Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |             nie pozwalają ziewnąć. W końcu zbierało się takie mnóstwo
 2  I,3 |            Mincel, August Katz, a na końcu ja. Każdy całował staruszkę
 3  I,5 |           zbuntowanych olbrzymach, o końcu tego pięknego świata, w
 4  I,5 |            mówiono o zbliżającym się końcu starego świata, a pan Tomasz
 5  I,5 |          skupił... kilka dni temu, w końcu marca. Domyślamy się, że
 6  I,8 |           się z wdową po Minclu, a w końcu mimowolne pójście do teatru,
 7  I,8 |              To była jedna droga. Na końcu bowiem drugiej widział cel
 8  I,9 |       opowiedział, gdzie ma iść, i w końcu dodał:~- Masz wóz i przewóz.
 9  I,10|      duchownych rozmaitych wyznań, w końcu - chłopów i Cyganów. Na
10  I,10|      pochylić się i zniżyć broń, a w końcu przyklęknąć.~Wtedy (pamiętasz,
11  I,10|         spotęgował mi się tak, żem w końcu nic nie słyszał, ani huku
12  I,10|            powiedzieć. Wpada. raz, w końcu maja:~- Jest pan Wokulski?
13  I,10|             takiego Mraczewskiego.~W końcu maja Wokulski postanowił
14  I,11|              o świecie.~Nareszcie na końcu alei ukazały się dwie kobiece
15  I,11|            się. Zdawało mu się, że w końcu drogi nazwanej rokiem widzi
16  I,12|              i wesoło. Na drugim jej końcu widać nawet było odrobinę
17  I,13|              gniadego...~- Gniady na końcu... Przegrałeś pan...~- Pąsowy
18  I,16|           Nie dziw się, że mnie to w końcu znudziło... ~- Naturalnie -
19  I,17|             Wokulskim ukazali się na końcu drogi. ~Pan Tomasz przypatrzył
20  I,18|            patrząc na zegarek, ale w końcu uwierzył. Uwierzył nawet
21  I,19|           chwytałem w przelocie... W końcu w moich oczach wymieniano
22 II,1 |              chaosie w domu i mnie w końcu zaczęły się mieszać klepki.
23 II,3 |           Pola Elizejskie, a tam, na końcu...Łuk Gwiazdy... ~Wokulski
24 II,4 |           stopniowo uspakajał się. W końcu odezwał się: ~- Przysuń
25 II,6 | zaprotestowała blondynka. - Siądę na końcu, bo babcia nie pozwala mi
26 II,6 |       fundamentalne prawo natury. Na końcu alei ukazała się panna Felicja. ~-
27 II,6 |         kaszel było słychać w drugim końcu oficyny. ~Wokulski otworzył
28 II,7 |             baron z narzeczoną, a na końcu panna Felicja z Ochockim,
29 II,8 |      wzruszając ramionami. Usiadł na końcu breka, naprzeciw panny Felicji.
30 II,8 |             wysiłkiem woli odegnał w końcu przywidzenia. Znowu odzyskał
31 II,8 |         rżenie i tętent. Niebawem na końcu ścieżki pokazała się amazonka,
32 II,9 |               Anglia, na przykład, w końcu roku zeszłego wdeptała w
33 II,9 |             tak rozkładał ręce, iż w końcu pomyślałem, że on jest wielki
34 II,9 |      sprzedam ją lada dzień...~Ale w końcu dał się namówić i pojechaliśmy
35 II,10|              się w pani Stawskiej.~W końcu wydobywam pudło - są trzy
36 II,10|         panią Wirską (myślałem, że w końcu zaczną całować krzesełka)
37 II,10|            Stawskiej, kiedy, jakoś w końcu stycznia, spadły na nas
38 II,11|         poczciwym źle, to jednakże w końcu źli zostaną pohańbieni,
39 II,11|            ci Żydzi zagarniają, że w końcu trzeba im będzie siłą odbierać,
40 II,11|        rośnie wątróbka z irytacji. W końcu, naradziwszy się z tym swoim
41 II,13|         milczeniu.~Pewnego dnia przy końcu marca Wokulski przyszedłszy
42 II,13|             potem zmarszczył brwi, w końcu zaś, po długim namyśle,
43 II,13|           jego wielbicielek... Czy w końcu godziło się zmuszać go,
44 II,13|             takem go zaklął, że mi w końcu powiedział: "Nie ożeniłbym
45 II,13|             spokój i przebaczenie.~W końcu marca u państwa Rzeżuchowskich
46 II,13|            nieprzychylnych. Dodali w końcu, że tak mierny skrzypek
47 II,13|           jadłem poziomki?... Aha, w końcu września roku zeszłego w
48 II,15|              sił bezświadomych, że w końcu obudził przeciw sobie całą
49 II,16|             zaraz wybuchnie wojna? w końcu czerwca czy w lipcu?...~
50 II,16|           nóg, skomleć, płakać, to w końcu zawróci głowę pani Stawskiej.
51 II,17|              oddać go na pocztę... W końcu przypomniał sobie, że najprostszą
52 II,17|          stosowałem się do mody... W końcu, co mi tam moda czy nie
53 II,17|              w waszym świecie, żem w końcu utracił najcenniejsze przymioty
54 II,17|             a ci jeszcze lepiej... W końcu poleciał na skargę do cyrkułu...
55 II,17|             ojczyzny. Bawiłbym się w końcu śledząc, w jaki sposób powetowałaby
56 II,17|         zdrowie, serce, energię, a w końcu i rozum... Hańba temu, kto
57 II,17|      mniejsze, coraz mniejsze... I w końcu nad miejscem, gdzie upadł,
58 II,17|           Ochocki. - A niechże ich w końcu diabli wezmą, w jakie wpadłem
59 II,17|        trwogą, potem z oburzeniem, w końcu wzruszyła ramionami.~- Wie
60 II,17|      Rzeckiego, potem na politykę, w końcu Szuman pożegnał ich.~- Bestia
61 II,18|             gadać i w nic wierzyć.~W końcu lipca Henryk Szlangbaum
62 II,19|            Indiach - myślał - więc w końcu września powinien bym mieć
63 II,19|     Wokulskim, lecz bardzo dziwne.~W końcu września wieczorem odwiedził
64 II,19|          siebie Rzecki. - Dlaczego w końcu odkłada wyjaśnienia do rozmowy
65 II,19|              Rozmawiał urywkowo, a w końcu napomknął, że pani Stawska
66 II,19|              los zrządził inaczej.~W końcu października bryftrygier
67 II,19|             wyjeżdżacie... Któż tu w końcu zostanie?...~- My!... -