbyt ostre! - zgromiła
1959 II,13|                  go pani Wąsowska. - Cóż to, więc biedna kobieta, jeżeli
1960 II,13|                 kokietowała Molinariego, to i cóż?... Trwało to jeden
1961 II,13|         Molinariego, to i cóż?... Trwało to jeden wieczór i skończyło
1962 II,13|                 Stawską?...~- Ja?... Kto to powiedział?...~- Przypuśćmy,
1963 II,13|               mogłaby na tym poprzestać, to już inna sprawa:~Wokulski
1964 II,13|             czego się dopuściłem, mówiąc to...~Był tak wzruszony, że
1965 II,13|               honoru) zapewniam pana, że to, o czym mówiliśmy, zostanie
1966 II,13|     przebaczyłaby panu jego wybuch. Była to niegodziwość, ale... zakochanym
1967 II,13|                się.~- Mój Boże, i cóż na to poradzę?... niechże już
1968 II,13|                  tak o nią chodzi...~- I to pani mówi, panno Izabelo?...~-
1969 II,13|              szyi.~- Niech pani przyjmie to ode mnie - rzekł i podał
1970 II,13|              pajęczyna?... A jednak jest to klejnot, jakiego nie posiada
1971 II,13|                moją przyszłość...~- Więc to jest talizman?~- Prawie.
1972 II,13|                 talizman?~- Prawie. Jest to rzecz, która mogła mnie
1973 II,13|                 go widział.~- Sprawdzimy to - odpowiedział Wokulski
1974 II,13|               jeszcze smutniejsze.~- Cóż to - spytał Wokulski - słyszałem,
1975 II,13|           Izabela. - W każdym razie jest to idealny mąż: bogaty, nietuzinkowy,
1976 II,13|               przeprasza za podejrzenia. To mnie ostatecznie rozbroiło...
1977 II,13|                 zna ciebie, jak ty jego, to oboje bardzo się nie znacie.~-
1978 II,14|          pisywaniu listów do lokatorów o to, że schody są zaśmiecone,
1979 II,14|                  ludziom młodym, a gdyby to byli studenci, ażeby odpowiadał,
1980 II,14|         porządkowania grobu!... Słychane to rzeczy na świecie?... Odejdę
1981 II,14|              złagodniała.~Złożyło się na to kilka okoliczności.~Przede
1982 II,14|                  na nich z krzykiem, jak to zwykle robiła, kazała im
1983 II,14|             pożyczyć pieniędzy...~Ledwie to powiedziała, energicznie
1984 II,14|              kuframi i tłomokami.~- A co to?.. - machinalnie zapytała
1985 II,14|                włosami w nieładzie.~- Co to?... - zawołała wzruszonym
1986 II,14|                wzruszonym głosem. - Ach, to ty, Leonie... Gdzie pan?..~-
1987 II,14|          Marianna wyniesie się z kuchni, to ty tam...~- Ja w kuchni?... -
1988 II,14|                 ja mówię!... - rzekła. - To wiesz, mój Leonie, wprowadź
1989 II,14|        mieszkania po studentach...~- Tak to rozumiem - odparł Leon. -
1990 II,14|                tam jest z parę pokoików, to mogę nawet mieszkać z kucharzem...~-
1991 II,14|            mieszkać z kucharzem...~- Jak to z kucharzem?~- Bo przecie
1992 II,14|            będziesz panna miała lżej, bo to koneser... Ale ubrać się
1993 II,14|            Marysia!... Marysia!...~- No, to idź już panna, tylko powoli -
1994 II,14|             przebaczyć, jeżeli...~- Jest to bardzo zaszczytne dla nas
1995 II,14|     niezwykłością, zasługuje przecież na to, aby je oszczędzano.~- Nazwisko?... -
1996 II,14|                mnie pamięć nie myli. Ale to są procesy o długi. Między
1997 II,14|               przez oszczerstwa, jak się to zdarzyło niejakiej pani
1998 II,14|             przysięgam na honor, że jest to najszlachetniejsza kobieta,
1999 II,14|            Maruszewiczowi, który ogłosił to po mieście, że jeżeli która
2000 II,14|                 coś winien panom... Ileż to wynosi?~- Dwieście trzydzieści