Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |             mające córki na wydaniu, nieraz mówiły:~- Oto do czego prowadzi
 2  I,3 |            niedowiarku - lamentowała nieraz ciotka - że za te sztuki
 3  I,3 |      najdokładniej prowadzona nauka.~Nieraz w nocy budził mnie ojciec
 4  I,3 |        podzielali dwaj jego koledzy. Nieraz pan Raczek, kiedy mu dokuczył
 5  I,5 |             istniały pory dnia, gdyż nieraz przez całe miesiące kładła
 6  I,5 |         ciszy swego pięknego lokalu. Nieraz Mikołaj już twardo drzemał
 7  I,8 |           tych parszywych stosunków. Nieraz aż wstyd wydawać reszty,
 8  I,9 |            nie robi, a pieniądze ma. Nieraz też mówił, że mnie już o
 9  I,10|           pisemka, a znikali ludzie. Nieraz i ja myślałem: czy już nie
10  I,10|           marsze na spiekocie, kiedy nieraz piliśmy wodę z kałuży; albo
11  I,10|            żarła tęsknota za krajem. Nieraz zdawało mi się, że stracę
12  I,10|            ubiory, nie naszą ziemię. Nieraz oddałbym życie, ażeby choć
13  I,10|             i chałupy poszyte słomą. Nieraz jak dziecko wołałem przez
14  I,10|              truje biedaka, który mi nieraz mówi wzdychając:~- Ach,
15  I,10|            po sklepach jako subiekt.~Nieraz we cztery oczy rozmawiałem
16  I,11|              Znam dobrze moją płeć i nieraz miałam okazję litować się
17  I,11|          gdybyś wiedział, jak ciężko nieraz trzeba na nie pracować.~
18  I,14|           miłosierny!..." - szeptała nieraz, patrząc spoza firanek na
19  I,18|             daje mu ogromny kredyt i nieraz mówił do mnie, że nie uspokoi
20 II,1 |          mnie tak nurtuje smutek, że nieraz, dalibóg, miejsca znaleźć
21 II,1 |               alboż ty nie wiesz, że nieraz jedno słowo zmienia projekta,
22 II,1 | powiedziałbym tego nikomu nigdy, ale nieraz mnie samemu przychodzi na
23 II,1 |         granicę przed nieszczęściem. Nieraz dość jest małego figla,
24 II,1 |          ducha!... ~- Pracuj - mówił nieraz do Stacha - i wierz, bo
25 II,1 |             dniach i nocach, aż mnie nieraz złość brała. Wstawał przed
26 II,1 |         Dziewczyna dobra z kościami, nieraz ukradkiem przyszywała mi
27 II,1 |            chodził, ale jeszcze sama nieraz zbiegała do mego pokoju,
28 II,1 |             była tkliwa dla męża!... Nieraz przesiadywała po kilka godzin
29 II,1 |             się. ~- Stachu - mówiłem nieraz - strzeż się!... Masz czterdzieści
30 II,1 |              w naukowych książkach. ~Nieraz mówiłem mu: wejdź między
31 II,2 |           wojska, tyfus... Doprawdy, nieraz dziękuję Bogu, że mnie nie
32 II,3 |          panujący we własnej duszy. ~Nieraz przebiegając myślą oglądane
33 II,3 |              zagłuszyć wspomnienia. ~Nieraz zdawało mu się, że jest
34 II,3 |              ja jestem?" - pytał się nieraz i stopniowo formułował sobie
35 II,4 |             albo śmierć!..." - mówił nieraz, patrząc w niebo. A w chwilę
36 II,7 |            że może mieć żal do mnie. Nieraz wyrzucam sobie, że nie postępowałam
37 II,7 |          pamiętają dziadów i ojców i nieraz dziwią się: dlaczego wnuk
38 II,7 |       zakocha się i oszukuje męża... Nieraz zmusza ją do tego obawa
39 II,7 |         Wokulski?... ~- Ja, panie, i nieraz pytam się, czy my nie zanadto
40 II,8 |                Oj, oj!... Przecie mi nieraz ze sądu dawali do przepisywania,
41 II,9 |              może lepiej niż pan, bo nieraz świętej pamięci Hopfer robił
42 II,10|             mi, że dla takich jak my nieraz okno starczy za teatr, koncert
43 II,10|           głowę i błysnęły mu oczy. (Nieraz spostrzegłem, że najlepszym
44 II,11|        wątpię o Opatrzności Boskiej. Nieraz też, kiedy źle idą polityczne
45 II,11|          taki wyraz wolno wymawiać), nieraz myślę sobie:~"Stary głupcze,
46 II,11|          leżą w błocie..."~Tak sobie nieraz myślałem w chwilach zwątpienia;
47 II,11|           zręczna i tania. Łzami się nieraz zalewa, kiedy od nich wraca.
48 II,12|            już niedługo umrę - mówił nieraz do córki. - Mam jednak tę
49 II,12|            samodzielnym człowiekiem; nieraz sprzeczał się z księciem,
50 II,12|           Wokulskiemu.~Z tą intencją nieraz zachodziła do sklepu. Parę
51 II,12|  nadzwyczajny człowiek! - mówiła jej nieraz pani Mîsiewiczowa.~Pani
52 II,12|              Wokulski ? - pytała jej nieraz kupcowa. - O, dziś jest
53 II,13|         trafi mu się dobry humor, to nieraz dobiera sobie chłopisko
54 II,13|           tydzień dłużej leżał. Mnie nieraz złość brała, osobliwie,
55 II,15|            to było mu bardzo drogie. Nieraz, gdy siedział samotny, brał
56 II,16|     pieniędzy.~- Co baron - mówił mu nieraz - masz sprawdzać, czy kandydat
57 II,16|          Mraczewski.~- Panie! - mówi nieraz do mnie załamując ręce. -
58 II,17|        Ochocki.- Rzecz jest taka. Ja nieraz napomykałem Dalskiemu (i
59 II,17|         robisz, Stachu - odzywał się nieraz. - Żle, źle, źle!... Lepiej
60 II,18|             ciężko żyć na świecie. I nieraz myślę sobie: czy naprawdę
61 II,18|           dziwię się Stachowi, który nieraz mówił, że chciałby jak najprędzej
62 II,19|           interesami tysięcy, patrzy nieraz o kilkadziesiąt lat naprzód,