Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |            w jednej z takich chwil zobaczył pannę Izabelę Wokulski.
 2  I,6 |            duże lustro na ścianie. Zobaczył tam swoją piękną twarz,
 3  I,7 |            tej osoby, i ledwiem ją zobaczył, już nic mnie nie obchodzi.~
 4  I,8 |           Przy bramie wiodącej tam zobaczył bosego, przewiązanego sznurami
 5  I,8 |   znalazłszy się raz w teatrze nie zobaczył panny Izabeli.~Siedziała
 6  I,8 |      Wokulski odwrócił się i nagle zobaczył na ziemi swój własny cień.
 7  I,8 |     przechodząc Aleją Jerozolimską zobaczył tłum ludzi, czarny wóz węglarski
 8  I,9 |         jego pobiegł ku światłu. I zobaczył w różnych punktach świątyni
 9  I,9 |            na framugę okna i znowu zobaczył młodego człowieka, który
10  I,9 |           Ona..."~Podniósł głowę i zobaczył damę w brylantach.~Ktoś
11  I,9 |            się i na szczycie słupa zobaczył jakąś ludzką figurę.~"Aha,
12  I,9 |          powozy. W jednym Wokulski zobaczył bladoniebieską suknię.~"
13  I,11|            Wokulski odwrócił się i zobaczył Ochockiego.~- Pan czekał?...
14  I,11|          młodych kobiet.~Naprzeciw zobaczył parę ludzi pochylonych ku
15  I,11|           głowie. Wreszcie na lewo zobaczył mur, a dalej budynek.~"Aha,
16  I,12|     Niebawem zaś przez okno stajni zobaczył Wokulski młodzieńca z metalowymi
17  I,13|            Nagle spojrzał na tor i zobaczył wjeżdżający do szranków
18  I,13|          ubrany, wyszedł na ulicę, zobaczył piękną pogodę i wyobraził
19  I,13|     czyjejś ręki. Odwrócił głowę i zobaczył mecenasa z dużą teką pod
20  I,14|          mu gniew. Gdy zaś jeszcze zobaczył, że Wokulski nagrodę i cenę
21  I,15|      podniósł głowę trochę wyżej i zobaczył, że jego operator nosi złote
22  I,17|      Wokulski, stanąwszy na progu, zobaczył swoją magdalenkę. Zdumiały
23  I,17|           panny Izabeli. ~Pierwszy zobaczył go pan Tomasz. ~- Cóż za
24  I,18|            w ósmym rzędzie krzeseł zobaczył znajomego fabrykanta pierników,
25  I,18|        głowę, brwi i oczy w górę i zobaczył Mraczewskiego... ~- Hę?... -
26  I,18|          jednakże sposób, ażeby go zobaczył Nowicki), gdy nagle widzi
27 II,3 |           głowie. Naprzeciw siebie zobaczył taki sam pokój jak jego,
28 II,3 |            je ozdobami. ~Naprzeciw zobaczył niedługą ulicę, a za nią
29 II,3 |        znowu dosięgał placu Zgody, zobaczył, poza Tuileryjskim Ogrodem,
30 II,4 |    skakaniu z balonu... Ledwiem to zobaczył, zaraz pomyślałem: "To mój
31 II,4 |       zadzwonił i zaraz na wstępie zobaczył lokaja w pąsowym fraku. ~"
32 II,4 |            lewo od sieni. Wokulski zobaczył rozległą, kwadratową salę,
33 II,6 |           damę w białej narzutce i zobaczył pobladłą twarz z wielkimi
34 II,6 |            i w ciągu jednej chwili zobaczył taką scenę: panna Felicja
35 II,6 |         wszystkim niedaleko kuchni zobaczył budę, a przed nią na łańcuchu
36 II,7 |          na folwarcznym dziedzińcu zobaczył powóz, od którego odprzęgano
37 II,7 |     popchnął drzwi.~W głębi pokoju zobaczył całe towarzystwo, a przede
38 II,8 |           Wokulski podniósł oczy i zobaczył między dębami wesoły ogień,
39 II,8 |          kłapiący zębami. On zaraz zobaczył w głowie panny złotą szpilkę,
40 II,9 |            na podwórze.~I oto, com zobaczył... W jednym z okien Maruszewicza
41 II,10|   przyjaciel mój, pan Maruszewicz, zobaczył z okna, że ta pani (która
42 II,13|         gdyby jej pan Wokulski nie zobaczył w kościele. Wtedy ją wykupił
43 II,13|            zrobiło mu się zimno... Zobaczył pannę Łęcką bardziej odurzoną
44 II,14|         wśród których pierwszy raz zobaczył łzy w oczach panny Izabeli.~"
45 II,15|        przeciwległą szybę wagonu i zobaczył w niej jak w lustrze słabe
46 II,15|        usta i przy świetle zapałki zobaczył~na chustce pianę.~"Wściekłem
47 II,15|          diabła?..."~Wtem z daleka zobaczył dwa światła, powoli zbliżające
48 II,15|        jedzie panna Izabela. Znowu zobaczył salonik oświetlony latarnią
49 II,15|     przytomność, a gdy ocknął się, zobaczył jakiegoś człowieka, który
50 II,15|             usiadł, przetarł oczy, zobaczył obok siebie Wysockiego i
51 II,17|             Zaczął marzyć, i znowu zobaczył odrapany mur domu Geista
52 II,17| przedpokoju głośny spór. Wyjrzał i zobaczył Węgiełka, którego lokaj
53 II,17|          był spokojny, dopókim nie zobaczył jej dawnego gacha czy jak
54 II,17|        Wtem Starszczak ogląda się. Zobaczył moją żonę i roześmiał się
55 II,17|        Byłem spokojny, dopókim nie zobaczył jednego gacha; ale teraz
56 II,17|         zamiast mojego dziecka nie zobaczył gachowego. Bo przecie wiadomo,
57 II,17|           tylko, że na własne oczy zobaczył jednego z jej gachów...
58 II,17|  zgłupiałem."~Spojrzał za siebie i zobaczył w oknie panią Wąsowską,
59 II,17|       głowę i pod werandą cukierni zobaczył Szumana. Doktór zostawił
60 II,17|           rozsunęły się na chwilę. Zobaczył surową twarz, rozwiane włosy,
61 II,19|           Spojrzał w głąb sklepu i zobaczył wydobywającą się spod kontuaru
62 II,19|    ostatnia gwiazda zgasła...~Może zobaczył ją znowu, ale już nie nad