Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |              wziął?~- Phi! może i ja bym się ożenił z jejmością,
 2  I,4 |            ustroni tak pustej, gdzie bym mógł upaść na ziemię i nie
 3  I,6 |        koncertu, odczytu, na których bym go nie spotykała, i dopiero
 4  I,7 |            to był obłęd... No, nigdy bym nie przypuszczał, że mogą
 5  I,9 |           się, kto ona jest?... Może bym potrafił jej dopomóc. Dlaczego
 6  I,9 |              lepiej dla panien.~- Ja bym mu sam oddał córkę. Człowiek,
 7  I,10|           nie podłe moje nogi, dawno bym już był za granicą. Bo i
 8  I,10|          Miastem albo Podwalem.~Może bym się zabił z desperacji,
 9  I,10|           żadnym wynagrodzeniu.~- Ja bym się wstydził brać od takie
10  I,11| zaprotestował marszałek. - Z torbami bym poszedł pod Ostrą Bramę
11  I,12|      odszukał ulicę i numer.~"Ładnie bym się zarekomendował adwokatowi! -
12  I,13|        kupczyk, ten... łajdak!... Ja bym tylko chciał wiedzieć: co
13  I,14|             pani Meliton.~- Ach, cóż bym dała za to, ażeby baron
14  I,15|       społeczeństwem czy sławą - już bym się nie podjął. Społeczność
15  I,15|             oprzytomniał: ~"No i cóż bym zrobił, gdyby podobało się
16  I,15|              albo lokaja... No i cóż bym na to poradził?..." Poszanowanie
17  I,15|          mogłem dać sześć rubli, toż bym chyba nie żałował pięciu
18  I,17|              osoby i katoliki, to ja bym był bogatszy od Rotszylda. ~-
19  I,17|      wszystko mi jedno i nawet wcale bym się nie gniewał, gdyby panowie
20  I,18|           nie zna w Warszawie, to ja bym panu za ten interes nie
21  I,18|             targu, sto rubli... - Ja bym dał sto pięćdziesiąt - mówi
22  I,19|         obowiązek... inaczej...w łeb bym sobie palnął, gdybym już
23  I,19|              doktorów, a z pewnością bym nie żył... ~Panna Izabela
24  I,19|              posag ocalony?... Nigdy bym nie przypuszczała. ~- Ojciec,
25 II,1 |      ogarnęło mnie zdziwienie. Nigdy bym nie sądził, ażeby człowiek
26 II,1 |        czując, że nie o to pytam, co bym chciał wiedzieć. ~- Mój
27 II,2 |   podejrzliwym, o ile smutnym. Nigdy bym doprawdy nie sądził, że
28 II,2 |          gdybym był Wokulskim, zaraz bym się o nią oświadczył... ~-
29 II,2 |            Gdybym był Wokulskim, już bym z nią wracał od ślubu. Co
30 II,3 |              za kobietą, której może bym się nawet wyrzekł poznawszy
31 II,4 |              znaleziono by to, czego bym im dać nie chciał... ~-
32 II,4 |             ironiczny grymas. ~- Cóż bym miał powiedzieć, dobry Boże,
33 II,4 |            się do przedpokojów. I ja bym tam miał wracać?..."~Począł
34 II,5 |           cóż to za rozum!... Nikomu bym tego nie powiedział, co
35 II,5 |             jestem szalony... Nikomu bym tego nie powiedział, ale
36 II,5 |              w baronie, to dlaczegóż bym ja... Bo przecież go nie
37 II,6 |        oddałbym za nią życie. Nikomu bym tego nie powiedział, wyjąwszy
38 II,6 |              już tak szczęśliwy, jak bym mógł być kiedyś, ani jej
39 II,7 |              niej słabość, to prawie bym się założyła."~W kilka dni
40 II,7 |           korzyść, więc nie wiem, co bym zrobił - odparł wzburzony
41 II,8 |             pokazać skarby?... Zaraz bym wlazł do nich, choćby przez
42 II,9 |            ją poznał wcześniej, może bym się z nią ożenił:~Usłyszawszy
43 II,10|               jaka ona zabawna, sama bym ją chciała mieć. Nazywa
44 II,10|         jestem Wokulskim... Dopieroż bym...~Wszedł Stach. Pani Helena
45 II,10|             kochany panie, że dobrze bym zrobiła, gdybym upadła do
46 II,11|              pan wypchać?~- Powinien bym, bo świat jeszcze nie widział
47 II,13|           gdyby nie była ladaco, już bym się w zapusty ożenił.~Akurat
48 II,16|           nawet ciężko mi pisać. Tak bym gdzie pojechał... Mój Boże,
49 II,16|         drażni. Ale swoją drogą, tak bym gdzieś pojechał... tak bym
50 II,16|           bym gdzieś pojechał... tak bym jechał...~Muszę jednak pierwej
51 II,16|             nieszczęsny jej mąż, już bym się jej oświadczył.~- A
52 II,16|        Warszawą i ze sklepem..., Żyć bym bez nich nie potrafił...~
53 II,17|            zrobiłaby interesu... Cóż bym jej wreszcie powiedział?
54 II,17|           prawdę - myślał - powinien bym ten wyszulerowany majątek
55 II,17|        przysięga, to mówię panu, już bym porzucił dom i leciał gdzie
56 II,17|       dopiero tworzyć nową, z której bym nie doczekał się owoców
57 II,17|          jednego z jej gachów... Cóż bym więc ja powinien zrobić?..."~
58 II,17|              jej rękę.~- Nie powinna bym mówić z panem!... - rzekła
59 II,17|            państwo... Nawet powinien bym wyswatać tę dobraną parę,
60 II,17|           trafił na dobrą chwilę, co bym dał jej w zamian?.. Nawet
61 II,18|      wszedłbym do spółki i przy nich bym zamieszkał. I mój Boże!
62 II,19|            nawet naokoło świata, sam bym mu ją radził. Ale ażeby
63 II,19|              końcu września powinien bym mieć wiadomość.. .No, o