Tom, Rozdzial
1 I,2 | Przynajmniej raz wygadał się, że całe życie jest niedołęgą - mruknął
2 I,2 | podróż do Turcji... głupstwo całe życie, którego początku
3 I,2 | Wokulskiego, wyjechać gdzieś na całe lato.~- Choć raz przed śmiercią,
4 I,3 | U... cóż to za chamy te całe grenadierzyska! - gniewała
5 I,5 | Łęcki liczył w swoim rodzie całe szeregi senatorów. Ojciec
6 I,5 | dnia, gdyż nieraz przez całe miesiące kładła się spać
7 I,8 | jesteś tym, na co przez całe życie czekałem?... Jeżeli
8 I,8 | sklepików, z których żyją całe rodziny. I to ja mam byt
9 I,8 | Wokulski.~I przypomniał sobie całe szeregi ludzi obdartych,
10 I,9 | dzień chodził na spacer i całe godziny przesiadywaliśmy
11 I,9 | ona?"~I tak szedł przez całe Aleje, plac Aleksandra,
12 I,10| Chłopcy! - wrzeszczał na całe gardło nasz porucznik, który
13 I,10| chaty wiatr jęczał, jakby całe Węgry płakały, a nas zmorzył
14 I,11| ramach mógł był pomieścić całe swoje życie, zatrute dziś
15 I,11| potrafiłaby mi zapełnić całe życie. Przy niej jednej
16 I,14| niewyprawionej skóry, których całe stosy można widywać na wozach.
17 I,14| dosyć, ażeby pamiętać mu całe życie. Lecz baron, nie poprzestając
18 I,15| trochę za późno, ależ przez całe życie nie pozwalałem sobie
19 I,18| Ignacy, aż pot oblewa mu cale ciało. Wokulski wyrywa się
20 I,19| tysięcy rubli rocznie na całe utrzymanie. Nędza... ruina!... ~-
21 I,19| ten człowiek pozyskawszy całe jej otoczenie obecnie zdobył
22 II,1 | Wokulski kochał się przez całe życie co tydzień w innej,
23 II,1 | wtrąciłem. ~- W tym całe nieszczęście, bo ja nie
24 II,1 | wymyślać mężowi, który na całe dnie uciekał z domu, i występować
25 II,1 | znajomego leśnika, polował tam całe dnie i włóczył się po lasach.
26 II,2 | Leokadii wolno drzeć się na całe podwórko, to znowu Maleski
27 II,3 | Paryżu upamiętni mu się na całe życie. ~Potem marzyło mu
28 II,3 | przewodniki), że w Paryżu istnieją całe dziedziny prac ludzkich
29 II,3 | znalazłby gotowe modele, całe grupy podobnych jak on marzycieli,
30 II,4 | której warto się skazać na całe lata niewoli. Nie tylko
31 II,4 | aniżeli w Warszawie przez całe życie... Oto miasto!..."~
32 II,5 | Cała moja rodzina przez całe życie nie dała mi tyle szczęścia,
33 II,5 | konie - prawił baron. - Całe szczęście, że o drugiej
34 II,6 | czystej miłości; jednak przez całe życie nie byli szczęśliwi,
35 II,6 | kilku gniewnych spojrzeń. Całe towarzystwo skręciło na
36 II,6 | wybiegło naprzeciw prezesowej całe stado kur, którym ona rzucała
37 II,6 | pani więcej aniżeli przez całe życie. ~- Ode mnie?... Zdaje
38 II,7 | Izabela dojechała do dworu. Całe towarzystwo przyjęło ją
39 II,7 | Kochałam jego stryja, przez całe życie byłam nieszczęśliwa
40 II,7 | W głębi pokoju zobaczył całe towarzystwo, a przede wszystkim
41 II,7 | lasy obrazów i posągów, całe puszcze machin, a te odmęty
42 II,7 | zmieszana - wracajmy do domu... Całe towarzystwo pewnie wyszło
43 II,8 | idźmy, bo stracimy z oczu całe towarzystwo, a dla mnie
44 II,8 | a w parę minut później całe towarzystwo ze sługami,
45 II,8 | Na drugi dzień istotnie całe towarzystwo pojechało do
46 II,8 | którym nie tylko Starski, ale całe towarzystwo zniknęło mu
47 II,8 | akcentem w głosie. Odjechała. Całe towarzystwo stało w ganku
48 II,9 | tylko powtarzam, co gada całe miasto. Nie myślę bynajmniej
49 II,9 | o niczym więcej nie mówi całe miasto, tylko o twoich odwiedzinach
50 II,10| mieszkanie baronowej, jak i całe otoczenie dziwiło i robiło
51 II,10| spokojny i stanowczy, a całe zachowanie tak naturalne,
52 II,10| energicznie naciągnął niezbyt całe kalosze i lekkim krokiem
53 II,11| powiedzieć, skąd ta wiadomość.~- Całe miasto gada - odparł radca -
54 II,11| tam las ze zwierzętami, całe umeblowanie dla lalki, mały
55 II,13| bankrutujecie, wszyscy... Całe szczęście, że wasze miejsca
56 II,13| o jej wartości, bo przez całe lata tłomaczył mi to Stach.
57 II,13| Warszawę, że zraził do siebie całe towarzystwo, że jego album
58 II,13| mógł oprzeć się uwadze, że całe to życie, pełne niepokoju
59 II,13| mówiąc w podobny sposób?... Całe szczęście, że nas nie słyszy
60 II,14| oderwano od panny Izabeli na całe miesiące, może na lata.~"
61 II,15| uczucie, zdruzgotana wola, całe istnienie... I nagle uczuł
62 II,17| oglądając rysunki... I odtąd całe dnie schodziły mu na przeglądaniu
63 II,17| których gnietli i kopali przez całe wieki?... I dlatego radzę
64 II,17| mógłby wypracować przez całe życie, nawet przez trzy
65 II,19| rację - odparł Szuman. - Całe miasto mówi to samo, chociaż
66 II,19| doświadczenia; wystarczy mi go na całe życie... Przestaniecie wy
67 II,19| zdawało mu się, że widzi całe swoje życie, od chwili obecnej
|