Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |              mówili: oto musi być pan z panów.~Istotnie, pan Łęcki liczył
 2  I,6 |  oryginalniejszy od innych.~- Papa tych panów chce przyjmować?...~- Muszę
 3  I,9 |         wierzchu, dla zawstydzenia tych panów, którzy wolą wydawać pieniądze
 4  I,9 |                 znajomych. Będzie kilku panów z Towarzystwa Dobroczynności...~"
 5  I,9 |                woźniców służba wielkich panów zachowywała się w sposób
 6  I,10|                Ponieważ nie znałem tych panów, a zapewne i oni mnie, nie
 7  I,10|                  że niektórzy z naszych panów kłaniali mu się bardzo uprzejmie
 8  I,10|                 tych czasach nie było u panów jakiego wypadku?... Małego
 9  I,11|    departamentów. No - a przecie takich panów znamy, nic w nich nadzwyczajnego...
10  I,11|                się fatygować szanownych panów w pewnym... nader ważnym
11  I,11|              zakończył książę.~- Proszę panów - mówił Wokulski - gdyby
12  I,11|               ten punkt sprawy obchodzi panów, którzy składacie pieniądze
13  I,11|           spisanie aktu. Zapraszam więc panów, chcących zostać uczestnikami,
14  I,12|               na fotelu.- To rzecz tych panów, ile zbiorą gotówki.~- No,
15  I,12|           lekcja konnej jazdy. Czterech panów i jedna dama jeździli, koń
16  I,12|           zauważył naprędce, że jeden z panów, który jeździł bez strzemion,
17  I,12|       dyrektorem.~- Właśnie czekałem na panów i natychmiast służę. Panie
18  I,12|                 Tek.~- To już zależy od panów.~- Bardzo pragnąłbym widzieć
19  I,13|          wyścigowego placu, a przy niej panów Millera i Szulca tudzież
20  I,13|               dżokeja dodał: - Zapoznam panów: pan Yung, najznakomitszy
21  I,13|                 a Wokulski, pożegnawszy panów Millera i Szulca, popieściwszy
22  I,13|            hrabia zabrał głos.~- Proszę panów - rzekł - baron Krzeszowski
23  I,13|             Rzecki.~- O! bardzo prosimy panów - rzekł hrabia.~Rzecki odchrząknął.~-
24  I,14|             wciśnie się między wielkich panów, nagle ostygnął w miłości
25  I,17| niesprawiedliwie uprzedzony do wielkich panów. A oni są przecie takimi
26  I,17|                 pięćset rubli, co mam u panów, to mój cały majątek. Chłopiec
27  I,18|          wysłania jej do owych czterech panów jedzących pekeflejsz, gdy
28  I,18|                wrzeszczy: "Oto jest dar panów: Stanisława Wokulskiego,
29  I,18|             Zdawało mu się, że każdy z "panów" (a jak na złość wszyscy
30  I,18|               jednego katolika i pana z panów..." ~"Coś wie, tylko gadać
31  I,18|           Rzecki ostrożnie wypytał się "panów", w którym sądzie i o której
32  I,18|                na ruch gości i rozmowy "panów" i punkt o dziesiątej mówi
33  I,18|              dorożki wyskoczy który, z "panów" donosząc mu, że sklep spalił
34  I,18|          kilkunastoletnim wnukiem i dwu panów: jeden czerstwy i siwy,
35  I,19|                 Wyjdę, papo, i zostawię panów samych.~Opuściła sypialnię
36  I,19|                siostra przysyła mi tych panów. Mój Boże! nigdy się jeszcze
37  I,19|              Panna Izabela przedstawiła panów: - Pan... Wokulski... Pan
38 II,1 |             rumieniąc się. - Ojciec tak panów kocha i... my wszyscy... ~
39 II,1 |       przychodziło kilku nie znanych mi panów, którzy nocowali na kanapce,
40 II,2 |                 przeciwka skarży się na panów dobrodziejów... - odparł
41 II,2 |                lipiec... ~- Ależ nikt z panów nigdy nie płaci! - zawołał
42 II,2 |               mogłaś wprowadzić tu tych panów? - zapytała ją baronowa. ~-
43 II,6 |               parasolki dam i kapelusze panów. ~- Nie, moi państwo - zawołała
44 II,7 |                 coś robił?... Znam tych panów około dwudziestu, są to
45 II,7 |                na Wokulskiego - każdy z panów wybierze sobie damę... ~
46 II,8 |               poproszę, ażeby żadnemu z panów nie pozwoliła jeść rydzów,
47 II,8 |          przekonaniu nie stoję niżej od panów Starskich, marszałków i
48 II,8 |              pan, a może nawet z takich panów, których niekiedy Bóg zsyła,
49 II,9 |                 propozycją przyjdzie do panów adwokat baronowej. Zresztą
50 II,10|           adwokat w starym futrze. Tych panów baronowa brała do pokoju
51 II,10|             wciąż nie chce trzymać tych panów?~- Za żadne skarby! - jęknęła
52 II,11|                nie kupi żaden z naszych panów, ale każdy da pieniądze
53 II,12|                 był jednak przyjacielem panów: Niwińskiego i Malborga.
54 II,12|           ogniste spojrzenia rzucane na panów: Niwińskiego, Malborga i
55 II,12|               wypadki, i spoglądając na panów: Niwińskiego, Malborga i
56 II,12|             przysłuchiwała się rozmowom panów odwiedzających jej ojca
57 II,12|             chwili Mikołaj podał bilety panów Rydzewskiego i Pieczarkowskiego.~-
58 II,13|               dnia po południu przyjęła panów Rydzewskiego i Pieczarkowskiego,
59 II,14|            Jutro postaram się zaspokoić panów...~- To nie wszystko - przerwał
60 II,16|             miała powodu skarżyć się na panów...~Młody człowiek gorąco
61 II,17|                 ludzi... przez wielkich panów...~- Robisz się sentymentalny -
62 II,17|              zagryziecie owych wielkich panów, to co?...~- Z konieczności
63 II,17|       starozakonni...~- To już z wyboru panów.~- Żydowszczyzna w naszej
64 II,17|                których byłem bity przez panów Starskich, Szastalskich
65 II,19|                te butelki do sieni... A panów proszę, ażebyście pożegnali