Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |           jego ucha.~- Jeszcze ci powiem, że pieniędzy tych nie przywiozłeś
 2  I,4 |        Ale - już zebrałem zmysły. Powiem ci tylko, że mylisz się
 3  I,5 |          trzeba mieć więcej - nie powiem: taktu, ale - doświadczenia -
 4  I,6 |      tyczy daru kombinowania, nie powiem, ażeby posiadał go w wysokim
 5  I,6 |         się łzami.~-Zresztą tobie powiem, tylko nie zdradź tajemnicy
 6  I,8 |         po kościach...~- Zresztą, powiem ci - ciągnął dalej pan Ignacy -
 7  I,9 |         że już nie przyjdziesz, i powiem ci, że nawet było mi trochę
 8  I,9 |      Wokulskiego. Więcej hrabiemu powiem - ciągnął książę - że Wokulski,
 9  I,10|     kolegów traktują w sposób nie powiem pogardliwy, ale trochę z
10  I,10|    wspólność żon trochę podobała. Powiem nawet, że nabrałem niejakiej
11  I,10| pokrzyżował moje plany.~Nawiasowo powiem, że serdecznie chcę, ażeby
12  I,10|        raz wysiadała z dorożki, i powiem, że mi się gorąco zrobiło
13  I,11|      pośrednicy w sposób - że nie powiem - niegodny...~Obejrzał się
14  I,11|         rozmowę, cóż mi zrobi?... Powiem, że chciałem go wybadać..."~"
15  I,11|        tego powodu... To za mało; powiem więcej... Od roku wspomnienie
16  I,11|     wszystko prowadzi?...~- Zaraz powiem - odparł Ochocki. - Byłeś
17  I,12|     zwrócę babie dwieście rubli i powiem, że dołożył je Wokulski
18  I,12|       niej pana nie będę. Tyle ci powiem : Łęcki - bankrut może zostać...
19  I,12|          spytał Wokulski.~- Zaraz powiem. Pan sam musiał bronić od
20  I,13|           Pokaż mi twoje włosy, a powiem ci, kim jesteś."~Gdy Wokulski
21  I,13|           w otwarte karty... Więc powiem od razu...~- Niech się pan
22  I,16|         razie spojrzę mu w oczy i powiem bez ogródki: <<Dawaj ty
23  I,16|      Wokulski? ~- Przesąd?... nie powiem - rzekł Wokulski. - Jest
24  I,18|           pan Tomasz - z tego, co powiem (bo wy lubicie żartować
25  I,19|           co mnie najwięcej boli, powiem ci, to okoliczność, że za
26  I,19|            niech pan posłucha, co powiem. Dlaczego mój ojciec kupił
27  I,19| dziewięćdziesiąt tysięcy...Więcej powiem - wybuchnął - nabywca odda
28 II,2 |             odparł rządca. - Otóż powiem krótko. Mamy dwa rodzaje
29 II,2 |           jeszcze na jeden guzik, powiem nawet: zarumienił się, i
30 II,4 |        ocierając pot z twarzy. ~- Powiem niedużo - rzekł Geist. -
31 II,4 |       sowie i tygrysie. Więcej ci powiem: odkryłem mieszańce tych
32 II,4 |            ha?... No i nareszcie, powiem tobie, Stanisławie Piotrowiczu,
33 II,4 |          Stanisławie Piotrowiczu, powiem jedno słówko, chcesz?.. ~-
34 II,4 |         zdrapanie. Otóż, gołąbku, powiem tobie przypowieść. Znajduje
35 II,5 |          nie powiedział, co teraz powiem panu, panie Wokulski. Ja
36 II,5 |        się...~Tego, co panu teraz powiem, panie Wokulski, błagam,
37 II,6 | dziewczyna - mówiła prezesowa - i powiem ci, że zaczynam tracić dla
38 II,6 |          ich zalecenia..." Toteż, powiem panu, obecnie jestem zdecydowany
39 II,6 |         szaleństwo... ~- Teraz ja powiem, co by ten nowy człowiek
40 II,6 |                Więc teraz ja panu powiem. Wszyscy jesteście podli... ~-
41 II,7 |       pieniądze na jej ochronę... Powiem ci, Belu, że twoja ciotka
42 II,7 |           Izabelą... ~" Co ja jej powiem i jak będę wyglądał? " Zdawało
43 II,7 |          o miłość. I jeszcze pani powiem - dodał patrzącej na niego
44 II,7 |        Ciekawym - szepnął - co mu powiem, jeżeli mnie spotka?...
45 II,8 |         pana takiej odpowiedzi... Powiem to babci i poproszę, ażeby
46 II,8 |           W każdym razie coś pani powiem. Widzi pani, w życiu można
47 II,9 |      Rzecki, ale... szczerze panu powiem (bo przecie wobec pana muszę
48 II,9 |         bywałem dosyć często. Nie powiem co dzień. Czasami raz na
49 II,9 |       wylać z góry wodę na głowę.~Powiem nawet, że między nią a mieszkającymi
50 II,10|       mamie tu przyjść?... Ja coś powiem do uszka: pewnie mama była
51 II,12|          nieudanym zdziwieniem.~- Powiem ci coś - ciągnęła pani Wąsowska
52 II,12|           Izabela.~- Tak! Zresztą powiem ci wszystko. Swoją rozmowę
53 II,13|         mu, ażeby... Rozumiesz?~- Powiem, jaśnie panie, tylko on
54 II,15|          A gdybyś ośmielił się... powiem mu wszystko...~Starski roześmiał
55 II,15|         gniewa, panie Starski, co powiem - rzekł głuchym głosem. -
56 II,15|           mi Boże dopomóż, że nie powiem - odparł Wysocki i zdjął
57 II,16|           Dopieroż to Lisieckiemu powiem bajkę o kpie! On, biedak,
58 II,16|       Bismarck przerachuje się. I powiem prawdę, że nie będę go żałował,
59 II,16|     zdrowiem nie jest dobrze. Nie powiem, ażeby mi coś dolegało,
60 II,17|      kolei zamykaj oczy. Kiedy ci powiem: lewe... prawe... prawe...
61 II,17|          drogi, wyjedź gdzie...~- Powiem ci, że próbowałem wyjeżdżać...
62 II,17|              Wreszcie przed panem powiem jak przed Bogiem... Trochę
63 II,17|      osądź pan sam siebie, jeżeli powiem, że ona pana...~- Kocha,
64 II,17|           szczegóły, dość, jeżeli powiem, że widywałam ją prze dwa
65 II,19|       mówiłem, a jeżeli teraz nie powiem, to tylko dlatego, że nie