Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |           taki sam. Było w nim to samo smutne okno, wychodzące
 2  I,2 |     smutne okno, wychodzące na to samo podwórze, z tą samą kratą,
 3  I,3 |           był chwat, choćby za to samo, że wygnał hyclów Szwabów.
 4  I,4 |      śpiesznie chowa gitarę i toż samo pudełko wraz z gitarą kładzie
 5  I,4 |          tym dziwnego ? Czyliż to samo prawo nie stosuje się do
 6  I,5 |        które zakrywały słońce. To samo przecie robią co dzień maszyniści
 7  I,6 |    zwierzątek, a ten kupiec - tak samo na nią patrzył.~Lekki dreszcz
 8  I,7 |           flakonów perfum...~- To samo dostaniemy gdzie indziej.~-
 9  I,7 |            serce jej zamierało na samo przypuszczenie, że ten człowiek
10  I,9 |        podniosła się z fotelu, to samo zrobiła panna Izabela i
11  I,10|   zdziwieniem, że i inni robią to samo. Zamiast dwu wyciągniętych
12  I,10|           piszczałki fajfrów. Toż samo za nami. Ktoś krzyknął: "
13  I,10|        hat er denn das getan?~Toż samo ja dziś nieomal co godzinę
14  I,11|        obaj hrabiowie i baron toż samo... Oryginały to są, jak
15  I,11|      innych - a potem ona robi to samo, co mniej doskonałe... Ach,
16  I,12|         nowy i pełny, drabina toż samo, na podłodze leżała świeża
17  I,13|           gdy się uda, robicie to samo?.. Otóż nie poprawię się,
18  I,13|   ponieważ w duchu mówię sobie to samo. Zresztą - staję na wyścigach
19  I,14|      Wokulskim. Jak sądzisz?~- To samo myślałam przed chwilą -
20  I,14|         kilku dni miałem cię o to samo prosić!... - odpowiedział
21  I,17|        nic; wszystko zostanie tak samo na wieki. Że on z panną
22  I,18|           Gorąco mi... ~- Tam tak samo, ale mogę usiąść. A co to
23  I,19|          na jutrzejszy obiad...To samo baron i książę... Jeszcze
24  I,19|         jutro... do jutra może mi samo przejdzie... ~W tej chwili
25  I,19|        cichu, to prawda! ależ tak samo będzie mnie uwielbiał nawet
26 II,1 |        nie zauważył dawniej. ~Tak samo z Wokulskim. Znam go ze
27 II,1 |      musiał tracić czasu i sił na samo wydzieranie się do nowych
28 II,2 |          Paryża (prosił mnie o to samo przed wyjazdem), ażebym
29 II,2 |         za mieszkanie, to niechaj samo płaci mi tyle za korepetycje,
30 II,2 |  ciemnopopielatymi pokrowcami, to samo fortepian, to samo pająk
31 II,2 | pokrowcami, to samo fortepian, to samo pająk zawieszony u sufitu;
32 II,3 |    wybucha śmiechem. ~- Ot, za to samo, że się pytasz!... Inny
33 II,3 |         sam pokój jak jego, takie samo łóżko z baldachimem, a na
34 II,4 |           czterech ludzi zrobi to samo w ciągu pięciu do sześciu
35 II,4 |         niańki; wszystko robi się samo i nie może być niespodzianek.
36 II,5 |           to w gruncie jedno i to samo: siła tak wielka, że wszystko
37 II,6 |          zrobiła, i my wszyscy to samo zrobimy - mówił z ironicznym
38 II,6 |           uczuciom... ~- I ja tak samo zrobiłem - odezwał się stłumionym
39 II,6 |          jego żakietu. Zawsze tak samo unika panien bez posagu,
40 II,7 | rozmawiającą ze Starskim. Ona tak samo patrzyła na Starskiego.
41 II,7 |           w dobre i złe rasy, tak samo jak książę. On również przytaczał
42 II,7 |        ale ona nie...~Czy nie tak samo mówił baron o swojej pannie
43 II,8 |          odziana. Mówią, że za to samo, co ona ma we włosach, kupiłby
44 II,8 |       tylko czekał. I doczekał. W samo południe kamień odsunął
45 II,8 |      miałbym u Geista? Byłbym tak samo zależny jak dziś, tylko
46 II,8 |        byłby stary Niemiec. I tak samo pracowałbym, nawet ciężej;
47 II,10|        wygrała i pewnie będzie to samo z Helenką... O, ja nieszczęśliwa!... ,
48 II,11|       ażeby dwa razy popełniał to samo głupstwo. Tylko, kochany
49 II,11|      bardziej że wszyscy widzą to samo - mówił doktór. - Wokulski
50 II,11| Wokulskiemu, a... i panu radzę to samo. Młoda z młodym prędzej
51 II,13|       jego przyjacielem, a już to samo wkłada na mnie obowiązek
52 II,13|  rozmiarach.~"Rok temu miałam toż samo widzenie - rzekła do siebie
53 II,15|          zniósłby ich widoku. Już samo nawet myślenie męczyło go,
54 II,16|          się Bonapartym znaczy to samo, co lwa zaprzęgać do taczek.
55 II,17|          prawda, o mnie mówili to samo..."~Spojrzenie jego znowu
56 II,17|       odrzuciłem szczęście, które samo wpadło mi w ręce... Ale
57 II,17|         szepnął Wokulski.~- Ja to samo mówiłem - ciągnął Rzecki. -
58 II,17|           to, co jeszcze zostało, samo zginie. Bywaj zdrów.~Po
59 II,17|       spółki. Inni mogą zrobić to samo.~- A pieniądze? - spytał
60 II,17|           pokoju.~Mniej więcej to samo powtarzało się w listach...
61 II,18|         awanturę.~Teraz będzie to samo; jak nagle zniknął, tak
62 II,19|     Szuman. - Całe miasto mówi to samo, chociaż myli się tytułując
63 II,19|     apatia. Z Wokulskim miałem to samo.~Naprawdę zaś Rzecki pokrzepiał