Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |             tej bowiem pisaninie chcę mówić nie o Bonapartych, ale o
 2  I,4 |             znowu chodzić po pokoju i mówić przyciszonym głosem :~-
 3  I,4 |                po których dobrze jest mówić o interesach.~Wydobył ze
 4  I,6 |             wypada zrobić to, a nawet mówić o tym ojcu?...~"Wokulski?...
 5  I,6 |              sklepie nie chciał z nią mówić, tylko cofnąwszy się za
 6  I,8 |        infamis! - myślał. - Jak można mówić takie rzeczy w sklepie? '
 7  I,9 |         płacząc. - Takie rzeczy wolno mówić kobietom dopiero w siódmym
 8  I,11| przerzedzonymi włosami, znowu zaczęto mówić powszechnie, że - choroba
 9  I,11|               obywateli. Bardzo lubił mówić po polsku, a nawet treścią
10  I,11|             prawa ręka księcia; lubił mówić kwieciście, wybijając takt
11  I,11|              bliższych?~- O tych mogę mówić tylko z moimi wspólnikami -
12  I,11|          znowu w zamyślenie.~I zaczął mówić jakby do siebie.~- Kobiety,
13  I,12|       rachunki przysięgając sobie nie mówić o żadnym koniu, że ma koler.
14  I,14|          poważył się złośliwie o niej mówić. Na próżno wrogowie panny
15  I,14|       Warszawie, z którym można o tym mówić. To numer...~"Jedyny rozumny...
16  I,16|              doprawdy... - tu zaczęła mówić wolniej i ciszej - doprawdy,
17  I,17|        naturze i między nimi, poczęła mówić: ~-Prawda, jaki ładny dzień?
18  I,17|             Wokulskiego, znowu zaczął mówić mu o swej kamienicy, z której
19  I,18|                  Potrzebujesz pan nie mówić brzydkie słowo - odpowiedziała
20  I,18|            Ależ, panie, proszę mi nie mówić impertynencyj!... Słucha
21  I,19|            takich rzeczach lepiej nie mówić... ~- Czy to co złego? -
22  I,19|           płacą. Zresztą niema o czym mówić; ojciec niech wyobraża sobie,
23  I,19|           cioci? - Właśnie o tym chcę mówić. Ogromnie dopytywał się
24  I,19|                 Panna Izabela zaczęła mówić po angielsku. ~- Spodziewam
25 II,1 |           takich razach najwłaściwiej mówić skróceniami). W tym jest
26 II,1 |          Janom Minclom. Musiał im coś mówić o Stachu, gdyż na drugi
27 II,2 |       rozbroiła, że nie miałem odwagi mówić z nią o podwyższeniu komornego.
28 II,2 |             pałającymi oczyma zaczęła mówić głębokim głosem: ~- Ależ,
29 II,2 |              Ach, Boże! nie ma o czym mówić... Dosyć, że ktoś z bliskich
30 II,2 |               staruszka - jeżeli mamy mówić szczerze, to mnie nie tyle
31 II,4 |              z czym innym - rzekł - a mówić będę o czym innym. Chciałem
32 II,6 |              westchnieniem - łatwo to mówić o swobodzie uczuć, kiedy
33 II,6 |               uczuć, to już nie ma co mówić... Tymczasem moja czcigodna
34 II,6 |     nieoceniony!... - A potem zaczęła mówić niskim, metalowym głosem: -
35 II,6 |           mówi dalej. ~- Nie będę nic mówić, bo mnie już i rozmowa z
36 II,6 |            jesteś zbłądzić, a później mówić wszystkim przy obiedzie,
37 II,7 |                   Ale wolę ci nic nie mówić, bo i ty jeszcze pomyślisz,
38 II,7 |          pomieszanie. ~- Musiała panu mówić, że arystokracja pielęgnuje
39 II,8 |       rozdrażniona. ~- Tu może mi pan mówić - rzekła - co pan chce,
40 II,8 |               opanowała się i zaczęła mówić: ~- Cóż to za oryginalny
41 II,8 |   ukształcenie, które mi dziś pozwala mówić z panią. Jaki traf popchnął
42 II,10|               go bardzo mało, zaczęła mówić:~- Wyrządzi mi kochana pani
43 II,10|               w żaden sposób nie może mówić o tym z Wokulskim.~- Nie
44 II,10|          dotknęła jej i lalka zaczęła mówić,~Helunia zawołała :~"Ach,
45 II,10|             ze mną wyszedł, nie ma co mówić... Kupił pan kamienicę w
46 II,10|               pokazać, prosiła, ażeby mówić cicho, rozpłakała się...
47 II,10|              podłość!~- Dobrze ci tak mówić - odparłem - bo jesteś mężczyzna,
48 II,11|         doktór.~- Czy nie mógłbyś pan mówić jaśniej? - spytałem niecierpliwie.~-
49 II,11|      Pociągnął mnie za szafy i począł mówić zirytowanym głosem:~- Oto
50 II,11|              wzruszenia. Potem zaczął mówić o interesach sklepowych
51 II,11|            zbogaci się, zaraz zaczyna mówić tylko po francusku, targować
52 II,11|             ci, panie...~- Miałeś pan mówić o baronowej - wtrąciłem,
53 II,12|              pan Pieczarkowski zaczął mówić bez wytchnienia.~Mówił o
54 II,13|               i spojrzeniem zdaje się mówić: patrzcie, to mnie on kocha,
55 II,13|                bo..."~Kiedy nie śmiem mówić - dodał nagle Węgiełek,
56 II,13|               z panią... Już nie chcę mówić dalej... Czuję tylko, że
57 II,16|               Łęcką. Musiał nawet coś mówić pani Stawskiej, gdyż ten
58 II,16|         okazywać uczucie, namiętność, mówić jej o miłości, ściskać za
59 II,17|               Jakże możesz wobec mnie mówić o takich rzeczach?..~- Mówię,
60 II,17|             Nagle ocknął się i zaczął mówić jakby do siebie:~- Co to
61 II,17|               rękę.~- Nie powinna bym mówić z panem!... - rzekła pani
62 II,17|               pan popisuje, nie ma co mówić!... - zaczęła po chwili
63 II,17|              zamyślony, Rzecki począł mówić:~- Widzisz, Stachu, ja już
64 II,19|        zaciągnęli ją... Przykro mi to mówić, ale panu mówię, ażebyś